All Chapters of Falling For The Billionaire: Chapter 1 - Chapter 10

Maagang gumising si Vernice. Mabigat pa rin ang dibdib niya, tila hindi pa rin matanggap ng isip na nagising siyang isang kasal na babae. Sa unang pagkakataon, hindi na siya nag-iisa sa mundong matagal niyang iningatan—ngayon ay may kahati na siya. At ang kahati niya ay si Chaos Montallano, ang lalaking alam ng lahat na imposibleng lapitan at lalong imposibleng mahalin.Pagmulat pa lang ng kanyang mga mata, dama na niya ang pagbabago. Ang higaan ay mas malaki kaysa nakasanayan niya, at ang katahimikan ng mansion ay mas malalim kaysa anumang naranasan niya. Sa labas ng bintana, sumisilip ang araw, banayad na hinahaplos ang kurtina. Dati, gising na siya para pumasok sa trabaho, nagmamadali sa takdang oras. Ngayon, wala siyang alam kung paano sisimulan ang umagang ito. Hindi sila magkatabi matulog ni Chaos, sa guest room ito natulog at siya naman ay sa master's bedroom. Pero mas mabuti na 'yun at baka hindi pa siya makatulog ng maayos.Bumangon siya at nagpunta sa kusina. Huminga siya na

Vernice Hindi ko alam kung paano ko nalampasan ang linggong iyon. Para akong naglalakad sa gitna ng apoy—lahat ng sulok, lahat ng tingin, lahat ng tao, tila sabik na sabik na makita akong matalo. Salamat kay Eunice, ako ngayon ang bagong paboritong paksa ng media.“Ginamit lang niya si Chaos para umangat.”“Walang-wala naman siya dati, biglang naging mayaman.”“Gaano katagal tatagal ‘yan? Baka iniwan na rin siya katulad ng dati.”Paulit-ulit kong naririnig ang mga bulong. At kahit pilitin kong palampasin, bawat salita’y parang tinik na tumatarak sa puso ko. Sa harap ng kamera, pinipilit kong ngumiti, pero sa likod ng mga pader ng mansyon, basag na basag ako.Isang gabi, hindi ko na kinaya. Nakaupo ako sa gilid ng kama, nakatitig sa cellphone. Bukas ang isang article na puno ng kasinungalingan—may litrato pa, edited para palabasin na may kalaswaan akong ginagawa. Piniga ko ang telepono sa kamay ko, parang gusto ko na lang itong basagin.“Hindi mo kailangang basahin ‘yan.”Napatigil ak

---CHAPTER 6POV ni VerniceHindi ko alam kung paano ako nakatayo pa rin nang gabing iyon. Parang unti-unting binubura ng tadhana ang lahat ng tapang na itinayo ko. Akala ko, sa wakas, nahanap ko na ang tamang daan patungo kay Chaos. Akala ko, unti-unti nang gumagaan ang yelo sa pagitan namin. Ngunit bakit ngayon, tila mas malamig pa ang gabi kaysa dati?Nasa study si Chaos. Tahimik. Ilang araw na siyang abala, at ramdam kong may tinatago siyang hindi kayang itago ng kahit gaano niya kagaling magsuot ng maskara. Nakatitig ako sa saradong pinto, hawak-hawak ang aking dibdib na tila pinipiga ng kaba.“Vernice,” bulong ko sa sarili, “handa ka ba sa maririnig mo?”Binuksan ko ang pinto. Hindi siya agad napansin; nakatalikod siya, hawak ang isang lumang kahon. Sa ibabaw ng mesa, nakakalat ang mga dokumento, litrato, at isang bagay na agad tumusok sa dibdib ko—isang wedding invitation.Wedding invitation na nakapangalan kina Chaos Del Valle at Eunice Salvador.Parang nahulog ang mundo ko s

VERNICE Maaga akong nagising, napalingon naman ako sa tabi—natutulog pa rin siya roon, tahimik, parang walang iniisip. Hindi ko maiwasang haplosin ang maamo niyang mukha. Parang anghel kapag tulog, pero kapag gising, akala mo sinasapian ng dragon. Matangos ang ilong niya, at napatingin ako sa labi niyang mapupula at parang malambot. Ano ba naman itong naiisip ko? Agad akong bumangon, bumaba sa kama at dumiretso sa banyo para maghilamos at mag-toothbrush. Pagkatapos ay inihanda ko na ang susuotin ni Chaos ngayong araw. Bumaba ako sa kusina at nagsimulang magluto. Nakasanayan ko na kasi gumising nang maaga, kahit noong nasa condo pa ako. Noon, para lang sa sarili ko. Ngayon, may asawa na ako—kahit kontrata lang ang nagsasabi—dapat gampanan ko pa rin ang tungkulin ko. Pagkatapos magluto ay inayos ko ang mesa. "Good morning." Napalingon ako. Siya pala, bagong gising, diretso sa mesa. Hindi man malambing ang boses, pero nagdulot pa rin iyon ng kakaibang saya sa puso ko. "Good mornin

Vernice Another morning, same routine.Maaga akong nagising, gaya ng nakasanayan ko. Bumaba ako sa kusina, nagluto ng breakfast para kay Chaos. Pero ngayon, iba ang atmosphere. Tahimik siya, masyado. He ate quickly, barely even looking at me. Nagpaalam agad at umalis papuntang opisina.Hindi ko maiwasang mapansin. Iba na naman ang ugali niya ngayon.Kanina lang, parang okay na kami. Kagabi, naramdaman ko ang effort niya—hindi man niya sabihin nang diretso, pero kita ko sa actions niya na he cared. Pero ngayong umaga, malamig ulit. Parang may pader na naman sa pagitan namin.Napabuntong-hininga na lang ako.••••Pagkatapos kong mag-ayos sa bahay, dumiretso ako sa shop. As usual, maraming customers. Nakakaaliw pa ring makita na kahit hindi kami kasing laki ng ibang cafés, may loyal customers pa rin kami.Pero habang kausap ko si Ayla at chine-check ang daily sales report, biglang nag-ring ang phone ko. Unknown number.“Hello?”“Vernice.”Napatigil ako. That voice.Eunice.Hindi ko alam