Lahat ng Kabanata ng MY EX'S UNCLE IS MY BOSS AND CONTRACT HUSBAND: Kabanata 41 - Kabanata 50

Edmund’s povNASA veranda ako ng bahay at nagpapahangin. Maraming gumugulo sa isip ko..Hawak ang baso ng alak ay nakatingin ako sa kawalan. Tahimik ang paligid, tanging malamig na hangin at ingay ng kuliglig ang tanging maririnig mo ng mga oras na iyon.. Hindi ko mapigilan ang hindi maalala ang nakaraan. Bigla kong narinig sa isip ko ang boses ni Cecilia, ang dati kong asawa na ina ni Sam.“Hayop ka! Niloko mo ako! Ibinigay ko sa’yo ang lahat pagkatapos iniputan mo ako sa ulo? Sigaw ko, puno ng galit, halos sumabog ang dibdib ko sa sakit.Naaalala ko pa ang itsura niya. Si Cecilia, nakatayo sa gitna ng sala, umiiyak, namumutla, habang yakap-yakap si Sam na noon ay apat taong gulang pa lamang. Ang mga luha niya ay bumabagsak sa buhok ng bata, pero wala akong nakitang awa sa puso ko noon kundi galit dahi sa panloloko nito sa akin.“Minahal kita, Cecilia!” halos pasigaw kong wika, nanginginig ang mga kamao ko. “Inalay ko sa’yo ang lahat, pero ano ang ginawa mo? Pinagmukha mo akong tanga,

NAKATAYO pa rin ako sa gilid ng mesa, hawak ang basahan na kanina pa dapat nasa lababo. Si Leonard, nakaupo sa sofa, nakasandal at nakatitig lang sa akin na para bang hinihintay akong sumuko sa tahimik na labanan ng titigan.“Sam, sit down here,” utos nito ng hindi na nakatiis, sabay tapik sa bakanteng space sa tabi niya.Nagtaas ako ng kilay. “Why would I? I’m still cleaning,” kunwari ko pa. “Cleaning? The house is spotless. You’re just pretending to be busy,” he said, smirking. Napangiwi ako. Napatingin ako sa mesa at sa paligid. Okay fine… wala na ngang kalat.“I’m not pretending!” depensa ko, pero alam kong halata na kaya tumigil na rin ako. Ang OA na rin kasi kung patuloy pa rin akong maglilinis.“Sam,” marahan niyang sabi, this time walang pang-aasar. “Stop running away. Come here.”Kinagat ko ang labi ko. “Why does he always sound so convincing? Ayaw kong magmukhang sumusunod lang, pero bakit parang ang hirap tumanggi sa lalaking ito?Sa huli, napabuntong-hininga ako at dahan

Leonard’s povHindi ko inakala na maririnig ko mula mismo kay Sam ang bagay na matagal ko nang inaasam. Nasa kwarto kami nito, parehong tahimik, habang ang lamig ng aircon ay tila hindi sapat para pakalmahin ang mabilis na tibok ng puso ko. Mabilis na halik lamang ang namagitan sa amin pero iba ang hatid sa akin. “Leonard,” mahina niyang tawag sa akin, halos pabulong ang boses. Tumingin ako sa kanya, ramdam ang kaba sa boses niya. “I want to try our marriage. Even if it’s just a start. Kahit kunwari lang. But I’m scared… I’m really scared because of Darren.”Parang may humaplos sa puso ko sa mga salitang iyon. Hindi ko na pinigilan ang paglapit sa kanya.. Hinawakan ko ang mga kamay niya, marahang pinisil, at tumitig sa kanyang mga mata na punong-puno ng alinlangan. Gusto kong alisin sa puso nito ang takot ng nakaraan na naranasan.“Sam,” mahina kong sabi, pilit pinapakalma ang sarili kong boses. “Hindi kita mamadaliin lalo na sa bagay na alam kong hindi ka pa handa na gawin natin. Oo

“Catherine, marami akong tanong sa isip ko na gusto kong masagot mo,” mahina kong sabi sa kanya habang magkasalubong ang aming mga mata. Hindi ko alam kung saan ko kinuha ang tapang para sabihin iyon, pero naroon na ako at kailangan ko ng kasagutan. Alam kong ilang taon din ako nitong pinagtaguan— at sa mga taon na yun ay tumigil ang mundo ko.Bahagya siyang ngumiti pero may halong inis. “May asawa ka na, Leonard. Hindi ka ba nahihiya sa kanya para ungkatin pa rin natin ang nakaraan nating dalawa?”Napalunok ako sa sinabi nito. Ngunit agad kong itinaas ang ulo ko para ipakita sa kanya na seryoso ako. “No,” diretsong sagot ko. “Because I’m not doing anything wrong. I’m not here to flirt or to ruin what you have. All I want are answers. That’s it, Catherine. Sagot ang kailangan ko.Tinitigan niya ako nang matagal bago siya lumingon sa ibang direksyon. Nakita ko ang bahagyang pagkagat niya ng labi, para bang pinipigilan ang sarili na magsalita pa.“This is not the right place to talk ab

Sam’s povHINDI ako makatulog ng gabing iyon. Nakahiga ako pero paulit-ulit lang akong umiikot sa kama, nakatitig sa kisame na para bang doon ko makikita ang kasagutan sa bigat na bumabagabag sa dibdib ko. Sa totoo lang, hindi ako sanay na may hinihintay na asawa sa gabi, lalo na’t hindi pa naman namin lubusang nararamdaman ang pagiging mag-asawa. Pero kanina hindi ko maiwasan ang hindi masaktan lalo na at umasa ako. Masakit pala ang umasa lalo na ang mabigo.. Nangako siya. Siya pa mismo ang nagsabi na sabay kaming kakain. Hindi naman dapat na magalit ako dahil trabaho yun pero masakit pa rin pala na hindi ka priority ng taong akala mo ay priority ka. Hindi siya dapat masaktan dahil kung baga sinusubukan lamang nila pero iba ang naramdaman niya kanina.Napangiti ako nang mapait habang naaalala kung gaano ko pinaghandaan ang dinner naming dalawa.. Pinilit kong maging espesyal kahit simple lang ang ulam. Nilagay ko pa ang paborito niyang inumin sa gilid ng plato, siniguradong mainit ang