Lahat ng Kabanata ng โฉมสะคราญผู้นี้คือสามีข้า: Kabanata 1 - Kabanata 10

บทนำพี่สาวคนงามหลิงฉงหลงใช้เวลากว่าครึ่งวันจึงได้มาถึงเมืองต้าไห่ แม้นางจะอยู่ห่างออกไปเพียงเขาหนึ่งลูกเท่านั้นแต่การเดินทางก็ถือว่าไม่ง่ายเลยสำหรับสตรีที่เดินทางลำพังเช่นนางซ้ำยังเดินเท้าไม่ได้นั่งเกวียนหรือขี่ลาอย่างชาวบ้านคนอื่นๆ โชคดีที่ถนนหนทางค่อนข้างสะดวกและระหว่างทางก็มีชาวบ้านให้นางขึ้นเกวียนเดินทางมาด้วยกว่าครึ่งทางเบื้องหน้าอีกไม่ไกลก็จะถึงประตูเมืองแล้ว จู่ๆ ก็มีฝนตกลงมากระทันหันนางจึงต้องเข้าไปหลบฝนที่เพิงน้ำชาข้างทาง แน่นอนว่าเมื่อมาถึงร้านชามากน้อยแล้วย่อมต้องควักเงินเพื่อดื่มชาสักถ้วยหนึ่งอย่างเสียไม่ได้ประจวบเหมาะกับเมื่อฝนตกอากาศก็เริ่มชื่นขึ้นเรื่อยๆ การนั่งจิบชาอุ่นๆ กับดูทิวทัศน์ยามฝนตกจึงไม่ถือว่าแย่นัก ยามที่ฉงหลงทอดมองไปทางทิศที่ประตูเมืองต้าไห่ตั้งอยู่ก็เห็นว่ามีคนสองคนกำลังควบม้าตรงมาทางนี้ พวกเขาคงเพิ่งออกมาจากเมืองแล้วเจอเข้ากับฝนที่ตกลงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเช่นเดียวกันกับนางไม่นานพวกเขาก็มาหยุดที่เพิงน้ำชาเพราะเหมือนว่าที่นี่จะเป็นที่ซึ่งใช้เป็นจุดหลบฝนชั่วคราวได้เพียงที่เดียวในระแวกนี้แล้ว โต๊ะด้านข้างนางนั้นว่างอยู่พอดีพวกเขาจึงเข้ามานั่งลงที่นี่ใน

ตอนที่ 2มีวาสนาต่อกัน มื้อเย็นวันนี้นางถูกเชิญให้ไปร่วมโต๊ะกับท่านป้าและท่านลุงกู้ซึ่งเพิ่งกับมากจากข้างนอก ท่านลุงกู้เมื่อได้พบนางก็เอ่ยต้อนรับเป็นอย่างดีไม่ได้มีท่าทีรังเกียจหรือไม่ต้อนรับแต่อย่างไร แม้ภายนอกท่านลุงจะดูนิ่งเงียบเข้าถึงยากแต่ก็เอ่ยกับนางอย่างใจดีเช่นเดียวกันกับท่านป้าท่านป้าเล่าว่านางมีบุตรชายสองคน คนโตที่จะให้แต่งกับนางมีนามว่า กู้ซืออัน ซึ่งในเวลานี้รับหน้าที่ดูแลการค้าแทบจะทั้งหมดแทนท่านลุงผู้เป็นบิดา ส่วนบุตรชายอีกคนหนึ่งอายุเท่ากันกับนางตอนนี้ศึกษาอยู่ที่สำนักศึกษาจึงไม่ค่อยจะกลับมาที่จวนนักวันนี้กู้ซืออันออกไปทำงานที่ต่างเมืองพอดีนางกับเขาจึงยังไม่ได้พบกันเสียที ท่านป้าบอกว่าหากกู้ซืออันกลับมาแล้วก็จะเร่งให้ทั้งคู่ได้พบกันในทันที เมื่อได้ยินเช่นนั้นฉงหลงเองก็ได้แต่ยิ้มรับ อย่างไรนางก็ต้องปล่อยให้ท่านป้าจัดการเรื่องทั้งหมดอยู่ดีฟ้าเริ่มมืดแล้วนางถึงได้ขอตัวกลับเรือนพักชั่วคราวของตน โดยมีสาวใช้ผู้หนึ่งคอยติดตามอยู่ไม่ห่างกายอาจินคือสาวใช้ที่ท่านป้ามอบให้คอยติดตามนางนับตั้งแต่วันนี้ ท่านป้ากล่าวว่าอย่างไรนางก็ต้องมีสาวใช้ติดตามดูแลสักคนอย่างน้อยๆ ก็สามารถช่ว

งานแต่งงานเริ่มจัดเตรียมขึ้นแล้ว ฤกษ์สมรสถูกเลือกเป็นอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ด้านสินเจ้าสาวสกุลกู้เองก็เป็นผู้จัดเตรียมให้นาง หนึ่งในสินเจ้าสาวที่สกุลกู้มอบให้ก็คือบ้านที่ถนนหมายเลขที่สิบสามในเมืองซึ่งตั้งอยู่กลางเมืองติดกับถนนกลางค้าที่คึกคักของเมืองอีกทั้งพวกเขาให้นางออกมาพักอยู่ที่นี่ในระหว่างรอแต่งงานอีกด้วย เห็นท่านป้ากู้เอ่ยว่าระยะทางจากที่นี่ไปจวนสกุลกู้ใช้เวลาไม่นานอีกทั้งถนนหนทางก็สะดวกถือเป็นทำเลที่ดีที่สุดในเมืองแห่งหนึ่งเลยก็ว่าได้อีกฝั่งหนึ่งเป็นบ้านอีกฝั่งหนึ่งก็มีหน้าร้านที่สามารถทำการค้าได้ เห็นว่าสกุลกู้เพิ่งซื้อที่นี่มาได้ไม่นานจึงยังปล่อยเอาไว้ไม่ได้ปรับปรุงหรือคิดวางแผนเปิดกิจการที่นี่นางเพิ่งเข้ามาในเมืองได้ไม่กี่วันก็มีบ้านขนาดไม่ธรรมดาเป็นของตัวเองแล้ว อีกทั้งยังใช้เปิดร้านหารายได้เสริมได้อีกด้วยทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วราวกับฝันไปจริงๆ“คุณหนู...ฮูหยินกำชับบ่าวเอาไว้ว่าหากคุณหนูขาดเหลือสิ่งใดก็ต้องรีบให้บ่าวไปแจ้งแก่ฮูหยิน คุณหนูมีสิ่งใดที่ต้องการอีกหรือไม่เจ้าคะ”“เท่านี้ก็ดีเกินไปมากแล้วล่ะอาจิน” นางเอ่ยตอบก่อนจะเดินสำรวจบ้านใหม่ของตนอย่างตื่นเต้น เครื่องเรือนถูกเ

ตอนที่ 6 ข้ามาเห็นสิ่งที่ไม่ควรหรือไม่เช้าวันนี้ตื่นขึ้นมาอาจินก็เอ่ยบอกนางว่าคุณชายใหญ่ส่งโจ๊กเป๋าฮื้อ มาให้ อีกทั้งฝากคำมาบอกต่อนางว่าหากตอนเย็นนางไม่มีเรื่องอะไรอยากออกไปกินมื้อค่ำที่หอลุ่ยเหยียนอีกก็ให้ส่งคนไปแจ้ง คุณชายใหญ่กู้จะมา ทานอาหารค่ำเป็นเพื่อนนาง ฉงหลงยังไม่รู้ว่านางจะไปดีหรือไม่เพราะยังรู้สึกอับอายเรื่องเมื่อคืนอยู่มากนางจึงแค่พยักหน้ารับรู้ในสิ่งที่อาจินเอ่ยบอก แต่ก็ยังไม่ได้สั่งการอะไรไปอาหารเลิศรสกับความอับอายที่เกิดขึ้นทำให้หญิงสาวต้องชั่งใจ ก่อน ทว่าหลังจากกินโจ๊กเป๋าฮื้อจนหมดหญิงสาวก็ตัดสินใจได้ในทันทีว่าอาหารเลิศรสชนะขาดลอยพร้อมสั่งอาจินให้ไปแจ้งคุณชายใหญ่ว่านางจะไป ที่หอลุ่ยเหยียนเย็นนี้ “อาจินมื้อเย็นวันนี้เจ้าจะต้องคอยเตือนข้านะว่าไม่ให้กินมาก จนเกินไป” เพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่องน่าอายขึ้นอีกนางจึงจะต้องหาคนคอยฉุดเอาไว้อีกแรง“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ข้าได้เลยเจ้าค่ะคุณหนูท่านวางใจได้”“เช่นนั้นก็ดี”ตกเย็นฉงหลงก็ขึ้นรถม้าที่ถูกส่งมารับนางโดยเฉพาะเพื่อไปที่หอลุ่ยเหยียนหอลุ่ยเหยียนยังคงคึกคักเหมือนเมื่อวานไม่มีผิดสมกับที่เป็นร้านอาหารที่กำลังโด่งดังมีชื่อเสียงอยู

ตอนที่ 8มงคลคู่หลิงฉงหลงในฐานะเจ้าสาวแน่นอนว่าย่อมถูกปลุกให้ตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสางเพื่อมาแต่งตัวเตรียมให้พร้อมสำหรับงานพิธีมงคลในวันนี้หญิงสาวให้ความร่วมมือกับอาจินและเหล่าสาวใช้น้อยใหญ่ที่ในวันนี้ต่างก็เข้ามารุมล้อมรอบกายของนางเต็มไปหมดเรียกได้ว่าทุกคนช่วยกันจัดแจงนางอย่างพร้อมเพรียงเป็นงานอย่างยิ่งคนละไม้คนละมืออย่างมีระบบใบหน้างามถูกแต่งแต้มอย่างประณีตด้วยฝีมือของสาวใช้ผู้หนึ่งที่ท่านป้ากู้ตั้งใจส่งมาเพื่อบรรจงปั้นความงามให้หญิงสาวเป็นพิเศษในวันนี้ ฝีมือนางนับได้ว่าไม่ธรรมดาจริงๆ เพราะยามนี้ในบานกระจกเงาสะท้อนกับปรากฏใบหน้าที่ชวนมองมากกว่าในทุกๆ วันกว่าห้าเท่าในตอนนี้“ราวกับไม่ใช่ข้าเลย…ฝีมือเจ้าช่างเหนือชั้นนัก”“คุณหนูกล่าวเกินไปแล้วบ่าวไม่กล้ารับหรอกเจ้าค่ะ บ่าวแค่ทำให้ความงามของคุณหนูปรากฏออกมาให้ชัดเจนขึ้นเพียงเท่านั้น” นางไม่ได้พูดเพื่อเอาใจ เดิมที่คุณหนูหลิงผู้นี้นั้นมีรูปโฉมน่ารักชวนมองอยู่แล้วเพียงแต่โดยปกติแล้วนางไม่ค่อยให้ความสำคัญกับการแต่งหน้านักอีกทั้งไม่รู้โทนสีที่เหมาะกับตน มาวันนี้เพียงนางแต่งหน้าให้อย่างคำนึงความเหมาะสมและจุดเด่นของใบหน้าให้คุณหนูหลิงแล้ว