All Chapters of ปราบรักวิศวะเลว (เซนเตอร์xน้ำอิง): Chapter 31 - Chapter 36

น้ำอิงกับเซนเตอร์นั่งกินข้าวกันไปสักพัก เธอกับเขาเลือกจะพูดเรื่องอื่นที่จะไม่ทำให้ทะเลาะกัน“กินข้าว กินยาเสร็จมึงจะทำอะไรต่อ...พอดีกูจะออกไปข้างนอกก่อนได้ไหมสัก 2-3 ชั่วโมงเดี๋ยวกลับมา”น้ำอิงเพิ่งจะนึกออกว่าก่อนหน้านี้ตัวเองนัดกับแพรวไว้ ก่อนหน้านี้ที่หายไปเธอก็ได้แพรวช่วยดูแลเลยไม่อยากปฏิเสธนัดของเพื่อน“ไปไหน?”“ไปหาเพื่อนนะ”เพื่อนที่น้ำอิงบอกทำให้เซนเตอร์นึกถึงใบหน้าของเหนือ ก็ไม่คิดหรอกนะว่าเธอจะโกหกตัวเองแต่ก็ไม่อยากให้เธอไปอยู่ดี“อ่อ...งั้นมึงไปเถอะกูตั้งใจว่าจะอาบน้ำ แต่กูอาบคนเดียวได้ถึงแผลอาจจะถูกน้ำแล้วเปื่อย ต้องไปหาหมอใหม่ ไม่ก็เข้าแอดมิทหรืออย่างร้ายก็ตัดแขนทิ้ง กูก็ไม่เป็นไรจริง ๆ”นอกจากจะพูดให้ฟังดูน่าสงสารแล้วเซนเตอร์ยังตีหน้าเศร้า ทำเอาน้ำอิงถึงกับหนักใจก็รู้อยู่หรอกนะว่าเขาพูดให้ดูเว่อร์ไว้ก่อน แต่จำเป็นมั้ยต้องเว่อร์ขนาดนี้“มึงไปเถอะไม่ต้องคิดมากนะ แค่นี้กูก็ขอบคุณมึงจะแย่แล้ว...กูรู้ดีว่าตัวเองทำเรื่องไม่ดีต่อมึงไว้มาก ที่มึงทำให้ก็ไม่รู้จะตอบแทนยังไงหมด”“พอ ๆ มึงเลิกดึงดราม่าเถอะ กูอยู่อาบน้ำให้มึงก่อนก็ได้““จริงนะ!” เซนเตอร์พอได้ยินแบบนั้นก็ดีใจจนออกอากา

“จะร้องทำไมมันก็เรื่องของกูปล่อย! กูสระผมให้มึงเสร็จแล้วจะออกไป”“แต่มึงยังไม่ฟังคำตอบของกูจบเลยนะที่บอกว่าจะเลือกรับผิดชอบใคร”“มึงก็ตอบแล้วไงว่าเลือกลูก”ราวกับตอกย้ำความเจ็บปวดของตัวเองน้ำตาของเธอไหลลงอาบแก้มอีกครั้ง“แต่กูยังพูดไม่จบสักหน่อย...ถ้าเกิดมีวันนั้นจริง ๆ กูอะเลือกลูก แต่เป็นลูกที่ต้องมีมึงเป็นแม่”ราวกับคลื่นลมที่ถาโถมพัดเอาความรู้สึกเศร้าของเธอให้หายไปเหลือเพียงความรู้สึกดี“หา มึงเลือกกูด้วยเหรอ”“ใช่...และต้องเป็นมึงคนเดียวด้วยน้ำอิง”“มึงพูดเหมือนตัวเองชอบกูทั้งที่...”“ที่?”“มึงชอบเพลงขวัญไม่ใช่เหรอ”เซนเตอร์ชะงักเล็กน้อยไม่คิดว่าน้ำอิงจะรู้เรื่องความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเพลงขวัญแต่ก่อน“เราออกไปคุยข้างนอกกันเถอะ”น้ำอิงเดินตามเซนเตอร์มานั่งตรงเตียงนอนอย่างว่าง่าย ก่อนที่เขาจะเดินหายไปในห้องแต่งตัวไม่นานก็ออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าชุดใหม่“รอนานหรือเปล่า”“ไม่”“งั้นกูถามเลยแล้วกันนะ มึงรู้ได้ยังไงว่ากูชอบขวัญ” เซนเตอร์ที่สงสัยในข้อนี้ก็ถามอย่างตรงประเด็น“กูเห็นกล่องที่มึงเก็บไว้ในห้อง มันมีแต่รูปเพลงขวัญกับมึง”เซนเตอร์นึกถึงกล่องที่น้ำอิงกำลังนึกถึง ก่อนจะจำได้ว่

แต่เหมือนว่าการประกาศเป็นแฟนกันของเซนเตอร์กับน้ำอิงยังไม่จบ เพราะรู้กันแค่กลุ่มเพื่อนสนิทเท่านั้นหลังจากวันนั้น เชอร์นี่อดีตคู่ขาของเซนเตอร์ยังมาวนเวียนกับเขาไม่ยอมจบ“พี่เซนเตอร์”“มีอะไรเชอร์รี่”“ทำไมคราวก่อนถึงทิ้งเชอร์รี่ไว้ แล้วหนีกลับไปแบบล่ะคะ รู้ไหมว่าเพื่อนของเชอร์รี่พากันถามหาพี่เซนเตอร์กันใหญ่ มันเสียหน้ามากเลยนะ”เชอร์รี่ที่เก็บความเคืองใจนี้มาหลายวัน เอ่ยถามเสียงแข็ง คราวก่อนพวกเพื่อนของเธอต่างพากันบอกว่าเธอโกหกเรื่องที่เคยมีความสัมพันธ์กับเซนเตอร์ ทำให้เธอรู้สึกอับอายมากที่โดนเทกลางงานวันเกิดเมื่อคราวก่อน“แล้วจะให้พี่ทำยังไงเชอร์รี่ เราเชิญพี่ไปร่วมงานพี่ก็ไปให้แล้วไง พอไปเสร็จพี่ก็กลับมันแปลกตรงไหนอะ”“พี่เซนเตอร์!!”“พอเถอะเรื่องมันจบไปแล้วจะขุดขึ้นมาพูดอีกทำไม อ่อ...แล้วตั้งแต่นี้ พี่ขอประกาศไว้ตรงนี้เลยว่าต่อไปพี่จะไม่สะดวกใจไปไหนมาไหนด้วยอีกต่อไป แต่ถ้าเรายังอยากให้พี่ไปด้วยจริง ๆ พี่จะพาน้ำอิงที่เป็นแฟนของพี่ไปด้วยกัน”เสียงของเซนเตอร์พูดดังขึ้นจนทำให้นักศึกษาที่อยู่แถวนั้นต่างได้ยินกันอย่างชัดเจน ทำเอาน้ำอิงถึงกับหน้าแดงเพราะความอาย“อุ้ย ได้ยินชัดไหมจ๊ะ ผู้ชาย