บททั้งหมดของ จิรัติพันประดับ [เซตเกี่ยวรัก]: บทที่ 11 - บทที่ 20

“เฮ้อ…เงินห้าหมื่นมันหายากจังวะ” ลูกหว้าตัดพ้อก่อนจะตั้งสติขับรถออกจากคลับอย่างรวดเร็ว อีกทั้งรถที่ขับยังเป็นรถเช่า ลูกหว้าที่มีชั่วโมงบินสูงที่สุดในบรรดาสามสาวครั้งนี้ยังพลาด เพราะเงินเป็นเหตุคำเดียว เธอเองก็ร้อนเงิน สุดท้ายไม่รู้ว่าเงินครั้งนี้ที่ได้มาจะได้ใช้ตามที่หวังไว้หรือเปล่าก็ไม่รู้…สามสาวต่างทอดถอนใจ ไม่ใช่เพียงตำรวจเพราะสามหนุ่มที่ถูกมอมไม่ยอมเลิกราแน่ ๆ โดยเฉพาะคนที่ชื่อ ‘เฮียไช้’ เหมือนจะเป็นลูกพี่ใหญ่ที่คนในปาร์ตี้ให้ความเคารพ แม้ระยะทางจะทิ้งห่างคลับแห่งนั้นมาพอสมควรแต่ปานประดับกลับมือสั่นไม่หยุด ไหนจะเฮียไช้ ไหนจะชายหนุ่มเมื่อครู่ที่เธอเดินชน น้ำหอม น้ำเสียงที่พูดคุยมันออกจะคุ้น ๆ หูอยู่บ้าง พลันนึกถึงไปยังเจ้าของนาฬิกา เจ๊สรบอกว่าเขามาถามหาเธออยู่บ่อยครั้ง แต่ว่าตอนนั้นเธอไม่ได้ไปไหนเลยนอกจากห้องเช่ากับโรงพยาบาลและไม่ได้ทำงาน แม้ว่าลูกค้าจะโมโหมากขนาดไหน แต่เวลาก็ล่วงเลยมานานเจ๊สรว่าเขามาขอดูกล้องวงจรปิด แต่เพราะเทปบันทึกไว้เพียง 6 เดือนหลังจากนั้นจะถูกแทนที่ด้วยวิดีโอไฟล์ใหม่ เจ๊สรเอ่ยเตือนด้วยความเป็นห่วงหลายประโยค“ถ้าเขามาถามหาปานอีก บอกว่าปานตายไปแล้วนะคะ”“แกไม่

ปานประดับในวัย 24 ปี กลับมารับงานพริตตี้มอเตอร์โชว์อีกครั้ง เป็นแบรนด์จากยุโรปชื่อดัง งานนี้นอกจากพริตตี้จะหน้าตาสะสวยแล้ว สำคัญคือไหวพริบและการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่สะสมมาจากประสบการณ์การทำงานหลายรูปแบบ คนสวยมีถมเถแต่สวยแล้วมีเสน่ห์และเก่งเรื่องการขาย คำพูดคำจาต้องฉะฉานนั้นสำคัญกว่าหน้าตา อีกทั้งลูกค้าเองก็มีระดับ ต้องมีทักษะทางภาษา คุณสมบัติมากเท่าไหร่เรทเงินค่าตัวก็ยิ่งมากไปอีก บ้างควบทั้ง MC ของแบรนด์ หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น สามสาวอย่างลูกหว้า ใบสน และปานประดับก็ติดต่อกันน้อยลง ไม่มีใครรู้ว่าต่างคนต่างไปทำอะไรมา จวบจนวนมาเจอกันที่งานมอเตอร์โชว์ในวันนี้ภายในห้องแต่งตัว“พี่ลูกหว้า” ปานประดับทักทายอย่างเป็นกันเอง ลูกหว้าเพียงพยักหน้าให้ ใบสนเองก็เช่นกัน“ที่ผ่านมาโอเคนะ”“อือ” เราต่างก็เงียบใส่กัน เพราะว่ามีหลายคนอยู่ที่นี่ บ้างรอแต่งหน้า บ้างรอทำผมปานประดับแต่งหน้าเสร็จพอดี“ถัดจากนั้น 3 วันก็มีข่าวว่าตำรวจลง” ใบสนและปานประดับกระซิบกระซาบกัน หัวแทบจะติดกัน ใบสนเล่าข่าวที่เธอได้ยินมา“ปาน พวกเราจะรอดไหม” ปานประดับจับมือใบสนพลางตบหลังปลอบใจ“ผ่านมาเป็นปีแล้ว คงไม่มีอะไรแล้วละมั้ง ว

“รูปถ่ายรูปหน้าตรงไม่มีสักใบ คุณหญิงรู้ได้ยังไงคะว่าเป็นฉัน อีกอย่างพริตตี้ในงานก็มีหลายสิบคน”“ปากดี”เพียะ! พร้อมกับฝ่ามือที่ฟาดลงมา เสียงเอะอะเมื่อครู่เรียกความสนใจจากคณะพริตตี้ที่กำลังจะเดินออกมาพอดี หลายสิบเท้าหยุดชะงักจ้องมองลูกหว้าตัวจริงเป็นตาเดียว“ถ้าเธอไม่ใช่ลูกหว้าแล้วใครไปเรียกมา ใครที่มันนอนกับผัวฉัน ใครที่ผัวฉันเสียเงินเป็นสิบ ๆ ล้านซื้อคอนโดให้!!” ผู้หญิงตรงหน้าแผดเสียงดังสนั่นตรงกันข้ามกับเสื้อผ้าแบรนด์เนมที่สวมใส่ ผรุสวาทด่าทอเด็กสาวตรงหน้าออกมาอีกหลายคำพร้อมกับฟาดฝ่ามือใส่แก้มขาวนั้นไม่ยั้งปานประดับเองก็ไม่ยอมเป็นลูกไก่ในกำมือให้ฝ่ายนั้นบีบอยู่ฝ่ายเดียว เมื่อฝ่ามือจะตบลงมาเป็นครั้งที่สามเธอก็ยึดแรงจากต้นแขนที่ถูกจับเอาไว้อย่างแน่นหนากระโดดถีบหน้าอกอีคุณหญิงตรงหน้าจนก้นจ้ำเบ้า เมื่อการ์ดเห็นดังนั้นก็เข้าไปประคองคุณหญิงสิรานีทันทีปานประดับตั้งการ์ดกำหมัดสองข้างแน่นด้วยสภาพผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง“แน่จริงก็เข้ามาสิอีผู้ดีตีนแดง แม่งหมาหมู่นี่ว่า กูไม่ได้ชื่อลูกหว้าโว้ย ลูกหว้าลูกเว้ที่ว่าใครก็ไม่รู้ แม่งอยู่ดี ๆ มาหาตบคนมั่ว ๆ ไม่อยากแก่ตายสิมึง!”“เธอมันต่ำ!” คุณหญิงเองเ

เธอมาถึงสถานที่ที่ว่าเป็นคอนโดใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง แม้ว่าจะหรูหราและมีระดับมากแค่ไหนแต่ปานประดับไม่มีอารมณ์มานั่งชมเพราะเจ้าหนี้ของเธอดึงดูดความสนใจไปจนหมด นั่งรอที่ห้องรับรองไม่นานบัตเลอร์ก็พาเธอมาส่งถึงห้องที่กินพื้นที่ทั้งชั้น เขารวยออกขนาดนี้…เฮ้อ! แต่เพราะเธอผิดจริง ๆ นั่นแหละ และหาข้อโต้แย้งมาเถียงไม่ได้สักข้อ และเป็นตัวของเธอเองที่ตัดสินใจและยอมรับผลที่จะตามมาเอง หากเป็นคนอื่นเธอคงจะกลัวอยู่บ้าง แต่กับเจ้าหนี้หน้าเลือดคนนี้ดูไม่มีใจพิศวาสเธอสักนิด แถมยังเค็มสุด ๆ อีกอย่างก็ครบกำหนดจ่ายหนี้พอดี เมื่อประตูเปิดเธอก็ก้าวเท้าเข้าไปในห้องด้วยความรู้สึกซังกะตายมากกว่าเดิม และอยากจะได้เงินทำขวัญเร็ว ๆ คงจะช่วยปิดหนี้ชีวิตนี้เสียทีพอเขาเห็นหน้าเธอเท่านั้นแหละก็ยกยิ้มเหมือนเจอเรื่องสนุกเสียเต็มประดา“ถูกหมาที่ไหนฟัดมาล่ะ?”“เหมือนจะถูกใจคุณมากเลยสินะคะ” จิรัติกรจิบวิสกี้ในมืออย่างสบายอารมณ์“ฉันไม่ได้พูดนะ”“สีหน้าคุณมันฟ้อง”“อ้อ…เหมือนว่าเธอจะรู้จักฉันดีเลยนะ…นั่งสิ”“ไม่เป็นไรฉันไม่รบกวนคุณนาน”“นั่ง!” พอได้ยินเขาสั่งอีกครั้ง ปานประดับนั่งลงอย่างว่าง่ายก่อนจะหลุบตามองพื้น“ด่าพ่อล่อแ

วันนี้ปานประดับจงใจเปลืองเนื้อเปลืองตัวเป็นพิเศษจนใบสนสังเกตเห็นได้ แต่เด็กในร้านคนอื่น ๆ เริ่มเขม่น เพราะทักษะการพูดฉอเลาะ เอาอกเอาใจแขกต่าง ๆ ของปานประดับที่ทำมาหลายปีจนจับทางได้ เธอไม่ได้ชอบแต่อย่างน้อยมันก็พอให้เธอมีเงินไปใช้หนี้ ยอมให้อาเสี่ยพุงพลุ้ยพวกนั้นซุกแบ้งก์พันตรงร่องนม บ้างก็เหน็บตรงร่องก้น แต่พอจะเลยเถิดเธอก็จะถอยออกมา รู้จักรุก รู้จักถอย และที่เธอทำเพื่อต้องการคลำหา ‘ที่พึ่งพิง’ ที่ว่า นอกจากจะมีเงินแล้วยังต้องมีอำนาจในมือ แม้ว่าทางร้านเจ๊สรจะไม่ได้ใหญ่มาก แต่ก็มีคลาสอยู่บ้าง บางครั้งก็รองรับคณะรมต. ซ่อนหูตาจากพวกนักข่าวเพราะอยู่ไกล อีกอย่างอยู่ในซอย มีห้องลับมากมายมีเพียงแขก VIP เท่านั้นที่รู้ลึกตื้นหนาบางของคลับแห่งนี้ เจ๊สรกระซิบว่าคณะรมต.ที่ว่าจะมาที่นี่ในเงินวันศุกร์นี้ ตอนนี้เป็นคืนวันพุธก็พอมีอาเสี่ยพุงพลุ้ยให้พอกอบโกยอยู่บ้าง ในขณะที่ไปเข้าห้องน้ำ เจ้าถิ่นที่ทำที่นี่มาหลายปีอย่าง ‘เอิงเอย’ ก็เขม่นเธอทันที“มาวันแรกก็ปาดหน้าเค้กกันเลยเหรอ” เอิงเอยพูดขณะที่จ้องมองปานประดับเติมแป้งอยู่หน้ากระจก ปานประดับถอนหายใจก่อนจะตอบส่ง ๆ“ต่างคนต่างทำหน้าที่ตัวเอง ใครปาดหน้าเ