All Chapters of รวมเรื่องรักอีโรติค: Chapter 51 - Chapter 60

"ดี๋ช่วงที่พี่ไม่อยู่พี่จะฝากให้น้องชายพี่มาอยู่ที่นี่ด้วยดี๋จะว่าอะไรไหม ?"เสียงหวานๆของพี่เมี่ยวพูดขึ้นในตอนที่เรากำลังนั่งกินข้าวเย็นด้วยกันบนห้อง"เอ่อ...ไม่ว่าค่ะห้องนี้เป็นห้องของพี่เมี่ยวดี๋จะกล้าว่าได้ยังไงล่ะคะ"ก็แหม...ฉันเป็นแค่ผู้อาศัยนี่นาดีเท่าไหร่แล้วที่เขาให้มาอยู่ด้วยช่วยจ่ายแค่ค่าน้ำค่าไฟเท่านั้น !"แต่ดี๋ไม่ต้องกลัวนะน้องชายพี่คนนี้ไว้ใจได้ร้อยเปอร์เซ็นยังไงมันก็ไม่ทำอะไรดี๋แน่ๆ"พี่เมี่ยวยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะ ถึงจะตะขิดตะขวงใจเล็กน้อย แต่ใครจะกล้าพูดล่ะในเมื่อห้องนี้เป็นของพี่เมี่ยวแล้วเค้าจะให้ใครมาอยู่ก็ได้ ส่วนฉันสถานการณ์แบบนี้ได้ที่ซุกหัวนอนฟรีก็นับว่าบุญหัวแล้ว"ค่ะพี่เมี่ยว" ฉันพยักหน้ารับส่งๆไป ในใจก็ครุ่นคิดไปสะระตะฉันชื่อ 'ดรุณี' ชื่อเล่นว่าดี๋เป็นเด็กต่างจังหวัดเข้ามาเรียนที่เมืองกรุงเมืี่อสามปีที่แล้วเหลืออีกแค่ปีเดียวฉันก็จะเรียนจบอย่างเป็นทางการ พี่เมี่ยวหรือ 'อติมา' เป็นพี่รหัสของฉันอีกทีซึ่งเรียนจบไปก่อนแล้วและกำลังจะเดินทางไปเรียนต่อเมืองนอกในไม่กี่วันข้างหน้านี้แล้ว ฉันกำลังจะเสียพี่รหัสผู้สวยและแสนดีไปอีกหลายปีกว่าที่พี่เขาจะกลับมาพี่เมี่ยวท

-หลายสัปดาห์ต่อมา-ฉันกับอธิก็สนิทกันมากขึ้นที่สำคัญเขาเป็นที่ปรึกษาด้านความงามของฉันแล้วนะ มาร์คหน้าแบบไหนใช้ดี สีลิปตัวไหนใช้แล้วสวยถนอมริมฝีปากหรือว่าครีมทาผิวตัวไหนหอมบำรุงผิวดีเขารู้หมด !ส่วนพี่เมี่ยวก็ยังติดต่อกันอยู่ตลอดสอบถามความเป็นไปกันตลอดเวลาจะมีก็แต่ช่วงนี้ดูพี่เมี่ยวจะยุ่งๆเลยไม่ค่อยได้ตอบแชทฉันสักเท่าไหร่ คืนนี้กลับจากมหาวิทยาลัยแล้วฉันก็ช่วยอธิทำอาหารสำหรับทานมือค่ำกัน อธิที่เกิดปีเดียวกันแต่เขาเข้าเรียนไวกว่าก็เลยจบและได้ทำงานไปแล้วตอนนี้แต่ก็ยังมีเวลาเทคแคร์ดูแลรูมเมทอย่างฉันดีมากคาดว่าคืนนี้คงมีพายุเข้าฟังจากข่าวกรมอุตุและสภาพท้องฟ้าที่มืดครึ้มเสียงฟ้าคำรามฮึ่มฮั่ม ทุกครั้งที่เสียงฟ้าร้องคำรามฉันแอบเห็นว่าอธิตัวสั่นๆทุกครั้ง จนแน่ใจแล้วว่าเขาคงจะกลัวเสียงฟ้า หลังจากกินข้าวเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันเข้าห้องของใครของมันฉันอาบน้ำใส่ชุดนอนเรียบร้อยเตรียมตัวที่จะนอนแล้วเสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้นถี่ๆก่อนจะถูกเปิดเข้ามาเลย นั่นเพราะฉันเคยชินกับเวลาที่อยู่กับพี่เมี่ยวเราไม่ค่อยได้ล็อคประตูห้องสักเท่าไหร่ พออธิมาอยู่เขาเองก็ไม่ได้ต่างอะไรกับพี่เมี่ยวฉันก็เลยไม่ค่อยได้ล็

Athi Talk."รู้ตัวไหมว่าตัวเองทำผิด"ผมใช้สายตาดุมองจ้องคนตัวเล็กแต่อย่างอื่นไม่เล็กเลยขณะถามเธอเสียงเข้มใส่ ใช้สองมือของตัวเองจับสองมือเรียวยกขึ้นชูเหนือหัวจนสองเต้าอวบอิ่มแอ่นขึ้นชูชัน"ระ..รู้ค่ะ" ตอบเสียงสั่นเชียวน่าเอ็นดู"เราเป็นผู้หญิงนะ !""คะ ?""ไปกินเหล้านั่งเบียดถูไถกับผู้ชายแบบนั้นมันไม่งาม !""ปะ..เปล่าสักหน่อย""ยังจะเถียงอีก !""ขะ..ขอโทษ"ใบหน้าสวยช้อนตามองผมอย่างออดอ้อน กล้ามเนื้อในอกก็สั่นสะท้าน แค่นี้ก็หลงจะแย่อยู่แล้วแม่คุณเอ๊ย !"คราวหน้าต้องไม่มีแบบนี้อีกแล้วนะ ! เราเป็นห่วงตัวเป็นผู้หญิงไปเที่ยวที่แบบนั้นมันอันตรายเกิดใครลากไปทำมิดีมิร้ายขึ้นมาจะทำยังไง !" ถือโอกาสสั่งสอนแม่เด็กนี่ไปในตัวด้วย ดูดู๊แต่งตัวไปเที่ยวผับเว้าหน้าเว้าหลังเสียจนคนมองคิดลึกไปถึงไหนต่อไหนแล้วขนาดผมเองแค่เวลาเห็นเธอต่อให้แต่งตัวมิดชิดยังอดคิดลึกไม่ได้ บ่อยครั้งเวลาที่ร่างบางนอนหลับผมก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปชื่นอกชื่นใจนิดๆหน่อยๆพอให้ได้กระชุ่มกระชวย"เข้าใจแล้วค่ะ...ปล่อยเค้าได้ยัง ?" น้ำเสียงเง้างอนถามโหนกแก้มสวยแดงระเรื่อพลางกัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ'เซ็กซี่สัดๆ !'สายตาไม่รักดีก็ดันแอบลอบมอ

ในห้องที่มืดสลัวอากาศหนาวเย็นจนฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศราคาแพงหูฉี่ ฉันรู้สึกตัวเองหนาวเย็นยะเยือกจนขนลุกซู่ไปหมด จำได้ว่าก่อนนอนฉันยังสวมชุดนอนครบชุดอยู่นะ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกตัวเองเปลือยเปล่าจนหนาวเย็นยะเยือกสลับกับความอุ่นร้อนบางอย่างที่ปาดเลียไปตามซอกขาที่เปียกชื้น"อาาาห์" ในหูได้ยินเสียงของตัวเองครางกระเส่าเบาๆ เมื่อความรู้สึกเสียดเสียวแล่นปราดเข้าสู่ห้วงหัวใจ สลับกับเสียงดังแจ๊ะๆจากของเหลวบางอย่างกระทบกัน"ฮึ่มม..หวาน !" เสียงคนคุ้นเคยที่ระยะตัวตอดกันแทบจะตลอดดังคำรามสลับเสียงดูดเลีย"อื้อ...อธิอะ..อีกแล้วหรอ ?" เมื่อหัวค่ำก็เพิ่งจะทำไปเองนะ !นี่เขาจะหื่นไปไหนเนี่ยตั้งแต่วันที่ฉันหลวมตัวจอมเป็นของเขาทั้งกายและใจ อธิก็มีอะไรใหม่ๆมาเซอร์ไพรส์ให้ฉันแปลกใจอยู่ตลอดเวลา อย่างเช่นตอนนี้ที่ทำให้ฉันได้รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ 'กิน' เท่าไหร่ก็ไม่อิ่มเสียทีเลยทั้งๆที่เมื่อหัวค่ำเราเพิ่งผ่านช่วงเวลาที่เร่าร้อนมาแล้วจนฉันหมดแรงหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้"เค้า 'หิว' อีกแล้วนี่" อธิยกใบหน้าขึ้นมาตอบสลับกับใช้ปลายนิ้วปรนเปรอฉันอย่างถึงพริกถึงขิง'แจ๊ะๆๆๆๆ' เสียงปลายนิ้วเสียบเสยคาอยู่ในร่องเล็กที่ตอดรัด

น้ำค้างเป็นสาวโสดวัยสามสิบสองกะรัตอาศัยอยู่บ้านกับยายจั่นผู้เป็นแม่วัยชราอายุเจ็ดสิบกว่าแล้ว หญิงสาวมีพี่ชายหนึ่งคนตอนนี้ไปทำงานอยู่ที่กรุงเทพส่งเงินมาให้แม่ให้น้องทุกเดือนไม่เคยขาด นทีผู้เป็นพี่ชายเคยชวนทั้งคู่ไปอยู่ด้วยกันที่บ้านที่กรุงเทพแต่ว่าแม่เค้าไม่ยอมไปบอกว่าคิดถึงบ้านที่นี่อยู่มานานกว่าค่อนชีวิตแล้ว ท่านอยากละทางโลกไปกับที่นี่เท่านั้นนทีแต่งงานกับแม่ม่ายชื่อดารินเป็นเศรษฐีนีชาวกรุง ดารินมีลูกชายคนโตชื่อดวินอายุสิบแปดปีเป็นลูกติดกับสามีเก่าเป็นชาวฝรั่งเศสที่เลิกลากันไปนานหลายสิบปีแล้ว แม้ฐานะทางบ้านของนทีกับน้ำค้างจะไม่สู้ดีนักแต่ดารินก็ไม่ได้นึกรังเกียจมาเยี่ยมแม่และน้องสามีแทบทุกเดือนบ้านที่น้ำค้างอยู่เป็นบ้านไม้ปลูกยกสูงตามสไตล์ที่คนยุคนั้นชอบปลูกตามๆกัน เพราะความที่เป็นคนชอบต้นไม้ใบหญ้าสีเขียวขจีหญิงสาวก็เลยชอบหาอะไรมาปลูกไว้อยู่เสมอไม่ว่าจะเป็นต้นกล้วยไม้หรือว่าดอกไม้จนเป็นซุ้มขนาดใหญุ่ครืด ครืด ครืด ครืดเสียงมือถือดังน้ำค้างละมือจากแปลงดอกไม้ลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์มือถือมากดรับสายปลายทางคือพี่ชายของเธอ"ฮัลโหลพี่นิกว่าไงจ๊ะ"(น้ำค้าง...ว่างอยู่หรือเปล่า)"ว่างจ้าพี่มี