คนหวงก้าง?

“มากับ...”

“มากับผมเอง!”

ยังไม่ทันที่เมรีจะตอบก็พลันมีเสียงเข้มๆ ดังแทรกมาจากด้านหลังเสียก่อน

คนหน้าดุปนหยิ่งที่ตอนนี้กำลังทำหน้ายักษ์เดินฉับๆ ตรงเข้ามา โดยมีคู่หมั้นสาวเกาะแขนตามมาติดๆ เมรีแอบมองบนอย่างเซ็งจิต แต่ด้วยมารยาททางสังคมหญิงสาวจึงต้องข่มใจไม่ให้มีน้ำโห หันมาแนะนำตามมารยาท

“พ่อเลี้ยงภูคะ เมรีขอแนะนำให้รู้จักแขกของพี่สาธุค่ะ นี่คุณชิษณุกร น้องชายแท้ๆ ของพี่สาธุ แล้วนี่ก็คุณนันทิกา หรือพี่แนน เป็น ‘คู่หมั้นของเขา’ ค่ะ” เมรีแกล้งลงเสียงเน้นที่คำว่าคู่หมั้นของเขา ให้ใครบางคนไม่ลืมสถานะตัวเอง

“แล้วนี่ก็พ่อเลี้ยงภูตะวัน เป็นเจ้าของไร่ชาที่นี่ค่ะ”

“โธ่...พี่ก็นึกว่าน้องเมรีจะแนะนำพี่ว่าเป็นคนรู้ใจเสียอีก” คนหล่อแกล้งตัดพ้อ

เอ้า! หยอดเข้าไปพ่อ เห็นหน้ายักษ์ขมูขีนั่นไหม ดูเถอะ หน้าบึ้งแทบจะกินหัวกันอยู่แล้วเนี่ย แต่ใครสน!

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพ่อเลี้ยง ไร่ชาของคุณสวยมากๆ เลยค่ะ แนนเดินเซลฟี่เพลินเลย” นันทิกาส่งยิ้มทำหน้าที่นางงามมิตรภาพ ทำให้บรรยากาศน่าอึดอัดคลี่คลายดีขึ้น

“ยินดีเช่นกันครับ เชิญคุณแนนกับแฟนตามสบายเลยนะครับ พวกเราคนกันเองทั้งนั้น ผมเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าสาธุรู้จักกันมานาน ไปเที่ยวที่ไร่บ่อย ไหนๆ วันนี้พวกคุณก็แวะมาแล้ว งั้นให้ผมเป็นเจ้ามือเลี้ยงต้อนรับแขกของน้องเมรีดีกว่า ว่าไงครับ เลือกได้หรือยังว่าจะเอาเค้กอะไรดี ถ้าน้องเมรีเหมาหมดตู้ตอนนี้มีโปรแถมเจ้าของไร่ฟรีด้วยนะ สนใจไหม” หนุ่มไร่ชารูปงามหันไปหยอดทีเล่นทีจริง

โดยหารู้ไม่ว่าภาพนั้นช่างขัดหูขัดตาใครบางคนชะมัด

“พี่ชิษคะ...พี่ชิษ” นันทิกาหันไปมองหน้าคู่หมั้นหนุ่มอย่างสงสัย จนกระทั่งต้องกระตุกมืออีกฝ่ายเสียทีหนึ่ง นั่นแหละ เขาจึงยอมหันมา

“ครับ แนนว่าไงนะ”

“แนนยังไม่ได้ว่าอะไรค่ะ แค่จะถามว่าพี่ชิษอยากทานอะไรดีจะได้สั่งให้”

“อะไรก็ได้ พี่กินได้ทั้งนั้น” ปากตอบคู่หมั้นไปส่งๆ แต่ตากลับมองหนุ่มสาวตรงหน้าที่ช่วยกันเลือกเค้กสนุกสนานราวกับคู่รักอย่างไม่สบอารมณ์ คิดพาลในใจ

นี่คงเป็นหนึ่งในแคนดิเดตว่าที่คุณพ่อใหม่ของเด็กหญิงตัวน้อยนั่นสินะ เลือกได้ไม่เลว หมอนี่ทั้งหน้าตาดี แถมยังรวยเป็นถึงเจ้าของไร่ชาเสียด้วย ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด

แล้วนั่นจะขยันยิ้มไปไหน ปากจะฉีกถึงรูหูแล้วไหม เห็นแล้วมันน่าหงุดหงิดขัดนัยน์ตาชะมัด อยากไปหยิกแก้มขาวๆ ใสๆ นั่นให้หุบยิ้มเสียบ้าง

ซื้อเค้กแถมเจ้าของไร่ โปรอะไรของมันวะ เห่ยไปไหน 

/////////////////////////////////////////////

แล้วคณะทัวร์ก็ได้แขกกิตติมศักดิ์มาร่วมวงเพิ่ม ภูตะวันเป็นคนคุยสนุกและรอบรู้โดยเฉพาะเรื่องที่เขาถนัดด้วยแล้ว ถือว่าชายหนุ่มเป็นคู่สนทนาที่น่าสนใจทีเดียว แต่นั่นไม่นับที่อีกฝ่ายคอยเอาอกเอาใจแม่ลูกหนึ่งอย่างเมรีจนน่าหมั่นไส้

“อุ๊ย! ชาเขียวมัทฉะปั่นนี่อร่อยจัง ไม่หวานมาก แต่หอมกลิ่นใบชาดีจัง” นันทิกาทำตาโต ชมไม่ขาดปาก

“ชาเขียวของที่นี่เราคัดแต่ชาสายพันธุ์ดีมีคุณภาพแถมยังเป็นชาออแกนิคแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ครับ ไร่ของเรามีแหล่งกำเนิดต้นน้ำตามธรรมชาติจากภูเขาสูงมาหล่อเลี้ยงทำให้ชาของเรามีรสชาติดีและหอม มาก ถ้าคุณแนนสนใจ ทางนั้นเรามีการสาธิตวิธีชงชาแบบดั้งเดิมให้ชมแล้วก็ชิมด้วยนะครับ หรือถ้าชอบชาอะไรก็บอกได้ เดี๋ยวผมให้เด็กจัดการให้ คุณแนนเป็นแขกของน้องเมรี ก็ถือว่าเป็นแขกของผมด้วย เราคนกันเอง...”

กึก! เคร้ง!

จู่ๆ ช้อนที่คนแก้วชาร้อนก็มีอันกระเด็นหลุดมือของแขกหนุ่มอีกคนหล่นพื้น จนเมรีต้องหันไปตำหนิคนซุ่มซ่ามด้วยสายตา

โมโหหึงคู่หมั้นหรือไง ดูทำหน้าเข้า แค่เขาคุยกันก็ออกอาการขนาดนี้ แล้วนี่จะกินหัวชาวบ้านไหมล่ะนั่น

“พ่อเลี้ยงภูคะ เค้กนี่อร่อยจังหอมมากด้วย คราวก่อนที่เมรีมาทำไมไม่เห็นมีเลย”

“อ๋อ...นั่นเค้กชาไทยน่ะครับ เขาเพิ่งทดลองทำออกมาวางขายไม่กี่วันก่อน แต่ยอดขายโอเคเลย คนชอบกันมาก ถ้าน้องเมรีชอบเดี๋ยวพี่สั่งให้เด็กใส่กล่องให้นะ”

“ได้ค่ะ แต่มีข้อแม้ว่าต้องคิดเงินนะคะ ไม่งั้นเมรีไม่เอาด้วย”

“โธ่...นานๆ น้องเมรีจะมาให้พี่เลี้ยงสักทีจะเป็นไร แค่นี้ขนหน้าแข้งพี่ไม่ร่วงหรอกน่า” 

“ไม่ร่วงก็ดีค่ะ แต่เมรีกลัวพี่รจกับพี่สาธุจะว่า แล้วคราวหน้าเมรีคงไม่กล้ามาเที่ยวที่นี่แล้วเพราะเกรงใจเจ้าของไร่”

“งั้นเอาอย่างนี้สิครับ คราวหน้าพี่ไปหาที่ไร่พ่อเลี้ยงสาธุบ้าง แล้วน้องเมรีค่อยเลี้ยงคืนก็ได้ หรือว่าอยากไปที่อื่นก็บอก ถ้าเป็นน้องเมรีพี่ยอมทุ่มสุดตัวเลย...”

“แค่กๆ” จู่ๆ ชิษณุกรก็เกิดสำลักชาขึ้นมาเสียดื้อๆ

“ตายแล้วพี่ชิษ เป็นอะไรคะ” นันทิการีบลูบหลังลูบไหล่ให้คู่หมั้นหนุ่มอย่างเป็นห่วง

“ไม่รู้สิ สงสัยจะเลี่ยนชา คือปกติผมไม่ค่อยดื่มชาน่ะครับ ชอบกาแฟหรือไม่ก็...สาโทมากกว่า”

“สาโทเหรอคะ” นันทิกาฟังแล้วขมวดคิ้วสงสัย

เมรีกัดฟันแน่น ฉุนกึกเมื่อได้ยินเครื่องดื่มสุดแสลงใจ รู้แกวว่าอีกฝ่ายจงใจย้ำเตือนสิ่งที่เธออยากลืมแต่ลืมไม่ลง หากอีกใจก็แบบหวิว

เขาเองก็ยังจำเหตุการณ์ในวันนั้นได้ แต่ทำไม...

แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้โต้ตอบ ก็มีมือหนึ่งยื่นมาใกล้เสียก่อน กว่าจะรู้ตัวอีกทีปลายนิ้วอุ่นๆ ของพ่อเลี้ยงรูปงามก็ปาดไล้เศษครีมเค้กที่เลอะมุมปากออกให้เสียแล้ว