Semua Bab พรหมซ่อนรัก: Bab 21 - Bab 30

“หยุด นี่คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ ยกมือขึ้น” กรธัชตะโกนสั่งแต่พวกมันต่อสู้เปิดฉากยิงใส่ตำรวจก่อนฝ่ายจนท.จึงยิงตอบโต้กันนานเกือบสิบห้านาที ฝ่ายคนร้ายคนหนึ่งถูกวิสามัญ คนที่มากับรถตู้ที่เหลืออีกสามคนจึงยอมมอบตัว โดยยกมือขึ้นโยนปืนมาข้างหน้าด้านชัยพลและแทนไท กระสุนจากปืนของร้อยเอกหัวหน้าชุดจับกุมเจาะเข้าที่ขาซ้ายของแทนไทจนเขาล้มลง กรธัชตรงเข้าไปยึดปืนจากแทนไทและใส่กุญแจมือ ส่วนคนอื่นๆ ต่างจัดการกับชายฉกรรจ์ทั้งสามคน ในจังหวะช่วงชุลมุนชัยพลหนีขึ้นรถถอยออกจะหนีแต่เขาไปได้ไม่ถึงยี่สิบเมตรก็เจอกับรถคันหนึ่งที่จอดขวางทาง พร้อมกับเมฆาที่ลงมาจากรถ ยิงไปที่ล้อเพื่อหยุดการหลบหนี ชายฉกรรจ์หลายคนกรูลงมาล้อมรถเขาไว้กระชากร่างชัยพลลงมากองกับพื้น เขาหน้าถอดสีเมื่อเห็นนายหัวภาคย์ลงมาเป็นคนสุดท้ายชัยพลทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้นทำทีว่าไม่สู้ แต่เมื่อนายหัวเดินมาใกล้ๆ เขาชักปืนออกมาจะยิงแต่ถูกเตะปืนจนกระเด็นหลุดมืออย่างรู้ทัน และจากนั้นโดนกระทืบอีกหลายที“สำหรับที่มึงจะทำร้ายหลานกู และกับทุกความระยำที่พวกมึงทำกับเพศแม่ ถ้ามึงไม่ตายในคุกกูจะส่งคนไปฆ่ามึงเอง มึงจำไว้” นายหัวทิ้งท้ายก่อนที่กรธัชจะเ

เมื่อมาถึงจุดพักรถมอเตอร์เวย์อรุณประภาได้จอดรถเพื่อแวะทำธุระส่วนตัวและเผื่อเด็กๆ หิว ศิวัชที่ตามมาไม่ห่างจอดรถใกล้กัน ชายหนุ่มเห็นอรุณีมาลาอุ้มเด็กชายต้นกล้าลงจากรถ ส่วนอรุณประภาพาเด็กหญิงต้นข้าวเข้าห้องน้ำ ให้สองแม่ลูกนั่งคุยกันเงียบๆ สักพักชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหา ต้นกล้าเรียกเขาดังลั่น“คุณพ่อ แม่ให้ต้นกล้าไปนอนบ้านพ่อแล้วคับ” ศิวัชยิ้มอย่างดีใจ เขาหันไปหาเธอ “ขอบคุณนะครับออ” “วันเดียวนะคะลูก พรุ่งนี้ต้องกลับบ้านนะ” หญิงสาวคุยกับบุตรชาย ต้นกล้าพยักหน้ายิ้มแป้น “คับ” เธอเลือกจะรักษาคำพูดที่บอกว่าจะให้ลูกนอนที่บ้านพ่อสักสองสามวันเมื่อวันก่อน โดยไม่เอาความต้องการของตัวเองเป็นที่ตั้งอีก เพราะต้นกล้ากับต้นข้าวไม่ผิดอะไร ไม่ว่าเรื่องของผู้ใหญ่จะเป็นอย่างไรเธอไม่ควรเอาลูกมารองรับอารมณ์ของตนเอง“งั้นแยกกันตรงนี้เลยไหมออ” อรุณประภาตามมาสมทบ แต่อรุณีมาลาบอกว่า“ให้ต้นกล้ากับต้นข้าวไปกับคุณวัชก่อนก็ได้ พิณแวะไปส่งเราที่โรงแรมก่อนได้ไหม จะไปเอารถ” “ออไปกับพี่ก็ได้ พรุ่งนี้พี่ไปส่งลูกที่โรงเรียนแล้วเลยไปส่งออที่โรงแรม คุณพิณจะได้เข้าบ้านพักผ่อนเลย” ศิวัชพูดแต่อรุณีมาลาอยากอยู่

อรุณีมาลาและศิวัชไปถึงสนามบินตอนบ่ายสอง พบคุณศิตาเตรียมตัวอยู่ที่นั่นแล้ว เธอขอเบอร์โทรศัพท์ของคุณย่าเด็กๆ ไว้ก่อนที่ท่านจะเดินทางกลับในช่วงที่คุณศิตาเข้าเกทไปแล้ว อรุณีมาลาขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนไปรับเด็กๆ เธอใช้จังหวะนั้นโทรศัพท์หาคุณศิตา "คุณแม่คะ ออเองนะคะ" "หนูออมีอะไรรึจ๊ะ" "หนูอยากให้คุณแม่ช่วยค่ะ คือหนูอึดอัดอยากมีเวลาส่วนตัวบ้างค่ะ" หญิงสาวพูดตามตรง เธอเกรงใจคุณย่าของลูกมาก แต่เห็นว่าท่านคงเป็นคนเดียวที่จะเตือนศิวัชได้คุณศิตาเข้าใจในทันที ท่านเองก็ออกจะเห็นด้วยที่ศิวัชควรใจเย็นมากกว่านี้"แม่จะเตือนเขาให้จ้ะ หนูไม่ต้องกังวลนะ เรื่องมาใต้ยังไงเดี๋ยวแม่ส่งรถไปรับได้จ้ะ ไม่ต้องมากับตาวัช แม่จะจัดการเอง" "ขอบคุณค่ะคุณแม่" เธอยิ้มออก เมื่อออกจากห้องน้ำในระหว่างที่ไปรับลูก รู้สึกว่าศิวัชเงียบไป ช่วงรอสัญญาณไฟ ชายหนุ่มพูดขึ้นว่า"พี่ขอโทษถ้าทำให้อออึดอัด เดี๋ยวเราไปรับลูกแล้วพี่จะไปส่งออกับลูกที่บ้านนะครับ""ค่ะ" เธอตอบ ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกันอีก ชายหนุ่มนึกถึงเมื่อครู่ที่มารดาโทรหาเขา"ตาวัช ลูกกำลังจะทำให้หนูอออึดอัดนะลูก มีระยะห่างบ้างดีไหม" เมื่อเขารับสายท่

“พี่เคยคิดว่าพี่ลืมออได้ แต่พอเรามาเจอกันพี่ก็รู้ว่ามันไม่ใช่ พี่ไปตามหาออในปีแรกที่เราเลิกกัน ก็ไม่ได้เกี่ยวกับต้นกล้าต้นข้าวเลยเพราะฉะนั้นจะมีลูกหรือไม่ ก็ไม่ได้ทำให้พี่รักหรือไม่รักออ แต่การมีลูกทำให้พี่ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เหมือนตอนปีแรกที่เราไม่เจอกัน”อรุณีมาลาไม่ได้ตอบ เวลาที่ผ่านมาเนิ่นนาน มันนานจนเธอไม่รู้ว่าตัวเองยังต้องการเขากลับเข้ามาในชีวิตอีกหรือเปล่า“ไม่ว่าออจะทำอะไร พี่ก็จะไม่ไปไหน ถ้าอออยากให้พี่เจ็บ พี่ก็จะเจ็บจนออพอใจ แต่อย่าขอให้พี่ออกไปจากชีวิตออกับลูกเลยนะ” ในนาทีนั้นศิวัชรู้ว่าไม่ว่าอะไรที่เขามี ก็ซื้อใจอรุณีมาลาไม่ได้ จนกว่าเธอจะยอมอภัยให้เขาจริงๆ “คุณกำลังขอร้องผู้หญิงที่คุณเคยบอกเลิกให้อยู่กับคุณเหรอ” เธอย้อนถาม“ออ ทุกคนทำผิดได้พี่เองก็เป็นคนนะ ประโยคเดียวที่พี่ผิดพลาด เราจะลืมมันไปไม่ได้เหรอ” “ก็เพราะฉันลืมไม่ได้ไง คุณคิดว่าฉันไม่อยากลืมเหรอ” หญิงสาวพูดเสียงดังจนต้นข้าวตื่น“แม่ขา แม่มาแล้ว” เด็กหญิงเรียก เธอรีบเช็ดน้ำตาแล้วไปดูลูก“ค่ะ แม่มาแล้วนอนต่อนะคะ” อรุณีมาลาตบก้นลูกสาวที่นอนคว่ำให้หลับต่อ สักพักเด็กหญิงก็หลับสนิทหญิงสาวลุกจากเตียงเดิ

ตีห้าวันต่อมาคณะเริ่มออกเดินทาง ต้นกล้าและต้นข้าวสามารถตื่นเช้าได้แบบไม่งอแงเพราะความตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยว แม่บ้านช่วยกันขนกระเป๋าเดินทางมาเตรียมใส่รถเรียบร้อยแล้ว เมื่อคู่แฝดสองคู่ลงไปด้านล่างเมื่อคนขับรถเปิดประตูต้นกล้าและต้นข้าวรีบขึ้นอย่างร่าเริง ศิวัชดึงมืออรุณีมาลาไว้ก่อนที่เธอจะตามลูกไป“เดี๋ยว..ออ”เห็นดังนั้นอรุณประภาจึงก้าวขึ้นไปรอบนรถ เปิดโอกาสให้ชายหนุ่มคุยกับน้องสาวฝาแฝด“คะ มีอะไร” หญิงสาววางสีหน้าไม่ถูก“เรื่องที่เราคุยกันไว้พี่จะไปรอเอาคำตอบที่บ้าน ออเดินทางดีๆ ไปถึงกระบี่แล้วโทรหาพี่ด้วย วันศุกร์เจอกันครับ” ศิวัชกดจมูกลงบนหน้าผากเธอหนักๆ ปล่อยให้เธอขึ้นรถ ดร.หนุ่มชะโงกหน้าเข้าไปคุยกันลูกฝาแฝดทั้งสอง“ต้นกล้าต้นข้าว เดี๋ยวพ่อตามไปเจอกันที่บ้านคุณปู่นะครับ” เวลา 9 นาฬิกา รถตู้ไปแวะที่จุดพักรถเขาโพธิ์ บางสะพาน ที่นั่นเป็นจุดบริการของกรมทางหลวง มีปั๊มน้ำมัน ห้องน้ำ ร้านสะดวกซื้อ ร้านอาหารค่อนข้างเป็นจุดใหญ่ อรุณีมาลาให้คนขับรถได้พักประมาณ 30 นาที โดยเธอเตรียมเงินพิเศษใส่ซองเป็นสินน้ำใจส่งให้“ไม่เป็นไรครับคุณผู้หญิง นายหัวให้ผมมาแล้วครับ” เขาปฏิเสธ“เรีย