ตอนที่  13 ตึก A3 ห้อง 809

 

 หมอติณณ์หันมากระซิบ และโอบเอวเธอเข้ามาจนชิด ก่อนจะตอบเพื่อน ๆ ไป

“เอาไว้ค่อยนัดเจอกันวันหลังนะ วันนี้ต้องรีบไปส่งยี่หวากลับบ้านก่อน วันนี้ทำงานเหนื่อย ต้องรีบพากลับไปพักผ่อนน่ะ”

“ว้าว…. สุดยอดไปเลยหมอติณณ์ ได้เลยเอาไว้โทรคุยกัน จริงสินายเปลี่ยนเบอร์แล้วนี่ เอาเบอร์มาหน่อยสิ”

"ได้สิ หวารอพี่เดี๋ยวนะ"

“ค่ะ”

เธอทำอะไรไม่ได้ แต่เมื่อเห็นสายตาของมีนา ก็เริ่มอยากจะเอาคืน เพราะรู้ว่า มีนาเคยชอบหมอติณณ์มาตั้งแต่สมัยเรียน และพยายามแทรกเข้ามาระหว่างเธอกับติณณ์เสมอ แต่หมอติณณ์ไม่ได้คิดอะไรกับเธอ และเคยปฏิเสธไปแล้วถึงสองครั้ง

“เอาไว้ค่อยนัดเจอกันนะ”

“ติณณ์กลับมาคบกับรุ่นน้องคนนี้เหรอ”

“มีนา! ไม่เอาน่า นี่มันเรื่องส่วนตัวของหมอติณณ์ ไอ้ตงกับวรุณรออยู่ข้างในแล้วนะ”

“แลกเบอร์กับเราด้วยสิหมอติณณ์”

มีนายื่นมือถือมาให้เขา ยี่หวาสะบัดไหล่ออกจากเขาเบา ๆ แต่หมอติณณ์ก็รีบคว้าเธอเข้ามาอีกครั้ง แม้แต่หมอเจย์ ก็เห็นถึงอาการที่หมอติณณ์แสดงความเป็นเจ้าของ โดยไม่สนใจมีนาเลย 

“ไม่เป็นไรหรอกมีนา เอาไว้ผมติดต่อเจย์ไป แล้วค่อยเจอกันก็ได้ ไปก่อนนะเจย์ แล้วเจอกัน”

“ได้สิแล้วเจอกัน เอาไว้พาน้องยี่หวา มาทานข้าวด้วยกันด้วยนะ ระลึกความหลังกันหน่อย นะครับน้องยี่หวา”

“เอ่อ คือว่า…ฉัน”

“ได้สิ หวาไม่ติดอะไรอยู่แล้ว ฉันไปที่ไหน ยี่หวาก็ไปที่นั่นแหละ ไปก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่ กลับบ้านกันนะหวา”

เขาโอบไหล่เธอเดินออกมาทันที โดยไม่ได้สนใจมีนา ที่ยื่นมือถือค้างเอาไว้ นี่เขาปฏิเสธเธออีกครั้งหนึ่งแล้ว เจย์ที่มาด้วยได้แต่ส่ายหัว กับพฤติกรรมของเพื่อนสนิทสาวคนนี้ ซึ่งไม่เปลี่ยนไปเลย

“ก็แค่เบอร์โทร จะหวงอะไรนักหนา”

“ที่จริงไอ้ติณณ์มันไม่ได้หวงเบอร์หรอก แต่เพราะคำถามที่เธอไม่ควรพูดเมื่อกี้ต่างหาก ทำให้มันไม่อยากคุย”

“หมอเจย์!”

“ฉันพูดจริง ๆ นะมีนา ถ้าเธอเจอไอ้ติณณ์ แล้วยังคุยกับมันแบบนี้อยู่ ต่อให้ชอบแทบตาย มันก็ไม่หันมามองเธอหรอก ไม่เห็นเหรอว่ามันมากับใคร”

“ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้ชอบฉัน”

“ก็น่าจะพอได้แล้วไหม ผู้ชายดี ๆ มีอีกตั้งเยอะ.... อย่ามามองฉันแบบนั้น ฉันไม่มีรสนิยมกินเพื่อน”

“ฉันก็ไม่มีย่ะ รีบเข้าไปได้แล้ว”

“ไปสิ”

มีนาเดินนำหน้าหมอเจย์เข้าไปในร้าน หมอเจย์ได้แต่ส่ายหัวกับความเอาแต่ใจของเพื่อนสนิทในกลุ่ม

“ผ่านไปกี่ปีนิสัยก็ไม่เปลี่ยน แบบนี้น่ะเหรอไอ้ติณณ์มันจะมอง ไม่รู้ตัวเลยจริง ๆ”

หมอติณณ์พายี่หวามาที่รถ เขาเปิดประตูให้เธอเข้าไป รถของเขาเปลี่ยนเป็นรถยุโรปสุดหรู สมฐานะศัลยแพทย์แล้ว ตอนเรียนเขาขับรถญี่ปุ่น ซึ่งในตอนนั้นก็ถือว่าหรูมาก สำหรับนักศึกษา เขาเป็นคนที่เพอร์เฟคสำหรับสาว ๆ อยู่แล้ว

“ขอบคุณค่ะ”

“คาดเข็มขัดด้วยสิ”

เขาโน้มตัวมาช่วยเธอคาดเข็มขัดนิรภัย กลิ่นน้ำหอมของเธอโชยมาแตะจมูกของเขา ยิ่งทำให้หมอติณณ์อยากทำมากกว่านี้ แต่เขาจะรีบร้อนไม่ได้ เพราะตอนนี้ยี่หวา ไม่เหมือนกับแฟนสาวของเขา เมื่อห้าปีก่อนแล้ว

“ให้พี่ไปส่งที่ไหนดี”

เธอบอกคอนโดและถนนกับเขา ไม่นานหมอติณณ์ก็ขับรถไปตามเส้นทางที่เธอบอก คอนโดนนี้อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลที่เขาทำงานอยู่ 

“อยู่กับใครเหรอ หรือว่าอยู่คนเดียว”

"ถามทำไมเหรอคะ"

“แค่อยากรู้น่ะ ปกติหวาชอบอยู่คนเดียว ไม่ชอบมีรูมเมท ก็เลยเช่าห้องอยู่คนเดียวไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องมาโกหกอีกนะว่าอยู่กับแฟน เพราะวันนี้โป๊ะแตกไปแล้ว”

“บ้าที่สุดเลย ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย”

เขาขับรถเข้ามาที่ลานจอดรถในคอนโด และรู้สึกว่าคอนโดของเธอ น่าอยู่ สะดวกสบาย ข้างล่างมีร้านสะดวกซื้อ และมี รปภ. เฝ้าหน้าประตูทุกตึก แม้แต่ประตูทางเข้าก็มียามคอยเปิดปิด

“ตึก A3 ห้อง 809 ค่ะ”

“ครับผม”

เธอแจ้ง รปภ. เพื่อให้เขาเปิดประตูไม้กั้นให้ ซึ่งปกติแล้วจะต้องใช้คีย์การ์ดเพื่อเปิดแทน แต่เธอไม่ได้ขับรถ จึงใช้วิธีแจ้งชื่อตึก และชื่อห้องแทน

“โอเคครับ เชิญครับผม”

“ขอบคุณครับ”

หมอติณณ์ยิ้ม ขอบคุณ รปภ. และขับไปที่ตึกของเธอ 

“ระบบความปลอดภัยดีมากเลยนะ”

“ค่ะ คุณหมอจอดตรงนี้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันเดินขึ้นไปเอง”

เขาไม่ได้จอดตามที่เธอบอก แต่กลับถอยไปที่จอดรถ และดับเครื่องยนต์ เธอจึงหันมาถาม

“คุณหมอจะทำอะไรคะ”

“ผมแค่อยากเข้าห้องน้ำ คุณคงจะไม่ไล่ผมกลับไปแบบนี้ใช่ไหม”