Semua Bab ปราบรักวิศวะเลว (เซนเตอร์xน้ำอิง): Bab 11 - Bab 20

เซนเตอร์เลือกจะพาน้ำอิงมาที่ห้องของตัวเอง ระหว่างทางเขาไม่ได้ถามอะไรและเธอก็ไม่ได้พูดอะไร มันเลยอยู่ในความเงียบด้วยกันทั้งคู่ พอมาถึงที่คอนโดเซนเตอร์เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน“มึงทะเลาะกับพ่อ แม่อีกแล้วเหรอ?”“อือ” น้ำอิงตอบด้วยเสียงเอือย ๆ เพราะตอนนี้เธอรู้สึกเหนื่อยล้าเหลือเกินและคล้ายว่าจะมีไข้ด้วย“หนักมากเลยเหรอ”“มาก...แม่ไล่กูออกจากบ้าน คงจะกลับไปที่บ้านไม่ได้สักพัก”“แล้วมึงจะไปอยู่ไหน” พอได้ยินแบบนั้น เซนเตอร์ก็อดที่จะห่วงคนตรงหน้าไม่ได้“คงจะเช่าห้องรายเดือนราคาถูกอยู่ไปก่อน”“…”“มีที่ไหน…”“งั้นมาอยู่ที่ห้องกูสิ”น้ำอิงยังพูดไม่จบประโยค เซนเตอร์ก็เอ่ยขึ้นมาก่อน แต่ข้อเสนอของเขา ทำให้น้ำอิงถึงกับอึ้งจนเรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันทำไมเขาถึงได้พูดแบบนี้ออกมาล่ะ? หรือเพราะแค่อยากไถ่โทษเรื่องเมื่อคืน?“จะอยู่ได้ไงไอ้เตอร์ มึงกับกูเป็นเพื่อนกัน ถ้าคิดจะรับผิดชอบเรื่องเมื่อคืนไม่ต้อง…”“เพราะกูเป็นเพื่อนกูไงน้ำอิง มึงอาจจะคิดว่าที่กูทำเพราะเรื่องเมื่อคืน แต่ความจริงถึงไม่มีเรื่องนั้น กูก็ช่วยมึงในฐานะเพื่อนอยู่ดี”“แต่~”“เอาตามนี้ ตกลงอยู่ที่นี่แหละ”เซนเตอร์สรุปตัดจบเอง น้ำอิงกำลังจะปฏ

ใบหน้าหล่อเหลาผละออก ก่อนจะเงยหน้ามองใบหน้าหวานของคนใต้ร่างที่กำลังทำหน้าเสียวกระสันเต็มที่ ก่อนจะเคลื่อนตัวใช้สันจมูกโด่งของเขาสูดดมความหอมตั้งแต่หน้าท้องขาวที่แบนเรียบ ไปจนถึงเนินอกคู่สวยที่อยู่ตรงหน้า บราเซียลูกไม้สีขาวถูกถอดออกอย่างง่ายดาย ก่อนที่เนินอกคู่สวยจะถูกครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนของเขา ลิ้นค่อย ๆ โลมเลียไปตามร่องอกที่กระเพื่อมหอบหายใจไม่เป็นจังหวะ มือที่อยู่ด้านล่างก็ไม่นิ่งเฉย ลูบไล้ไปตามเรือนร่างที่ไร้อาภรณ์ใดปกปิด บีบเคล้นสะโพกสวยที่นุ่มพอดีมือ ก่อนจะไปหยุดที่ตรงส่วนล่างเธออีกครั้ง“กูขอเช็กหน่อย มึงยังเจ็บอยู่ไหม”“อ๊ะ!...อ่า...เจ็บ”น้ำอิงทำหน้านิ่วเมื่อรู้สึกถึงนิ้วเรียวยาวของเซนเตอร์ที่สอดเข้ามาภายในใจกลางสาวที่กำลังตอดตุบด้านล่างของตัวเอง ก่อนที่เขาจะเริ่มขยับปลายนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะน้ำอิงรู้สึกเจ็บอยู่นิดหน่อยจากตอนทำเมื่อคราวก่อนขณะที่นิ้วที่สอดอยู่ภายในขยับเข้าออกไปมา ริมฝีปากร้อนพรมจูบไปทั่วร่างกายบางของเธอ ราวกับกำลังตีตราจองไปทั่วทุกตารางนิ้ว ก่อนจะไปหยุดที่เนินอกคู่สวยอีกครั้ง และครอบครองมันด้วยปากของเขา“อ๊ะ!!...อ่า~”นิ้วที่อยู่ภายในขยับเข้าออกให้เร็วขึ

สี่วันต่อมาCondominium“มึงจะกินอะไรไหม เซนเตอร์”พอกลับมาถึงห้องน้ำอิงก็ถามเพื่อนขึ้น เพราะตลอดทางที่ขับรถกลับคอนโด เซนเตอร์เงียบมากจนเธออดเป็นห่วงไม่ได้“ต้มมาม่าได้ไหม กูอยากกินอะไรง่าย ๆ”“ได้สิ งั้นเดี๋ยวกูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ส่วนมึงก็ไปอาบน้ำเถอะ”“อือ”เมื่อเห็นเซนเตอร์แยกเข้าห้องของเขาไปอาบน้ำ เธอเลยแวะไปเอาเสื้อผ้าของเขามาซักให้ กะว่าปั่นเข้าเครื่องรอระหว่างทำอาหาร ระหว่างนั้นสายตากลับสะดุดเข้ากับกล่องกระดาษบนห้องนอนที่เขียนหน้ากล่องว่าเพลงขวัญแล้วอะไรบางอย่างก็ทำให้เธอตัดสินใจไปเปิดดูทว่าสิ่งที่อยู่ด้านในทำเอาเธออึ้งไม่น้อย เพราะมันคือรูปภาพของเซนเตอร์กับเพลงขวัญตั้งแต่วัยเด็กมาถึงตอนโตดูเหมือนว่าสิ่งที่เธอคิดไว้จะมีความเป็นไปได้เกิน 70% แล้ว เป็นอย่างที่เธอคิดเอาไว้ไม่มีผิด เซนเตอร์คงแอบชอบกับเพลงขวัญมากกว่าเพื่อน แต่ความจริงก็ไม่แปลกใจอะไรเลย ปกติเซนเตอร์ก็ปฏิบัติกับเพลงขวัญต่างจากเธอกับเพื่อนคนอื่นอยู่แล้ว ถ้าสังเกตจริง ๆ ก็ไม่ได้ยากขนาดนั้นเธอรีบเก็บกล่องนั้นกลับเข้าที่เดิมแล้วเดินออกมาด้านนอก โชคดีที่เซนเตอร์ยังอาบน้ำไม่เสร็จ เธอเลยรีบมาต้มมาม่ารอ“เสร็จยัง มึง”

ระหว่างที่คอยน้ำอิงเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเข้าแชทกลุ่มเพื่อนเพื่อถามอาการของคนอื่น น้ำอิงพอได้ยินเสียงข้อความเลยหยิบมาเปิดดู@Line กลุ่มเซนเตอร์ : เพลงขวัญอาการเป็นยังไงบ้างเพลงขวัญ : กูโอเค พี่สิบทิศกำลังพากูกลับบ้านล่ะ ว่าแต่ยัยอิงเป็นไงเลือดอาบขาขนาดนั้น เซนเตอร์ : ให้อาจารย์ทำแผลอยู่ แล้วมึงอย่าลืมให้พี่กูพาไปหาหมอด้วยล่ะเช็กดี ๆ ไม่มีแผลแต่อะไรอาจจะหักเพลงขวัญ : รู้แล้วน่า มึงเนี่ยพูดเหมือนพี่สิบทิศเลยสมแล้วที่เป็นพี่น้องกันเชค : อ้าวเกิดอะไรขึ้นวะ เห็นว่าที่นั่งอัฒจันทร์ล้ม ใครเจ็บบ้างเพลงขวัญ : สัสเพิ่งโผล่หัวมาตอนตลาดจะวาย กูไม่เป็นเหี้ยอะไรเลย แต่น้ำอิง ไอ้เตอร์พาไปห้องพยาบาลละเชค : ไม่เป็นไรมากกันใช่ปะเพลงขวัญ : ยังไม่ตายยังมีแรงด่ามึงได้อีกนาน…น้ำอิงพอเห็นข้อความของเซนเตอร์ที่ดูห่วงใยเพลงขวัญ เธอแอบรู้สึกน้อยใจเลยเลือกจะไม่ดูข้อความในแชทอีก“เอาล่ะเรียบร้อยแล้ว ถึงแผลจะไม่ลึกมากแต่ก็อย่าพยายามให้โดนน้ำนะ”พอทำแผลเสร็จอาจารย์ก็รีบบอกวิธีรักษาดูแลก่อนจะเอายาให้ เซนเตอร์พอรับมาแล้วก็เข้ามาพยุงน้ำอิง เขาเลือกที่จะพาเธอกลับห้องเลย แม้ว่าน้ำอิงจะปฏิเสธบอกจะกลับเองเพราะกล

อยู่ ๆ เซนเตอร์ที่ทุกคนคิดว่ากำลังอยู่ในสนามแข่ง ไม่รู้เดินมาจากไหน พร้อมทั้งกระชากแขนน้ำอิงให้ลุกขึ้น“เฮ้ย ไอ้เตอร์เป็นบ้าอะไรของมึงวะ ไม่ไปรับรางวัลก่อน” เพลงขวัญเอ่ยด้วยสีหน้างุนงง แต่เซนเตอร์ไม่สนใจเสียงตะโกนไล่หลังของเพลงขวัญเลยสักนิดตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำคือพาน้ำอิงออกจากที่นี่ น้ำอิงอึ้งไปเล็กน้อย ที่เห็นว่าเซนเตอร์ไม่ฟังและเมินคำพูดของเพลงขวัญ นี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ ที่เห็นเขาเปลี่ยนไปเธอไม่อยากเข้าข้างตัวเองเลย ว่าเขาทำแบบนี้เหมือนหึงเธอ แต่ก็นะมันจะเป็นไปได้เหรอในเมื่อเขาชอบเพลงขวัญมานานขนาดนั้น“เดี๋ยวครับ!”ทว่าจังหวะนั้น เหนือกลับตะโกนขึ้น ก่อนที่เขาจะก้าวขายาว ๆ เดินตามมาที่คนทั้งคู่แล้วดักอยู่ตรงหน้า สายตาคมกริบจับจ้องไปที่ฝ่ามือหนาของเซนเตอร์ที่จับต้นแขนน้ำอิงอยู่อย่างไม่ค่อยพอใจในเมื่อตอนนี้น้ำอิงรับเขาเป็นคนคุยแล้ว เขาก็มีสิทธิ์ไปรับส่งเธอเหมือนกัน“หลบไป มึงยุ่งอะไรด้วยวะ”“พี่จะไปส่งน้ำอิงเอง”“อย่าเสือกดิ๊”เซนเตอร์จ้องมองราวกับจะพร้อมไฟว์เต็มที่ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองบีบต้นแขนน้ำอิงจนเธอเจ็บแขนไปหมด“เซนเตอร์กูเจ็บ”“เฮ้ย น้องอิงบอกว่าเจ็บมึงก็ปล่อยสิวะ