Beranda / โรแมนติก / พรหมซ่อนรัก / บทที่ 26  เรื่องแปลกๆ ของอิงควัต

Share

บทที่ 26  เรื่องแปลกๆ ของอิงควัต

Penulis: Sitha
last update Terakhir Diperbarui: 2025-09-28 00:47:59

 

หลังจากศิวัชวางสายไปหญิงสาวก็ต้องปวดหัวกับปัญหาใหม่  เมื่อทิพย์ธาราโทรแจ้งว่า  อิงควัตที่ตอนนี้พักอยู่ที่โฮมสเตย์ของเธอที่กระบี่  เกิดอุบัติเหตุในวันนี้ถูกรถชนมีอาการบาดเจ็บคือขาหักและแขนซ้น

อรุณีมาลาได้ขอคุยกับพี่ชายซึ่งน้ำเสียงของชายหนุ่มไม่ได้ทุกข์ร้อนแต่อย่างใด

“วันอังคารออไปกระบี่แล้วจะรับพี่อิงขึ้นมาด้วยเลยดีกว่า”  เธอบอก

“ไม่  พี่ไม่ได้เป็นอะไรเลยออ อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ได้ไหม”  อิงควัตเถียงเสียงแข็ง

“ถ้าไม่เป็นอะไรก็มาจัดการยายลิต้าเองไหมคะ  วันนี้ก็มาอาละวาดเพราะเลขาพี่ไปรายงานนางว่าพี่ไม่อยู่”

“หา..นี่ยังไม่เลิกมาอีกเหรอ”  อิงควัตทำเสียงกระซิบเหมือนแอบใครคุย 

“ค่ะ  ส่วนเลขาพี่ออให้ออกไปแล้วนะ”  น้องสาวรายงานแต่อิงควัตไม่ว่าอะไร

“ก็ดี  ไม่ต้องหาเลขาใหม่ให้พี่นะ  พี่จัดการเอง” น้ำเสียงเขาราวจะดีใจ ก่อนที่พี่ชายคนรองจะตัดบท

“แค่นี้นะออ พี่ง่วงแล้ว”  อิงควัตตัดสายไปดื้อๆ  ทำให้อรุณีมาลาบ่นกับตัวเอง

“เขาเป็นอะไรของเขา” 

“มีอะไรเหรอออ”  อรุณประภามาเห็นน้องสาวทำหน้านิ่วคิ้วขมวดกับโทรศัพท์จึงถาม

“พี่อิงน่ะ ทิพย์โทรมาบอกว่าขาหัก ถูกรถชน” 

อรุณประภาทำสีหน้าตกใจ  เธอเป็นห่วงพี่ชายเพราะปกติอิงควัตไม่เคยเป็นอะไร 

“พี่อิงเป็นไรมากไหม” 

“คงไม่มั้งบอกว่าไม่ได้เป็นไร ไม่ต้องห่วงไม่ต้องไปรับ”  อรุณีมาลาส่งต่อข้อความของพี่ชาย

“หืม..ไม่ให้ไปรับ”  แฝดพี่แปลกใจ

“จริง บอกว่าจะไปรับวันอังคารยังดุเรากลับมา” อรุณีมาลายืนยัน

“แล้วพี่อิงอยู่ไหนตอนนี้” อรุณประภาสงสัย

“เห็นทิพย์ว่าพี่อิงอยู่ที่โฮมสเตย์ของทิพย์น่ะ” 

“อืมม  เราว่าเราอยากเจอน้องคนนี้แล้วล่ะว่าเป็นยังไง”  แฝดพี่กล่าวเมื่อเห็นด้วยว่าอิงควัตทำตัวแปลกไปจริงๆ

ศิวัชมาถึงโรงแรมฉัตรเพชรใน 40 นาทีหลังจากนั้น  ชายหนุ่มพบอรุณีมาลาที่หน้าห้องจัดเลี้ยงชั้นล่าง

“ออครับ”  เขาเรียก

เธอหันมามองพร้อมกับอรุณประภา

“คุณวัชมารับออเหรอคะ”  พี่สาวถาม

“ครับ งานยังยุ่งอยู่ไหม มีอะไรให้ผมช่วยบอกได้นะ”  เขาเสนอตัวแต่อรุณประภาปฏิเสธ

“ไม่มีอะไรแล้วค่ะ  ออกลับได้เลยป่านนี้สองแสบรอแล้วมั้ง” 

“แล้วพิณจะกลับตอนไหน”  หญิงสาวเป็นห่วงคู่แฝด

“เดี๋ยวก็กลับแล้ว  พรุ่งนี้พี่รินจะมาดูที่นี่พวกเราสองคนหยุดได้เลย”  อรุณประภาบอก

“งั้นพิณไปนอนกับเราที่บ้านคุณวัชมะ”  น้องสาวถามดื้อๆ

อรุณประภาเหลือบมองหน้าพ่อของหลานๆ พลางนึกในใจ แค่นี้เธอก็ไม่สมหวังในรักมากพอแล้ว ขืนไปเป็นก้างอีกมีหวังเป็นโสดทั้งชาติแน่

“ไม่ล่ะ  เราอยากนอนบ้านมันชินกว่า” เธอตอบท่ามกลางความโล่งอกของศิวัช

“งั้นลาเลยนะครับคุณพิณ ขับรถดีๆ นะ  ส่วนออไปกันได้แล้ว”  เขาถือโอกาสโอบไหล่หญิงสาวให้เดินตามอย่างรวดเร็ว

“คุณศิวัช ปล่อยนะ”  หญิงสาวดึงมือเขาออก

“พี่ไม่ได้ทำอะไรออเลยนะ แค่อยากพาแม่ไปหาลูกเร็วๆ” เขาตอบกลับสีหน้าดูกรุ้มกริ่ม จนหญิงสาวอยากข่วนหน้าหล่อๆ ให้เสียโฉม

ชายหนุ่มเปิดประตูรถกดไหล่เธอให้เข้าไปนั่ง ปิดประตูให้อย่างเบามือ ก่อนจะอ้อมไปอีกฝั่งยังตำแหน่งคนขับ

“ออทานอะไรรึยัง” เขาชวนคุย

“ทานแล้วค่ะ”

ใช้เวลาไม่นานนักก็มาถึงบ้านของชายหนุ่ม  อรุณีมาลามองนาฬิกาตอนนี้  21:30 แล้ว ภายในบ้านดูเงียบๆ ไฟถูกปิดแล้วในบางห้อง

“เด็กๆ ล่ะคะ”  หญิงสาวกวาดตามองจนทั่ว

“คงนอนแล้วมั้งครับ ออลองไปดูบนห้องสิ”  เขาตอบ

เธอก้าวขึ้นบันไดอย่างเริ่มคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้  หญิงสาวเปิดประตูห้องต้นกล้า เห็นเด็กชายหลับสนิทจึงปิดประตูลง ไปดูต้นข้าวในอีกห้องเด็กหญิงก็หลับแล้วเช่นกัน  พลันเธอสะดุ้งเมื่อมีแขนแข็งแรงและไออุ่นจากร่างสูงที่สวมกอดจากด้านหลัง

“คุณ”  หญิงสาวพยายามดึงมือหนักๆ นั้นออกจากตัว

“เดี๋ยวลูกตื่นนะ” ศิวัชพูดเบาๆ 

“ก็ปล่อยสิ”  เธอกัดฟันด้วยความโกรธ

“พี่แค่อยากขอกอดสักแปบเดียว นะ..ออ  อยู่นิ่งๆ ให้พี่กอดแปบแล้วเราค่อยทะเลาะกันต่อก็ได้”  ศิวัชพูดตรงๆ  เธอนิ่งเพราะกลัวต้นข้าวตื่น 

“พี่แค่อยากมีเวลาคุยกับออบ้าง  อยากบอกว่าตั้งแต่ตอนที่พี่บอกเลิกออ พี่ก็ไม่ได้มีความสุข  พี่ผิดที่ไม่รู้ใจตัวเองแล้วยังทำร้ายออ  ทำร้ายลูกทำให้ลูกขาดพ่อตั้งหลายปี” 

ชายหนุ่มหยุดพูดแต่เมื่อเธอเฉยเขาจึงพูดต่อ

“หลังจากที่เราเลิกกันสามเดือน  พี่ไปหาออที่อพาร์ทเม้นท์มีคนบอกว่าออย้ายออกไปแล้ว  พี่เลยไปหาที่ยูก็ไม่เจอ คิดว่าอออาจจะแค่ย้ายที่อยู่แต่ไม่คิดว่าจะย้ายที่เรียนด้วย  ไปถามใครก็ไม่มีใครบอกว่าออย้ายไปอยู่ที่ไหน”

“พอพี่หาออไม่เจอนานๆ เข้าพี่ก็คิดเอาเองว่าออคงอยากตัดขาดจริงๆ ถึงพี่ตามเจอก็คงง้อออกลับมาไม่ได้ พี่เลยเลิกตาม” 

“ใช่ค่ะ ฉันอยากตัดขาดกับคุณจริงๆ และในเมื่อคุณก็รู้ว่าถึงเจอก็คงง้อฉันกลับมาไม่ได้  ก็น่าจะเข้าใจนะ  ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ”  อรุณีมาลาพูดออกมาในที่สุด

“พี่ทำไม่ได้ ออ..เรามีลูกด้วยกันตั้งสองคนนะ” 

“คุณจะบอกว่าถ้าฉันไม่มีลูก  เราจะเลิกกันได้ใช่ไหม” เธอย้อนถาม

“ไม่ใช่นะออ  ถึงไม่มีลูกพี่ก็รักออ”  เขายืนยัน

“เหรอคะ  ถ้าเราเจอกันที่งานแต่งพี่อัญแบบที่ไม่มีต้นกล้าไม่มีต้นข้าว หรือฉันแต่งงานไปแล้วกับใครสักคน  คุณจะทำแบบนี้อยู่ไหม”   

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • พรหมซ่อนรัก   ตอนพิเศษ3

    สิบสองปีต่อมา ณ เกาะพยาม อธิปหรือต้นกล้ายืนมองทะเลไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา เขาเพิ่งกลับจากการไปเรียนต่อในระดับปริญญาตรีที่สหรัฐอเมริกา ชายหนุ่มเรียนจบแล้วและตั้งใจจะมาอยู่ที่นี่สักพัก ก่อนที่จะกลับไปเรียนต่อปริญญาโทแต่วันนี้บ้านพักที่เคยสงบกลับเต็มไปด้วยผู้คนเพราะเป็นงานวันเกิดของนายหัวภาคย์ คุณปู่ของเขาเอง อธิปไม่ชอบคนเยอะเขาจึงปลีกตัวออกมาหาความสงบตามลำพัง“ต้นกล้า” เสียงเรียกของผู้หญิงคนที่เขารักที่สุดดังอยู่ด้านหลัง “คุณแม่” เขาหันกลับไปหาอรุณีมาลา แม่ของเขาในวัยสี่สิบสี่ยังสวยพริ้งเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ยังทำให้พ่อเขาหึงได้อยู่เสมอ“แม่เดินหาลูกตั้งนาน มาทำอะไรตรงนี้” เธอถามลูกชายที่โตขึ้นผิดหูผิดตา ก่อนที่เขาจะจากไปเรียนต่อในตอนอายุ 17 ปีต้นกล้ายังเป็นวัยรุ่น แขนขายาวเก้งก้างแต่สี่ปีผ่านไปเขากลายเป็นหนุ่มเต็มตัว ตัวสูงกว่าเธอเสียอีก“ผมไม่ค่อยชอบคนเยอะเลยครับแม่ รำคาญ” คำพูดของลูกชายทำให้เธอหัวเราะ“วันนี้มีแต่พี่ๆ น้องๆ ทั้งนั้นเลยลูก” เธอหมายถึงต้นข้าวและต้นน้ำ และบรรดาหลานๆ เช่น ไอย่าลูกสาวของอัญญาและเมฆา อัครินทร์และมุกจันทร์ ลูกชายลูกสาวของอรุณประภาและคิรินทร์

  • พรหมซ่อนรัก   ตอนพิเศษ2

    เวลาผ่านล่วงเลยมาสี่ปี เด็กชายต้นกล้าในวัยเก้าขวบเขาบอกมารดาว่า“คุณแม่ ต้นกล้าอยากย้ายไปอยู่กับคุณปู่คับ”อรุณีมาลาเงยหน้าขึ้นมองลูกชาย“ลูกเพิ่งเรียนเกรด 3 เองนะลูก ที่นั่นไม่มีนานาชาติให้ไปต่อนะ”“เปิดเทอมหน้าต้นกล้าก็เรียนเกรด 4 แล้วคุณแม่ ปู่บอกว่าถ้าอยากไป ก็เรียนโรงเรียนประจำที่ภูเก็ตได้ ปิดเทอมกลับไปอยู่กับคุณปู่” เด็กชายพูด“ต้นกล้าไม่อยากอยู่กับแม่แล้วเหรอ” หญิงสาวเริ่มน้อยใจลูกชายนิดๆ ศิวัชเดินเข้ามาในห้องเขาได้ยินพอดี ชายหนุ่มวางมือบนบ่าของเธอเป็นเชิงให้ใจเย็น“ลูกไม่เคยเรียนโรงเรียนประจำจะอยู่ได้เหรอลูก” เขาถามต้นกล้า“ปู่บอกว่าพ่อก็เคยเรียน พ่ออยู่ได้ต้นกล้าก็ต้องอยู่ได้ครับ” เด็กชายตอบหนักแน่นศิวัชหันไปถามต้นข้าว “ต้นข้าวล่ะลูก หนูอยากไปไหม” เด็กหญิงส่ายหน้า “หนูอยากอยู่กับพ่อแม่ค่ะ” “คืนนี้พ่อจะคุยกับคุณปู่อีกที ปิดเทอมนี้ต้นกล้าไปเยี่ยมคุณปู่ตามปกติก่อนแล้วกันลูก” ศิวัชสรุปคืนนั้นศิวัชคุยกับอรุณีมาลา เขารอจนเธอลมหายใจสงบเป็นปกติจากบทรักหนักหน่วง ชายหนุ่มดึงร่างเธอมากอดลูบแผ่นหลังเรียบเนียน“เรื่องต้นกล้า ออคิดยังไง” “ออเป็นห่วงลูกค่ะ ต้นก

  • พรหมซ่อนรัก   ตอนพิเศษ1

    หลังจากที่คู่แต่งงานใหม่ใช้เวลาด้วยกันตามลำพังสามวัน คุณปู่คุณย่าก็พาเด็กๆ ตามมาสมทบที่เกาะพยาม และเพราะว่าอยู่ในช่วงปิดเทอมใหญ่ จึงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องโรงเรียนของเด็กๆเช้านี้นายหัวภาคย์มีแผนจะพาเด็กๆ ไปชมปะการังโดยขึ้นเรือท้องกระจกขนาดใหญ่ ศิวัชสวมเสื้อชูชีพให้ต้นกล้าและต้นข้าว เด็กชายถามบิดาว่า“แล้วเราจะลงไปดูในทะเลจริงๆ ได้ไหมคับพ่อ”“ได้ลูก แต่ลูกต้องโตกว่านี้แล้วไปเรียนดำน้ำก่อนครับ” ศิวัชตอบลูกชายที่ตื่นเต้นกับทุกสิ่งทุกอย่างที่บ้านคุณปู่“ต้นข้าวไม่เห็นอยากลงไปเลย แม่บอกว่าเดี๋ยวตัวดำ” เด็กหญิงพูดขึ้นบ้าง“นี่มันเรื่องของลูกผู้ชาย” ต้นกล้าหันไปพูดกับน้อง เขาจำคำพูดของปู่มาใช้“ไปกันลูกเรียบร้อยแล้ว ห้ามดื้อ ห้ามโผล่หน้าออกนอกเรือ เข้าใจไหมครับ” ดร.หนุ่มบอกลูกแฝดต้นข้าวไม่เท่าไร เขากลัวต้นกล้าจะทำอะไรแผลงๆ มากกว่าเริ่มสายทั้งหมดจึงลงเรือกัน เรือที่ใช้วันนี้เป็นเรือขนาดใหญ่ มีที่ให้เดินหรือนั่งนอนได้ตามสบายตรงกลางท้องเรือเป็นแผ่นกระจกหนาเส้นผ่าศูนย์กลาง ประมาณ 2.5 เมตร ทว่า..เด็กชายต้นกล้ากลับไปสนใจมองปะการังนอกตัวเรือ เขาชะโงกหน้าออกไปเรื่อยๆ “ต้นกล้า หยุ

  • พรหมซ่อนรัก   บทที่ 37  จบ

    งานแต่งงานของศิวัชและอรุณีมาลาถูกกำหนดขึ้นในอีกสองเดือนหลังจากนั้น ยิ่งช่วงใกล้วันงานทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็ยิ่งมีเรื่องวุ่นวาย คุณศิตามาอยู่ยาวที่กรุงเทพฯ เพื่อช่วยเตรียมงานล่วงหน้าถึง 1 เดือนงานนี้มีเพื่อนเจ้าสาวเพียงคนเดียวคืออรุณประภา ซึ่งอรุณีมาลาต้องการให้เป็นแบบนั้น เธอถือว่าพวกเธออยู่ด้วยกันตั้งแต่เกิดดังนั้นในวันสำคัญของชีวิต เธอต้องการให้คู่แฝดรับหน้าที่นี้เพียงคนเดียวส่วนเพื่อนเจ้าบ่าวอรุณีมาลาขอว่าเธอจะเลือกเอง เธอต้องการให้สีหราชซึ่งเคยแนะนำให้เธอกับศิวัชพบกันเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว ซึ่งชายหนุ่มก็ยินดีอย่างยิ่งในวันลองชุดของหนุ่มสาวสี่คน ซึ่งเป็นร้านเดียวกันในระหว่างที่สองสาวฝาแฝดอยู่ด้วยกันในห้องแต่งตัว“ออจะไปฮันนีมูนที่ไหนนะ” พี่สาวถาม“จะไปเกาะพยามน่ะ ไปรอบที่แล้วมัวแต่ทะเลาะกัน ไม่ได้ดูอะไรเลย” อรุณีมาลาพูดปนหัวเราะนิดๆ“พิณดีใจด้วยที่ออมีความสุขสักที” อรุณประภาดีใจกับคู่แฝด เธอไม่เห็นอรุณีมาลาหัวเราะได้จริงๆ มานานแล้ว“จะดีกว่านี้ถ้าเราได้แต่งพร้อมกัน” แฝดน้องพูดด้วยน้ำเสียงสดใสพวกเธอออกมาจากห้องแต่งตัว อรุณีมาลาในชุดไทยจักรพรรดิสีงาช้าง ส่วนอรุณประภาสวมชุดไทย

  • พรหมซ่อนรัก   บทที่ 36  ขอแต่งงานอีกครั้ง

    อรุณีมาลานอนโรงพยาบาลสองวันหมอจึงให้กลับได้ ในเช้าวันที่จะกลับบ้านเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดของตัวเองที่แม่บ้านจัดมาให้ ศิวัชเปิดประตูเข้ามาหลังจากที่เขาไปเคลียร์ค่าใช้จ่ายและรับยามาให้แล้ว“นี่ยานะครับออ” เขาวางถุงยาไว้บนโต๊ะ หญิงสาวเดินมานั่งที่เก้าอี้สำรวจถุงยาว่ามีอะไรบ้าง“ส่วนนี่พี่ซื้อกาแฟมาให้กับขนม” เขาวางกาแฟกับขนมถัดไปจากยา หญิงสาวพึมพำขอบคุณ“ส่วนนี่อีกอย่างครับ แม่พี่ให้มา” เขาวางกล่องกำมะหยี่ลง หญิงสาวมองของแล้วมองหน้าเขาศิวัชนั่งลงกับพื้นตรงหน้าเธอ “วันนี้ออจะได้กลับบ้านที่เป็นบ้านของเรา พี่อยากทำให้ถูกต้อง ไม่อยากให้ใครเอาออไปพูดเสียๆ หายๆ ออแต่งงานกับพี่นะครับ พี่จะได้ดูแลออได้เต็มที่” อรุณีมาลามองหน้าเขา ศิวัชเปิดกล่องแหวนมันเป็นแหวนมรกตน้ำงามล้อมรอบด้วยเพชร“แหวนนี่เป็นแหวนเก่าของท่านตาใช้สวมในท่านยายในวันแต่งงานของท่าน ตกทอดมาถึงคุณแม่ที่เป็นลูกคนเดียวแล้ววันนี้มันจะเป็นของออช่วยรับไว้เก็บไว้ให้ต้นข้าว ในวันแต่งงานของต้นข้าวนะครับ” “แต่งงานเหรอคะ” เธอพึมพำ“ครับ ถ้าออตกลงพ่อกับแม่พี่จะคุยกับคุณอัญ พี่อยากบอกออว่าทั้งหมดที่ผ่านมาพี่รักออ อยากอยู่ใกล้

  • พรหมซ่อนรัก   บทที่ 35  Ship หาย ที่ไม่ได้แปลว่าเรือหาย

    หญิงสาวตื่นมาอีกทีในตอนเช้าของอีกวัน เวลาเดียวกับที่ศิวัชเปิดประตูห้องน้ำออกมา“พี่ทำออตื่นเหรอเปล่า” เขามองหน้าเธออย่างเป็นห่วง อังมือกับหน้าผากของเธอทำท่าโล่งใจ“ดีนะ ออไม่มีไข้”“กี่โมงแล้วคะ ลูกล่ะ” เธอถาม“ตอนนี้เพิ่งหกโมงเช้าเอง ลูกอยู่กับแม่น่ะออ แม่กับพ่อมาถึงเมื่อคืนตอนเที่ยงคืน ออหลับอยู่พี่เลยไม่ได้ปลุก”“ค่ะ เลยทำคนอื่นลำบากกันไปหมด” “อย่าพูดแบบนั้น ทุกคนที่พูดถึงก็ครอบครัวทั้งนั้น” ศิวัชปลอบ รู้ว่าอรุณีมาลายังกลัวอยู่ “ออย้ายไปอยู่บ้านพี่นะ” ศิวัชบอกเมื่อเห็นเธอพยักหน้าเขาจึงพูดต่อว่า“เดี๋ยวพี่ให้คนไปเก็บของให้ ถ้าออยังกลัวก็ไม่ต้องไปเอง”“อิ๋วด้วยนะคะ ให้มาอยู่ดูแลเด็กๆ ด้วยได้ไหม” อรุณีมาลาห่วงคนของตัวเอง ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างโดนทำร้ายอะไรตรงไหนเธอยังไม่ทันได้ดูเลย“ได้จ้ะ พี่ให้คนของออตรวจร่างกายแล้วเมื่อคืน หมอบอกว่าไม่มีอะไรมาก ฟกช้ำนิดหน่อยตรงข้อมือที่ถูกมัด พี่เลยให้ไปอยู่ที่บ้านตั้งแต่เมื่อคืน จะได้อยู่เป็นเพื่อนต้นกล้าต้นข้าวด้วย” ศิวัชพูดเสียงนุ่ม“ขอบคุณค่ะ” อรุณีมาลาสบายใจขึ้นบ้าง“ออหิวไหม อยากกินอะไรรึเปล่าพี่ลงไปซื้อให้นะ” เธอส่ายหน้า “เจ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status