LOGIN-หลายสัปดาห์ต่อมา-
ฉันกับอธิก็สนิทกันมากขึ้นที่สำคัญเขาเป็นที่ปรึกษาด้านความงามของฉันแล้วนะ มาร์คหน้าแบบไหนใช้ดี สีลิปตัวไหนใช้แล้วสวยถนอมริมฝีปากหรือว่าครีมทาผิวตัวไหนหอมบำรุงผิวดีเขารู้หมด !
ส่วนพี่เมี่ยวก็ยังติดต่อกันอยู่ตลอดสอบถามความเป็นไปกันตลอดเวลาจะมีก็แต่ช่วงนี้ดูพี่เมี่ยวจะยุ่งๆเลยไม่ค่อยได้ตอบแชทฉันสักเท่าไหร่ คืนนี้กลับจากมหาวิทยาลัยแล้วฉันก็ช่วยอธิทำอาหารสำหรับทานมือค่ำกัน อธิที่เกิดปีเดียวกันแต่เขาเข้าเรียนไวกว่าก็เลยจบและได้ทำงานไปแล้วตอนนี้แต่ก็ยังมีเวลาเทคแคร์ดูแลรูมเมทอย่างฉันดีมาก
คาดว่าคืนนี้คงมีพายุเข้าฟังจากข่าวกรมอุตุและสภาพท้องฟ้าที่มืดครึ้มเสียงฟ้าคำรามฮึ่มฮั่ม ทุกครั้งที่เสียงฟ้าร้องคำรามฉันแอบเห็นว่าอธิตัวสั่นๆทุกครั้ง จนแน่ใจแล้วว่าเขาคงจะกลัวเสียงฟ้า หลังจากกินข้าวเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันเข้าห้องของใครของมัน
ฉันอาบน้ำใส่ชุดนอนเรียบร้อยเตรียมตัวที่จะนอนแล้วเสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้นถี่ๆก่อนจะถูกเปิดเข้ามาเลย นั่นเพราะฉันเคยชินกับเวลาที่อยู่กับพี่เมี่ยวเราไม่ค่อยได้ล็อคประตูห้องสักเท่าไหร่ พออธิมาอยู่เขาเองก็ไม่ได้ต่างอะไรกับพี่เมี่ยวฉันก็เลยไม่ค่อยได้ล็อคประตูห้องเช่นกัน
"ดี๋...เรามาขอนอนด้วยได้ไหมคืนนี้ ?" สีหน้าหงอๆกับน้ำเสียงอ่อยๆทำให้ฉันปฏิเสธไม่ลง
"อื้อได้ดิ ตัวกลัวฟ้าหรอ ?"
"อื้อกลัว"
อธิยอมรับอย่างไม่อายต่อให้ภายนอกเขาจะบึกบึนเป็นลูกผู้ชาย แต่ภายในยามใดที่ได้ยินเสียงฟ้าเสียงฝนมันทำให้เขานอนไม่หลับและกลัวไปหมด
"งั้นก็ขึ้นมานอนเลยดูท่าทางแล้วคืนนี้ฝนจะตกใหญ่แน่ๆ" ฉันบอกพร้อมกับตบที่นอนข้างๆตัวให้
ร่างสูงของอธิเดินมาหยุดที่ข้างเตียงแล้วขึ้นมานอนข้างๆกัน เราสองคนนอนนิ่งเงียบก่อนที่จะเริ่มคุยกันเรืี่องนั้นทีเรืี่องนี้ทีจนกระทั่งฝนตกลงมาอย่างหนักแม้จะอยู่บนตึกชั้นสิบแปดแต่ก็ยังรับรู้ได้เพราะสายฟ้าที่แลบแปล๊บๆ ฉันยื่นมือไปกุมมือของอธิอย่างปลอบปละโลมเพราะรู้สึกได้ถึงอาการสั่นๆจากตัวเขา ไม่มีคำพูดจากปากของเราอีกนอกจากจับมือกันเอาไว้แล้วต่างคนต่างหลับไปพร้อมๆกัน
คืนนั้น...ฉันรู้สึกว่าตัวเองฝันดีที่สุดเท่าที่เคยฝันมา จำไม่ได้หรอกว่าฉันฝันอะไรแต่มันเป็นความรู้สึกลุ่มลึกและเคลิบเคลิ้มสัมผัสนุ่มนวลนำพาให้รู้สึกผ่อนคลายและกลายเป็นล่องลอยเบาสบายอย่างบอกไม่ถูก
จนกระทั่งเช้าหลังจากผ่านช่วงพายุฝนไปแล้วท้องฟ้าก็สดใสส่วนคนที่มาขอร่วมเตียงด้วยเมื่อคืนหายไปแล้วคงน่าจะตื่นแล้วตอนนี้คงลุกไปทำอาหารเช้ารอแล้ว
และก็เป็นอย่างที่คาดเมืี่อฉันล้างหน้าแปรงฟันเดินออกมาก็พบข้าวผัดทะเลกลิ่นหอมๆลอยล่องเรียกน้ำย่อยในกระเพาะให้ร้องดังโครกครากๆ
"เช้านี้มีข้าวผัดจ้ะ"
"หอมมากกก"
หอมทั้งคนหอมทั้งอาหารเลยอ่าา...
อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าลึกๆดอมดมกลิ่นหอมสปอร์ตของผู้ชายที่ลอยออกมาจากเนื้อตัวเขา
"ทำสุดฝีมือเลยล่ะตอบแทนที่เมื่อคืน...ให้นอนด้วย"
"อื้อ..ไม่เป็นไรสบายๆ" บอกแล้วก็ตักข้าวผัดหน้าตาน่ากินเข้าปากชิมเสร็จก็ยกนิ้วโป้งให้ทั้งสองข้าง
หืม...อร่อยสุด !
"รีบกินเดี๋ยวไปเรียนสายเดี๋ยวเราแวะไปส่งให้" อธิบอกเร็วๆก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้อง
ส่วนฉันก็รีบจ้วงตักข้าวผัดเข้าปากรัวๆทำเวลาแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำอาบน้ำอาบท่าด้วยความเร็วแสง สิบห้านาทีต่อมาฉันก็แต่งตัวเสร็จออกมารอพร้อมไปเรียนพร้อมเขาเรียบร้อย
อธิขับรถมาส่งฉันที่มหาวิทยาลัยพร้อมกำชับให้ตั้งใจเรียนดูท่านอกจากพี่เมี่ยวแล้วฉันก็ได้แม่เพิ่มมาอีกคนแล้วสินะ
"ดี๋...มาแล้วหรอ ?" นับดาวร้องตะโกนทักเมื่อฉันเดินมาถึงที่หน้าตึกเรียน
"อือ" ฉันพยักหน้าให้พลางหอบหน่อยๆเนืีองจากเดินมาไกลเหมือนกัน
"กินไรมายัง ?" นับดาวถาม
"กินแล้วแกล่ะ ?" ฉันตอบแล้วถามมันกลับ
"ฉันยังเลยว่าแต่ทำไมเดี๋ยวนี้ได้ทันกินข้าวเช้าทุกวันเลยวะ" นับดาวถามอย่างสงสัยเพราะปกติฉันต้องมาหาหาข้าวกินที่มหาวิทยาลัยทุกวัน
"พอดีมีคนทำกับเช้าให้กินอ่ะ" อวดให้เพื่อนมันอิจฉาเล่น ตอนแรกนับดาวมันก็อิจฉาฉันนะ แต่พอฉันบอกว่าอธิเป็นเกย์เขาไม่ได้ชอบผู้หญิงมันก็เปลี่ยนมาสมน้ำหน้าฉันแทน
"หราาอิจฉาเนอะ"
"ว่าแต่คอแกไปโดนอะไรมาวะทำไมมันแดงๆช้ำๆอ่าา" นับดาวถามต่อพลางจิ้มนิ้วลงมาตรงซอกคอฉัน
"อะไรอ่ะ ?"
"ก็นี่ๆไงแดงๆโหตรงนี้ก็แดงไปถูกใครดูดมาหรือเปล่ายะหล่อน" ไม่พูดเปล่ามันยังแหวกเสื้อฉันสำรวจดูอีก
"บ้า !" ใครจะมาดูดก็เมื่อคืนฉันยังนอนกับ...
ไม่ๆไม่ใช่หรอกคิดอะไรบ้าๆแบบนั้นเดี๋ยวฟ้าก็ผ่าตายเลย
"ถ้าไม่งั้นแกก็คงไปแพ้อะไรสักอย่างเข้าอ่ะแหละกลับไปก็ไปหาหยูกยาทาด้วยล่ะ" นับดาวบอกพลางบ่นอะไรงึมงัมไปด้วย
คงแพ้อะไรจริงๆอ่ะแหละ !
"เออๆป่ะไปขึ้นเรียนได้แล้ว" ฉันเดินเกี่ยวแขนยัยนับดาวเดินไปขึ้นตึกเรียน
วันนี้มีเข้าชมรมกิจกรรมและพวกฉันที่เป็นรุ่นพี่ก็ต้องไปทำหน้าที่ช่วยดูแลน้องๆเรียกได้ว่าวิ่งทั้งวันจนบอบไปหมดเด้อค่ะ กว่าจะฝ่ารถติดกลับมาถึงห้องได้ขาก็เกือบลากเหนื่อยมากๆๆ
กลับมาถึงห้องได้ฉันก็ราบอยู่บนโซฟาหน้าทีวีแทบจะหลับเป็นตายราวกับใช้พลังมาเยอะมาก มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนมีสัมผัสยุกยิกตรงผิวหน้าเบาๆและปัดผ่านไป
"อื้อออ...กลับมาแล้วหรอคะ ?" ลืมตาขึ้นมาก็เห็นใบหน้าขาวใสออร่าผู้ดีจับทุกกระเบียดนิ้วมองมาที่ฉันอยู่แล้ว
"ทำไมดูเหนื่อยจังเรียนหนักหรอวันนี้" อธินั่งลงข้างๆแล้วถามฉันขึ้น
"ใช่ !เรียนไม่เหนื่อยแต่กิจกรรมเหนื่อยมากปวดขาปวดหลังไปหมดเลย" อดไม่ได้ที่จะโอดครวญให้เขาฟัง
"น่าสงสารจังให้เรานวดให้ไหมเรานวดเก่งนะเคยนวดให้แม่บ่อยๆ" น้ำเสียงเชิญชวนมันทำให้ฉันนึกแปลกใจไม่ได้
"นวดเป็นด้วยหรอ ?"
"อื้อจะลองดูไหมล่ะ"
"อ่ะก็ได้ๆไหนดูสิจะนวดเก่งอย่างที่พูดหรือเปล่า"
"งั้นลุกขึ้นก่อนแล้วค่อยพลิกตัวนอนคว่ำ"
อธิกางโซฟาปูออกให้มันเป็นลักษณะเหมือนเตียงนอนแล้วให้ฉันนอนคว่ำหน้าลงไป ไอ้ชุดนักศึกษาที่ใส่ก็เป็นใจเหลือหลายกระโปรงพีชสั้นแค่คืบมันก็ร่นขึ้นจนเกือบเห็นชั้นใน แต่เขาคงไม่คิดอะไรหรอกมั้งเพราะเห็นไปก็ไม่ทำให้เขารู้สึกอะไรอยู่แล้ว
"อื้อออ" ฝ่ามือหนาค่อยๆกดลงช้าๆที่ช่วงเอวบางออกแรงนวดทีละนิดๆจนเจ้าของร่างที่นอนให้นวดเผลอครางเบาๆอย่างสบายอารมณ์
"ดีไหม ?" เสียงที่ฟังดูแหบกว่าปกติกระซิบถามข้างหูฉันเบาๆ
"ดีมากกกสบายมากเลย" ฉันก็ส่งเสียงตอบงึมงำอย่างไม่ได้คิดอะไร
ปลายนิ้วเรียวก็แตะไต่ไปตามแผ่นหลังไล่ขึ้นช่วงท้ายทอยบีบๆขยำๆลงน้ำหนักเบาสลับหนักเคล้ากันไปมันทำให้ฉันเคลิ้มได้อย่างไม่ยากเลย ไม่นานสัมผัสนุ่มนวลก็ถูกลากลงมาที่บั้นท้ายได้รูป
"อ๊ะ !" ช่วงสะโพกและบั้นท้ายถูกขยำเบาๆจนฉันสะท้านวูบ ใจก็คิดว่าเขาคงไม่ได้ตั้งใจคงจะนวดเพลินไปล่ะมั้ง
แต่นาทีต่อมาฉันกลับรู้สึกว่ามันเริ่มไม่ใช่ล่ะ !
เพราะปลายนิ้วอุ่นร้อนที่ค่อยๆสอดเข้าไปใต้กระโปรงของฉันน่ะสิที่มันไม่น่าจะใช่...
"อื้อออะ..อธิทำอะไรคะ ?" ที่จริงชื่อม่อนก็เพราะนะแต่ฉันชอบเรียกเขาแบบนี้มากกว่า พอฉันท้วงถามเขาชะงักแต่แค่แวบเดียวเท่านั้นแต่ปลายนิ้วเขาก็ยังไม่ยอมหยุดเคลื่อนเข้าไปใต้กระโปรงฉันอีก
"...ก็นวดให้ไง" เขาตอบได้หน้าตายมากทั้งๆที่ปลายนิ้วเขาไปหยุดอยู่ที่ใต้ขาอ่อนฉันแล้ว
กรี๊ดดด...นี่มันเกิดอะไรกับฉัน ! แล้วเขาล่ะ อธิเขาเป็นอะไรกันทำไมอยู่ๆมาทำกับฉันแบบนี้
ฉันซบหน้ากรีดร้องลั่นในใจไม่กล้ากระดุกกระดิกนั่นเพราะว่าฉันกลัวว่าถ้าฉันขยับแล้ว...แล้วนิ้วเขามันจะหลุดเข้าไปที่ตรงนั้นของฉัน
"งื้ออ" เสียวอ่ะ !
อยู่ๆนิ้วร้อนก็แทรกชั้นในบางเบาของฉันสอดเข้าไปหาเนื้อในชนิดเน้นๆ เบียดท้องนิ้วเข้าไปถูไถตรงเนินเนื้อน้อยๆของฉันสะกิดปลายนิ้วเสียดสีตรงติ่งไตเล็กๆตรงกลางที่บวมเห่อขึ้นมาทันทีที่ถูกสัมผัส
"อื้อออ...อธิอย่า" ตอนที่เปล่งเสียงออกไปฉันแน่ใจว่ามันจะต้องดังมากแน่ๆ แต่เสียงที่ได้ยินทำไมมันช่างแตกต่างจากสิ่งที่คิดจังเลย เสียงแหบพร่าและฟังดูกระเส่าราวกับนี่ไม่ใช่เสียงของฉันจริงๆเลย
ยิ่งห้ามเหมือนเป็นการยิ่งยุเมื่อปลายนิ้วที่เมื่อครู่ถูไถอยู่ตรงตุ่มไตบวมแดงตอนนี้กลับไถลสอดเข้าไปที่ร่องกลางรอยแยก เขาออกแรงกดให้มันจมหายไปช้าๆ...
"อ๊ะ ! แสบอ่า" ทั้งแสบทั้งเสียวไม่รู้จะเอาความรู้สึกไหนก่อนดีเลย
"อืม...แน่นมากตอดนิ้วถี่ๆเลย"
หูได้ยินเสียงคำรามแหบพร่าจากเรียวปากหยักที่ก้มลงถูไถใบหน้าลงที่บั้นท้ายของฉันพร้อมเร่งจังหวะปลายนิ้วที่ขยับอยู่ในตัวฉันดันเข้าและขยับออก...
"ดีไหม ?"
"มะ..ไม่ดีเลย"
ใจฉันเนี่ยแหละที่มันไม่รักดีเอาเสียเลยที่ดันไปรู้สึกดีกับการกระทำแบบนี้ของเขาได้
ท้องน้อยวูบไหวมวลคลื่นบางอย่างขมวดเป็นเกลียวซัดผ่านหมุนวนในช่องท้อง ยิ่งเวลาที่เขาเสียดสีปลายนิ้วหยอกเย้ากับกลีบเนื้อที่เปียกชุ่มของฉันเร็วขึ้น...เร็วขึ้น ฉันเหมือนคนจะสำลักอากาศตาย !
"มะ..ไม่..ไม่ไหว" ฉันต้องตายแน่ๆ !
"ทนอีกนิดเดี๋ยวจะติดใจอยากให้นวดบ่อยๆอีก" เสียงแหบกระซิบบอกเบาๆที่ข้างหูฉัน
"อื้อ...มันเสียวไม่ไหวแล้ว"
"ก็ปล่อยออกมาสิ"
"ฮื้อออ" ฉันกรีดเสียงร้องลั่นในลำคอเมื่อรู้สึกเหมือนกำลังลอยล่องขึ้นสู่ที่สูงช้าๆ ร่างกายสั่นสะท้านจนเกร็งไปหมด เนื้อตัวเริ่มเบาหวิวและสุขสมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต
"ชอบไหม ?"
เขาชะโงกหน้ามาถามทั้งๆที่นิ้วยังคาที่ร่องฉันอยู่ ส่วนฉันก็ได้แต่หลุบตาลงบอกตรงๆว่าอายมากไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา
"อ๊ะ!" สะดุ้งเฮือกเมื่อเขาถอดนิ้วออกจากร่องของฉันจนมันวูบโหวงแปลกๆ
"อื้ม...หวานดี"
"..." ฉันตาค้างไปแล้วตอนนี้ที่เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นตอนที่เขาสอดนิ้วที่เพิ่งดึงออกมาจากตัวฉันแล้วดันมันเข้าไปดูดเลียในโพลงปากเขาเบาๆเสียงดังจ๊วบจ๊าบ
"มะ..มันกินไม่ได้นะ !" ฉันร้องว่าเขาดังๆ
"ทำไมถึงกินไม่ได้ล่ะ ?" เขาถามกลับมาแววตาเป็นประกายวิบวับใส่
"ก็มัน...ก็มันสกปรกนี่นา" ฉันบอกเสียงอุบอิบในลำคอ อายจัง...
"หึหึ...โกรธเราไหมที่เราทำแบบนี้กับดี๋" คราวนี้เขาขยับลุกขึ้นมาเชยคางฉันให้เงยหน้ามองเขาแล้วถาม
"ละ..แล้วอธิทำแบบนี้กับเค้าทำไมอ่ะ"
"เราขอโทษแต่เราไม่รู้จะทำยังไงดีเราๆ..." แล้วอยู่ๆเขาก็ซบหน้าลงกับฝ่ามือนิ่งเงียบไป
"อธิเป็นอะไรบอกเราได้นะมีเรื่องอะไรก็บอกเราจะได้ช่วยกันแก้ปัญหา" เห็นท่าทางของเขาตอนนี้แล้วบอกตรงๆว่าโกรธเขาไม่ลงหรอกที่สำคัญฉันเองก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรเลยด้วยซ้ำ !
"เราแค่ไม่แน่ใจว่าตกลงแล้วเราเป็นอะไรกันแน่ ! จริงๆแล้วเราชอบผู้หญิงหรือผู้ชายก็ไม่รู้ขอโทษนะพอเห็นดี๋แล้วเราคิดอะไรบ้าๆขึ้นมา" เขาเงยหน้ามาตอบแล้วก้มหน้าลงไปต่อ
"อ่อ...คือตัวแค่อยากพิสูจน์ใช่ไหมว่าทำแบบนี้กับเค้าแล้วตัวจะรู้สึกยังไง ?" ฉันเริ่มเข้าใจหน่อยๆล่ะกับสิ่งที่เขาคิด
"อื้อ" เขาตอบสั้นๆเสียงงึมงัมเพราะยังซบหน้ากับเข่าอยู่
"ละ..แล้วผลเป็นยังไงบ้าง ?" ที่ถามนี่มีความหวังล้วนๆ
"เหมือนเดิมคือยังไม่รู้สึกอะไรเลยมันสับสนไปหมด" น้ำเสียงเขาฟังดูสับสนและดูกดดันมากแต่เพราะเขานั่งซบหน้ากับต้นเข่าอยู่ฉันเลยไม่ได้เห็นสีหน้าเขาตอนนั้น
"ไม่เป็นไรๆอธิใจเย็นๆอย่าเพิ่งคิดมากนะ ! ถ้ามีอะไรที่เค้าช่วยได้บอกเค้าได้เลยเค้าเต็มใจช่วย" เทียบกับที่เขาดูแลฉันดีทุกอย่างฉันก็อยากช่วยเขาเป็นการตอบแทนบ้าง
"แม้จะเป็นการล่วงเกินดี๋แบบนี้อ่ะหรอ ?" เขาเงยหน้าเอียงคอถามตาใสแจ๋ว
"อื้อ...ก็ถ้ามันไม่ได้เกินเลยไปมากกว่านี้นะ" ฉันพยักหน้าเบาๆ ก็แหมมันฟินไปอีกแบบเนอะ !
"แล้วถ้าเกิดมันเกินเลยล่ะ ?"
"นั่นก็หมายความว่าอธิก็รู้ตัวเองแล้วว่าอยากจะเป็นอะไร"
"ขอบคุณนะที่ไม่โกรธเราแล้วก็ขอโทษด้วยที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้"
"อื้อไม่เป็นไรอย่าคิดมาก"
"หิวยังเดี๋ยวเราไปทำกับข้าวให้กิน"
"หิว...หิวมาก" ว่าแล้วก็ลูบท้องตัวเองเบาๆเป็นการบอกใบ้ให้เขารู้ว่าฉันกำลังหิวมากๆ
"ไปแล้วๆเดี๋ยวทำสุดฝีมือเลย"
"ดีมากค่ะคุณขา"
.
.ติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







