Semua Bab ปราบรักวิศวะเลว (เซนเตอร์xน้ำอิง): Bab 21 - Bab 30

คนที่บังคับให้อยู่เฉยไม่ยอมง่าย ๆ แต่มันก็แค่นั้นเพราะทำอะไรได้เลยนอกจากจะปล่อยให้นิ้วแกร่งกดเข้าออกภายในร่องคับแคบที่ฝืดเคืองจนกระทั่งตอนนี้เริ่มมีน้ำปริ่มหล่อลื่นออกมาเซนเตอร์พอเห็นแบบนั้นก็ไม่รอช้าเขารีบถอดนิ้วออกก่อนจะจับแก่นกายจ่อที่เดิมอีกครั้งสวบ!พรวด!“กรี๊ดดดด เซนเตอร์...กูเกลียดมึง”น้ำอิงร้องด่าอีกฝ่ายทั้งน้ำตาไม่มีความปรานีจากคนด้านบนเลยแม้แต่น้อย เธอทำอะไรผิดหนักหนาเขาถึงได้ทำเรื่องแบบนี้กับเธอ เพียงแค่เธอจะออกไปเจอคนที่เข้ามาชอบตัวเองด้วยใจจริงมันผิดขนาดที่ต้องข่มเหงกันเลยเหรอ“อ่า~ แม่งแน่นฉิบหาย อย่าร้องดิ๊น้ำอิง” เซนเตอร์กัดริมฝีปากตัวเองแน่น นี่ขนาดยังไม่เสียบลงลึกร่องคับแคบของเธอยังรัดส่วนหัวเขาขนาดนี้เลย“อ่ะ....อือ” น้ำอิงเงยหน้าขึ้นสูงเมื่ออีกฝ่ายส่งแรงกระแทกกระทบกับร่างของตัวเอง ดูเหมือนว่าตอนนี้เซนเตอร์จะสนุกกับร่างกายเธอมากจนไม่ฟังเสียงอะไรแล้ว“กู...จะ...เจ็บบบ...เบา ๆ อือออ” เสียงขอร้องและเสียงครางของน้ำอิงดังไม่ยอมหยุด ยิ่งเขากระแทกลงมาบนร่างเธอความเจ็บปวดและเสียวกระสันมันก็ปนเปกันไปหมด“อือออ..”เซนเตอร์ไม่รอช้าที่จะปิดปากสวยด้วยปากของตัวเองก่อนจะบดจูบไม

Condominiumคนที่เพิ่งรับรู้จากเพลงขวัญว่าน้ำอิงไปหาหมอกับคนอื่น พอกลับมาถึงห้องก็พาลหงุดหงิดขึ้นมาอีก เมื่อคิดว่าเธอคงจะกลับมาถึงห้องแล้ว แต่เปล่าเลย“น้ำอิง!!”เสียงตะโกนเรียกดังไปทั่วทั้งห้อง ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าเธอยังไม่กลับ เพราะตั้งแต่กลับมาไฟในห้องยังไม่เปิดเลยด้วยซ้ำตุ้บ!! หนังสือที่เซนเตอร์ถืออยู่ถูกโยนลงโซฟาอย่างไม่ไยดี แม้ว่าเขาจะรู้อยู่แล้วว่าน้ำอิงยังไม่กลับ แต่ก็ยังเดินเข้าไปเปิดประตูห้องนอนที่ยกให้อีกฝ่ายนอนและก็เป็นแบบที่คิดไม่มีร่างเล็กที่เขาเพิ่งนอนกอดเมื่อคืนทั้งที่เมื่อคืนเขาทำถึงขนาดนั้นแล้วเพื่อให้เธอออกไปไหนไม่ได้ แต่พอเช้ามาเธอยังกล้าไปมหาวิทยาลัยอีกอะไรกันวะ!ตอนที่ได้ยินเพลงขวัญบอกว่าน้ำอิงไม่สบาย เขาก็แทบจะไปกลับมาหาเธอที่ห้องอยู่แล้ว ทั้งที่เขานี่แหละ ที่เป็นคนคอยเช็ดตัวให้เธอเกือบทั้งคืนนึกว่าจะนอนอยู่ในห้องเฉย ๆ แต่นี่นอกจากจะไม่ยอมนอนพัก ยังไปกับไอ้เหี้ยเหนืออีก!แถมยังหายไปทั้งวัน!โทรศัพท์ก็ไม่รับ!เซนเตอร์ได้แต่พ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด เขาคงลืมไปว่าตัวเองเป็นคนปาทิ้งจนมันแตกละเอียดขนาดนั้นเซนเตอร์เดินไปหยิบเบียร์ที่มีในตู้เย็นออกมาวางโซ

“เราควรจะไปที่ไหนดี”น้ำอิงหันหลังกลับไปมองตึกสูงที่อยู่ด้านหลังเธออีกครั้งในตอนนี้ควรไปที่ไหนดีล่ะ? กลับบ้านก็ไม่ได้ เพราะครั้งล่าสุดที่กลับไปแม่ของเธอยังโกรธอยู่หรือถ้าเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่มอย่างเชคหรือเพลงขวัญ คงอื่นก็จะรู้เรื่องของเธอกับเซนเตอร์ซึ่งมันก็ดูไม่ดีอีก เพราะเธอรับปากเซนเตอร์เอาไว้แล้วระหว่างที่เดินพร้อมกับคิดว่าจะเอายังไงต่อจู่ ๆ ใบหน้าของเพื่อนสนิทที่เคยเรียนมัธยมปลายก็โผล่เข้ามาในหัว ตอนนี้โทรศัพท์เธอใช้ไม่ได้เลยเลือกจะเรียกแท็กซี่แล้วนั่งไปหาอีกฝ่ายที่ห้องเช่า ซึ่งไม่รู้ว่าเพื่อนของเธอจะยังพักอยู่ที่เดิมหรือเปล่าก็คงได้แต่เสี่ยงดวงเอา@หอพักชานเมือง“เท่าไหร่คะลุง”“370 บาทแม่หนู”“นี่ค่ะลุง ขอบคุณมากนะคะ” น้ำอิงยื่นเงินให้อีกฝ่ายก่อนจะเดินลง เธอรีบก้าวขาเข้าไปถามจุดบริการของอพาร์ตเมนต์ได้แต่ภาวนาว่าเพื่อนจะยังพักอยู่“มาติดต่ออะไรเหรอ”“คืออยากทราบว่าแพรว...นางสาวแพรวพรรณ อนุสร ยังพักอยู่ที่นี่หรือเปล่าคะ พอดีหนูเป็นเพื่อนที่โรงเรียนเก่าชื่อน้ำอิงอยากเจอหน่อย”“อ่อ เดี๋ยวขอเช็กก่อนนะ”หญิงวัยกลางคนที่เป็นผู้ดูแลหอพักหันกลับไปตรวจหาฐานข้อมูลของผู้เช่าสักพักก็หันก

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาหลังจากน้ำอิงลาเรียนไปทั้งอาทิตย์โดยไม่บอกไม่กล่าวเพื่อนในกลุ่ม ทุกคนได้แต่มองหน้ากันอย่างเคร่งเครียด เพราะสุดปัญญาที่จะตามหาเธอแล้วส่วนเหตุที่เกิดขึ้นกับเหนือในวันนั้น เซนเตอร์แก้ตัวว่าที่ทำไปเพราะเป็นห่วงเพื่อนอย่างน้ำอิงเท่านั้นเอง“มันยิ่งไม่ค่อยทันคนอยู่”คือเหตุผลที่เขาอ้างกับเพลงขวัญและสิบทิศ“เฮ้อ ตกลงยัยน้ำอิงมันหายไปไหนกันแน่นะ”เพลงขวัญบ่นเพราะรู้สึกเป็นห่วงเพื่อนมาก ๆหลังจากที่น้ำอิงหายไปหนึ่งอาทิตย์ พวกเธอพยายามที่จะสอบถามคนที่น้ำอิงรู้จักหรือร้านที่น้ำอิงทำงานแต่ ก็ไม่มีใครรู้เลยแม้แต่คนเดียว มือถือก็ปิดเครื่องมหาวิทยาลัยก็ไม่มา แถมยังใกล้จะสอบอีก“กูก็ไม่รู้ว่ะ” เชคเองก็เครียดไม่ต่างกัน เขาให้ลูกน้องของพ่อช่วยออกตามหาแล้ว แต่ก็ไม่ได้ข่าวคราวเลยเธอแม้แต่น้อย“หรือพวกเราจะไปแจ้งความกันดีวะ“เซนเตอร์ออกความเห็น ตอนนี้เขาแทบทนรอไม่ไหวอีกต่อไป ความจริงเขาควรจะต้องแจ้งความตั้งแต่วันแรกที่เธอหายไปเลยด้วยซ้ำไป หรือไม่เขาก็ควรพาตำรวจไปบุกคอนโดของไอ้เหนือเพื่อดูกับตาว่าน้ำอิงอยู่กับมันจริงไหม แล้วปลอดภัยจริงหรือเปล่าแต่ก็นั่นแหละเขากลัว...กลัวว่าถ้าเธออยู

บรื้น~ บรื้น~เสียงเครื่องยนต์คำรามกึกก้องจนแรงสั่นสะเทือนส่งผ่านพวงมาลัยเข้ามาในมือของเซนเตอร์ที่ขับปาดคู่แข่งไล่อันดับอยู่ในสนามด้วยความเร็วสูงเขาคือมือหนึ่งของสนามที่ทุกคนรู้จักดี แต่ตอนนี้แรงกดดันมหาศาลไม่ได้ทำให้หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะแม้แต่น้อย สายตาคมกริบของเขายังคงจดจ่ออยู่กับเส้นทางข้างหน้า สลับกับมองกระจกมองหลังที่เห็นคู่แข่งคนสำคัญตามมาติดๆ รอบสุดท้ายแล้ว และชัยชนะอยู่แค่เอื้อมแต่แล้วในจังหวะที่เขากำลังเข้าโค้งหักศอกด้วยความเร็วสูงสุด สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น รถคันหลังเกิดอุบัติเหตุหมุนเคว้งจนชนเข้ากับรถของเซนเตอร์จนเกิดประกายไฟปึ้ง!“เซนเตอร์!” น้ำอิงที่มองเซนเตอร์แข่งรถอย่างใจจดใจจ่อ พอเห็นรถของอีกฝ่ายเสียหลักก็ตกใจลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้และวินาทีแห่งความโกลาหลก็เกิดขึ้น รถเซนเตอร์เสียการควบคุม จนท้ายรถสะบัดเข้ากับขอบสนามอย่างรุนแรง เสียงยางบดกับพื้นแทร็กดังสนั่นหวั่นไหว เศษชิ้นส่วนรถกระเด็นไปทั่ว เซนเตอร์พยายามอย่างเต็มที่ที่จะประคองรถ แต่ความเร็วที่สูงเกินไปทำให้ทุกอย่างสายเกินแก้ รถของเขาพุ่งชนกระแทกเข้ากับขอบสนามอย่างจัง จนเกิดประกายไฟแลบแปลบปลาบที่สุดร่างของเซ