Todos los capítulos de เมียกาฝาก: Capítulo 1 - Capítulo 9

มีนา....เพราะความจำเป็นในบางอย่างบวกกับต้องทดแทนผู้มีพระคุณ ทำให้เธอต้องเอาชีวิต ร่างกายเข้ามาผูกไว้กับชายหนุ่ม ผู้มีจิตใจโหดเหี้ยม พูดจาว่าร้ายให้เธอเจ็บช้ำอยู่ตลอดเวลา...ไม่สิ ไม่ใช่แค่จิตใจแต่ เรือนร่างของเธอก็เป็นที่ระบายความจงเกลียดจงชังสำหรับเขา......เกลียดหนูให้มากๆ ถึงวันนั้นหนูจะออกไป โดยที่ไม่หันหลังกลับมาแม้แต่วินาทีเดียว......พายุ....ชายหนุ่มเจ้าของกิจการ สัมปทาน ป้าไม้ ของทางภาคใต้ และยังเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของโรงงานประกอบยานยนต์ ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ชีวิตของเขากำลังรุ่งโรจน์ ไม่ว่าจะเป็น ฐานะ หน้าที่การงาน ความรัก เขากำลังจะขอผู้หญิงที่เขารักดังแก้วตาดวงใจ แต่งงาน แต่.....คำสั่งเสียของคุณปู่ที่เขารักและเคารพ ส่งผลให้คนรักของเขาต้องเสียใจ หนีเขาไปโดยไม่ให้เขาได้ทันตั้งตัว ปล่อยให้เขาเสียใจ รู้สึกผิด เพราะคำว่ารักษาสัญญา เขาต้องแต่งงานจดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ เป็นระยะเวลา 1 ปี หากเขาไม่ทำตามคำสั่งเสียของปู่ ทุกสิ่ง ทุกอย่าง จะต้องตกเป็นของคนอื่น.....อยากอยู่ก็อยู่ไป ทนให้ได้ก็แล้วกัน เพราะฉันจะทำให้เธอ เจ็บ เจ็บมากกว่าฉันร้อยเท่าพันเท่า....."แกต้องแต่งงา

บ้านวิรากุล....."เป็นยังไงบ้าง ตาลม วันนี้เข้าไปประชุมที่บริษัทวันแรก"แม่ของผมเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่ผมเดินเข้ามาในบ้าน หลังจากที่ผมไปประชุมผู้ถือหุ้น ที่บริษัทประกอบยานยนต์ ซึ่งครอบครัวผมเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด ในบริษัท"ก็ดีครับแม่ แล้วนี้ ที่บ้านมีแขกเหรอครับ ทำไมจัดเตรียมอาหารเต็มโต๊ะขนาดนี้""ก็วันนี้หนูเอม กับพ่อและแม่ของเขาจะมาทานข้าวที่บ้านเราไง แม่เป็นคนเชิญเขามาเอง จะได้พูคุยเรื่องแต่งงานกันด้วย""จริงเหรอครับ"".ใช่สิ แล้วเรื่องนั้น ลูกจะเอายังไง ดูท่าคุณปู่ จะไม่ฟังอะไรเลยนะ แล้วนี้กว่าคุณพ่อเราจะกลับมาจากต่างประเทศอีกตั้ง 2 เดือน ไม่มีใครช่วยพูดกับคุณปู่ ให้ยกเลิกข้อตกลงบ้าๆ นั้นนะ""เดียวผมจะคุยกับคุณปู่เองครับ ผมจะไม่ยอมแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาด"ผมเดินลัดเลาะจากบ้านใหญ่ เพื่อที่จะไปบ้านของคุณปู่ ซึ่งตั้งอยู่ในอาณาจักร เดียวกันกับบ้านใหญ่ ที่พ่อกับแม่ผมอาศัยอยู่นั้นเอง คุณปู่ของผมท่านอาศัยอยู่ที่บ้านสวนที่เต็มไปด้วยดอกไม้นานาชนิด ซึ่งบ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ท่านรักมาก เพราะเป็นบ้านที่ท่านสร้างให้กับคุณย่า ท่านทั้ง 2 อาศัยอยู่ที่นี้ ในช่วงบั้นปลายชีวิต จนคุณย่าสิ้

บ้าน เอมมิกา....“ ยายเอม เรื่องแต่งงานไปถึงไหนแล้ว แกจะได้แต่งกับ ตาลมหรือเปล่า ตอนนี้เงินทองเราแทบจะไม่เหลือแล้วนะ ไหนจะเจ้าหนี้ก็มาทวงที่บ้านทุกวัน” “ ที่เราเป็นแบบนี้ ก็เพราะ พ่อกับแม่ ไม่ใช่เหรอค่ะ ถ้าพ่อกับแม่ไม่ไปเข้าบ่อน พวกเราจะอยู่ในสภาพนี้ไหม” “แกจะมาบ่นให้มันได้อะไรขึ้นมา ฉันให้แก ไปเร่งรัดให้ฝั่งนั้นรีบมาสู่ขอแก เพื่อที่แกจะได้เข้าไปเป็นสะใภ้หมื่นล้าน จะได้เอาเงินมาหมุน แค่นี้ก็ยังทำไม่ได้ ไหนบอกว่า ตาลม รักแกนัก รักแกหนาไง แล้วทำไมป่านนี้ ยังไม่มาสู่ขอซักที” “คุณพ่อกับคุณแม่ก็ทราบ ว่าทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับใคร ถ้าไม่มีปู่ของเขาคอยขัดขวาง ป่านนี้ เอมก็ได้แต่งงานกับลมไปแล้ว ไม่ต้องมาคอยนั่งเอาอก เอาใจ คนนั้น คนนี้อยู่แบบนี้หรอกค่ะ พ่อกับแม่คิดว่าเอม อยากทำนักหรือไง” “แล้วตอนนี้คุณปู่ของลม ก็ยังมาบังคับให้ลม แต่งงานและจดทะเบียนสมรส กับอีบ้าที่ไหนอีกก็ไม่รู้ มันเลยทำให้ทุกอย่างยิ่งยากไปหมด” “เมื่อไหร่จะตายๆ ไปซักที อยู่ไปก็ขัดขวางความสุขของคนอื่น” เอมมิกาบ่นออกมา ด้วยท่าที ที่ไม่ต้องรักษากิริยา หรือแอ๊บอีกต่อไป ทุกครั้งที่เธอไปเจอครอบครัวของ พายุ หรือแม้กระทั้ง พายุเอง

หลังจากที่ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยความทุลักทุเล คุณอินทร ก็พาฉัน เดินมาที่บ้านสวนดอกไม้ของท่าน ฉันมองไปรอบๆ บ้านสวนหลังนี้ มันสวยมาก ร่มรื่น มีดอกไม้นานาชนิด โดยเฉพาะกุหลาบ ที่มีทุกสายพันธุ์ เลยก็ว่าได้ มองไปส่วนไหนก็เจอแต่ดอกไม้และต้นไม้ที่ท่านปลูกไว้"ชอบดอกไม้เหรอเรา" เสียงของคุณอินทรเอ่ยถามฉัน ขึ้น หลังจากที่ฉันไม่ได้เดินตามท่านเข้าไปในบ้าน มัวแต่หยุดมองต้นไม้ ดอกไม้ ที่ปลูกอยู่รอบๆ บ้านของท่าน"ใช่ค่ะ หนูชอบ คุณท่านปลูกเองเลยเหรอค่ะ""บางทีก็ปลูกเอง บางทีก็คนสวน แต่พวกต้นไม้ตรงมุมนั้น ภรรยาของฉันเป็นคนปลูกเอง เขาเป็นคนชอบต้นไม้ และดอกไม้นะ" คุณอินทรเอ่ยบอกฉัน ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เมื่อท่านเอ่ยถึงภรรยาที่สุดที่รักของท่าน"ต่อไปให้เรียกฉันว่า ปู่ นะ เพราะหนูจดทะเบียนสมรสกับหลานชายฉันแล้ว ถือว่าเป็น วิรากุล เต็มตัวแล้ว""ค่ะ คุณปู่""อีก 3 วัน ปู่จะเดินทางไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ ปู่อยากให้หนูย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านวิรากุล พรุ่งนี้เลยนะ ปู่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงหนู""แล้วคุณปู่จะไปรักษาตัว นานแค่ไหนค่ะ"ฉันเอ่ยถามท่านด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล คิดไม่ตก เพราะเหมือน สามีตามนิตินัยของฉัน และแม่สาม

ร่างสูงใหญ่ นั่งกุมขมับอยู่ในห้องทำงานใหญ่ของตนเอง ในหัวของเขา พยายามนึกคิดว่าเอมมิกาจะหนีไปอยู่ที่ไหน จะไปต่างประเทศตามที่เธอบอกไว้ในจดหมายจริงหรือเปล่า หรือเธอจะแอบไปอยู่ที่ไหนซักแห่งในประเทศเกือบ 2 สัปดาห์ที่ผ่าน ผมได้พยายามตามหาเอม ไม่ว่าจะในประเทศ หรือต่างประเทศ จ้างนักสืบฝีมือดีๆ ก็ยังไม่มีใครสามารถตามหาคนรักของผมเจอซักที ตอนนี้ผมมืดแปดด้าน ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหน โทรไปสอบถามพ่อกับแม่ของเธอ ก็ได้รับคำตอบกลับมาด้วยประโยคเดิมๆ คือ เอมไม่ติดต่อกลับมาที่บ้านเลย ไม่รู้ว่าตอนนี้เอมจะเป็นยังไงบ้าง จะเสียใจมากแค่ไหนในทุกๆ วันกิจวัตรประจำวันของผมคือ ทำงาน และตามหาเอม เท่านั้น ตั้งแต่วันที่ผมไปส่งคุณปู่ขึ้นเครื่องเพื่อเดินทางไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ ตัวผมเองก็ไม่ได้กลับบ้านอีกเลย มีแต่โทรไปสอบถามความเป็นอยู่ของแม่ผมเท่านั้น เหตุผลหลักๆ คือผมไม่อยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้น คนที่เข้ามาทำลายความสุขในชีวิตผม ผมเกลียด ผมไม่อยากที่จะมองหน้าเลยด้วยซ้ำ ทุกครั้งที่ผมเข้าบริษัท ผมก็จะไม่เดินไปถามไถ่สารทุกข์ สุขดิบ ของพนักงานแต่ละแผนกเหมือนแต่ก่อน เพราะผมไม่อยากเจอหน้าของผู้หญิงคนนั้นในบริษัท ไม่มีใครท