All Chapters of พรหมซ่อนรัก: Chapter 1 - Chapter 6

ห้าปีต่อมา ณ โรงแรมฉัตรอรุณพัทยา ในเครือฉัตรอรุณกรุ๊ป“ไม่ลืมหรอกค่ะงานแต่งงานพี่สาวสุดที่รัก ออจะลืมได้ไงเดี๋ยวไปเจอกันที่นั่นเลยนะคะพี่อัญ บายค่ะ” อรุณีมาลาซึ่งตอนนี้ดำรงตำแหน่งเป็นหนึ่งในผู้บริหารของโรงแรมฉัตรอรุณ คุยโทรศัพท์กับ ‘อัญญา ฉัตรอรุณ’ เซเลปสาวชื่อดังพี่สาวคนโตของตระกูลฉัตรอรุณอัญญากำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับแฟนหนุ่ม ‘เมฆา วิชิตดำรง’ นักธุรกิจหนุ่มชื่อดังในแวดวงเจ้าของสัมปทานรังนกและธุรกิจไข่มุกทางใต้ในเร็ววันนี้ เจ้าสาวต้องการจัดงานปาร์ตี้สละโสดโดยมีแต่แขกญาติใกล้ชิดและเพื่อนสนิทของทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาว ที่บ้านพักส่วนตัวในอาณาจักรของตระกูลฉัตรอรุณ อรุณีมาลาผู้เป็นน้องสาวคนเล็กในจำนวนห้าคนจึงต้องไปด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้หญิงสาวเคลียร์งานต่ออีกราวครึ่งวัน อรุณประภาพี่สาวฝาแฝดไข่คนละใบได้โทรหาเธอในตอนบ่ายสาม“ออ จะไปตราดเมื่อไหร่พิณไปรับเด็กๆ ที่โรงเรียนมาแล้วนะ” อรุณประภาผู้ซึ่งมีบทบาทในการเลี้ยงดูเด็กชายหญิงฝาแฝดมาไม่น้อยกว่าเธอที่เป็นแม่แท้ๆ ได้ไปรับพวกแกมาจากโรงเรียนอนุบาลก่อนแล้วจึงโทรหาน้องสาว“พิณกับเด็กๆ ไปก่อนก็ได้จะได้ไม่ถึงโน่นค่ำมาก เดี๋ยวเย็นเลิก

อรุณีมาลาสงบจิตสงบใจทำสมาธิเมื่ออรุณประภาส่งภาพ “แขก” ของพี่สาวมาให้ เธอไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะได้พบกับผู้ชายคนนั้นอีก ไม่เคยคิดว่าเขาจะเป็นญาติกับเมฆา“ออ ตอนนี้อยู่ไหนแล้ว” อรุณประภาโทรมาหลังจากที่ส่งภาพมาให้ทางแชทสองนาทีก่อน“กำลังจะถึง อีกไม่เกินห้านาที” เธอกำลังเลี้ยวรถยนต์ผ่านประตูใหญ่เข้ามาพอดี“พี่อัญบอกว่าให้ออแวะที่ตึกใหญ่อย่าเพิ่งเข้าบ้าน จะแนะนำให้ออรู้จักญาติพี่เมฆ ออจะไหวไหม” พี่สาวฝาแฝดถาม“ไหว เดี๋ยวเจอกัน”เธอตอบสั้นๆ การที่จะเข้าบ้านโดยไม่ผ่านตึกใหญ่ มันแทบเป็นไปไม่ได้เลยเพราะบ้านเธอกับพี่สาวฝาแฝดอยู่หลังสุดท้ายด้านในสุด มาถึงตอนนี้ไม่ไหวก็ต้องบอกไหว ทันทีที่หญิงสาวจอดรถหน้าตึกใหญ่ ทุกคนในห้องอาหารก็หันมามองเป็นตาเดียว“คุณแม่”“แม่ออขา”เด็กสองคนรีบวิ่งออกจากห้องไปรับมารดาที่เพิ่งมาถึง อรุณีมาลาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเปิดประตูรถ ส่งยิ้มให้ลูกๆ เธอเดินเข้ามาอย่างไม่รีบร้อนเยื้องย่างดุจนางพญา โปรยยิ้มให้พี่สาวและว่าที่พี่เขย“สวัสดีค่ะพี่อัญ พี่เมฆ” ศิวัชจ้องคนที่เพิ่งมาถึงตาไม่กระพริบโดยไม่รู้ตัว กิริยาของเขาอยู่ในสายตาของคิรินทร์ เจ้าของฟาร์มมุ

อรุณีมาลาปิดประตูห้องนอนกดล็อกแน่นหนา เธอกอดลูกสาวคนเล็กที่กำลังร้องไห้เพราะตกใจ “แม่ขอโทษนะลูก” หญิงสาวกอดลูกแล้วร้องไห้เงียบๆ จนในอีกไม่กี่นาทีต่อมามือเล็กๆ ของเด็กหญิงจับที่หน้า เช็ดน้ำตาให้มารดา“แม่อย่าร้อง หนูไม่ร้องแล้ว” คำพูดของเด็กหญิงทำให้น้ำตาที่เริ่มแห้ง เพราะว่าเธอพยายามจะหยุดร้องไห้มันกลับมาอีก หญิงสาวกอดลูกไว้แน่นพึมพำขอบคุณเด็กน้อยนาทีนั้นเธอตัดสินใจที่จะกลับบ้านดังนั้นเธอจึงเริ่มเก็บของใช้ส่วนตัวเงียบๆ อรุณีมาลาคิดว่าคืนนี้หากเธอไม่อยู่ในงานปาร์ตี้พี่สาวคงเข้าใจและไม่ว่าอะไร เธอเก็บของใส่กระเป๋าทั้งของตัวเองและลูกสองคนแล้วอุ้มเด็กหญิงลงมาข้างล่าง ในห้องโถงทุกคนไปกันหมดแล้วจึงเธอโล่งใจที่ไม่ต้องตอบคำถามใครหญิงสาวพาลูกขึ้นรถ เธอถอยรถออกก่อนจะชะลอเมื่อเจอแม่บ้าน เธอลดกระจกสั่งข้อความถึงพี่สาวว่า“ฝากบอกพี่อัญด้วยนะว่าฉันมีธุระด่วนต้องกลับกรุงเทพฯ ก่อน มีอะไรเดี๋ยวฉันโทรหาพี่อัญเอง” “ได้ค่ะคุณออ” อีกฝ่ายรับคำไม่สงสัยอะไรเธอขับรถออกจากบ้าน ผ่านหน้าตึกใหญ่โดยไม่แวะทักใคร เมื่อออกพ้นประตูแล้ว หญิงสาวโทรหาอรุณประภาคุยผ่านสมอลทอล์ค“พิณเหรอ ตอนนี้อยู่ไหน”