All Chapters of ไออุ่นของคุณตะวัน: Chapter 1 - Chapter 4

ชีวิตของเธอนับจากนี้จะเปลี่ยนไปตลอดกาล ดาวประดับหิ้วกระเป๋าออกจากบ้านหลังใหญ่เพื่อมาทำหน้าที่ภรรยาให้เจ้าของไร่ภูผาหมอกและว่าที่สามีก็ลงทุนขับรถมารับเธอถึงกรุงเทพด้วยตัวเองตะวัน เจ้าของร่างสูงผิวสีแทนคล้ำแดดคือเจ้าของไร่ภูผาหมอก เขาทำหน้าที่ขับรถด้วยความใจเย็น แวะปั๊มทุก ๆ สองชั่วโมงเพื่อให้คนข้างๆ เข้าห้องน้ำ แม้เธอไม่เอ่ยปากเขาก็เข้าใจ ไม่มีใครอดทนนั่งรถนาน ๆ ได้หรอก หรือไม่อาจมี ดาวประดับคนนี้ไง โตเป็นสาวดูขาวขึ้นเยอะ ปากนิดจมูกหน่อย เสียดายไม่ช่างพูดช่างเจรจาเหมือนเมื่อก่อน คงเป็นเพราะเหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อน“อยากแวะซื้อของก่อนไหม พี่จะพาแวะห้างในเมือง”“ไม่เป็นไรค่ะ” เจ้าของไร่พยักหน้าแล้วเร่งความเร็วเพราะใช้เวลาทำธุระที่อำเภอเสียนานดีที่ยังไม่ค่ำมืดเสียก่อนทางเข้าไร่ก็เพิ่งจะลงคอนกรีตเสร็จข้างเดียวขืนชักช้าเกรงว่าฝนหลงฤดูจะเทลงมาทำให้การเดินทางล่าช้ามากกว่าเดิมยังไม่ทันไรฝนห่าใหญ่ก็เทลงมา ท้องฟ้าถูกปกคลุมด้วยเมฆฝน ตะวันต้องใช้สมาธิและฝีมือการขับรถค่อนข้างมาก อาศัยความชำนาญพารถเจ็ดที่นั่งเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ระหว่างนั้นก็สังเกตคนข้าง ๆ อยู่ตลอดดาวประดับกำลังกลัว

“ดาวไม่ชอบเด็ก”“แต่พี่ชอบ เด็กขี้บ่นยิ่งชอบ”ณ เรือนกลางไร่ช่วงบ่ายของวัน คนงานนับร้อยมารวมตัวกันเพื่อรอชื่นชมนายหญิงของนายตะวัน นับเป็นข่าวดีและเรื่องน่าตื่นเต้นของคนงาน ทุกคนรู้ว่านายใหญ่ทุ่มเทเรื่องงานมากกว่าการหาคู่ ไม่คิดว่าอยู่ ๆ ไร่ภูผาหมอกจะมีนายหญิงขึ้นมาอยู่เคียงข้างนายใหญ่ ทุกคนดีใจ และยินดีต้อนรับ“นี่ดาวประดับนายหญิงของไร่ ขอบใจทุกคนมากที่มาในวันนี้” เสียงฮือฮาของคนงานดังขึ้นเป็นระยะ ส่วนมากเป็นเสียงชื่นชมความสวยของเมียนายใหญ่ ไม่อยากเชื่อว่านายใหญ่จะมีเมียสวยขนาดนี้ วันๆ เอาแต่ขลุกอยู่กับงาน ตากแดดตากลมจนผิวคล้ำแทบไม่มีเวลาดูแลตัวเอง“ยินด้วยนะนาย”“ขอบใจมาก ทุกคนเลยนะ” ดาวประดับยืนมองภาพคนงานและเจ้านายที่ดูสนิทสนมกันเหมือนเครือญาติ ทุกคนส่งรอยยิ้มให้เธอ รู้สึกได้ถึงมิตรภาพและความจริงใจ เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นทุกคนก็แยกย้ายไปทำงานดาวประดับยังไม่อยากกลับบ้าน งานในไร่นี้น่าสนใจ ทำให้เธอกระตือรือร้นอยากเรียนรู้มากกว่านั่งเก้าอี้บริหารเสียอีก ตะวันมีเรื่องที่ต้องจัดการเลยอยากให้เธอกลับไปรอที่บ้านก่อน อยู่ ๆ ฝนก็ตั้งเค้ามาเกรงว่าถ้าให้ตามไปด้วยจะตากฝนไม่สบายเสียเปล่าๆ“ดาวอย