All Chapters of พี่เขย: Chapter 61 - Chapter 70

“แล้วพ่อล่ะ พ่อต้องไปด้วยหรือเปล่าหนูนิด” บันเทิงถามลูกสะใภ้“คนตัดสินใจคือคุณแม่ค่ะ นิดแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น คุณแม่จะเอายังไงดีคะ” เธอตอบบิดาของสามีแล้วหันไปถามภรรยาของท่าน“ไล่กลับไปเลยลูก แม่ไม่อยากเจอหน้าพวกเขาสักคน คุณพ่อก็ไม่ต่างจากลูกชายของเขานักหรอก ดีแต่บ่นแม่แต่ไม่เคยบ่นตัวเองหรอก”“ผมเนี่ยนะบ่นคุณ ผมไม่บังอาจขนาดนั้นหรอกทูนหัว” สามีเย้าแหย่ภรรยาที่ใส่ร้ายป้ายสีตนให้ลูกสะใภ้ฟัง“ฉันไม่ได้ใส่ร้ายคุณพี่นะคะ ก็คุณพี่ชอบบ่นเวลาฉันทานข้าวเยอะ แต่เวลาคุณพี่ดื่มไวน์ไม่เห็นจะบ่นตัวเองบ้างเลย”“ที่ผมบ่นก็เพราะว่าผมเป็นห่วง คุณบอกเองว่ารู้สึกอึดอัด ผมก็เลยเตือนให้เพลา ๆ ลงหน่อย ส่วนไวน์ผมดื่มเพื่อให้เลือดลมมันสูบฉีด ร่างกายจะได้กระปรี้กระเปร่า ไม่ได้ดื่มจนเมาหัวราน้ำซะหน่อย”“ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัวของคุณพี่หรอก รีบกลับไปเลยฉันอยากจะนอนพักผ่อนแล้วค่ะ”“อยากให้ลูกสะใภ้กลับไปกับเราด้วยไหม” สามียังเย้าแหย่ภรรยาด้วยความรักไม่เสื่อมคลาย&l

“สงสัยมากค่ะ เพราะเมื่อสักครู่มีดอกไม้จากคุณปนัดดาส่งมาถึงคุณแม่ นิดก็เลยสงสัยว่าพี่รามได้คุยกับเธอหรือเปล่า”(เปล่านะ พี่ไม่ได้คุยจริง ๆ หนูนิดต้องเชื่อพี่นะ)“นิดเชื่อค่ะ ไม่ว่าพี่รามจะยอมรับหรือปฏิเสธนิดก็เชื่อทั้งนั้น เพราะเราเคยสัญญากันแล้วนี่คะว่าต้องเชื่อใจซึ่งกันและกัน ตอนนี้นิดรู้แล้วว่าไม่ใช่พี่ราม นิดก็คงต้องบอกคุณแม่ตามนี้ ท่านจะได้ไปจัดการไส้ศึกในบ้านท่าน”(นิดคิดว่าเป็นคนใช้ในบ้านของคุณแม่เหรอ)“นิดไม่ได้คิดเองค่ะ แต่คุณแม่พูดให้นิดคิดตามต่างหาก ตอนนี้นิดสบายใจแล้วค่ะที่ไม่ใช่พี่ราม ทำงานต่อเถอะค่ะนิดไม่กวนแล้ว”(โทรมาแค่จะถามแค่นี้เหรอหนูนิด พี่ก็นึกว่าโทรมาเพราะ.. เพราะคิดถึงพี่ซะอีก)“เราเพิ่งแยกจากกันประมาณหนึ่งชั่วโมงเองนะคะ จะให้คิดถึงกันแล้วเหรอ” เธอถามออกไปพร้อมรอยยิ้มแห่งความสุข(แล้วเราคิดถึงกันไม่ได้เหรอ ในเมื่อเราเป็นสามีภรรยากัน)“ไม่รู้สิคะ แล้วพี่รามล่ะคะ คิดยังไง”(คิดถึง.. คิดถึงหนูนิดมากที่สุด)สิริญ่าถึงกับคลี่ยิ้มกว้าง หั

“นิดเพิ่งมาอยู่เมืองไทยเหรอ วิคนึกว่าอยู่มานานแล้วซะอีก เพราะนิดพูดภาษาไทยชัดมาก” ชายหนุ่มใช้โอกาสนี้ล้วงเอาข้อมูลที่อยากรู้จากเธอ“จ้ะ นิดมาอยู่ถาวรได้ยังไม่ถึงครึ่งปีเลย ก่อนหน้านี้ก็แค่มาเที่ยวเท่านั้น”“แล้วทำไมถึงเปลี่ยนใจมาอยู่ที่นี่ล่ะ”สิริญ่าคลี่ยิ้มกับคำถามของเพื่อน แล้วหันไปมองเพื่อนสนิทของสามี “นิดอายจังเลยค่ะถ้าจะพูดความจริงออกไป”“ไม่เห็นต้องอายตรงไหนเลย ถ้าเพื่อนอยากจะรู้ก็บอกเพื่อนไปสิ”เสียงก้องกังวานของใครคนหนึ่งดังแทรกขึ้นมา ทำให้ทั้งสามคนที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ หันไปมองแทบจะพร้อมเพรียงกัน“พี่ราม” คนเป็นภรรยาเรียกชื่อสามีด้วยความแปลกใจที่ได้เห็นเขา “ไม่ทำงานเหรอคะ”“มาไม่ให้ซุ่มเสียงเลยนะเพื่อน นั่งสิ” อติพลเรียกเพื่อนรักให้มานั่งด้วยกัน ไม่ได้รู้เลยว่าเพื่อนนั้นกำลังมีอาการหึงหวงภรรยาคนสวยรามเดินไปทางภรรยาแล้วนั่งลงใกล้ ๆ เธอ โอบบ่ากลมกลึงนั้นไว้อย่างแสดงสิทธิ์ความเป็นเจ้าของ“ฉันก็มาแบบมีเสียงแล้วนะ

สิริญ่าถูกพามาถึงห้องโถงของคฤหาสน์ และสาวใช้ก็ชี้ไปที่มุมหนึ่งซึ่งถูกจัดไว้ให้เป็นบาร์เหล้าเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยเหล้าสารพัดชนิด“เปรี้ยวไปก่อนนะคะ”“จ้ะ ขอบใจมากนะ” เธอบอกกับสาวใช้ รอจนอีกฝ่ายเดินออกไปจากห้อง จึงย่างเท้าเข้าไปหาเพื่อนที่นั่งหันหลังให้..  “เหล้าอร่อยไหมวิค” หลังจากยืนมองอยู่สักพัก แต่ก็ไม่ได้รับความสนใจ จึงเอ่ยปากถามออกไปให้อีกฝ่ายรู้ตัวน้ำเสียงหวานหูที่ดังอยู่ไม่ไกล ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังดื่มด่ำกับรสชาติของบรั่นดี ถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ จนแก้วเกือบหลุดจากมือ รีบขยับตัวลงจากเก้าอี้บาร์ตัวสูง แล้วหันไปมองให้แน่ใจว่าไม่ได้หูเพี้ยนไปเอง“นิด!”“ใช่นิดเอง.. ทำไมไม่ไปเรียน ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ทำไมไม่ตอบข้อความของนิด ตอบมาให้ครบทุกข้อเลยนะ”“นิดมาได้ยังไง” วิคถามกลับ ไม่ยอมตอบคำถาม“ทำไมจะมาไม่ได้ ในเมื่อป๋าเป็นคนเชิญนิดมาเอง”“วิคไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น วิคแค่สงสัยว่าสามีของนิด ยอมให้นิดมาด้วยเหรอ”“เร

หญิงสาวเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า แล้วเดินไปบอกลาเจ้าของงาน.. สตาร์ทรถออกจากงานแล้วขับไปตามเส้นทางที่คุ้นเคย ระหว่างทางก็ยังอดใจไม่ได้ หยิบโทรศัพท์มาโทรหาสามีอีกหลายครั้ง แต่ก็ไร้สัญญาณตอบรับเหมือนเดิม.. เธอตัดสินใจโทรหาพินแพรอีกครั้ง ด้วยความคับข้องใจเป็นอย่างมาก(มีอะไรอีกคะ)คิ้วเรียวย่นเข้าหากัน ด้วยความหมั่นไส้น้ำเสียงที่ดังมาตามสาย แต่เวลานี้จะทำเป็นหยิ่ง วางสายใส่ก็ทำไม่ได้“คุณอยู่กับพี่รามหรือเปล่า ถ้าคุณวางสาย ฉันจะบอกเขาเรื่องคุณกับพี่แก้ว” เธอรีบขู่ออกไปพร้อม ๆ กับคำถาม เพราะกลัวอีกฝ่ายจะตัดสายทิ้งอีก(..ตอนนี้ฉันกำลังกลับคอนโดค่ะ แค่นี้นะคะ ฉันกำลังขับรถอยู่)สิริญ่าโยนโทรศัพท์ไปที่เบาะว่างข้างคนขับ เมื่อเจอคำตอบที่ไม่ตรงกับคำถาม แต่ก็เข้าใจว่าเธอคงจะสื่อให้รู้ว่าอยู่คนเดียว.. แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าคอนโดส่วนตัวของสามีอยู่แถว ๆ นี้ เขาเคยบอกว่าเวลาไปสังสรรค์แล้วรู้สึกเมา ก็จะแวะไปนอนพักที่นั่นเป็นประจำ เพราะคอนโดกับร้านประจำของเขาอยู่ไม่ห่างกันมาก...ไหน ๆ ก็เป็นทางผ่านอยู่แล้ว แวะไปดูที่ร้านนั้นก่อนดีกว่า ถ้าไม่อยู่ค่อยแวะไ