ตอนที่ ๑๐ นิศากรตัวแข็งทื่อหลังลืมตาตื่นขึ้นมาและรับรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้ตัวเองกับบุลินนอนท่าไหน ลมหายใจของเขารดรินบนเนินอก แขนคู่ใหญ่วางพาดผ่านเอวเลยไปถึงสะโพก มันเป็นท่าที่น่าอายเกินไปจนไม่กล้าขยับตัว ทำได้เพียงหลับตานิ่ง รอให้เขาตื่นและเป็นฝ่ายขยับตัวออกไปก่อนซึ่งหลังจากผ่านไปหลายนาทีจนเกือบครึ่งชั่วโมง หญิงสาวก็เพิ่งตระหนักว่าสามีอย่างเป็นทางการของเธอเป็นพวกตื่นสายจนเคยชิน ดังนั้นถ้ารอเขาก็ต้องอยู่ท่านี้ไปอีกนาน เธอจึงกลั้นใจขยับตัวหนีอย่างแผ่วเบาแต่ทว่า...“...ดีเหมือนกันนะ ตื่นมาแล้วเจอหนมน้มอยู่ตรงหน้า”เผียะ! น้ำเสียงนั้นไม่ได้ฟังดูง่วงเลยสักนิด นิศากรจึงอดไม่ได้ที่จะฟาดมือลงบนไหล่ของชายหนุ่มที่มีร่องรอยฟันของเธอให้เห็นอยู่ เพราะเมื่อคืนเธอจำได้ว่าเผลอกัดเขาไปเล็กน้อย แต่อันที่จริงก็ไม่น้อยหรอก ตอนที่ความรู้สึกมันพลุ่งพล่านไปหมด ทางไหนที่จะระบายอารมณ์ได้เธอก็ทำ ทั้งกัดและข่วนนั่นแหละ“ตื่นแล้วก็ลุกสิคะ...” หญิงสาวบอกด้วยน้ำเสียงเขินอายเพราะชายหนุ่มยังไม่ยอมขยับไปไหน แถมเขากลับกระชับอ้อมกอดและแนบหน้าลงบนยังเนินเนื้อนุ่มนิ่ม แล้วหัวเราะเบาๆ“ก่อนแต่งงานสัญญากันไว้ว่าย
Terakhir Diperbarui : 2025-09-21 Baca selengkapnya