All Chapters of MyDear วิศวะเพลย์บอย NC18+: Chapter 1 - Chapter 10

@ birthday party มาร์คัส“คนนั้นสวยจังใครวะมาร์คัส ทำไมพี่ไม่เคยเจอเลย” มาร์วินเอ่ยถามน้องชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา “คนที่ลอนผมใส่เสื้อสีชมพูรึเปล่าพี่มาร์วิน”“อืม! ใช่”“ชื่อเฌอเบล คณะบริหารปีสอง เรียนที่คิงเวลล์ เหมือนพวกเรานี่แหละ พี่ไม่เคยเจอเลยเหรอ?”“ไม่เคยนะ สวยขนาดนั้นรอดสายตาพี่ไปได้ไงวะ” มาร์วินพูดแล้วก็หัวเราะ “นั้นสิ ผมก็ว่า”“นายรู้จักรึเปล่า ถ้ารู้จักแนะนำให้พี่รู้จักหน่อยสิ” มาร์วินมองไปยังสาวสวยคนนั้นนิ่ง บอกน้องชายเพราะเริ่มสนใจเธอขึ้นมาจริงๆ “รู้จักแต่ไม่ได้สนิทมากหรอกเฌอเบลเรียนคณะเดียวกับคนคุยของผมเลยรู้เรื่องน้องมาบ้าง แต่จีบยากแล้วก็คนจีบเยอะ อย่าไปยุ่งเลยพี่เสียเชิงเปล่าๆ”“ยากงั้นเหรออยากลองเลย นายก็รู้ไม่มีอะไรยากสำหรับพี่”“ยากจริง ยัยนั้นเป็นแนวชอบยั่วให้อยากแล้วจากไป เขาพูดกันมาแบบนั้นนะ”“หึ! มาร์วินถึงกับขำ แบบนั้นน่าฟัดดี พี่ชอบแฮะ”“นั้นไงมีหน่วยกล้าตายเข้าไปแล้ว พี่รอดูผลงานก่อน ไอ้หมอนั้นที่เดินเข้าไปหาเฌอเบล มันก็ไม่เคยมีสาวปฏิเสธมันเหมือนกันนะ พี่รอดู” มาร์คัสยักคิ้วให้พี่ชายหันไปมองมาร์วินจิบไวน์นั่งมองตามที่น้องชายบอก ที่นั่งของเขากับเธอห

“ใกล้เวลาเรียนแล้วเบลขอตัวก่อนนะคะ” เธอลุกขึ้นเอาหนังสือไปเก็บเข้าชั้น มาร์วินเดินเข้าไปช่วยคนที่เขย่งสุดปลายเท้าเพื่อเก็บหนังสือ“ขอบคุณค่ะ ตัวสูงจังเลย” เธอหันมาขอบคุณเขาแต่ใกล้กันมากจนจมูกเธอชนเข้ากับแผงอกแกร่งเข้าพอดี “เจ็บไหมน่ะ” มาร์วินยื่นมือไปค้ำชั้นหนังสือแล้วก้มลงมามองจมูกเล็กน่ารักของเธอ “เจ็บนิดหน่อยค่ะ แดงไหมคะ”“อืม! นิดหนึ่งนะ” เขามองอย่างสังเกตพร้อมกับส่งมืออีกข้ามมาลูบให้เบาๆ จมูกของจริงแฮะ คงจะสวยแบบแม่ให้มาทุกตรง “งั้นเบลขอตัวนะคะ”หมับ! เขาจับแขนเล็กไว้ “เย็นนี้ไปทานข้าวกับพี่ได้ไหม”“เย็นนี้มีนัดแล้วค่ะ เอาไว้วันหลังนะคะ เบลไปนะ”มาร์วินปล่อยแขนเล็ก แล้วมองตามหลังเธอไปจนสุดสายตา มีนัดแล้วงั้นเหรอ นัดกับใคร เกิดอยากรู้ขึ้นมาทั้งที่เมื่อก่อนเขาไม่เคยจะสนใจ ถ้าจะมีคู่แข่งขึ้นมา เพราะมั่นใจว่ายังไงผู้หญิงต้องเลือกเขาอยู่ดี แต่พอเป็นเฌอเบลทำไมเขาถึง มีความไม่มั่นใจขึ้นมาได้นะ และดันอยากรู้ว่าคู่แข่งเขาเป็นใครขึ้นมาด้วยนะสิ เขาบ้าไปแล้วจริงๆ เป็นเอามากเพิ่งจะเจอเธอแค่สองครั้งเองนะ ตึกคณะวิศวะ“มาร์วินยังไง เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ น้องเฌอเบลที่มึงบอกว่าชอบ มันยังกันแน

มาร์วินเดินกลับไปที่สนามฟุตบอล ที่เพื่อนเขานั่งกันอยู่ “อ้าว! มาร์วินกลับมาทำไมวะ มึงไปหาน้องคนสวยไม่ใช่เหรอ”“อืม! แต่น้องเขากลับไปแล้ว”“อะไรวะ ไม่นัดกันเหรอ” แม็กซ์เวลถามเพื่อนอย่างแปลกใจ มาร์วินได้แต่เงียบ เขาไม่แน่ใจว่าเฌอเบลรู้สึกอะไรกับเขารึเปล่า รึเธอเป็นแบบที่ปันปันพูดกันแน่ เป็นคนแบบนั้นจริงๆ เหรอเฌอเบล ด้านเฌอเบลกลับมาถึงคอนโด เธอได้แต่นั่งคิดถึงเขา วันนี้มีเรื่องให้คิดมากมาย สิ่งที่ทำไปทั้งหมด มันไม่ได้รู้สึกดีที่พูดออกไป มันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาเลย และพี่มาร์วินก็ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวแถมกวนใจฉันไม่หยุด “กวนใจชะมัด ก็เพื่อนพี่เขาหวงพี่ไง ใครจะไปอยากคุยด้วย เพื่อนกันจริงๆ รึเปล่าก็ไม่รู้”ครืดดด ครืดดด เสียงเรียกสายเข้าโทรศัพท์ โชว์ชื่อสกาย เฌอเบลตัดสินใจกดรับสาย “ฮัลโหล”“ครับเบลดีใจจังที่เบลรับสาย”“สกายโทรมามีอะไรรึเปล่าคะ”“อยากชวนเบลไปทานข้าว ไปนะครับเบล เบลเลือกร้านที่เบลชอบได้เลยนะครับ”เฌอเบลคิดแป๊บหนึ่งก็ตัดสินใจตอบตกลง สกายก็ดีนะ ถ้าไปทานข้าวกับเขา ถ่ายรูปคู่กันแล้วโพสต์ ก็จบเรื่องพี่มาร์วิน เขาจะได้เข้าใจว่าฉันคบกับสกายไปแล้ว คงจะโดนเขาเกลียดเพิ่มขึ้

เฌอเบลขยับหนีร่างหนา ที่จงใจนั่งลงแนบชิดกับตัวเธอ “เบลจะสนใจคนอื่นทำไม เราคบกันสองคนไม่ใช่สาม”“พี่ก็พูดง่ายสิ พี่ไม่ใช่คนที่จะถูกปล่อยข่าวเสียหายต่างๆ นานา นี่เบลก็พูดชัดไปแล้วว่าถ้ามีอีกเบลจะฟ้อง”“อืม! ดีจะปล่อยทำไมถ้าเขาพูดเรื่องไม่จริง เดี๋ยวจะหาทนายให้”“พี่พูดเพื่อจะเอาใจเบลใช่ไหมคะ”“พูดจริง ผิดก็ว่าไปตามผิด ดีมาก็ดีกลับ ร้ายมาก็ร้ายกลับควรจะเป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ”“แต่พี่ปันปันเพื่อนรักพี่นะคะ”“ใช่ แต่พี่ไม่ได้เห็นด้วยถ้าเขาจะพูดจาใส่ร้ายคนอื่นให้เสียหาย แล้วพี่กับปันก็ไม่มีอะไรทั้งนั้นนอกจากเพื่อน คนอื่นอาจจะเข้าใจผิดเพราะตอนนี้เราโสดกันทั้งคู่ แต่พี่คิดกับเขาแค่เพื่อน ไม่มีวันเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไปได้เด็ดขาด”เฌอเบลมองสบตาเขา โอ๊ย! จะบ้าตายใจฉันจะเต้นแรงไปถึงไหน หล่อละลายใจบางไปหมดแล้ว พูดเคลียร์ตัวเองทุกอย่างแบบนี้ดูเขาจริงใจจังเลยแฮะ “ไปนั่งห่างๆ หน่อยได้ไหมคะ”“ทำไมละ” มาร์วินยิ้ม “วันนั้นเบลกอดพี่ด้วยนะลืมไปแล้วเหรอ กอดแน่นมากเลยด้วย ใกล้กันกว่านี้อีก”“พี่จะพูดทำไมเนี่ย” เฌอเบลแก้มแดงก้มหน้าหลบสายตาเขา “วันนี้ให้กอดอีกมาสิ” มาร์วินอ้าแขนรอให้คนตัวเล็กโผเข้าหาอ้อมกอด

มาร์วินกดริมฝีปากทับริมฝีปากอิ่ม บดขยี้ปากสวยอย่างนุ่มนวล จับแขนเล็กโอบรอบคอเขาไว้ คนมีชั้นเชิญค่อยๆ จูบ ค่อยๆ เข้าหาตะแคงหน้าบดกลีบปากสวยอย่างใจเย็น สอดเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม ทักทายลิ้นเล็กอย่างดูดดื่มและเร้าอารมณ์ ก่อนจะถอนริมฝีปากออก มามองสบตาสวย จงใจหยุดเพื่อจะดูปฏิกิริยาคนที่อยากรู้ว่าเขาจูบเก่งจริงไหม เฌอเบลแก้มแดงปลั่งตาสวยหวานเยิ้ม กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบแสนหวาน มองเขาด้วยสีหน้างงๆ เขาจะหยุดทำไมกำลังฟิน แอบคิดในใจ“ชอบไหม?” มาร์วินถามยกยิ้มชอบใจกับอาการของคนตัวเล็ก “อื้อ!” เฌอเบลพยักหน้าตอบรับเขาตรงๆ ก็มันฟินจริงๆ เขาจูบเก่งจริงๆ แค่จูบเองนะ ทำฉันวูบวาบไปหมดทั้งตัวแล้ว “ต่อไหม?” มาร์วินลูบผมนุ่มเบาๆ โน้มหน้าหล่อแนบชิดใบหูเล็กกระซิบถาม พร้อมกับจูบไซซ์เบาๆ เฌอเบลห่อไหล่รู้สึกสยิวขนอ่อนลุกซู่ แต่พยักหน้าเบาๆ อนุญาตให้เขาจูบเธอต่อ มาร์วินขยับตัวมองสบตาสวยและถามย้ำให้เธอตัดสินใจอีกครั้ง “ถ้าจูบอีกพี่ไม่รับปากนะว่าจะหยุดแค่จูบ เบลอนุญาตไหม”เฌอเบลมองสบตาเขาแล้วขยับตัวเข้าไปแนบชิดร่างหนา แขนเล็กเหนี่ยวรั้งลำคอแกร่งให้โน้มเข้าหา เงยหน้าเล็กน้อยเผยอปาก หลับตาพริ้มเป็นการ