ตอนที่ 5 อย่าปากดี

“ใช่ ฉันเอง ทำไม ตกใจหรือไงที่ฉันได้ยินเธอคุยกับผัวเก่า”

“หยาบคาย”

“หึ แค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้ ทีตัวเองยังไม่ทันเรียนจบก็จะแล่นไปอยู่กับผู้ชายถึงคอนโดแล้วเหรอ ใจแตก”

เขาเดินตรงดิ่งมาดึงต้นแขนของเธอเข้าหาตัว แต่คนตัวบางกลับขืนแรงเอาไว้ แล้วเชิดหน้าขึ้นมองเขาด้วยแววตาแสนชังที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา

“ค่ะ ฉันมันเด็กใจแตก ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าเอาตัวเข้าแลกเพื่อไม่ให้เจ้าหนี้หน้าเลือดอย่างคุณจับแม่ฉันเข้าคุกหรอกค่ะ”

เขาปล่อยแขนเธอทันทีแล้วใช้มือข้างนั้นล็อกคางเรียวของเธอเอาไว้ ดันให้ใบหน้าสวยแหงนขึ้นอีกเล็กน้อยด้วยแรงโทสะ แต่คนตัวบางกลับมองสบตาเขาอย่างไม่เกรงกลัว แม้จะเจ็บ แต่ก็ไม่ปริปากร้องขอความเห็นใจจากคนหน้าเลือดไร้หัวใจอย่างเขา

“ปากดีนักนะ อยากรู้นักว่าอย่างอื่นจะดีเหมือนปากหรือเปล่า ถ้าฉันเป็นคนหน้าเลือดจริง ป่านนี้ฉันแจ้งความให้ตำรวจลากคอแม่เธอเข้าคุกไปแล้ว ที่กล้าลองดีกับฉันแบบนี้คงอยากให้ฉันเปลี่ยนใจใช่ไหม”

เธอกัดกรามแน่น กะพริบตาไล่หยาดน้ำที่ขังคลอหน่วยออกไป แล้วหลับตาลงอย่างอ่อนล้า ความโกรธเกลียดเขาและน้อยใจในชะตาชีวิต รวมทั้งความเสียใจทำให้เธอแสดงอารมณ์ไม่สมควรออกมาเสียแล้ว ตราบใดที่แม่ของเธอยังไม่ปลอดภัย เธอจะอวดดีกับเขาไม่ได้เด็ดขาด แม้จะเกลียดแสนเกลียดเขาแค่ไหนก็ตาม

เมื่อน้ำตาอุ่นๆ ไหลลงมากระทบมือใหญ่ เขาก็ปล่อยใบหน้าเล็กทันทีราวต้องของร้อน ความไม่พอใจตั้งแต่เห็นคลิปเมื่อบ่าย ทำให้เขาหงุดหงิดอารมณ์เสียทั้งวัน งานการไม่ได้ทำ ฟาดงวงฟาดงาจนเลขาหน้าห้องกระเจิงไปหมด

ยิ่งได้ยินเธอบอกรักผู้ชายคนนั้นเสียงอ่อนเสียงหวาน แถมยังทำท่าทีจะเป็นจะตายที่ต้องเลิกกับมัน รู้ทั้งรู้ว่าสิ่งที่เขาทำมันไม่ถูกที่ไปพรากคนรักกัน แทนที่จะเปลี่ยนวิธีการเรียกเก็บดอกเบี้ย แต่หัวใจและสมองกลับยืนยันที่จะเดินหน้าแบบเดิมต่อ อ้างว่าถือเป็นการชดใช้ที่แม่เลวๆ ของเธอทำชั่วกับบริษัทของเขาเอาไว้ก็แล้วกัน

“ไปนอนได้แล้ว และอย่ามาปากดีกับฉันอีก ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”

เขาเปิดประตูออกจากห้องนอนของเธอแล้วกระแทกประตูปิดเสียงดัง จนคนตัวบางที่กำลังยืนร้องไห้สะดุ้งสุดตัว เธอรีบวิ่งไปกดล็อกประตูอย่างแน่นหนาแล้ววิ่งกลับมาทิ้งตัวลงนอนคว่ำหน้าบนเตียง ทั้งยังร้องไห้สะอึกสะอื้นจนแทบขาดใจ

“แม่ขา ตอนนี้แม่อยู่ไหน ทำไมแม่ไม่ติดต่อดาวมาบ้าง แม่ไม่ห่วงดาวเลยหรือคะ ดาวจะไม่ไหวอยู่แล้ว”

กรามแกร่งขบกันแน่น มือใหญ่กำโทรศัพท์มือถือที่กำลังฟังเสียงจากเครื่องดักฟังผ่านเครือข่ายโทรศัพท์ซึ่งแอบซ่อนเอาไว้ในห้องนอนของเธอ

กำลังจะกดวางสายเพราะไม่อยากฟังเสียงร้องไห้คร่ำครวญราวจะขาดใจของเธออีกต่อไป เพราะกลัวว่าตัวเองจะใจอ่อนยอมปล่อยเธอไป แล้วสุดท้ายอาจจะสูญเงินสิบห้าล้านบาทไปฟรีๆ หรือกว่าที่จะตามจับแม่ของเธอมารับผิดชอบได้ก็คงอีกนาน

แต่แล้วก็ต้องชะงักและหยุดฟังเธอต่อไปเมื่อเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอดังแทรกขึ้นมา

“สวัสดีค่ะ”

เธอกดรับสายทันทีที่มีคนโทรเข้า มีความหวังว่าเบอร์โทรแปลกๆ ที่โทรเข้ามาในช่วงนี้จะคือแม่ แต่ก็ต้องผิดหวังไปหลายครั้งแต่แล้วตอนนี้ความหวังของเธอก็เป็นจริงเสียที

“ดาว นี่แม่เอง”

“แม่ แม่อยู่ที่ไหนคะ เป็นอย่างไรบ้าง”

“ดาวรู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วใช่ไหมลูก แม่ขอโทษนะที่แม่ทำแบบนั้น แม่ไม่มีทางเลือก คิดว่าจะช่วยเขาแค่ครั้งเดียว แต่มันก็มีมาเรื่อยๆ ไม่เคยมีครั้งสุดท้ายเสียที แม่ผิดเอง แม่ทำตัวเองทั้งหมดไม่โทษใครทั้งนั้น ดาวเป็นอย่างไรบ้างลูก เขาส่งคนมาตามหาแม่ที่บ้านหรือเปล่า ป่านนี้เขาคงได้หลักฐานหมดแล้วว่าแม่ยักยอกเงินบริษัท”

“ค่ะ เขาได้หลักฐานหมดแล้ว ส่งคนมาเฝ้าที่หน้าบ้าน แม่อยู่ที่ไหนคะ”

“ดาวอย่ารู้เลยว่าแม่อยู่ไหน มันจะเป็นอันตรายกับลูก ตอนนี้ลูกออกไปอยู่กับภูมิก่อนดีไหม อยู่คนเดียวมันอันตรายมาก”

อยู่กับแฟนของเธอหรือ เธอกำลังจะต้องเลิกกับเขาอยู่แล้ว หรือต่อให้ไม่มีเรื่องที่ต้องเอาตัวไปบำเรอคนอื่น เธอก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถ้าแม่ของเธอติดคดียักยอกทรัพย์ ต้องติดคุกหรือหนีหัวซุกหัวซุน บ้านและทรัพย์สินทุกอย่างถูกขายเพื่อเอาไปใช้หนี้ เธอเหลือแต่ตัวกับชื่อเสียงฉาวๆ ของครอบครัว ครอบครัวของเขาจะรับได้หรือเปล่า บางทีสุดท้ายอาจต้องเลิกกันก็ได้ ไม่ว่าทางไหน เธอก็ต้องเสียทุกอย่างไปอยู่ดี

“ดาวอยู่ได้ค่ะ อีกสองวันก็จะเรียนจบแล้ว”

“มีตำรวจมาตามหาแม่ที่บ้านไหม แม่ต้องหนีตำรวจ แม่ไม่อยากติดคุก อีกไม่นานเขาคงยึดทรัพย์ของเราหมด ดาวจะอยู่ได้อย่างไร ทางรอดเดียวของดาวคือไปอยู่กับภูมิแล้วรีบแต่งงานกันซะ แม่ขอโทษนะลูก ที่ทำให้ลูกต้องเจอเรื่องแบบนี้”

“เขายังไม่ได้แจ้งความหรอกค่ะแม่”

“เป็นไปได้อย่างไร คุณเอกเขาน่ากลัวจะตาย ดาวต้องระวังตัวนะ”

ขนาดรู้ว่าเขาน่ากลัว แม่ของเธอยังกล้าทำแบบนั้น แม่คงรักผู้ชายคนนั้นมาก มากกว่ารักเธอและรักตัวเองด้วยซ้ำ

“เขาให้ดาวไปพบเขาแล้วที่บริษัท เขายื่นข้อเสนอให้ดาวไปทำงานใช้หนี้แทนแม่ จนกว่าหนี้จะหมด แล้วเขาจะไม่แจ้งความเอาผิดแม่ค่ะ ให้ดาวชดใช้แทน”

เธอไม่ได้บอกกล่าวเรื่องราวกับแม่ทั้งหมด โดยเฉพาะเรื่องดอกเบี้ยที่เขาเรียกร้องเป็นร่างกายของเธอจนกว่าจะใช้หนี้เขาครบ เพราะถ้าแม่รู้เรื่องนี้ แม่อาจจะกลับมามอบตัว แล้วเรื่องที่เธออุตส่าห์ยอมทำทั้งหมดนี้จะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อที่เธอทำแม้กระทั่งขายวิญญาณให้เขา ก็เพื่อไม่ให้แม่ต้องไปใช้ชีวิตบั้นปลายในคุกทั้งนั้น

“อะไรนะ นี่เขาจะให้ดาวไปทำงานกับเขาเหรอ ให้ดาวไปทำอะไร”

“เลขาค่ะ เขาหักเงินเดือนดาวครึ่งหนึ่งไว้ใช้หนี้ จนกว่าจะหมด แต่ถ้าดาวหาเงินมาใช้ได้เพิ่มอีก หนี้ก็จะหมดเร็วขึ้น พรุ่งนี้ดาวจะเอาทองกับสร้อยเพชรที่พ่อกับแม่เคยซื้อให้ไปขาย ส่วนบ้าน..”

“ดาวขายบ้านได้เลย แม่เปลี่ยนเป็นชื่อดาวตั้งแต่แม่ปิดหนี้บ้านได้แล้ว ถึงจะได้ไม่ถึงครึ่งของหนี้ แต่อย่างน้อย ลูกก็ไม่ต้องทนอยู่กับเขานานขนาดนั้น แม่ขอโทษลูกอีกครั้ง ที่แม่ทำอะไรสิ้นคิด จนชีวิตของเราแม่ลูกต้องพังพินาศแบบนี้”

เสียงแม่ของเธอสะอื้นฮักมาตามสาย มันทำให้น้ำตาของเธอไหลพราก แม่เธอไม่ใช่คนเลว แม่ทำงานเก่ง ทุ่มเท และซื่อสัตย์มาโดยตลอด แม่เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับเธอเสมอ แต่สุดท้าย ความรักและความทำอะไรไม่ยั้งคิดถึงผลที่จะตามมา ก็ทำให้แม่หลงผิด ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีจนทำเรื่องเลวร้ายอย่างไม่มีทางที่ใครจะให้อภัยได้ง่ายๆ

“แม่ไม่ต้องร้องไห้ค่ะ ดาวไม่เป็นอะไร ดาวทำงานกับเขาได้ ตอนนี้แม่สบายดีไหมคะ มีเงินใช้หรือเปล่า ให้ดาวโอนไปให้ไหม เขาให้สัญญาว่าจะไม่แจ้งความเอาผิดแม่ ก็แปลว่าแม่ไม่ต้องใช้ชีวิตหลบๆ ซ่อนๆ แม่หางานทำที่นั่นแล้วก็ดูแลตัวเองให้ดีนะคะ ดาวเป็นห่วง”

“จ้ะลูก ดาวไม่ต้องห่วงแม่ แม่สบายดี แม่ยังมีเงินอยู่ แม่จะลงทุนทำอาหารขาย หาเงินส่งไปช่วยดาวปลดหนี้นะลูก คงอีกนานกว่าเราจะได้เจอกัน”

“แล้วผู้ชายคนนั้น แม่..หนีไปกับเขาหรือคะ”

ดุจนภานิ่งไปนาน พยายามกลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้เล็ดลอดออกมาให้ลูกได้ยิน ชีวิตทั้งชีวิตของเธอกับลูกพัง ก็เพราะผู้ชายคนนี้ สุดท้ายมันก็ถีบหัวส่งเธอพร้อมกับเงินก้อนใหญ่ที่เธอยักยอกมาให้มัน

“มันทิ้งแม่ไว้ที่ปั๊มน้ำมัน แล้วมันก็เชิดเงินหนีไปทั้งหมด แต่แม่พอมีเงินติดตัว แม่เลยขึ้นรถหนีไปที่ที่ปลอดภัย”

“ทำไมมันเลวแบบนี้คะ แม่ทำทุกอย่างก็เพราะมัน ทำไมมันยังกล้าทิ้งแม่ไว้แล้วหนีเอาตัวรอดคนเดียว”

“แม่ขอโทษ ที่หลงผู้ชายจนไม่ลืมหูลืมตา แม่เสียใจที่สุดที่ลูกของแม่ต้องมาลำบากใช้หนี้แทนแม่ ทั้งที่ลูกควรจะมีชีวิตที่ดี ได้ทำงานเก็บเงินแต่งงานกับภูมิตามที่ลูกวาดฝันกันเอาไว้ แม่มันเลวจริงๆ”

“ไม่ต้องโทษตัวเองแล้วค่ะแม่ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว ถือเป็นกรรมของเราที่ต้องมีชีวิตแบบนี้ ดาวจะชดใช้ให้คุณเอกทุกบาททุกสตางค์ จะหาเงินทุกทางมาปิดหนี้ให้เร็วที่สุด ดาวจะไม่ยอมอยู่กับเขายาวนานแบบนั้นแน่ค่ะ แม่ไม่ต้องห่วงดาว ดูแลตัวเองให้ดีๆ ดาวจะได้ทำงานอย่างสบายใจ แม่ทำได้ไหมคะ”

“แม่ทำได้ลูก แม่รักดาว แม่ขอโทษ ขอโทษจริงๆ”

“ดาวก็รักแม่ค่ะ”

“แค่นี้ก่อนนะลูก พรุ่งนี้แม่จะไปหาทำเลขายของ”

“ค่ะแม่ ถ้าเดือดร้อนเรื่องเงิน แม่ต้องโทรหาดาวนะคะ”

“จ้ะลูก แม่ขอบใจลูกมาก”