บททั้งหมดของ รักร้ายของคุณหนูมาเฟีย: บทที่ 41 - บทที่ 49

Ep 42 เมียเด็กที่เส้นใหญ่ (ตอนพิเศษ) ผมขอแต่งงานไปตอนที่กำลังทำเรื่องอย่างว่าเธอก็ไม่ได้ให้คำตอบแต่ทำเป็นเหมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ผมเองก็ไม่ค่อยว่างหลังจากกลับไปอยู่กับนาย TM งานที่เยอะก็เหมือนจะเยอะขึ้นมา บางงานก็ต้องไปต่างประเทศที่หลายสิบวัน และผมจะรีบกลับมาหาเธอเป็นคนแรกหลังจากกลับมาMO : อีก 2 เดือนก็เรียนจบแล้วเน่ว่าจะกลับไปอยู่กับพ่อแม่KT : หมายความว่าไงไหนเคยบอกว่าอยากอยู่ที่นี่MO : เน่เปลี่ยนใจแล้วKT : ถ้าเรียนต่อก็เรียนที่นี่ก็ได้MO : ไม่อ่ะอยากกลับบ้าน เป็นครั้งแรกที่เน่ไม่สบตาผมเวลาพูดเรื่องสำคัญ มันผิดปกติมากเพราะเธอเป็นคนที่มีความมั่นใจสูง ถ้าจะพูดอะไรสื่อสารกับใครเธอจะมองหน้าอีกฝ่ายเสมอ ผมเดินไปกอดเธอจากด้านหลังขนาดที่เธอกำลังตักโยเกิร์ตใส่ถ้วยทุกอย่างมันผิดแปลกไปหมด ผมร็สึกได้แค่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรMO : เราห่างกันสักพักนะKT : ...MO : เน่อยากมีเวลาคิดทบทวนเรื่องต่าง ๆ ของเราKT : นี่ก็ห่างจนแทบไม่มีเวลาให้กันอยู่แล้วจะห่างอะไรอีกMO : ที่ผ่านมาเน่ไม่เคยขออะไรพี่เลยครั้งนี้เน่ขอKT : ได้ ฉันรู้ว่าสิ่งที่ขอมันเกินที่เขาจะรับได้ เขาคงไม่เคยมีผ

Ep 44 ความเหวี่ยง (ตอนพิเศษ) แล้วความเอาแต่ใจของคุณแม่เน่ก็แสดงอิทธิฤทธิ์แบบไม่พักตั้งแต่เจอหน้าผม เธอสั่งให้ผมไปบอกพ่อกับแม่ของเธอว่าเธอจะนอนที่ห้องชั้น 19 และถ้าพ่อกับแม่ไม่ยอมก็ให้จัดการกับผมแทน ผมเริ่มสงสัยว่าผมทำอะไรผิดมากจนขั้นที่เธออยากส่งผมไปให้พ่อเธอฆ่าตายเร็ว ๆ ก่อนที่จะได้เห็นหน้าลูก และผมก็ต้องทำตามคำสั่งเธอโดยขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นบนแบบตัวคนเดียว การ์ดเฝ้าประตูเปิดประตูเมื่อเห็นผมเดินออกจากลิฟต์ KT : โมเน่ให้ผมมาบอกว่าเธอจะนอนที่ชั้น 19 ครับG : งั้นเอาผลไม้กับขนมไปด้วยKT : ครับG : ขอบใจKT : อะไรนะครับG : ฉันทนโมเน่มา 2 วันแล้วแกรับช่วงต่อไปก็ดีKT : ...G : แล้วไม่ต้องเอาคืนนะฉันอยากอยู่เงียบ ๆ กับเมียบ้างKT : ... ใครหลายคนหรือหลายสิบคนที่รู้เรื่องคาเตอร์คนสนิทนายใหญ่แห่ง NOS ไปรักกับลูกสาวคนเดียวของคุณกันต์ ก็คิดไปในทางเดียวกันว่าคาเตอร์จะรอดกระบอกปืนไปได้สักกี่น้ำถ้าไปทำให้โมเน่เสียใจ ที่ไหนได้คนพ่อรู้สึกโล่งใจที่มีคนสามารถปราบลูกสาวเขาได้ เธอไม่ใช่คนนิสัยเสียแต่ก็ดื้อใช่เล่น พ่อกันต์กับแม่เหมยยังเคยคิดว่าชาตินี้ลูกสาวคงได้ขึ้นคานอยู่กับพวกเขาไปทั้งชีวิ

ตอนพิเศษ 46 เพย์ตัน (ตอนพิเศษ) เพย์ตัน และ เพนน์ เมื่ออายุครบ 18 เข้ามหาลัยก็ไม่ต้องสืบเลยว่าจะเนื้อหอมขนาดไหน เพนน์เรียนด้านไอทีเลือกที่จะเอาดีตามรอยลุงทู ส่วนเพย์ตันเลือกแพทย์ทายาทของรุ่นใหม่ ๆ ของตระกูลเจริญสกุลวงศ์ทรัพย์ไม่มีใครยุ่งเกี่ยวเรื่องธุรกิจสีเทาแม้แต่คนเดียว เพราะนายใหญ่อย่างไทม์เมอร์ทำให้อาณาจักรของเขากลายเป็นสิ่งที่ลูกหลานสามารถทำต่อได้โดยไม่ต้องมีมลทิน ยุคใหม่เป็นยุคของคนฉลาดใช้รอยยักในสมองให้เต็มที่กับความตั้งใจ เรื่องเงินทุนไม่ต้องห่วงถ้าลูกหลานคนไหนไม่ทำตัวเป็นขยะเปียกนอกคอกเหลือขอก็ไม่มีทางที่จะกลายเป็นคนที่ไร้ค่าแน่นอนPT : เฮ้ย...อะไรของเธอว่ะยัยเตี้ยKN : เสียงดังทำไมเล่าตกใจหมดไอ้หน้าแหลมPT : ไม่สวยแถมปากก็แบบนี้ใครจะเอาทำแฟนKN : ฉันขนมปังผู้ที่สอบติดแพทย์ด้วยคะแนนเต็มเป็น 1 ใน 3 ของประเทศไม่จำเป็นต้องมีแฟนก็ได้เว้ยPT : ฮึ...พูดจากลบปมด้อยในใจKN : ไอ้หน้าแหลมนายล่ะใครจะเอาทำแฟนนิสัยเสียแบบนี้ เพื่อน ๆ ของเพย์ตันกับขนมปังได้แต่ส่ายหน้าให้กับความตีกันเช้าเย็นหรือทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน ตอนเทอมแรกปี 1 ก็ดีอยู่หรอกพอขึ้นเทอมสองจนตอนปี 2 แล้วก็ไม่รู้ท

ตอนพิเศษ 48 ผัว (ตอนพิเศษ) เสียงเรียกยัยเตี้ยของเพย์ตันเหมือนจะไม่ได้ดูห้วนเหมือนเมื่อก่อน ไอ้หน้าแหลมก็เหมือนจะหายไปจากปากของขนมปัง เพย์เป็นคำเรียกที่เข้ามาแทนที่ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี เพื่อนทุกคนรู้และไม่มีใครกล้าแซวเพราะเมื่อเป็นเรื่องของเพย์ตัน การเงียบน่าจะดีกว่าเขาดูใจดีภายใต้กรอบแว่นก็จริงแต่ดาเมจที่ออกมาคนรอบข้างก็ขนลุกทุกครั้งที่เขามองจ้อง** : พี่ขนมหนูฝากของไปให้เพื่อนพี่หน่อยได้ไหมKN : ใครเอ่ย** : พี่เพย์ตันKN : อ๋อ...ได้สิ** : ขอบคุณนะคะKN : ยินดีจ๊ะ โหลคุกกี้ในถุงสวยดูก็รู้ถึงความตั้งใจ ปากก็บอกว่ายินดีแต่ในใจมันเจ็บแบบที่อธิบายไม่ได้ ผ่านมาเกือบเดือนเรื่องที่เกิดขึ้นคืนวันเกิดเพย์ตันไม่มีใครพูดถึงอีก และไม่เคยเกิดซ้ำสอง ระหว่างเขากับเธอมันมีเส้นบาง ๆ กั้นอยู่ เขาขับรถรับเธอที่คอนโดทุกวันเพราะเรียนเหมือนกัน ขากลับก็ส่งมีบ้างที่เขาไม่ว่างแล้วหายไป เพื่อนคำง่าย ๆ ที่พูดออกมาไม่เต็มปากอีกต่อไป[ ก็แค่เพื่อนคนหนึ่ง ]PT : ไปไหนมาKN : ซื้อน้ำปั่น...เอ่ะนี้มีรุ่นน้องฝากมาPT : รับมาทำไมKN : เอ้าแล้วจะบอกว่าไรไม่รับงี้พูดได้ที่ไหนPT : พูดได้KN : เหตุผลล่ะ