อ้อนรัก | 6

'เกือบ...เกือบไปแล้วไหมล่ะยัยดี๋เอ๋ย' เกือบเผลอตัวเผลอใจจนจะถูกเขาจับกินจนได้

นาทีนี้ฉันรู้ได้โดยไม่ต้องเดาเลยว่าอธิ...เป็นชายแท้ร้อยเปอร์เซ็นแน่ๆ ไม่มีเกย์คนไหนจะทำใจจับเนื้อต้องตัวแบบนี้กับผู้หญิงได้โดยที่ไม่รู้สึกรังเกียจอย่างที่เขาทำแน่ๆ

แถมหัวใจไม่รักดีมันก็ดันหวั่นไหวและพลั้งเผลอไปกับกับเขาง่ายๆเสียด้วย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าฉันมีใจให้เขาไปแล้ว แต่จะกี่เปอร์เซ็นก็ยังฟันธงไม่ได้

ถ้าหากไม่มีโทรศัพท์โทรเข้ามาขัดจังหวะป่านนี้เราคง...เรียบร้อยโรงเรียนอธิไปแล้วแน่ๆ

'ใจง่ายจังนะยัยดี๋ !'

อาจเพราะฉันยังไม่เคยมีแฟนและยังไม่เคยมีใครล่ะมั้ง พอมีเขาเข้ามาในชีวิตมาคอยทำดีด้วยก็อดหวั่นไหวด้วยไม่ได้

ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนรถกับเขาเราออกเดินทางกันได้สักพักแล้วคาดว่าไม่นานคงจะถึงโรงพยาบาลที่คุณยายของอธิรักษาตัวอยู่ มือฉันกำลังถูกมือหนาแสนอบอุ่นวางทาบทับอยู่ ถึงจะบอกว่ากลัวเขาขับรถไม่ถนัด แต่มีหรือที่คนอย่างอธิจะฟังเขายังดื้อที่จะจับมือฉันด้วยกันไปตลอดเส้นทาง แต่มัน...ก็อบอุ่นดีนะ !

ชั่วโมงต่อมาเราก็ยืนอยู่ในห้องฟักฟื้นคนไข้ของโรงพยาบาล ใบหน้าหญิงชราที่เหี่ยวย่นไปตามกาลเวลาที่นอนอยู่บนเตียงในชุดคนไข้ดูซีดเซียวและน่าเป็นห่วงมาก แขนซ้ายมีเฝือกครอบใส่เอาไว้จนน่าอึดอัด แต่กระนั้นเพื่อให้กระดูกเข้าที่คุณยายก็ต้องจำยอม โชคดีแค่ไหนที่ภายในร่างกายไม่มีอะไรหักหรือร้าวไปมากกว่านี้ มีแค่แผลฟกข้ำเล็กน้อยผลเอ็กซเลย์ออกมาเรียบร้อยแล้วคุณยายของอธิไม่ได้มีอาการหน้าเป็นห่วงมากนอกจากตรงแขนที่หักแล้วแผลตรงอื่นพักสักสามสี่วันก็คงหายแล้ว

"เอ่อแม่นี่ดี๋ครับเป็น...ว่าที่แฟนผม" ในตอนที่อธิแนะนำตัวฉันให้ที่บ้านของเขารู้จักนั่นก็ทำฉันเขินจนแทบจะลอยได้ หลังสติกลับเข้าร่างฉันก็หันไปยกมือไหว้แม่กับพี่ป้าน้าอาของเขาทุกคน

"อ้าวนี่ลูกชายแม่มีแฟนแล้วหรือเนี่ย" เสียงแม่อธิเอ่ยแซวพลางยิ้มกรุ้มกริ่มใส่

"ยังๆแม่เป็นว่าที่เฉยๆผมยังไม่ทันได้ขอเขาเป็นแฟนเลย" ไม่พูดเปล่าสายตาคมเจิดจ้าวิบวับถูกส่งมาหาเธออีกต่างหาก

"งั้นก็ขอเลยสิ !"

"ใช่ๆขอเลย"

บรรดาญาติๆเขาก็กระตุ้นกันใหญ่ วูบนึงฉันเห็นใบหูโหนกแก้มของคนตรงหน้าแดงระเรื่อ

'เอ็นดูอ่าา'

"ขอเลยสิลูกยายอยากเห็น" เสียงแหบแห้งของคุณยายที่เพิ่งตื่นขึ้นมาพอดีพูดขึ้น

"ยายครับ...ยายเป็นยังไงบ้างแล้วนี่ไปทำอีท่าไหนถึงได้หกล้มได้ล่ะครับเนี่ยทำเอาผมใจหายใจคว่ำหมดเลย" ทันทีที่เขาหันไปเห็นคุณยายลืมตาตื่นขึ้นมาอธิก็ถลาเข้าไปกอดแขนร่างอวบบนเตียงแล้วละล่ำละลักถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย

"ถ้ายายบอกแล้วราจะโกรธยายไหมล่ะ ?" คุณยายยังมีข้อแม้ นัยน์ตาฝ้าฟางยังมีประกายระยับอยู่

"ไม่โกรธก็ได้ครับ"

"พอดียายแอบไปเล่นไพ่มาแล้ว..แหะๆแล้วก็ตำรวจมาพอดียายตกใจก็เลยวิ่งหนีจนไปลื่นล้มหัวฟาดเข้า" ยายก้มหน้าหลบสายตาดุๆหลานชายทันควัน

"ยายครับ ! ทีหลังไม่วิ่งอย่างนี้แล้วนะครับมันอันตรายถ้ายายเป็นอะไรขึ้นมาผมจะทำยังไง" ท่าทางของอธิกำลังทั้งโกรธทั้งนึกเอ็นดูผู้เป็นยายอยู่แน่ๆจะดุก็ไม่กล้าจะว่าจะไม่เชิง !

"ไม่วิ่งแล้วลูกยายเข็ดแล้ว" คุณยายของอธิบอกแม้น้ำเสียงจะดูเหมือนเหน็ดเหนื่อย แต่ใบหน้าก็ยังแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มอิ่มเอิบ

ครอบครัวของเขาดูน่ารักอบอุ่นดีเป็นครอบครัวใหญ่รายล้อมไปด้วยลูกๆหลานๆที่รักใคร่กันดี แต่ไม่ยักจะเห็นพ่อของอธิเลยสงสัยยังไม่มาหรือเปล่า คนสูงวัยหลังจากตื่นมาก็ถูกล้อมหน้าล้อมหลังเดี๋ยวป้อนเดี๋ยวป้อนขนมจนท่านบอกว่าอิ่มจนแน่นไปหมดแล้ว

"...ดี๋" อยู่ๆอธิก็หันมาหน้ามาหาฉันแล้วเรียก

"หือ" ฉันก็ยังงงๆเพราะตอนนี้ทุกสายตาหลายสิบคู่ในห้องมองมายังที่ฉันเป็นตาเดียว

"เอาแล้วๆ" เสียงใครบางคนซุบซิบกรุ้มกริ่มกัน

"เป็นแฟนกันนะ" ประโยคสั้นๆแต่ได้ใจความที่ลึกซึ้ง ท่ามกลางหลากหลายสายตาฉันยืนกำชายเสื้อตัวเองแน่นด้วยความประหม่า

"ตอบตกลงเลยสิลูก" คุณยายของอธิส่งเสียงเชียร์ ฉันมองหน้าท่านแล้วเลยไปมองหน้าของแม่อธิด้วยก็พบแววตาเอื้อเอ็นดูส่งมาให้

"ค่ะ...เป็นค่ะ" ฉันพยักหน้าตอบตกลงทั้งน้ำตา ไม่คิดไม่ฝันว่าการมีแฟนคนแรกจะมีสักขีพยานมากมายเช่นนี้

"ยินดีต้อนรับเข้าสู่ครอบครัวของเรานะลูกอีกหน่อยเราก็จะได้อยู่เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว" คุณยายกล่าวขณะที่ฉันไหว้ย่อสวยๆด้วยความปลื้มปิติ

พ่อจะมีลูกเขยแล้ว !

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมอธิถึงได้มีนิสัยน่ารักและอบอุ่นเช่นนี้ นั่นเพราะครอบครัวนี้รักและดูแลกันแบบนี้นี่เอง คิดแล้วก็อดจะคิดถึงพ่อขึ้นมาไม่ได้นั่นเพราะแม่ฉันเสียไปนานมากแล้วชีวิตฉันจึงมีแค่พ่อคนเดียวเท่านั้น

หลังจากอยู่ดูอาการคุณยายจนมั่นใจว่าท่านปลอดภัยไม่เป็นอะไรมากแล้ว ช่วงบ่ายวันเสาร์อธิก็พาฉันกลับคอนโดทันที แต่ด้วยความคิดถึงพ่อขึ้นมาฉันก็ขอร้องให้อธิขับรถพากลับมาหาพ่อที่จังหวัดชลบุรี

ขับรถประมาณสามชั่วโมงพวกเราก็มาถึงบ้านฉันที่จังหวัดชลบุรีในตอนเย็นๆพอดี บ้านฉันเป็นบ้านปูนเดี่ยวหลังเล็กกระทัดรัดด้วยความที่พ่อเป็นคนขยันท่านก็มักจะหาเอานู่นนี่นั่นมีตกแต่งบ้านทำนั่นทำนี่จนทำให้บ้านหลังน้อยดูน่ารักน่าอยู่ในเวลาเดียวกัน

"แค่กๆๆๆ"

เพราะฉันไปโดยไม่ทันได้บอกเมื่อเดินเข้ามาถึงในบ้านก็พบว่าท่านกำลังนอนไอโขลกๆอยู่บนแคร่ไม้หลังบ้านที่ทำขึ้นมาไว้นอนเล่นรับลมเย็นๆ

"พ่อ..พ่อจ๋า" ฉันเรียกแล้วโผเข้าไปกอดร่างที่ซูบผอมลงกว่าเดิมมาก

"อ้าวดี๋ลูก ! นี่มายังไงทำไมไม่บอกก่อนพ่อจะได้ไปหาของทะเลมาไว้ให้กิน" พ่อท่าทางเลิ่กลั่กใส่ขณะกอดตอบฉันและเอียงแก้มรอให้หอมเหมือนอย่างเคย

อาจเพราะฉันเสียแม่ไปนานมากชีวิตจึงมีแค่พ่อคนเดียวที่ยอมเสียสละทำงานหนักเพื่อฉันมาตลอด ต่อให้จนแต่พ่อก็ไม่เคยปล่อยให้ฉันอยู่อย่างอดหรือลำบาก ดังนั้นเราจึงค่อนข้างสนิทสนมกันมากต้องกอดต้องหอมกันทุกครั้งที่กลับมาหรือจะกลับไป

"ฟอดๆหื้มชื่นใจจังเลย...ก็ดี๋คิดถึงพ่อไงอยากมากอดก็เลยมาแล้วนี่ทำไมไอหนักขนาดนี้ล่ะไม่สบายหรอไปหาหมอมารึยังจ๊ะ ?" ฉันถามพลางมองสำรวจผู้เป็นพ่อ

ปีนี้ท่านแก่ลงเยอะมากน้ำหนักก็เหมือนจะลงไปหลายโลเลยล่ะ !

"ไข้หวัดธรรมดาเองลูกพ่อไปหาหมอมาแล้วอ้าวแล้วนี่มากับใครล่ะเนี่ย"

"เอ่อ..นี่อธิค่ะพ่อแฟนดี๋เอง"

"สวัสดีครับคุณ..พ่อ" ราวกับเขาไม่แน่ใจว่าควรจะเรียกพ่อเลยดีไหม แต่พอเรียกไปแล้วท่านไม่ว่าอะไรอธิก็ยิ้มกว้างบานเป็นจานเชิงเลย

"หวัดดีลูก ตายแล้วหว่านี่จะมีคนมาเอาลูกสาวพ่อลงจากคานได้แล้วหรอนี่ฮึ" พ่อฉันแซวแล้วก็รีบลุกขึ้นยืน

"อ่ะแล้วพ่อจะไปไหนอ่า"

"พ่อก็จะออกไปหาของชอบลูกมาให้กินไงไปนั่งรอกันก่อนนะลูกเดี๋ยวพ่อมาว่าแต่คืนนี้ค้างที่นี่กันใช่ไหม ?"

"ใช่จ้ะ" ฉันหันไปมองอธิก่อนจะพยักหน้าตอบพ่อไป

"งั้นเดี๋ยวพ่อมา"

พ่อหายไปอยู่สักพักใหญ่ก็เดินหอบของพะรุงพะรังเข้ามาเต็มเลย อธิเห็นก็รีบวิ่งเข้าช่วยถือมีทั้งปูสด ปูดองน้ำปลากุ้งหมึกสดๆหอยแคงหอยแมลงภู่ จากนั้นเราสามคนก็ตั้งวงปาร์ตี้อาหารทะเลกันอยู่หลังบ้านน้ำจิ้มซีฟู๊ดฝีมือพ่อรสเด็ดที่สุดในย่านนี้แล้ว

ฉันจัดที่นอนให้อธินอนหน้าทีวีเพราะที่นี่มีแค่ห้องนอนเล็กๆสองห้อง หลังจากกินอิ่มฉันก็เดินตัวปลิวเข้าห้องไปทิ้งไว้ให้หนึ่งคนหนุ่มกับหนึ่งคนแก่นั่งคุยถามไถ่กันไปพร้อมเบียร์ในมือคนละสองสามขวด

•••••••••••••••••••••••••••

ตอนเช้าหลังจากตื่นขึ้นมาก็เห็นยังมีคนขี้เซานอนหลับอุตุอยู่ในมุ้ง อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายวันฉันยังไม่เคยรู้เลยว่าอธิทำงานอะไรรู้แค่ว่าเขามีวันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็น่าจะทำงานออฟฟิศทั่วไปล่ะมั้ง ขับรถมาหลายที่คงจะเหนื่อยฉันก็เลยปล่อยให้นอนไป

ฉันตื่นแล้วก็เลยลุกขึ้นมารดน้ำต้นไม้ดอกไม้ให้พ่อเสร็จแล้วก็ขี่รถมอไซค์คันเก่งของพ่อออกไปที่ตลาดเพื่อซื้อกับข้าวของโปรดที่พ่อชอบกินบ้างพลางทักทายคนนั้นทีคนนี้ทีไปตลอดทาง เนื่องจากพ่อฉันค่อนข้างเป็นที่รู้จักของแทบจะทุกคนในระแวกแถวนี้

"ตัวเองออกไปไหนมาทำไมไม่ปลุกเค้าไปด้วยอ่าา" เมื่อมาถึงก็เห็นคุณชายที่เพิ่งตื่นนั่งงอแงอยู่

"ก็เห็นตัวเหนื่อยๆเลยอยากให้นอนพักนี่นาหิวข้าวแล้วหรือยังคะ"

"ยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ครับ..."

จ่อกๆ

พูดไม่ทันขาดคำท้องของคนที่บอกว่ายังไม่ค่อยหิวก็แข่งกันร้องประท้วงเสียงดังโครกคราก

"แหมไม่ค่อยจะหิวเลยน๊าา"

"ล้อเค้าหรอ ? มานี่เลย"

มือหนายื่นเข้ามากอดรัดหน้าท้องน้อยพลางกดนิ้วจักจี้ไม่หยุดจนฉันดิ้นแทบขาดใจ

"ฮ่าๆๆๆพอแล้วๆเค้ายอมแพ้แล้วตัวเลิกแกล้งเค้านะ"

"อ่ะๆยอมให้ก็ได้"

พวกเราอยู่กินข้าวเช้ากับพ่อเสร็จแล้วก็ขอตัวกลับ ก่อนกลับพ่อก็เอาเงินมาให้ฉันเอาไว้ใช้อีกแต่ฉันก็แอบเอาใส่กระเป๋าของท่านคืนไปเพราะช่วงนี้ฉันไม่ค่อยได้ใช้เงินสักเท่าไหร่ปกติก็กินฟรีเพราะมีแฟนเลี้ยงข้าวแทบทุกมื้ออยู่แล้ว แถมกับข้าวฝีมือแฟนก็อร่อยเหาะอย่าบอกใครเลย

"พ่อจ๋าดี๋ไปก่อนนะดูแลสุขภาพด้วยนะเข้าใจหรือเปล่าถ้าเจ็บป่วยไม่สบายพ่อต้องบอกดี๋ทันทีนะรู้ไหม ? ดี๋มีแค่พ่อคนเดียวนะอีกไม่กี่เดือนดี๋ก็จะเรียนจบแล้วถึงวันนั้นดี๋จะหาเลี้ยงพ่อเองพ่อจะได้ไม่ต้องไปลำบากอีก"

"แค่กๆๆโอเคลูกรักขับรถกลับกันดีๆนะลูกอธิพ่อฝากดูแลดี๋ด้วยนะ" พ่อยกมือลูบหัวฉันเบาๆสายตาท่านเต็มไปด้วยความรักที่เต็มเปี่ยมมีแววทั้งห่วงหาและอาทร

"ผมลานะครับเดี๋ยววันหลังจะพาดี๋มาหาใหม่นะครับพ่อ"

หลังจากที่เมื่อคืนปล่อยให้สองคนอยู่ด้วยกันก็ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะสนิทกันมากขึ้น

"ดี๋ไปนะพ่อ" ฉันเข้าไปโอบรอบลำตัวผอมแล้วชะโงกไปหอมแก้มสากซ้ายขวาข้างละที

'อดทนหน่อยนะพ่อดี๋สัญญาเมื่อไหร่ที่ดี๋เรียนจบมีงานทำดี๋จะไม่ให้พ่อลำบากอีกต่อไป' บอกตัวเองในใจแล้วยิ้มทั้งม่านน้ำตาให้ท่านก่อนจะผละออก

"โชคดีลูก" พ่อพยักหน้าให้และยืนรอส่งฉันขึ้นรถและขับออกไปจนกว่าจะสุดสายตานั่นแหละพ่อถึงจะเดินเข้าบ้านไป

"พ่อดี๋ท่านน่ารักดีนะ" อธิพูดขึ้นเมื่อเราขับรถออกมาได้ระยะนึงแล้ว

"ใช่และดี๋ก็รักพ่อมากและสามารถทำทุกอย่างเพื่อท่านได้เพราะชีวิตดี๋มีแค่พ่อคนเดียวเท่านั้น"

"หืมแต่ตอนนี้ดี๋ก็มีเค้าแล้วนะมีครอบครัวเค้าด้วยเป็นครอบครัวใหญ่เลย"

"ใช่ๆตอนนี้ดี๋มีครอบครัวที่ใหญ่มากกกแล้วขอบคุณนะ"

ต้องขอบคุณพี่เมี่ยวด้วยที่ทำให้ฉันได้มีโอกาสได้มาพบกับคนดีๆอย่างเขา 'ขอบคุณจริงๆ'

•••••••••••••••••••••••••