All Chapters of Tuksong Naglalagablab : Chapter 1 - Chapter 10

"Beauty, pakidala ng mga ito sa hardin. Wala ka bang pasok ngayon?" tanong ni Aling Melba sa'kin. "Po? W-wala po, sino po ba ang nasa hardin, Aling Melba?" kinakabahang tanong ko dito. "Si senyorito Seth at ang mga kaibigan n'ya sa trabaho. Nagka-inuman yata sila. Parang celebration yata ang idinaos nila. Ang sabi pa ay may party mamaya dito sa loob ng mansion mamayang gabi. Malawakang pagod na naman ang igugugol natin nito.""Sa'kin po walang problema, basta lang hindi mapagod si Mama mamaya," nakangiting sagot ko kay Aling Melba. "Dadalhin ko na po ba ang lahat ng 'to?" tanong ko dito habang inaayos ang ilang mga lemonade sa tray. Hindi ko pa rin mapigilan ang sarili na kabahan. Ang isipin na naroon si Seth ay nakaka-kaba. Pero kailangan. Damn! Nagpakawala muna ako ng marahas na hininga saka tuluyang naglakad patungo sa hardin. Ramdam ko ang malakas na pagkabog ng aking puso habang papalapit sa kinaroroonan ng mga kalalakihan. Tantiya ko ay puro mga businessmen ang kasama ni Seth

"Beauty!"Napalingon ako sa pamilyar na boses na iyon. And I found him standing right in front of me. Nagtagpo ang aming mga mata. Nagtataka ako kung paano n'ya nalaman ang paaralang pinapasukan ko. Nagtatrabaho na sana ako ngayon kung hindi lang sana ako nahinto nang dalawang taon, nagkasakit kasi noon si Mama. Wala akong choice kundi ang tumigil at alagaan s'ya. "Rico! Pa—paano mo nalaman na nandito na ako nag-aaral?!" gulat kong tanong dito. "Kung mahalaga sa'yo ang isang tao. Mahahanap mo siya lalo na't ang puso mo mismo ang nagturo kung saan s'ya naroon."Napangiti ako sa aking narinig mula kay Rico. "Ang corny mo, ha!" "Alam mong may halong katotohanan ang sinasabi ko, at hindi ka naman siguro manhid para hindi maramdaman iyon. By the way, condolences nga pala. I've heard about it. Hopefully, okay ka na."Sa sinabi ni Rico. Muli kong naramdaman ang pagyakap sa'kin ng labis na kalungkutan. Damn it! Hindi ko man lang namalayan ang pagtulo nang aking mga luha. I bite my lower l

ARAW NG Sabado at walang pasok. Lihim akong nagsisisi nang hindi ko man lamang sinagot ang tawag ni Rico kagabi. Nakaligtaan ko ang kaarawan nito. Siguro, dahil na rin sa nangyari kagabi, at sa totoo lang din ay wala rin ako sa tamang huwisyo. Isa pa, hindi ko kayang magsaya lalo na at okupado pa ang isipan ko sa pagkamatay ng aking ina. Napahilot ako sa sariling sentido. "Good morning," bati sa'kin ni Nanay Neri. "Good morning, nay. Kumusta naman po kagabi?""Kaninang umaga inihatid si Julia sa mansion ng kapatid ni Ma'am Celina. At alam mo bang umamin si Julia sa naging kasalanan niya?" Nagulat ako sa narinig mula kay Nanay Neri. Sinasabi ko na nga ba, ramdam ko kagabi nga si Julia nga ang may gawa no'n. At sigurado akong inutusan ito ni Seth. Damn! Konti na lang talaga at masasapak ko na ang anak ng ginagalang kong mga amo. Damn that jerk!"Hindi nga ako nagkamali sa aking hinala kagabi, nay. Ako man ay ramdam kong siya ang may gawa no'n.""By the way, nasa labas si Sir Rico at

Nakatitig lang ako sa kopitang nasa aking harapan. Kasalukuyang kausap ni Seth ang ilang mga business men sa katabing mesa namin. Hindi nakaligtas sa aking paningin ang panaka-nakang pagsulyap ng mga ito sa akin. Hanggang sa magpasya na lamang akong galawin na ang pagkain, since dinner time na.Italian Bruschetta Bar, Cedar Plank Salmon with Blistered Tomatoes and Jambalaya. Ang ilang mga pagkaing nasa aking harapan. Looks so yummy, and when I taste it. Masarap nga!"Who is she, is she is your girlfriend?" Narinig kong tanong ng lalaki na kausap ni Seth."Nope, she's my fiancee."Awtomatikong nanlaki ang mga mata ko sa sagot na iyon ni Seth, nabilaukan ako bigla sa aking kinain. What the f*ck! Is he serious? Gago ba ang lalaking 'to? "Hey, careful. Wala ka naman sigurong kaagaw diyan sa mga kinakain mo? Gutom ka na ba talaga?" ani Seth sa akin sa mahinang boses."Ayusin mo kasi ang sagot mo diyan sa kausap mo? Huwag mo akong gawan ng issue, tiyak akong gigiyerahin ako ng mga babae mo

"TULALA KA na naman. Ano bang iniisip mo?" Nag-angat ako ng tingin at sumalubong sa akin ang kulay brown na mga mata ng kaibigan kong si Delilah. "Naisip ko lang 'yong nangyari kagabi. Naiinis ako kay Seth. Sabagay, wala naman akong pakialam sa iisipin ng mga tao sa'kin," saad ko rito pero naroon pa rin ang pangamba sa aking puso. Ano na lang ang iisipin nina Leonard, Devon, at Rico sa akin? Inis na nagpakawala ako ng isang marahas na hininga. "Hoy, ice cream mo natunaw na dilaan mo dali!" Agad ko naman iyong dinilaan. Eksaktong na-ispatan ko ang seryosong mukha ni Rico. Damn, paano ba nakakapasok ang mga ito sa unibersidad gayong mahigpit na ipinagbabawal ang mga outsider sa paaralan namin? Una si Devon kahapon, ngayon, heto. Tiyak kong nakita nito si Seth. I act normal na parang wala lang. Dinilaan ko ang aking ice cream. Hanggang sa makarating ito sa kinaroroonan namin ni Delilah."Pwede ba tayong mag-usap?" tanong ni Rico sa akin."Maupo ka at dito tayo mag-usap," sagot ko ri