All Chapters of มรสุมรัก CEO ซาตาน: Chapter 161 - Chapter 170

นวดไปนวดมา จนข้อมือของเซิ่นหรูซวงเริ่มปวดเมื่อยแล้วเธอกล่าวอย่างแผ่วเบา “ฉันนวดคุณจนสบายตัวแล้ว งั้นคุณอย่าไล่ฉันออกไปเลยนะ”ซิงจือเหยียนส่งเสียงตอบรับ หางเสียงเปลี่ยนเป็นผ่อนคลายเซิ่นหรูซวงกล่าวต่อว่า “แล้วก็ ฉันเรียนเทคนิคการนวดนี้มาจากร้านนวดฝั่งตะวันออกของเมือง คุณจะไปหาพวกเขาโดยตรงเลยก็ได้ ต่อไปอย่ามา...”ก๊อก ๆ ๆ “อาเหยียน”ที่ด้านนอกประตู เสียงเคาะประตูยังคงดังต่อเนื่อง ผู้ที่อยู่ด้านนอกยังคงพูดอยู่เซิ่นหรูซวงเม้มริมฝีปาก “งั้นคุณอย่าให้พวกเขาอยู่ที่นี่อีกเลย แล้วก็ถือโอกาสเรียกซิงฟานโหรวมานี่ด้วยเถอะนะ”เธอเอียงศีรษะ มองไปที่ประตูห้องรับรองอย่างระมัดระวัง“อาเหยียน อวิ่นลู่เธออยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เซิ่นหรูซวงมองอย่างใจจดใจจ่อเกินไป จนไม่ได้สังเกตว่ามือของซิงจือเหยียนค่อย ๆ ยื่นออกมาด้านหน้าหลังจากนั้น เขาก็คว้าข้อมือเธออย่างกะทันหันตอนแรกเซิ่นหรูซวงตกใจกับอุณหภูมิของฝ่ามือที่เย็นเล็กน้อยของซิงจือเหยียนจากนั้น เธอก็ถูกซิงจือเหยียนกระชากอย่างแรง ทั่วทั้งร่างล้มไปข้างหน้าอย่างควบคุมไม่ได้ลำคอของเซิ่นหรูซวงไม่สามารถระงับความตกใจที่อยู่ในหน้าอกได้ จึงหลุดเสียงอ

แต่นับตั้งแต่เว่ยอวิ่นลู่กลับมาอยู่ข้างกายซิงจือเหยียน ทุกงานเลี้ยงที่ซิงจือเหยียนเข้าร่วม ผู้หญิงที่พาไปด้วย จะมีเพียงเว่ยอวิ่นลู่เท่านั้น ดังนั้น หลังจากที่ทุกคนเห็นเว่ยอวิ่นลู่คล้องแขนซิงจือเหยียนเดินออกมา ก็ยิ้มออกมาอย่างเข้าใจไปโดยปริยายเรื่องของเว่ยอวิ่นลู่กับซิงจือเหยียน รวมถึงการดูแลปกป้องและเป็นห่วงเป็นใยในทุกอย่างที่ซิงจือเหยียนมีต่อเว่ยอวิ่นลู่ ทุกคนต่างรู้ดีอยู่แก่ใจแต่ก็ยังไม่วายมีคนต้องการมาจับคู่ไม่เพียงกับซิงจือเหยียนเท่านั้น แม้แต่เว่ยอวิ่นลู่ก็เช่นเดียวกันทั้งสองคนต่างก็เป็นผู้นำในวงการของตัวเอง เป็นหนุ่มสาวที่ยอดเยี่ยมและเฉลียวฉลาดคนบางส่วนไม่เพียงแต่คิดแบบนี้ แต่ยังทำแบบนี้ด้วยไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ก็ต่างเข้าไปตีสนิทสักสองสามประโยค แล้วก็คอตกกลับมาไม่ว่าใครก็มองออกว่าระหว่างซิงจือเหยียนกับเว่ยอวิ่นลู่ไม่มีใครสามารถมาแทรกได้ยิ่งไปกว่านั้น ขอเพียงมีผู้ชายเข้ามาตีสนิท ซิงจือเหยียนก็จะโอบเอวบางของเว่ยอวิ่นลู่อย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ สายตาที่มองชายคนนั้นเต็มไปด้วยความกดดันถ้ามีผู้หญิงมาพูดคุยตีสนิทกับซิงจือเหยียน เว่ยอวิ่นลู่ไม่ต้องทำอะไรทั้งน

เซิ่นหรูซวงตวาดเสียงต่ำ และเล็กแหลม “แกนั่นแหละที่ฆ่าฉัน!”“ฉันจะมาเอาชีวิตแก!”ห้องที่มืดสลัวและเงียบสงัด “ผีสาว” ที่ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสียงต่ำเล็กแหลม ลมเย็นยะเยือก มองดูยังไงก็เหมือนฉากในหนังผีต่อให้เป็นเซิ่นหรูซวงที่เผชิญหน้ากับฉากแบบนี้ก็คงตกใจเหมือนกัน นับประสาอะไรกับคนไม่ได้เรื่องอย่างซิงฟานโหรว ที่ตกใจกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อไปนานแล้ว พูดจาสั่นเทาติด ๆ ขัด ๆ“ไม่ใช่! มะ ไม่ใช่ ไม่ใช่นะ!”เสียงของซิงฟานโหรวแฝงไปด้วยแววสะอื้น ขดตัวอยู่ที่พื้น มือทั้งสองข้างกุมอยู่ที่ศีรษะ ทั่วทั้งร่างสั่นไม่หยุด ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา“ไม่ใช่ ฉันเปล่า ฉันไม่ได้วางยา ฉันแค่ให้คนไปแกล้งทำเป็นกินอาหารเสียแล้วปวดท้องเท่านั้น เป็นไปไม่ได้เลยที่จะวางยา แกจำคนผิดแล้ว ไม่ใช่ฉันจริง ๆ... ไม่ใช่ฉันจริง ๆ นะ!”“อยากไปเอาชีวิตใครก็ไป แต่อย่ามาเอาที่ฉัน”ซิงฟานโหรวถอยไปด้านหลังเป็นพัลวัน “เป็นเซิ่นหรูซวง จะต้องเป็นของของพวกมันที่มีปัญหาแน่ จะต้องเป็นมัน แกไม่หามันเถอะ คนที่ทำร้ายแกคือมัน จะต้องเป็นมันแน่!”หลังเส้นผมสีดำ เซิ่นหรูซวงยกยิ้มขึ้นอย่างประชดประชันเธอเปิดริมฝีปากอีกครั้ง เสียงต่ำและแผ่วเบา “เพราะง

คุณปู่ซิงเงยหน้าขึ้นในฉับพลัน ดวงตาที่มีอายุและขุ่นมัวแฝงไปด้วยความรู้สึกกดดัน มองไปยังเซิ่นหรูซวงเขาแค่นเสียงเย็นชา “เซิ่นหรูซวง ดูเรื่องที่แกทำซิ!”เซิ่นหรูซวงกำหมัดแน่น เธอมองซิงฟานโหรวด้วยสีหน้าสงบ“ซิงฟานโหรว เธอแน่ใจนะว่ายังอยากสาดโคลนใส่ฉัน?”ซิงฟานโหรวที่ยังคงหลงเหลือความกลัวอยู่เล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงเซิ่นหรูซวง ร่างกายของเธอก็สั่นขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวจากนั้น เธอเงยหน้าขึ้น และมองไปยังตำแหน่งของเซิ่นหรูซวงต่อหน้าซิงฟานโหรว มือของเซิ่นหรูซวงวางเข้าไปในกระเป๋า แล้วล้วงเครื่องบันทึกเสียงออกมาอย่างช้า ๆ หน้าของซิงฟานโหรวเปลี่ยนสีอย่างมาก “ไม่...”เซิ่นหรูซวงพูด “สายไปแล้ว”ในวินาทีที่พูดจบ เซิ่นหรูซวงก็กดปุ่มเปิดเครื่องบันทึกเสียง เสียงบทสนทนาของเธอกับซิงฟานโหรวดังออกมาจากเครื่องบันทึกเสียงซิงฟานโหรวหน้าเปลี่ยนสี ยื่นมือไปทางเซิ่นหรูซวง “ไม่นะ!”ในเครื่องบันทึกเสียง บันทึกไว้อย่างชัดเจนว่า ซิงฟานโหรวยอมรับความจริงที่ว่าตนเองเป็นคนวางแผนใส่ร้ายหญิงสาวที่ตั้งร้านแผงลอยทุกคนต่างก็ไม่ใช่คนโง่ ในพริบตาเดียวก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเซิ่นหรูซวงถึงได้มาที่นี่เซิ่นหรูซวงกับเ

เจียงเสี่ยวชุนตบมือ “ฉันคิดออกแล้ว นี่เรียกว่าอะไรนะ เรียกว่าเป็นผู้ใหญ่เกินวัย จิตวิญญาณของเธอ...”เซิ่นหรูซวงเงยหน้าขึ้น หัวเราะพรืดอกมา “เธอทำอะไรน่ะ? ถึงได้พูดเป็นจริงเป็นจังขนาดนี้”เจียงเสี่ยวชุนยังคิดจะพูดอะไรต่อ แต่เซิ่นหรูซวงก็รีบไล่เธอไป “พอแล้ว พอแล้ว จะเข้าเรียนอยู่แล้ว อย่าพูดมากน่า”ถึงแม้เรื่องจะกระจ่างแล้ว แต่แน่นอนว่า เหตุการณ์แบบนี้ย่อมต้องส่งผลกระทบกับธุรกิจร้านแผงลอยของทอดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้อย่างแน่นอน แต่สุดท้ายก็ยังมีลูกค้าอยู่จำนวนมาก เจียงเสี่ยวชุนถือว่าพอใจแล้วการแข่งขันเปียโนเย่ว์ไห่ประกาศรายชื่อผู้เข้าแข่งขันหนึ่งอาทิตย์ก่อนการแข่ง เซิ่นหรูซวงเป็นคนสุดท้ายของแถวสุดท้ายเจียงเสี่ยวชุนรู้ว่าการแข่งขันครั้งนี้สำคัญกับเซิ่นหรูซวงขนาดไหน ดังนั้นจึงได้กำชับกับเซิ่นหรูซวงไปแล้วว่า ไม่มีเรื่องสำคัญก็ไม่ต้องมาช่วยที่ร้านของทอดแผงลอย ให้เตรียมตัวแข่งขันให้ดีหลังจากประกาศรายชื่อผู้เข้าร่วมแข่งขันแล้ว บนอินเตอร์เน็ตก็มีการถกเถียงกันอย่างร้อนแรงหลัก ๆ คือกำลังพูดถึงเรื่องที่เว่ยอวิ่นลู่จะเข้าร่วมการแข่งขันการแข่งขันที่เว่ยอวิ่นลู่เข้าร่วมมักเป็นที่จับตามองเส