All Chapters of เมียเสือ: Chapter 181 - Chapter 190

คอนโด N."ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง" ซานย์กรอกเสียงไปตามสาย ขณะทิ้งสายตาทอดมองทิวทัศน์ฝั่งทางระเบียงที่มีแสงไฟในยามกลางคืนให้ความรู้สึกที่สบายตา[ ที่โรงพยาบาลไม่มีอะไรที่น่าห่วงครับ ส่วนเรื่องของออสติน ยังไม่กลับนะครับ ตอนนี้ยังอยู่ที่ประเทศไทย ]"สายของเราส่งข่าวมารึเปล่าว่ามันยังทำอะไรตอนที่อยู่ไทย มันน่าแปลกที่มันกลับช้ามากกว่าที่คิด" นายแพทย์หนุ่มเริ่มประมวลคำตอบไปล่วงหน้า แต่ก็ไม่สามารถตอบตัวเองได้อยู่ดีว่าออสตินอยู่ที่นี่ต่อด้วยสาเหตุอะไร[ ตอนนี้ยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดที่ระบุได้ว่าออสตินมีจุดประสงค์อื่นครับคุณซานย์ ] ซานย์รับฟังคำรายงานจากลูกน้องคนสนิท แต่เพียงแค่นึกได้ว่า ออสตินไม่ได้นำพาปัญหามาที่น้องสาวของเขามันก็ทำให้เบาใจขึ้น"จับตาดูมันไว้ก็แล้วกัน"[ แล้วเรื่องที่เราไม่สามารถจองเที่ยวบินให้คุณซาเฟียร์ได้ล่ะครับ ผมว่าเรื่องนี้มันมีอะไรแปลกๆ... ]"ซาเฟียร์อาจจะไม่ได้กลับไป อาจจะมีเพียงฉันที่ได้กลับคนเดียว เอาเป็นว่าจัดการเรื่องที่ให้ไปทำให้เรียบร้อยก็แล้วกัน"[ ได้ครับ ] เสียงทางปลายสายตอบรับ ก่อนที่นายแพทย์หนุ่มจะละโทรศัพท์ออกจากหูของตัวเองรอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นที่มุมปากหนา เข

ซาเฟียร์เบือนหน้าออกไปทางอื่น แน่นอนว่าเธอไม่ใช่คนที่ไม่มีความรู้สึก ไม่ใช่คนที่ไร้หัวใจ มันไม่แปลกที่เธอจะหวั่นไหวไปกับคำพูดเหล่านั้น และเหมือนว่าเจ้าของคำพูดเองก็คงสัมผัสกับความรู้สึกของหญิงสาวที่กำลังถูกเขาหยอกล้อได้เหมือนกัน"นี่โทรศัพท์ของเธอ โทรกลับไปบอกซานย์ซะ อย่าให้มันต้องรอ" โทรศัพท์เครื่องหรูถูกส่งคืนเจ้าของ ซาเฟียร์รีบรับมันมาถือเอาไว้ เป็นจังหวะที่คนตัวโตดันตัวเข้ามาอุ้มหลานสาวขึ้นไปแนบอก"ถึงเวลานอนแล้วครับ อันดาอยากฟังนิทานไหมน๊า""นิทานค่ะ" อันดาพยักหน้าหงึกหงัก มือเล็กยกขึ้นลูบใบหน้าหล่อเหลา เรียกรอยยิ้มของผู้เป็นอาให้หลุดออกมา"วันนี้อาภพจะเล่าเรื่องอะไรดีน๊า หมูป่า เรื่องเจ้ากระต่าย หรือเรื่องสโนไวท์ดีน๊า""โนไวท์""สโนไวท์อย่างนั้นเหรอ ได้ซิ ได้เลย" ภพนิพิฐวางหลานสาวลงที่กลางเตียง ขายาวขยับตามขึ้นไป จังหวะนั้นเขาแอบเหลือบตามองหญิงสาวอีกคนเช่นกันซาเฟียร์เดินนวยนาดออกไปยังระเบียง ปลดล็อกโทรศัพท์ในมือตามด้วยการกดโทรออกที่เบอร์ของผู้เป็นพี่ชายไม่นานเกินรอเฮียซานย์ก็รับสายเธอ![ ฮัลโหล ซาเฟียร์เหรอ? ]"หนูเองค่ะเฮีย เฮียทำอะไรอยู่คะ กินข้าวรึยัง"[ ไม่ต้องห่วงเฮียนะ เฮ

"แม่เบญใจเย็นๆ ก่อนนะคะ" เปี่ยมรักเอ่ยขึ้นมาเมื่อสบสายตากับคนตัวเล็กที่ยืนเคียงข้างภพนิพิฐอยู่ในตอนนี้ใบหน้าจิ้มลิ้มที่ซีดลงอย่างเห็นได้ชัด คำถามของคุณย่าของอันดาและองศาคงกระทบจิตใจของผู้มาใหม่ไม่น้อยเลยผู้หญิงด้วยกัน เธอไม่ได้อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกแย่ ยิ่งกำลังท้องกำลังไส้ด้วยแล้ว ช่วงนี้ผู้หญิงควรได้รับการดูแลเอาใจใส่มากที่สุดเลย"ก็แม่อยากรู้จริงๆ นี่นา การที่แม่เป็นแบบนี้ภพจะมาโทษแม่มันก็ไม่ถูกหรอกนะ การที่เราจะพาสาวสักคนเข้าบ้าน พามาแนะนำให้พ่อกับแม่และพี่ๆ รู้จัก มันไม่ใช่เรื่องที่ผิดอะไรหรอก แต่การที่ผู้หญิงคนนั้นอุ้มท้องเข้ามาด้วย มันเป็นอะไรที่แปลก" เบญญามั่นใจว่าเธอมีเหตุผลลูกใครใครก็รัก ลูกชายสองคนของเธอที่เป็นฝั่งเป็นฝาไปแล้ว ตอนนี้มองปราดเดียวก็รู้ว่าสองคนนั้นเลือกคู่ไม่ผิด ชีวิตดีอยู่แล้วมันคงไม่แปลกอะไร หากแม่คนอย่างเธอจะอยากเห็นลูกชายอีกคนที่ยังครองความโสดอยู่ ได้คู่ที่ดีเหมือนๆ กัน"หนูขอตัวนะคะ" คนตัวเล็กบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง พลางยกมือขึ้นไหว้คนในบ้านอย่างใจเสีย อยู่ดีๆ ก็มีความรู้สึกว่าในร่างกายมันไร้เลือดที่สูบฉีด มีอาการคล้ายจะวูบ ตรงนี้มันคงไม่ใช่ที่ที่เธอควร

"...เฮียซานย์ไปไหนคะ" คนตัวเล็กเห็นแผ่นหลังกว้างของผู้ที่เป็นพี่ชายเดินไวๆ ออกไปจากห้องเพราะคิดไม่ออกว่าเฮียซานย์จะมีธุระที่ไหน เหตุผลที่พี่ชายของเธอจะออกไปจากตรงนี้มันเลยไม่มีอยู่ในหัวไปโดยปริยาย"หมอนั่นโตแล้วนะ มันก็ต้องมีธุระของมันบ้างนั่นแหละ" ภพนิพิฐปรายตามองจานข้าวผัดที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกเพราะเห็นว่าหมดเกลี้ยงทั้งจาน รอยยิ้มบางๆ จึงปรากฏบนมุมปากอย่างพอใจ"เห็นแบบนี้ค่อยรู้สึกว่าคุ้มค่ากับการที่พี่ลงมือทำอาหารให้เธอทานด้วยตัวเองหน่อย""อย่าค่ะ หนูจะเป็นคนเก็บเอง" ซาเฟียร์ดันจานอาหารมาวางตรงหน้าของตัวเองอย่างหวงแหนหากจะปล่อยให้เขาเป็นคนเก็บจานให้ทั้งๆ ที่เขาก็เป็นคนทำให้กินแล้ว เห็นว่ามันก็จะน่าเกลียดไปหน่อย"สรุปเฮียซานย์บอกไหมคะว่าไปทำธุระที่ไหน หนูโทรหาดีกว่า" ภพนิพิฐปล่อยผ่าน รู้ดีว่าต่อให้เธอจะโทรตามตอนนี้ ก็คงไม่ได้อะไรอยู่ดี"อ้าว ทำไมถึงปิดเครื่องล่ะ""...แบตหมดมั้ง""แต่ก่อนหน้านี้ยังเห็นเขาเล่นโทรศัพท์อยู่เลยนะคะ""คิ้วผูกเป็นโบว์เลยนะ การที่คนเป็นแม่เครียดมันก็จะทำให้ลูกเครียดตามไม่ใช่หรือไง" หนุ่มหล่อโน้มตัวเข้ามาใกล้ วางปลายนิ้วยาวเหยียดจิ้มๆ ลงที่คิ้วสวยใบหน้าหล่

"มีความสุขไหม" เสียงร้องถามส่งผลให้ใบหน้าเนียนแดงก่ำ ซาเฟียร์ก้มหน้างุด อยากจะหุบขาเข้าหากัน แต่มันก็ยังติดที่ว่าอีกคนไม่ยอมเปิดโอกาสให้เธอได้ทำ"ถะ ถึงตอนนี้ลูกจะยังเป็นวุ้น ท้องจะยังไม่ได้โตและไม่ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงอะไร แต่การกระทบกระทั่งมันอาจจะทำให้เกิดอันตรายต่อลูกก็ได้นะคะ" คนที่กำลังถอดเข็มขัดชะงักกึกในตอนนี้ช่วงล่างที่ตุงอย่างเห็นได้ชัดมันปวดหนึบจนหนุ่มหล่อเผลอลดมือลงไปปลดเข็มขัดและเสียงหวานๆ ก็ดับความหวังของเขาลงอย่างไม่ใยดี"พี่เป็นเพื่อนรักกับเฮียซานย์ พี่คงไม่ได้เป็นคนที่เห็นแก่ตัวขนาดนั้นหรอกใช่ไหม ลูกยังเป็นสิ่งที่พี่ต้องการอยู่ไหมคะ""เมื่อไหร่..." คำถามที่ไม่ชัดเจนส่งผลให้ซาเฟียร์เอียงคอมอง"พร้อมจะไปฝากท้องเมื่อไหร่ หมอจะได้เช็กทุกอย่างให้ละเอียด จะได้สบายใจด้วยกันทั้งคู่" ซาเฟียร์กดสายตาลงต่ำ เธอกำลังรอลุ้น ว่าคนตรงหน้าจะเดินหน้าต่อในสิ่งที่ผู้ชายชอบนักหนา หรือเขาจะยอมหยุด เพราะเห็นแก่ลูกและเห็นแก่เธอและคำตอบที่ได้รับ ด้วยการกระทำของคนตัวโตที่โน้มตัวไปคว้ากระดาษทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดใจกลางความเป็นสาวให้เธอแทนการถอดเข็มขัดและปลดกระดุมกางเกงยีนส์ ก็ให้ความรู้สึกโ