บทที่10 ขอสำคัญ อยากให้คนสำคัญ

วันต่อมา

ครืดดด ครืดดด

เสียงเรียกสายเข้าโทรศัพท์ มาร์วิน โชว์ชื่อ เฌอเบล เขารีบกดรับสาย

“ฮัลโหลครับ”

“พี่มาร์วินจะกลับรึยังคะ” ส่งเสียงออดอ้อนไปยังปลายสาย

“พี่ใกล้ถึงแล้วครับ เบลอยากให้แวะซื้ออะไรรึเปล่าครับ”

“ไม่ค่ะ เบลแค่อยากให้พี่รีบกลับมาเร็วๆ ก็พอค่ะ”

“คิดถึงแล้วเหรอ”

“คิดถึงสิคะ”

“ที่จริงวันนี้พี่ก็ไม่อยากออกมาจากเตียงหรอก อยากนอนกอดเบลนั่นแหละ แต่มีงานต้องแก้ด่วน กับเพื่อนๆ พี่ด้วย”

“เบลเข้าใจค่ะ”

“งั้นพี่วางสายนะ จะเลี้ยวเข้าที่จอดรถแล้ว”

“ค่ะ”

มาร์วินถอดรถตรงที่จอดประจำของเขา พร้อมกับอมยิ้ม คิดถึงคนสวยที่รอเขาอยู่ที่ห้อง

แกร็ก!

มาร์วินเปิดประตูและมองหาเฌอเบล ไม่เจอเธอคงอยู่ในห้องนอน เขารีบเดินตรงไปที่ห้องนอนตัวเอง แล้วค่อยๆ เปิดประตูเข้าไป

“กลับมาแล้วเหรอคะ” เฌอเบลวางโทรศัพท์ลงบนเตียงและยิ้มให้เขา

มาร์วินเดินเข้ามาและนั่งลงข้างๆ มองสบตาสวย โน้มหน้าเข้าไปหอมแก้มนุ่ม

“ลงจากเตียงไม่ไหวเลยเหรอ” คนตัวโตจุ๊บปากนุ่มและเอ่ยแซวคนตัวเล็ก

“เบลไปอาบน้ำกินข้าวแล้วนะคะ ลงจากเตียงไม่ไหวอะไรกันละ” มองค้อนใส่คนขี้แกล้ง

“งั้นแสดงว่าหายเจ็บแล้ว” มาร์วินหรี่ตามองเธอ ด้วยความที่อยากแกล้งแหย่เล่น

“เบลยังเจ็บอยู่นะคะ พี่ไม่รู้รึไงว่าของพี่ใหญ่ซะขนาดนั้น” เฌอเบลถึงกับมองค้อนเขา รู้ทันความคิดเขาเลยรีบตอบออกไปแบบนั้น

“ขอบคุณที่ชมว่าใหญ่นะครับ” มาร์วินถึงกับยิ้มกริ่มพอใจกับคำเผลอพูดของเฌอเบล

“ไม่ได้ชมสักหน่อย เพิ่งบอกไปว่าพี่ทำเบลเจ็บ”

“งั้นพี่มีของจะให้เป็นการปลอบใจ” มาร์วินถอดสร้อยเกียร์ที่คอของเขา มาสวมให้เฌอเบล

เฌอเบลมองสบตาเขา “พี่ให้เบลจริงเหรอคะ สร้อยเกียร์เป็นของสำคัญไม่ใช่เหรอคะ”

“ก็เป็นของสำคัญไง พี่เลยอยากให้คนสำคัญ”

เฌอเบลยิ้ม ฟอด! หอมแก้มเขา “ขอบคุณนะคะ พี่ก็เป็นคนสำคัญของเบลเหมือนกัน ต่อไปเบลจะหวงพี่ แล้วก็ตัวติดพี่ตลอดเวลา เตรียมใจไว้เลยนะคะ”

“เอ๊ะ! แต่เดี๋ยวพี่ก็จะเรียนจบ แล้วต่อไปเราจะได้เจอกันทุกวันไหมคะ”

“เจอสิ เบลก็ย้ายมาอยู่กับพี่ที่นี่ไง”

“พี่พูดเองนะคะ”

“หึ! ทำไมก็มาอยู่ด้วยกันเบลจะตัวติดพี่ตลอดไม่ใช่เหรอ”

“ก็ใช่ไงคะ เบลทำแน่ จะกอดพี่ทั้งวันด้วย เบลนอนกับพี่แล้วหลับสบาย ปกติเบลนอนหลับยากพี่รู้ไหม”

“จะชวนออกกำลังกายก่อนนอนทุกคืนเองครับ รับรองหลับฝันดีทุกคืนเลย”

“คนอะไรพูดทะลึ่ง ไปเรื่อย” เฌอเบลแกล้งต่อว่าเขาไม่ได้จริงจังอะไร

“คนที่เป็นแฟนเฌอเบลไง ทำใจไว้เลยนะเพราะพี่จะพูดทะลึ่งกับเราไม่หยุด” มาร์วินลุกจากเตียง จับแขนเล็กให้ลุกขึ้นตามเขาด้วย

“ไปนั่งด้านนอกไหม พี่จะไปออกกำลังกาย”

“อุ้มไปสิคะ เบลเดินไม่ไหวหรอก”

มาร์วินยิ้ม ชอบคนทำหน้าอ้อนแบบนั้น “พี่ไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ เดี๋ยวกลับมาอุ้ม”

คนตัวเล็กพยักหน้า

ไม่นานเขาเดินออกมาจากห้องแต่งตัวพร้อมชุดออกกำลังกาย

เฌอเบลมองเขาด้วยสายตาคลั่งรัก “พี่ถอดเสื้อออกได้ไหม ออกกำลังกายจะใส่เสื้อทำไมคะ เอ๊ะ! ว่าแต่พี่ไม่ได้ไปยิมใช่ไหม”

“ไม่ไป พี่เล่นในห้องออกกำลังกายด้านนอกนี่เอง”

“งั้นก็ถอดเสื้อสิคะ เบลอยากดู”

เขาทำตามอย่างว่าง่ายถอดเสื้อออก และจับคนตัวเล็กอุ้มขึ้นเอวหนา จุ๊บ! ปากนุ่มอย่างอดใจไม่ไหว

“ท่านี้ดีนะ อยากลองไหม ท่าลิงอุ้มแตงน่ะ” คนตัวโตกระซิบเย้าแหย่เธอ

“เบลยังเจ็บอยู่นะคะ”

“รอพรุ่งนี้ก่อนค่อยทำ”

“พี่…เบลจะหายเร็วขนาดนั้นได้ยังไงละคะ”

“เป็นแผลฉกรรจ์ขนาดนั้นเลย” คนตัวโตอุ้มเธอเดินออกมาจากห้อง พร้อมกับพูดจาหยอกล้อคนสวยไม่หยุด

“ก็พี่นั่นแหละทำแรง”

“หึ! โอ๋ๆ รีบหายนะครับ”

“ไม่ต้องมาโอ๋เลย ห้ามทำเบลแรงๆ อีกนะ”

“ก็ทำแรงแล้วค่อยมาโอ๋ไง”

“คนอะไรเนี่ย แล้วจะให้เบลกลับคอนโดตัวเองตอนไหนคะ”

มาร์วินวางเธอลงเมื่ออุ้มเธอมาที่ห้องออกกำลังกายของเขา และให้เฌอเบลนั่งลงบนเก้าอี้ มือหนาจับแก้มนุ่มไล้นิ้วโป้งกับแก้มนุ่มเบาๆ

“ พี่ไม่ให้กลับแล้วจะให้อยู่นี่ไปตลอดเลย ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ เดี๋ยวจะให้คนไปเก็บของให้ พรุ่งนี้น่าจะ เรียบร้อยจะได้ย้ายมานี่”

“จัดการเร็วขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

“แน่นอนสิ บางคนแถวนี้มีคนเล็งเยอะต้องรีบหน่อย เอามาอยู่ใกล้ตัวจะได้ดูแลได้”

เฌอเบลย่นจมูกใส่เขา

“หึ!” มาร์วินบีบจมูกเล็กเบาๆ “นั่งนี่นะ พี่จะไปออกกำลังกาย”

“เหมือนพี่จะตัวใหญ่ขึ้นนะคะ” เฌอเบลเอียงคอมองคนตัวโตที่เริ่มกับเครื่องออกกำลังกายชิ้นแรกของเขา

“ตรงไหนที่ว่าใหญ่ขึ้น” มาร์วินหันมามองแล้วยิ้ม

“เบลว่าตัวพี่หนาขึ้น กอดตอนแรกกับตอนนี้มันต่างกันนิดหน่อย แต่แบบไหนเบลก็ชอบ” เธอยิ้มส่งมือเท้าคางมองแฟนตัวเองออกกำลังกายเพลินๆ หล่อจัง หุ่นแบบนี้ทำฉันคลั่งได้เลยนะ ฮอตเป็นบ้า

“เฌอเบล เฌอเบล”

“ค่ะ”

“สายตาเราพี่เห็นนะ”

“เห็นอะไรของพี่”

“มองแบบนั้นคือหิวนะ” ตาเรามันฟ้องว่าสมองคิดทะลึ่งอยู่

“อะไรเปล่าสักหน่อย พี่จะมาสังเกตคนอื่นทำไมละคะ ออกกำลังกายไปสิ”

แต่เอาจริงๆ ให้ฉันนั่งดูเขาแบบนี้ทั้งวันก็ได้นะ ไม่เบื่อเลย

“หึ! อยากมาเล่นด้วยไหม เดี๋ยวเทรนให้” มาร์วินพักเหนื่อยเดินไปหยิบน้ำมาดื่ม

เฌอเบลไล่สายตา มองเขาไปตั้งแต่sixpackลอนแน่นๆ แล้วก็กล้ามหน้าอก ลำคอหนา แล้วดูลูกกระเดือกพี่เขาสิ เซ็กซี่เป็นบ้า ฉันเลือกไม่ผิดหรอก พี่มาร์วินของฉัน

“เฌอเบลถ้ายังไม่เลิกมองพี่แบบนั้นเราจะโดนนะ”มาร์วินเดินเข้ามาใกล้ๆ คนตัวเล็กก้มตัวลงไปจูบผมนุ่ม

“ก็หุ่นพี่น่ามอง เบลมองแฟนตัวเองไม่ได้รึไง”

“ได้ครับ แต่เบลยังเจ็บอยู่ไม่ใช่เหรอ รึว่าหิวมากกว่า”

“เลิกพูด หิวอะไรกันละคะ เบลแค่มอง พี่นั่นแหละคิดไปเรื่อย ไปออกกำลังกายต่อสิคะ เบลจะเล่นโทรศัพท์แล้ว ไม่มองก็ได้”

จุ๊บ! มาร์วินจุ๊บปากอิ่ม อมยิ้มเอ็นดูคนตัวเล็ก

“มองพี่เถอะแต่หน้าเรามันอ้อน สายตาเรามันยั่ว พี่กลัวตัวเองจะไม่ไหวต่างหาก”

“ไปเลยค่ะออกกำลังกายจะได้หายทะลึ่ง” เฌอเบลแกล้งผลักเขา

มาร์วินยิ้ม วันนี้เขายิ้มเยอะกว่าทุกวันแฮะ ชอบที่ได้อยู่กับเธอ เขายอมเดินกลับไปออกกำลังกายของเขาต่อจนครบเวลาที่ตั้งไว้

“ปกติพี่ออกกำลังกายทุกวันเลยเหรอคะ มีเครื่องออกกำลังกายครบครันขนาดนี้”

“ถ้าว่างก็เกือบทุกวัน ถ้าไม่ว่างก็ค่อยไปจัดบนเตียง”

“พี่มาร์วิน” คนตัวเล็กเรียกเขาเสียงดุ “พี่พูดแบบนี้หมายถึงพี่กับคนอื่นนะคะ” เฌอเบลหน้างอใส่เขา

“นั้นมันเมื่อก่อนไง แต่ตอนนี้ปัจจุบันกับเบลคนเดียวครับ พี่สัญญา” คนตัวโตชูนิ้วก้อยส่งให้เฌอเบลเกี่ยวก้อยรับคำสัญญากับเขา

“พี่พูดแล้วนะคะ” เฌอเบลส่งนิ้วเล็กเกี่ยวก้อยกับเขา

“ครับสัญญา พี่ไม่ใช่คนขี้โกหก และรักษาคำพูดเบลเชื่อใจพี่ได้”

“แฟนเบลน่ารักจังเลยค่ะ”

“ให้อุ้มไหม” มาร์วินอ้าแขนจะเดินเข้ามากอด คนตัวเล็ก

“ไม่เอาค่ะ เหงื่อชุ่มขนาดนั้น เบลก็เปียกหมดพอดีสิคะ”

“ก็ไปอาบน้ำพร้อมกันไง” มาเถอะมาร์วินจับมือเล็กจะพาเธอเดินกลับไปที่ห้องนอน

“พี่มาร์วินถ้าอาบน้ำด้วยกัน พี่จะไม่ไหวนะคะ เบลยังเจ็บพี่อย่าลืมสิ ถ้าแบบนี้เบลว่าพี่ให้เบลกลับไปนอนที่คอนโดดีกว่านะคะ ไม่งั้นเบลว่าไม่พี่ก็เบลที่จะไม่ไหวแน่ๆ”

มาร์วินยิ้มลูบหัวเล็กเบาๆ เอ็นดูคนพูดตรง

“นอนนี่แหละงั้นคืนนี้เดี๋ยวพี่ไปนอนอีกห้องก็ได้ ไม่ต้องกลับคอนโดหรอกพี่คิดถึง”

“ปากหวานไปเรื่อย”

“คิดถึงจริงๆ ครับ วันนี้ไปเรียนคิดถึงเบลตลอดเลย”

“พี่น่ารักเกินไปแล้วนะคะ” เฌอเบลยิ้มเงยหน้ารับจูบจากเขา

“อื้อ! ชอบจัง”

“อะไร”

“จูบพี่ไง เบลชอบ”

“หึ! เดี๋ยวได้โดนจนได้”