All Chapters of พยศรัก: Chapter 81 - Chapter 90

“ครับ”            “พาฉันไปหาต้องดาว” ผู้ช่วยเบิกตากว้างอย่างตกใจ แต่ก็ไม่แปลกใจ ในเมื่อถูกสั่งมาแล้วว่าให้ทำตามความต้องการของคนตรงหน้า หน้าที่เขาก็ต้องทำตาม ผู้ช่วยพยักหน้ารับคำสั่งนั้นทันที            กริ่ง กริ่ง กริ่ง เสียงกริ่งประตูทำให้ต้องดาวที่กำลังจะละจากการทำอาหารเพื่อไปดูว่าใครที่กำลังจะมาเป็นแขกในเวลาที่ใกล้ดินเนอร์แบบนี้ แต่ก็มีแขกที่คุ้นเคยอาสา            “เดี๋ยวผมไปดูให้ครับ” โนเอลกลับอาสาเสียเอง ซึ่งต้องดาวก็พยักหน้ายินยอมอย่างไม่คิดอะไรและกลับไปทำมื้อเย็นสำหรับสี่คนต่อ            ! โนเอล อึ้งนิ่ง เมื่อเปิดประตูและเห็นว่าคนที่ยืนอยู่หน้าบ้านเป็นใคร แน่นอนว่าเขาต้องรู้จักหน้าตาของไบรอัลอยู่แล้ว แต่ใช่ว่าจะเป็นโนเอลที่อึ้งและตกใจ คนที่ยืนอยู่หน้าบ้านก็ตกใจไม่น้อย แต่ไม่แสดงออกมาทางสีหน้าแ

“ช่วงเวลาที่ต้องอ่านหนังสือให้พวกเขาฟัง” ไบรอัลพยักหน้ารับทราบ เด็กๆ จึงลุกขึ้นยืนทันทีเมื่อได้รับการอนุญาตจากต้องดาว ไบรอัลมองตามเด็กๆ ที่วิ่งไปริมผนัง และเขาก็พึ่งสังเกตว่าริมผนังมีกองหนังสือสันปกแข็งสีสันสวยงามวางเรียงซ้อนกันน่าจะสักสิบยี่สิบเล่มต่อแถวแต่มันเรียงกันไว้หลายแถวมาก เด็กๆ ไปยืนมองและหยิบเล่มโน้นเล่มนี้สลับกันไปมา            “พวกเขาอ่านหนังสือออกแล้วเหรอ” ไบรอัลเอ่ยถามต้องดาวที่ยังนั่งอยู่ข้างๆเขา            “ฉันไร้ความสามารถเกินไปที่จะคลอดและเลี้ยงลูกให้เป็นอัจฉริยะค่ะ” ไบรอัลหันมาหลี่ตาใส่ต้องดาวทันที            “มามี้ เล่มนี้ค่ะ”            “แด๊ดดี้เล่มนี้ครับ” ต้องดาวยิ้มออกมาทันที เมื่อรู้ทันว่าเด็กๆ คงแอบตกลงกันหรือใช้วิธีอะไรสักอย่าง ที่จะแบ่งว่าใ

เท้าเล็กๆ ค่อยๆ ขยับก้าวไปอย่างช้าๆ และเบาๆ เมื่อเห็นว่าร่างกำยำที่คุ้นเคยยังอยู่ เขายังนอนอยู่ทำให้เธอรู้สึกดีไม่น้อย เธอวางผ้าขนหนูกับแปรงสีฟันไว้บนเก้าอี้ใกล้ๆ ถือไปแต่ผ้าห่มขยับเข้าใกล้ร่างที่ยังนอนนิ่ง เขาหลับไปแล้วดูจากระบบการหายใจ สองแขนกอดไว้ที่อก ต้องดาวเลิกตาเล็กน้อย เขาไม่มีแม้แต่หมอน จึงทำให้เธอต้องวางผ้าห่มไว้และเดินกลับเข้าห้องเก็บของอีกครั้งเพื่อไปหยิบหมอนมา ไม่กี่วิต้องดาวก็กลับมามือหนึ่งอุ้มหมอนอีกแขนอุ้มผ้าห่ม และเดินเข้าไปหาไบรอัล            พรึ่บ! ไบรอัลเปิดตาทันที เมื่อมีบางอย่างมาทาบทับร่างกายเขาไว้ ด้วยความตกใจเขาขยับตัวไม่ทันระวังทำให้ขาเขาปาดไปโดนขาต้องดาวจนเธอเสียหลักล้ม อุ้ย!!! แต่ไบรอัลก็ยังเร็วไม่เคยเปลี่ยน เมื่อเธอกำลังหงายหลังเขาก็คว้าแขนเล็กไว้ได้ทันจนเธอล้มมาทับบนตัวเขา            อึ๊บ! ต้องดาวร้องออกมาเบาๆ แม้จะตกใจแต่เธอก็ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เมื่อไบรอัลใช้ร่างกายของเขารองรับเธอไว้ “ขอโทษค่ะ” เธอเอ่ยออกมาทันทีที่เ

“ฝันดีนะครับลูกรักของแด๊ดดี้” ไบรอัลหันไปที่เตียงของเบนจามิน กระชับผ้าห่มและจุมพิตหน้าผากและหอมแก้มทั้งสองข้างของเบนจามิน พร้อมกับโน้มแก้มสากของตนให้เบนจามินได้หอมเช่นกัน            “แด๊ดดี้จะไม่ไปทำงานไกลๆแล้วใช่มั้ย”            “มามี้บอกเหรอ” ไบรอัลถามเบนจามินกลับ เมื่อเขาที่กำลังจะหลี่ไฟ เบนจามินก็เอ่ยขึ้นมาเบาๆ ไบรอัลหันไปทางตามฟ้าที่ตอนนี้หลับไปแล้ว            “ฮ๊ะ มามี้บอกว่าแด๊ดดี้ทำงาน อยู่ไกลมาก เมื่องานแด๊ดดี้เสร็จแล้ว ก็จะมาหาผมกับตามฟ้า”            “ครับ ตอนนี้แด๊ดดี้ทำงานเสร็จแล้ว จะไม่ห่างลูกรักไปไหนอีกแล้ว” เขาบอกออกไป และทุกอย่างเขาก็ตัดสินใจไปแล้วหลังจากที่ปรึกษากับแด๊ด           &n

พรึ่บ! ไบรอัลเสียหลักหงายหลัง จนล้มตัวลงนอนไปบนเตียงกว้างของต้องดาวในทันทีเมื่อถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว ใครจะเชื่อว่าเขากำลังจะถูกเธอยั่วและบังคับกระทำชำเราเขา            พรึ่บ! ไบรอัลเบิกตากว้าง เมื่อเธอถอดเสื้อนอนออกด้วยตัวเอง นานเหลือเกินที่เขาไม่ได้เห็นความงดงามตรงหน้านี้ทำให้นัยน์ตาสีหยกเอาแต่จับจ้องไม่ยอมละสายตาจากความงดงามตรงนั้นเลย ลมหายใจร้อนถี่แรงขึ้น  ต้องดาวลอบกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหนมันก็ไม่ง่ายเลยที่เธอจะทนต่อสายตาของเขาได้ จู่ๆ ความใจกล้าในตัวเธอก็ทำให้ผิวกายแดงจนคนที่เคลิบเคลิ้มมองถึงกับเผยรอยยิ้มออกมา เขาไม่เคยลืมความน่ารักของเธอ ยามเธอเอียงอายทั้งตัวและใบหน้าจะแดงอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้  ไบรอัลอดใจไม่ได้จนต้องขยับมือขยับนิ้วเกลี่ยเส้นผมเผยใบหน้าที่จู่ๆความกล้าหาญก็หายไปจนหมดสิ้น            “นอนเถอะ! ผมจะกอดคุณไว้จนกว่าคุณจะหลับ” ต้องดาวจ้องตาไบรอัลกลับทันที เขาปฎิเสธเธอเหรอเนี่ย