All Chapters of เสน่ห์นาง: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่หนึ่ง จุดเริ่มต้นของซวงซวงณ เรือนตระกูลหม่าผู้มั่งคั่ง ซึ่งมีท่านเศรษฐีหม่าเป็นเจ้าของเรือน เขาได้ตบแต่งคุณหนูสกุลหยวนเข้าเรือนมาหลายปี หากแต่พวกเขาก็ไม่สามารถมีบุตรร่วมกันได้ ด้วยฮูหยินหม่าเป็นสตรีใจกว้าง นางจึงอนุญาตให้ท่านเศรษฐีหม่ารับอนุเข้าเรือนมาทุกปี จนกระทั่งปีนี้เขาได้หมายมาดไว้ว่าจะรับเอาซวงซวง บุตรบุญธรรมซึ่งเขาแอบพึงพอใจนางตั้งแต่เขาลอบสังเกตนาง เมื่อนางเริ่มเติบโตขึ้นมาเป็นสตรีที่งดงงาม เหล่าบุรุษต่างจับจ้องนางมิวางตา ทำให้เขาแอบหึงหวงนางขึ้นมา หลังงจากวันนี้เขากลับมาถึงเรือน เขาก็รีบมุ่งตรงไปยังเรือนของซวงซวงบุตรบุญธรรมด้วยความคิดถึงขณะที่ซวงซวง กำลังอาบน้ำอยู่ด้านหลังฉาก นางได้ยินเสียงประตูห้องถูกเปิดออกและปิดลงอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ นางจึงรีบขึ้นจากอ่างอาบน้ำแล้วคว้าเสื้อคลุมสีขาวมาสวมใส่อย่างเร่งรีบ เมื่อนางเดินออกมาจากหลังฉาก นางตื่นตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อบุคคลที่นางพบกลับเป็นบิดาบุญธรรมของนาง ท่านเศรษฐีหม่าผู้ที่เดินทางค้าขายสินค้าตามเมืองต่างๆ"โอ้..ซวงเออร์ พ่อทำเจ้าตกใจรึ" ท่านเศรษฐีหม่าเพิ่งกลับมาจากเมืองหลวง หลังจากเขานำสินค้าการเกษตรของเมืองเหนือไปส่ง

ตอนที่สาม หลงใหลขณะที่ซวงซวงกำลังนอนหลับสนิทอยู่นั้น นางก็ต้องสะดุ้งตกใจตื่น เพราะท่านเศรษฐีหม่าลอบเข้ามาหานางในห้องยามดึกสงัด"อ๊ะ..ท่านพ่อ" ซวงซวงตกใจที่จู่ ๆ ท่านเศรษฐีหม่าก็มุดผ้าห่มขึ้นมา"เจ้าลืมที่พ่อบอกเจ้าแล้วหรือ ซวงเออร์" ท่านเศรษฐีหม่าพูดกระซิบกระซาบด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าสองมือหนาล้วงเข้าไปในสาบเสื้อ พลางนวดเฟ้นเต้างามอวบอิ่มที่นุ่มหยุ่นมือ"อ่า..ท่านพ่อ เบาๆ ซิเจ้าค่ะ ลูกเสียว อืม" นางครางเสียงหวานเบาๆท่านเศรษฐีหม่าจึงก้มลงโลมเลียเต้างามอวบอิ่มอย่างหลงใหล ก่อนจะขบกัดเบาๆ แล้วจึงดูดดึงยอดปทุมถันสีชมพูเข้าปากหนาอย่างเต็มแรงจนเกิดเสียงน่าอายขึ้น"อ่า..ท่านพ่อ อืม..อ่า ซี้ด" นางเริ่มรู้สึกเสียวซ่าน เมื่อถูกแรงดูดดึงจากปากหนาของท่านเศรษฐีหม่าซึ่งเพิ่มแรงมากขึ้นทุกขณะ นางจึงใช้สองมือบางกดศีรษะของบิดาบุญธรรมเข้ามาหาทรวงอกอวบอิ่มของนางท่านเศรษฐีหม่าจึงเลื่อนมือหนาข้างหนึ่งลงไปปลดสายคาดเอวของนางออก ก่อนจะแหวกเสื้อของนางออกไปกองไว้ด้านข้างเขาคุกเข่ายืดตัวขึ้นเพื่อมองสัดส่วนของซวงซวงให้เต็มตา ทรวงอกอวบอิ่มกำลังชูช่ออวดยอดปทุมถันเม็ดงามซึ่งแข็งเป็นไตจากแรงดูดของเขานั้นช่างเย้ายว

ตอนที่ห้า มากแผนการ2ดังนั้นก่อนเวลานัดหมาย ราว ๆ สองเค่อ ลี่จือก็รีบอาบน้ำ นางแต่งกายด้วยอาภรณ์ของซวงซวง และหยดน้ำมันหอมที่ซวงซวงใช้เป็นประจำเมื่อมาถึงเรือนก่อนเวลานัดหมาย นางรีบจุดกำยานหอมซึ่งฮูหยินมอบให้นางมาเมื่อเช้านี้ เพื่อเพิ่มกำหนัดให้แก่นายท่านหม่าอีกทั้งกลิ่นกำยานนี้จะทำให้คนที่ได้สัมผัสกลิ่นได้เห็นลี่จือเป็นสตรีในดวงใจท่านเศรษฐีหม่าเดินเข้ามาในเรือนก็ได้กลิ่นกำยานหอม เขาเดินไปทั่วๆ ห้องก็มิเห็นซวงซวงแม้แต่เงา แต่ในขณะที่เขากำลังจะหมุนตัวกลับออกไปลี่จือก็ค่อยๆ ก้าวเท้าเดินออกมาจากที่ซ่อน นางเองก็เริ่มมีอาการร้อนรุ่มจากกลิ่นกำยานแล้วเช่นกัน"ซวงเออร์ เจ้าเล่นซ่อนแอบกับพ่อหรอกหรือ พ่อเดินหาเจ้าจนทั่ว" เมื่อท่านเศรษฐีหม่าเห็นลี่จือซึ่งกำลังก้าวเท้าเดินออกมา ด้วยกลิ่นกำยานก็ทำให้เห็นเป็นซวงซวง บัดนี้แก่นกายกำยำก็ผงาดจนแข็งขืนและชูชัน จึงทำให้เขาเริ่มเจ็บปวดกลางกายไปหมด เขารีบเดินไปอุ้มลี่จือนอนบนโต๊ะทันที"อ๊ะ ท่านพ่อ" ลี่จือแสร้งร้องอุทานตกใจ แต่นางก็ใช้มือบางคล้องคอของท่านเศรษฐีหม่าไว้เช่นกัน"พ่อไม่ไหวแล้ว ซวงเออร์ของพ่อ" เขาร้อนรุ่มกายไปหมดจึงได้ปลดเปลื้องอาภรณ์ของตนออกอย

ตอนที่เจ็ด หาโอกาสเมื่อฮูหยินหม่า และซวงซวง กลับมาจากวัด ทั้งสองก็เดินกลับไปเรือนหลักพร้อมกัน ซึ่งท่านเศรษฐีหม่าก็เดินออกมาจากห้องหนังสือและกำลังจะไปเรือนหลักเช่นกันเมื่อทั้งสามคนเดินมาเจอกันตรงกลางระหว่างทางเดินโดยบังเอิญ ท่านเศรษฐีหม่าก็จดจ้องมองเลยผ่านฮูหยินหม่าไปทางด้านหลัง ซึ่งซวงซวงกำลังเดินก้มหน้าเดินตามฮูหยินหม่ามาตั้งแต่ประตูใหญ่ เมื่อฮูหยินหม่าหยุดฝีเท้า ซวงซวงจึงเงยขึ้นมามอง นางจึงได้ประสานสายตากับท่านเศรษฐีหม่าเข้าพอดีทั้งสองต่างก็ยกยิ้มให้กันฮูหยินหม่ามองทั้งสองคนแสดงความหวานชื่นต่อหน้า แม้จะโกรธ เกลียด และหึงหวงเพียงไร นางก็ต้องอดทนเก็บกักอารมณ์ร้อนที่กำลังปะทุขึ้นมาในอกอย่างอดทนอดกลั้น“ท่านพี่ พวกเรากลับมาแล้วเจ้าค่ะ น้องนำยันต์คุ้มภัยมาให้ท่าน เพื่อขอให้ท่านเดินทางปลอดภัยเจ้าค่ะ” ฮูหยินหม่ารีบเอ่ยขัดขึ้นมา เมื่อทั้งสองคนยังคงสบตากันอย่างหวานชื่นโดยมิสนใจที่นางยังยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคนฮูหยินหม่ายิ่งเพิ่มพูนความเกลียดชังริษยาแก่ซวงซวงที่กำลังสบสายตาจ้องมองสามีของนางอย่างเขินอาย สองมือบางของนางบีบเข้าหากันจนแดง“เอ่อ...พวกเจ้ากลับมากันแล้วหรือ" เสียงเรียกของฮูหยินหม่าทำ

ตอนที่เก้า ระแวง 2 (จบ)ทางด้านท่านเศรษฐีหม่าหลังจากได้ปลดปล่อยน้ำกามที่คั่งค้างมาจากซวงซวงกับลี่จือแล้ว เขาก็เดินออกมาจากห้องของลี่จืออย่างมิสนใจไยดี ตอนเขาเห็นซวงซวงนอนร้องไห้ กัดปากเพื่อกลั้นความเจ็บปวดที่เขามอบให้ เขาก็รู้สึกสงสารนางขึ้นมาจึงได้หยุดทำร้ายนางเมื่อเดินออกนอกห้องและพบลี่จือซึ่งนางเคยให้ท่าเขามาก่อน ตอนนั้นเขาอยากระบายน้ำกามออกเป็นอย่างมาก แต่ติดที่สงสารซวงซวง จึงได้มาลงกับลี่จือแทนใครจะคาดคิดว่าลี่จือกลับแสดงออกถึงบทรักที่มากเกินไป เกรงว่าซวงซวงอาจจะได้ยินและน้อยใจเขาอยู่ก็ได้ เขาจึงตัดสินใจเปิดประตูห้องของซวงซวง เพื่อกลับเข้าไปดูนางอีกครั้งเขาเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียงเห็นสภาพของซวงซวง เขาก็นึกสงสาร แก้มของนางบวมแดงจากแรงตบของเขา ริมฝีปากบางนั้นมีเลือดซึมออกมาจากแรงกัดปากของนาง ข้อมือบางทั้งสองข้างยังคงถูกมัดไว้ เขาจึงนั่งลงข้างเตียงแล้วแกะเชือกออกให้นางอย่างเบามือซวงซวงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา นางเห็นบิดาบุญธรรมนั่งอยู่ข้างเตียง นางก็จ้องมองเขาด้วยความรู้สึกเสียใจ เขาทำให้นางผิดหวังและเสียใจมากจริงๆ"เจ็บไหม ซวงเออร์" เขายกหลังมือจะมาลูบแก้มข้างที่บวมแดง หากแต่ซวงซวงหั