All Chapters of สามี ข้าหาได้เป็นสตรีโง่เขลา: Chapter 11 - Chapter 20

 ตอนที่ 11สตรีไร้ความอ่อนหวาน “ข้อตกลงนี้มันดูเอาเปรียบข้าไปหรือไม่ หากข้ารับอนุเจ้าจะไม่ร่วมหลับนอนกับข้าอีกต่อไปงั้นหรือ” เขาอ่านสัญญาจบก็เงยหน้าขึ้นมาจ้องนางอย่างเหลือเชื่อ นี่มันสตรีประเภทใดกัน“เจ้าค่ะ รวมถึงตอนที่ท่านไปหลับนอนกับนางโลมนอกจวน หรือสาวใช้บ่าวอุ่นเตียง หรืออื่น ๆ พวกนี้ด้วย ข้าจะไม่หลับนอนกับท่านจนกว่าจะครบเวลาหกเดือนเจ้าค่ะ” นางเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังหลงจิวซิ่งมองสตรีที่ตนเลือกมาอย่างกับตัวประหลาด แต่ก็ยอมลงนามในสัญญาไป เพราะเขาก็ไม่ได้คิดจะหลับนอนกับนางอยู่แล้ว และขอสัญญาอื่น ๆ ก็ไม่ได้มากไปจนเขาให้ไม่ได้โจวเยี่ยนเหยียนเห็นเขาลงนามในสัญญาแล้วจึงได้ลงชื่อบ้าง ก่อนจะมอบสัญญานี้ให้เก็บไว้คนละฉบับ“คืนนี้คุณลูกค้าต้องการใช้บริการอาบอบนวดจากข้าหรือไม่เจ้าคะ”เมื่อเก็บสัญญาเรียบร้อยนางจึงหันมาถามชายหนุ่มที่นั่งอยู่ ทำให้เขามองมาที่นางอย่างไม่เข้าใจ“.....”&l

ตอนที่ 14ออกเดินทาง การไปเยี่ยมบ้านของนางผ่านไปได้ด้วยดี แม้บิดาจะจ้องสามีนางจนตาไม่กระพริบก็ตาม ก่อนที่บิดาจะขอคุยกับเขาส่วนตัวนานเกือบสองชั่วยามพอเขากลับออกมาก็มีรอยช้ำบนใบหน้าบางจุด พอนางถามเขาก็ไม่ยอมบอก ครั้นไปถามบิดารายนั้นก็เอาแต่บ่ายเบี่ยงเปลี่ยนเรื่อง นางจึงไม่เซ้าซี้ต่อพอทานข้าวเย็นกับบิดาแล้วนางกับหลงจิวซิ่งจึงขอตัวกลับจวน ก่อนกลับบิดาก็ตามมาส่งถึงหน้าจวน“เจ้าออกเดินทางไกลครั้งแรกก็รักษาตัวด้วย เมื่อถึงวันเดินทางบิดาจะตามไปส่งเจ้าที่หน้าประตูเมืองเอง”ผู้เป็นบิดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่น แต่ครู่เดียวก็หันไปส่งสายตาอาฆาตให้หลงจิวซิ่งต่อ“ท่านพ่อรีบกลับเข้าจวนพักผ่อนเถอะ ลูกก็จะกลับแล้วเพคะ” นางเอ่ยพร้อมโบกมือให้บิดา ก่อนจะขึ้นรถม้าหลงจิวซิ่งก็ตามขึ้นมาเราจึงกลับจวนกันสายตาของท่านอ๋องนั้นคล้ายจะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง แต่ก็ยอมหนุนตัวกลับเข้าจวนเมื่อรถม้าของบุตรสาวลับมุมถน

 ตอนที่ 15สตรีมีมลทิน เขาอุ้มนางมาส่งที่รถม้าแล้วเดินจากไปทันที นางจึงเปลี่ยนชุดแล้วนอนกกผ้าห่มอีกหลายผืน ก่อนจะได้ยินเสียงเรียกจากนอกรถม้า“นายหญิงเจ้าคะ นายท่านให้เอานมอุ่นกับผ้าห่มมาให้เจ้าค่ะ” เสียงสาวใช้ที่ติดตามนางมาเรียกเสียงดังจนเกินจริง แต่นางก็ให้เสี่ยวหวาออกไปเอาของเหล่านั้นมา“ขอบใจมากฝากขอบคุณนายท่านด้วย แล้วก็ฝากเจ้าไปต้มยาแก้ลดไข้ให้นายหญิงทีนะ” เสี่ยวหวาเอ่ยพร้อมกับรับผ้าห่มมาห่มให้นางอีก“เสี่ยวหวาเจ้าเห็นไป๋ลู่บ้างหรือไม่ นางบอกจะไปล้างชามให้ข้าแล้วก็หายไปเลย”“ไม่เลยนะเจ้าคะ ครั้งสุดท้ายที่ข้าเห็นก็ตอนที่พี่ไป๋ลู่ลุกออกไปนั่นแหละเจ้าค่ะ จากนั้นข้าก็ไปชวนพวกพี่น้องผิงไปอาบน้ำ แต่ยังไม่ทันได้อาบก็เกิดเรื่องขึ้นนี่แหละเจ้าค่ะ” เสี่ยวหวาตอบ“ข้าสังหรณ์ใจไม่ดีอย่างไรไม่รู้ กลัวว่าจะเกิดอันตรายขึ้นกับไป๋ลู่เข้า อย่างไรเจ้าช่วยออกไปดูข้างนอกให้ข้าหน่อยได้หรือไม่ หากเจอต

 ตอนที่ 17หักหน้า “ขอบคุณท่านแม่ที่เป็นธุระจัดการเรื่องเยว่ซิงให้ลูก ขอโทษเจ้าด้วยที่ข้าไม่ได้ไปรับเจ้าเข้าจวนด้วยตัวเอง”หลงจิวซิ่งเอ่ยกับหญิงคนรักของตัวเองโดยไม่ได้สนใจสายตาภรรยาเอกที่ยืนอยู่ข้าง ๆส่วนบิดาและมารดาของเขาก็มีสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก เพราะไม่คิดว่าบุตรชายจะพูดหักหน้าฮูหยินของตัวเองต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะข้าเข้าใจ อีกอย่างนายท่านกับฮูหยินใหญ่ก็เอาใจใส่ข้าเป็นอย่างดี อนุเช่นข้าไม่กล้าเรียกร้องอะไรที่มากกว่านี้หรอกเจ้าค่ะ” หญิงสาวก้มหน้าพลางเอ่ยตอบแต่กิริยาที่แสดงออกนั้นชัดเจนว่าน้อยใจเพียงใดที่ชายหนุ่มไม่ได้เป็นคนไปรับตนเข้าจวนเอง“เราเข้าไปคุยกันในจวนดีกว่า ยืนคุยกันตรงนี้คงไม่ได้เข้าจวนกันพอดี ไปเถอะเจ้าค่ะท่านพี่” ฮูหยินใหญ่เอ่ยพร้อมกับเดินเข้าจวนไปพร้อมสามีหลงจิวซิ่งจึงเข้าไปประคองจงเยว่ซิงเข้าจวนอยากออกนอกหน้า แต่แอบเหลือบตามามองสตรีอีกนางว่ามีปฏิกิริยาเช่น

ตอนที่ 19เข้าวังเช้าวันต่อมาเรื่องที่คุณชายใหญ่ไปค้างกับอนุจงก็เป็นที่พูดถึงไปทั่วในกลุ่มบ่าวไพร่ ขนาดโจวเยี่ยนเหยียนยังได้ยินแต่นางไม่ได้แสดงท่าทีใดออกไปเมื่อแต่งตัวเสร็จนางก็ไปรอเขาที่หน้าประตูจวน แต่ผ่านไปกว่าสองเค่อแล้ว บ่าวที่ให้ไปตามก็ยังไม่กลับมา“เสี่ยวหวาเจ้าไปดูหน่อยว่าคุณชายใหญ่มารึยัง” นางเอ่ยพลางมองไปที่ประตูชั้นใน เขากำลังจะทำให้นางไปเข้าเฝ้าไทเฮาสาย“นายหญิงรอสักครู่ บ่าวจะรีบไปรีบกลับ อ๊ะ!!! มานั่นแล้วเจ้าค่ะ” เสี่ยวหวากำลังจะเดินออกไป แต่เห็นคนเดินมาเสียก่อนโจวเยี่ยนเหยียนมองไปที่คนทั้งสอง ที่ยามนี้กำลังเดินหัวร่อต่อกระซิกกันมาอย่างหวานชื่น ในใจก็เริ่มคุกกรุ่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ตัวเองบอกให้ผู้อื่นรอแต่กลับไปมัวเอ้อระเหยอยู่กับสตรีอื่น มันน่าทุบให้หลังแอ่นจริง ๆ“อุ้ย!! ท่านพี่ปล่อยข้าก่อนเถอะเจ้าค่ะ คารวะฮูหยินน้อยขออภัยที่ข้าเป็นต้นเหตุให้ท่านพี่มาช้าเจ้าค่ะ” จงเยว่ชิงเอ่ยพร้อมกับแสดงท่าทีหวาดกลัวนางจนเกินจริง“เจ้าอย่าโทษชิงเอ๋อร์เลย ข้าผิดเองที่ไม่ดูเวลาจนต้องให้เจ้ามารอเช่นนี้ ไปเถอะเดี๋ยวเข้าวังสายได้” ชายหนุ่มมีท่าทีต่างจากเมื่อครู่ชัดเจน พร้อมกับเดินนำไ