Semua Bab เมียบังเอิญ (NC 18+): Bab 51 - Bab 60

“เออว่ะ พี่ครับ ผมอยากได้ด่วน มีรุ่นไหนพร้อมส่งมั่งครับ”พนักงานขายทำหน้าตาเหลอหลา ปกติกว่าจะขายได้แต่ละคันพูดจนน้ำลายแห้ง แต่วันนี้ทำไมจะได้ขายง่ายขนาดนี้ หวังว่าเด็กพวกนี้จะไม่ได้หลอกให้เธอดีใจเก้อนะ แต่ดูจากการแต่งตัวและหน้าตาแล้วก็พอบอกได้ว่ารวยไม่ธรรมดา“กูว่ารุ่นนี้ดีกว่านะ เพราะกลุ่มน้องเขามีตั้งสี่คน ถ้าซื้อแบบสองประตูไปคงนั่งไม่หมด” ภีมชี้ไปทางรุ่น Macan GTS“เอ่อ รุ่นนั้นไม่มีพร้อมส่งวันพรุ่งนี้นะคะ เดี๋ยวพี่โทร.ถามผู้จัดการแป๊บนึงค่ะ” พนักงานขายท่าทางตื่นเต้นร้อนรน ไม่รู้ว่าจริงหรือว่าโดนเด็กหลอก จึงรีบโทร.หาผู้จัดการทันทีเพียงไม่นานก็มีผู้จัดการสาขาเดินเข้ามาคุยด้วย“สวัสดีครับ ผมดิเรก เป็นผู้จัดการสาขา ได้ยินว่าน้องต้องการใช้รถด่วนพรุ่งนี้เลยเหรอครับ”“ครับ”“เอ่อ พี่เกรงว่าจะไม่ทัน เพราะไหนเราจะต้องทำเรื่องเข้าไฟแนนซ์อีกนะครับ สามารถจองแล้วรับรถอีกสองวันได้ไหมครับ”“ไม่มีรถที่พร้อมออกได้เลยเหรอครับ” ระพีพัฒน์ยังคงอยากให้เมียเขาได้ขับวันพรุ่งนี้ นี่มันเป็นวาเลนไทน์แรกของเขากับเธอเลยนะ“เอ่อ มีน่ะมีครับ แต่มันเป็นรุ่น Taycan Turbo S ทางเราสั่งมาแล้ว แต่ลูกค้าเปลี่ยนใจน่ะค

พอลลี่นั่งมองหน้าเพื่อนรักที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับตั้งแต่โผล่หน้ามาเรียน จะว่าทะเลาะกับผัวก็ไม่น่าจะใช่ เพราะเมื่อเช้าตอนพี่หมอพัฒน์มาส่ง มันก็ยังปกติ“ทำหน้าเป็นตูด แกเป็นอะไร”“เมื่อวานฉันไปหาเฮียพัฒน์ที่โรงพยาบาล”“หา! อย่าบอกนะว่าเจอพี่พัฒน์จูบกับผู้ชายเหมือนไอ้วิน”“เปล่า”“อย่าบอกนะว่าเจอพี่พัฒน์อยู่กับกิ๊ก”“เปล่า”“อย่าบอกนะ...”“หยุด ไม่ต้องเดา” รินลณีรีบห้ามเพื่อนที่ทำท่าจะเดาต่อ เพราะเดาไป เพื่อนก็คงไม่ได้เดาในสิ่งดี ๆ ขึ้นมา“แล้วตกลงแกเป็นอะไร”“ที่โรงพยาบาลไม่มีใครรู้เลยว่าฉันเป็นเมียเฮียพัฒน์ นอกจากพี่ ๆ หมอในกลุ่มเฮีย”“อ้าวอีนี่ แกเป็นคนบอกเขาเองไม่ใช่เหรอว่าห้ามบอกใคร”“เออว่ะ” รินลณีลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทเลยว่าเธอห้ามไม่ให้เขาบอกใครเรื่องของเรานี่นา คิดถึงเรื่องที่โรงพยาบาลแล้วก็อดโมโหไม่ได้เธอนึกย้อนไปเมื่อวาน ณ โรงพยาบาลรินลณีต้องมาหาหมอเพื่อฉีดยาคุมกำเนิด เพราะล่วงเลยจากครั้งแรกมาสามเดือนแล้ว มันก็ยังอาย ๆ นะ ถึงจะไม่ใช่เรื่องผิดอะไร และทั้ง ๆ ที่เธอกับระพีพัฒน์เป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมายแล้วหลังจากฉีดยาคุมเสร็จ เธอก็ไปนั่งรอคุณหมอหนุ่มอยู่ที่ร้านกาแฟในโรงพยาบา

“อ๊ะ...เฮียอย่า...อย่า!”“บอกมาก่อนว่ามีความลับอะไรกับเฮีย”“อ๊า..อื้อ...ไม่...มี...อ้า..ไม่มี” เสียงร้องปฏิเสธของรินลณีดังขาด ๆ หาย ๆ เพราะแรงกระแทกกระทั้นของเขา ส่วนคนต้องการเปิดปากคนปากแข็งก็ปิดปากเธอด้วยปากเขา พอเขาปล่อยปากจากเธอ แทนที่เธอจะได้สารภาพความจริง แต่เธอก็ดันเป็นนักโทษปากแข็งที่บอกว่าไม่มีอะไรสลับกับเสียงร้องคราง ส่วนเขาก็กลายร่างเป็นผู้ลงโทษ และอยากลงทัณฑ์นักโทษปากแข็งซ้ำ ๆ ยิ่งลงโทษเท่าไร เขาก็ยังไม่พอใจสักที อยากลงโทษต่อไปเรื่อย ๆเสียงร้องครางของรินลณีทำให้เขาต้องครางต่ำด้วยความสุขสมไปหลายต่อหลายรอบ เขาลงโทษคนมีความลับไปหลายต่อหลายหน อยากให้เธอไขความลับออกมา แต่สิ่งที่ออกมาจากรินลณีมีแค่เสียงครางกับน้ำหวานเท่านั้น หลังจากเคี่ยวเข็ญอยู่นาน ชายหนุ่มก็ต้องหลับเป็นตายเพราะว่าเรี่ยวแรงที่มีโดนเมียตัวน้อยสูบไปจนหมดเมื่อเห็นว่าระพีพัฒน์หลับไปแล้ว รินลณีก็ปฏิบัติการวัดนิ้วของคนหลับทันที เนี่ย ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะคิดไม่ได้ว่าต้องใช้วิธีนี้ แต่บังเอิญรินลณีฉลาดไง...แผนเอาตัวเข้าแลกจึงเกิดขึ้น เธอรู้ว่าถ้าอีกฝ่ายทำกิจกรรมเยอะมากกว่าสามรอบ เขาจะหลับเป็นตาย จะจับจะวัดอะไรก

“มึงเอาอะไรมาวัดว่าหนังหน้ามึงดีกว่ากู ตำแหน่งเดือนมึงก็ไม่มี แฟนสักคนมึงยังไม่เคยได้ ถามจริง ไอ้นั่นของมึงเคยได้ออกศึกบ้างรึเปล่า ไม่ใช่เหี่ยวเป็นมะเขือเผาแล้วมั้ง”“หึ! แฟนน่ะไม่มี แต่มีเมียว้อย” ภีมพูดพร้อมลุกขึ้นอย่างผู้ชนะ แล้วเดินตรงไปยังสาวสวยข้างหน้า เธอมาได้จังหวะพอดี“หา!” ทั้งระพีพัฒน์และเอกภพมองสาวสวยที่ภีมกอดคอเดินออกไปอย่างงง ๆ ที่งงเพราะไม่รู้ว่าคนนั้นเป็นน้องใบเฟิร์นหรือใบบัว สองคนนั้นยิ่งเหมือนกันอยู่ด้วย“ไอ้พัฒน์ มึงเห็นอย่างกูเห็นไหม”“อือ เห็นไอ้ภีมเดินไปกับเพื่อนเมียกู”“แล้วน้องใบบัวหรือใบเฟิร์นวะ”“กูก็ไม่รู้ว่ะ แยกไม่ออก ต้องถามรินณี”“โทร.ถามเมียมึงตอนนี้เลย กูอยากรู้”“ไม่ใส่ใจเรื่องชาวบ้านสิครับหมอเอก”ถึงคำพูดจะไม่มีคำหยาบคาย แต่บอกเลยว่านี่มันด่ากันชัด ๆ หมอเอกกัดกรามแน่น อารมณ์อิจฉาอยากรู้อยากเห็นพุ่งทะลุปรอทแทบแตก เฮ้อ...อยากมีผู้หญิงของตัวเองบ้าง เอกภพถอนหายใจอย่างหมดแรง“เป็นอะไรถึงขั้นถอนหายใจ” ระพีพัฒน์เอ่ยถามเพื่อนที่นั่งหน้าเศร้า“อยากมีเมียเป็นของตัวเองมั่งว่ะ” เอกภพพูดอย่างกับว่าเมียมันหาซื้อได้ทั่วไป และจะต้องได้ต้องมีเหมือนเพื่อนให้ได้“นั่นไง

“เออ รู้ตัวด้วย เป็นคนหื่นตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย” หญิงสาวพูดในขณะที่กำลังโกนหนวดให้เขา“เจ็บไหม น้องไม่เคยทำให้ใคร ไม่ถนัดเลย”“ก็ลองเคยทำดูสิ” เขามองเธอตาดุ ของของเขา เขาหวง“เฮีย น้องก็เคยมีแฟนไหม ถ้าไอ้พี่วินมันไม่ใช่เก้ง ป่านนี้น้องก็คงไม่เก็บความซิงมาให้เฮียหรอก”“โห นี่เฮียควรดีใจไหมเนี่ย ที่เมียดันตาถั่วคว้าเก้งมาเป็นแฟน แถมเฮียยังโดนเก้งตัวนั้นจูบปากอีก”“เออ ว่าจะถาม ตอนโดนจูบเป็นไง ฟินไหม”“น้อง เฮียไม่ได้ชอบไม้ป่าเดียวกันนะ พูดแล้วยังขนลุกอยู่เลย”“ก็เห็นจูบตั้งนานนะ กว่าเฮียจะยอมผลักออก”“ก็เฮียเห็นน้องแล้วตกใจ ตอนนั้นใจเฮียคิดว่าชาตินี้น้องคงไม่มองหน้าเฮียแล้ว ไม่อยากบอกว่าตอนที่น้องคบกับไอ้วิน เฮียแช่งให้เลิกกันทุกวันเลย เผื่อจะได้เสียบ”“นิสัยไม่ดี” รินลณีพูดในขณะที่เอาผ้าชุบน้ำเช็ดให้เขาในขั้นตอนสุดท้าย เขาเอามือสองข้างกุมใบหน้าของเธอไว้ จากนั้นก็กดริมฝีปากของเขาแนบกับปากเธอ“ไม่คิดว่าสุดท้ายจะได้เสียบจริง ๆ”“ทะลึ่ง!”“ก็จริงอะ ได้เสียบบ่อย ๆ ด้วย”“เฮีย ไปอาบน้ำเลย เดี๋ยวน้องจะได้อาบบ้าง”“ก็อาบพร้อมกัน ประหยัดเวลา ปะ เดี๋ยวเฮียถูหลังให้”“เฮียไม่เอา อย่าอุ้ม เดี๋ยวหล่น”