Lahat ng Kabanata ng RUN, SELESTINA! (SSPG): Kabanata 31 - Kabanata 40

NAKATAYO SI Rogue sa balkonahe, hawak ang tasa ng kape na halos hindi na niya nagagalaw. He had made up his mind.Hindi siya pinatulog ng tanong na iniwan ni Logan. The boy’s features replayed endlessly in his head. At kahit anong pilit niyang itanggi, may isang katotohanang hindi niya kayang iwasan, Elijah could be his son.Pero paano siya maniniwala kung ang buong buhay niya ay nakatali sa isang katotohanang siya ay baog?No. Rogue clenched his jaw. I can’t keep running in circles. There’s only one way.“You called?” bungad ni Raim sa kabilang linya. Tinawagan niya ito nang makarating sa opisina. Rogue leaned back, his presence commanding even in silence. Nakasalubong ang kilay niya, hawak ang fountain pen na walang tigil niyang pinapaikot.“I need a plan,” Rogue said flatly.“Plan for what?”“For Elijah’s DNA.”Napabuntong-hininga si Raim. “Rogue…”“Don’t start,” putol niya. “This is the only way. I can’t rely on assumptions anymore. I need hard evidence.”“Pero paano ka kukuha n

“BITAWAN MO nga ako,” madiin niyang utos. Hinila niya ang braso dito, at pinilit kumawala pero mas humigpit lamang ang kapit ng lalaki.“Not until you listen.”“Wala na akong gustong marinig, Rogue. Nakuha mo na ang gusto mo, DNA test, ang katotohanan. Congratulations, may anak ka na. Ano pa bang kulang?” halos pasigaw niyang tanong at marahas na hinablot ang braso sa lalaki.Mariing pumikit si Rogue. Nang dumilat, huminga ito ng malalim na para bang pinipigilan ang sariling sumabog.“Selestina… I didn’t do this to hurt you,” simula ni Rogue, tinatanggal ang tensyon sa kanyang katawan. “Kumuha ako ng sample kay Elijah dahil ayaw kong mamuhay sa kasinungalingan. All my life, I thought I could never bear a child. I believed it because of what the doctor told me. That’s why I never claimed him. Kaya ako nabulag sa katotohanan at hirap akong aminin sa sarili na may koneksyon ako sa bata. Pero ngayong alam ko na, I want to make it right. I want to be there for both of you. I want to—”“Sto

‎HINDI MAKAPANIWALA si Selestina sa tanawing nasa harap niya. Mula sa pagkakatayo sa may kusina, natutop niya ang dibdib nang makita ang anak niyang si Elijah na masiglang tumatawa, habang nakaluhod sa sahig si Rogue, nakikipagkarera gamit ang mga laruan nitong dala. Ang bawat halakhak ng bata ay tumatagos sa kanyang puso, at kahit pilit niyang pinipigilan ang sarili, wala siyang magawa kundi maramdaman ang kakaibang bigat at init na sabay na dumadaloy sa kanya.‎‎It was strange. For years, she had lived with the idea na sapat na siya at si Elijah, that her son didn’t need a father. Pero ngayon, sa ilang minutong kasama ni Rogue ang anak, parang nabura ang lahat ng pinaniniwalaan niya.‎‎“Ate Selestina?” boses ni Anya mula sa gilid.‎‎Napalingon siya dito. May halong pagtataka ang mga mata ni Anya.‎‎“Ate, siya po ba talaga ang ama ni Elijah?” tanong nito.‎‎“Anya.” Agad siyang tumikhim. “Maghanda ka na lang ng juice kay Elijah. I’m sure he’ll ask later.”‎‎Pero hindi nakalampas

NAGMIMISTULANG BINAGSAKAN ng mundo si Rogue. If what she said is true, paano niya haharapin ang kasalanang hindi niya maalala? At kung hindi, sino ang tunay na naglagay ng mantsa sa gabing iyon?Nanginginig ang mga kamao niya dahil sa galit. Paano niya nagawa iyon? Bakit wala siyang maalala?Hindi siya mapakali, pakiramdam ni Rogue ay mas lalo lamang siyang nilalamon ng guilt at pagkalito. Sa kabila ng lahat, isang tanong lang ang paulit-ulit na bumabalik sa isip niya. Kung hindi niya maalala, sino ang nakakaalam ng totoo?Nakatulala siyang mag-isa sa kotse, nakaparada malapit sa isang club na matagal na niyang hindi binabalikan. Ang mga ilaw nito sa loob ay kumikislap sa madilim na kalsada. And there, like shards of a broken mirror, fragments of the past began to return, mga imahe ng dilim, ang maingay na musika, at ng gabing iyon na hindi niya kayang buuin.Humigpit ang pagkakahawak niya sa manibela. Kung may makakapagbigay ng sagot, ito lang ang lugar na iyon.The moment he stepped

PAGDATING NI Rogue sa kumpanya, dire-diretso siyang pumasok. All the employees greeted him, but he ignored them and went to his private elevator. Malamig ang aura, tipikal ng isang taong sanay na respetuhin at sundin.Pagdating sa opisina, agad niyang hinubad ang kaniyang tie at jacket, isinabit iyon sa rack bago siya naupo. Wala pa man siyang isang minutong nakaupo nang biglang bumungad si Marco na nakangiti, parang batang masayang lumapit.“Hey, honey,” biro nito, tila ba sinusubok ang pasensya ni Rogue. Isang matalim na tingin ang isinukli ni Rogue. Umupo pa ito na parang babae kung tumawid ng mga binti.Rogue was about to scold him when someone knocked on the door.“Come in,” Marco answered in place of Rogue. Napamasahe ng sentido si Rogue.“Sir, a delivery just came for you.” Isang babae ang pumasok, maingat na inilapag ang isang kahon sa mesa ni Rogue bago yumuko at umalis.Marco leaned forward, examining the box. “No name.”Binuksan ito ni Marco at agad na napamura nang makita