LOGIN"ฮ้าาดีใจจังพรุ่งนี้จะได้นอนตื่นสายๆได้"
เสียงนับดาวที่กำลังยืนกลางแขนยาวราวกับว่าตัวเองกำลังเป็นโรสในไททานิคอยู่ ติดอยู่แค่ว่าตอนนี้แดดมันกำลังร้อนเปรี้ยงไปหน่อย
"เออนั่นดิ ! กูก็อยากนอนตื่นสายๆบ้างแต่ผู้ชอบโทรมามอร์นิ่งกูแต่เช้าทุกวันเลยบ้าจริงเชียว !" เสียงปีใหม่หรือชื่อเดิมที่เพืีอนๆดคยเรียกว่าไอ้ใหม่ เพื่อนสาวสองต่างคณะที่มาสนิทกันตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว แต่ก็แล้วแต่โอกาสและเวลาที่จะว่างมาเจอกันก็จะมานั่งเม้าท์มอยกันตามประสาเหมือนเช่นวันนี้
"หมั่นไส้ !" นับดาวกรอกตามองบนใส่พลางเบ้ปาก
"ทำไม ! อิจฉาล่ะสิ"
"อิจฉาทำไม๊ ! ไม่เห็นจะอยากมีสักนิด"
"หราา !"
"พอเลยๆเจอกันทีไรกัดกันตลอดเลยนะสองคนนี้นี่" ฉันเบรกก่อนที่พวกมันสองคนจะเถียงกันออกทะเลไป
"นี่หมานะไม่ใช่คน ! เห้ย !" เสียงปีใหม่
"นี่คนนะไม่ใช่หมาพ่ามพ่าม !" เสียงนับดาว
ฉันว่าฉันควรส่งคู่นี้ไปเล่นที่ร้านหมูกระทะน่าจะดีนะว่าไหม ?
"คืนนี้ไปเที่ยวกันไหมพวกมึง" ปีใหม่เริ่มต้นเอ่ยชวนก่อน
"ที่ไหนวะ ?" นับดาวตาวาวสีหน้าตื่นเต้นเรื่องเที่ยวนี่ขอให้บอกนับดาวชอบ !
"ผับเปิดใหม่เค้าว่าเด็ดไปไหม ?"
"แถวไหนวะ ?"
"แถวสุขุมวิทนี่แหละไม่ไกลหรอก"
"ไปไหมดี๋กูอยากไปอ่าา" นับดาวหันมาถามฉันพลางส่งสายตาอ้อนวอนใส่
"อืมไปก็ไปแต่กลับไม่ดึกนะ"
"ได้ๆ"
"งั้นกลับกันเลยไหมเดี๋ยวอีดี๋ไปแต่งตัวที่ห้องกูก็ได้" ปีใหม่ชวนฉันไปแต่งตัวที่ห้องมัน
"แล้วกูอ่าา" นับดาวท้วง
"มึงจะไปด้วยไหมล่ะ ?"
"ไป !"
"เออไปก็ไปสิยะ !"
แล้วพวกเราก็นั่งรถของปีใหม่กลับมาที่ห้องของนาง ปีใหม่เป็นลูกคนมีเงินแถมครอบครัวยังเปิดกว้างยอมรับในสิ่งที่ลูกเป็นได้ทุกอย่าง พ่อกับแม่ก็ซื้อรถให้ขับไว้เป็นเรียนพร้อมคอนโดห้องนึงที่อำนวยความสะดวกให้มากมายแถมยังแยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากด้วย
พวกเรามาถึงที่คอนโดหรูย่านใจกลางเมือง หลังจากนั้นเราก็ขึ้นไปแต่งหน้าแต่งตัวกันโดยที่ทยอยกันอาบน้ำทีละคน ฉันได้ชุดเสื้อคล้องคอเปิดโชว์หลังสีแดงสดกับกางเกงยีนส์ขาสั้นแค่คืบหลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็มานั่งแต่งหน้าอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งของปีใหม่
ตกแต่งใบหน้าด้วยเครืี่องสำอางค์ราคาแพงจนได้แบบที่ถูกใจแล้วฉันก็มานั่งให้ปีใหม่เปียผมให้ เวลาเดินผ่านไปจนกระทั่งเริ่มมืดแล้ว พวกฉันสามคนแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วเราก็เดินลงไปที่รถเพื่อขับออกไปที่ผับนั่น
"โหทั้งใหญ่ทั้งหรูหรามากอ่าา" เสียงนับดาว
"ใช่ไหมล่ะกูบอกแล้ว" เสียงปีใหม่
"คนเยอะจัง" เสียงฉัน
จังหวะนั้นมีคนโทรเข้ามาที่มือถือฉันพอดี
"เออพวกมึงเข้าไปก่อนเลยเดี๋ยวรับโทรศัพท์เสร็จแล้วตามไป"
"เออๆรีบมาล่ะระวังๆด้วย"
"จ้า"
สองสาวเดินเข้าไปข้างในร้านแล้วฉันก็เดินมาหลบมุมอยู่ตรงด้านหน้าทางเข้าที่ยังพอมีเสียงเพลงจากด้านในดังเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินอยู่
"ฮัลโหลจ้า"
(อยู่ไหน ! ทำไมยังไม่กลับอีกนี่มันมืดค่ำแล้วนะ)
เสียงทุ้มฟังดุๆดังลอดผ่านหูโทรศัพท์ออกมา หวาา ! เสียงโหดมากนี่เป็นรูมเมทหรือเป็นพ่อกันแน่เนี่ย...
"ตัวเค้าออกมาเที่ยวกับเพื่อนแป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับนะ ขอโทษเค้าลืมบอก" เพราะรู้ว่าอธิเป็นห่วงฉันมากก็เลยตอบเสียงเจี่ยมเจี้ยมไว้ก่อน
(ที่ไหน ?)
เสียงดุมากพ่อเอ้ย...
"ผะ..ผับเปิดใหม่แถวสุขุมวิทจ้า"
(เดี๋ยวไปรับ !)
ตู๊ดๆๆๆ
อ้าว ! วางไปเฉยเลย อะไรของเค้าวะน่ะ !
พอถูกวางสายใส่ฉันก็เลยเดินตามเพื่อนๆเข้าไปข้างในแทน ระหว่างทางฉันก็รู้สึกได้ว่ามีสายตาของคนหลายคนเฝ้ามองตามตลอดทาง แหม...ฉันก็รู้นะว่าตัวเองสวยมาก แต่จ้องกันจริงจังแบบนี้ฉันก็เขินนะ !
พอเดินมาถึงที่โต๊ะที่ปีใหม่โทรมาจองไว้แล้วฉันก็เห็นมันกับนับดาวนั่งกอดคอกันโยกตัวไปตามเสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆก่อนเนื่องจากมันยังเป็นช่วงหัวค่ำอยู่ยังไม่ดึกมาก
"มึงมาๆเพลงกำลังเพราะเลย" พอเห็นฉันนับดาวก็กวักมือเรียกยิกๆ
"อ่ะอันนี้ของมึงกูชงให้แล้ว" ปีใหม่ยกแก้วน้ำสีอำพันส่งมาให้ฉัน
"...." นี่มันล่อเบรนสองแปดห้าขวดใหญ่เลยหรือเนี่ย กินหมดนี่ไม่ต้องคลานสี่ขากลับบ้านกันเลยหรอ ?
"ชงเบาๆไม่เมาหรอกมึง" เหมือนมันจะรู้ว่าฉันคิดอะไรรีบตอบก่อนเชียว
"เออๆ" ฉันยกแก้วขึ้นจิบๆดูบ้าง แต่ก็แปลกนะคนเรารู้ว่าเหล้ามันขมแต่ทำไมถึงชอบกินกันนักนะ ! แก้วแรกๆกินค่อนข้างยากสามแก้วผ่านไปชิวเลยจ้ายกเอาๆแล้วตอนนี้
"หวัดดีสาวๆ"
เสียงใครสักคนเอ่ยทักขึ้นมาตรงที่โต๊ะที่พวกเรานั่งกันอยู่
"อ้าว..พุธมายังไงล่ะเนี่ย" เสียงปีใหม่ทักตอบ
"อ่อเรามากับพวกโน้นน่ะ" พุธเป็นเพื่อนคณะเดียวกับปีใหม่แต่พอได้รู้จักกับกลุ่มเราอยู่บ้างบุ้ยบ้ายไปทางอีกโต๊ะฝั่งตรงข้าม
"หวัดดีพุธนั่งด้วยกันก่อนไหม ?" ฉันขยับพื้นที่ให้พุธนั่งข้างๆ เนื่องจากมีที่ว่างแค่ตรงฝั่งฉันเท่านั้นเพราะอีกด้านสองสาวจองไว้หมดแล้ว
"หวัดดีดี๋ นับดาวขอนั่งด้วยนะเดี๋ยวอีกแป๊บก็ต้องกลับโต๊ะแล้ว" พุธตอบพร้อมขยับชิดข้างฉัน
"หวัดดีจ้า" ฉัน
"ดีจ้า" นับดาว
"นี่เมายังเนี่ย ?" พุธถามพร้อมกับมองหน้าฉัน แสดงว่าเขาถามฉันใช่ไหม ?
"ยังๆกินแค่ไม่กี่แก้วเอง" ฉันโบกไม้โบกมือตอบแล้วยิ้มจนตาหยีให้เขา
"เชื่อก็ได้ตาเยิ้มขนาดนี้แล้ว" พุธหัวเราะเบาๆขณะรับแก้วจากปีใหม่แล้วชูขึ้นมารอชนแก้วกับพวกเรา
เคล้งๆ เสียงแก้วของเรากระทบชนกันจากนั้นก็หมดแก้วไปเลยจ้า !
"ดี๋นี่เวลาเมาแล้วน่ารักดีนะ" เสียงทุ้มกระซิบข้างหูฉันเบาๆพลางมองหน้าฉันไปด้วย
"ฮ่าๆจริงหรอ" ไม่ปฏิเสธหรอกเพราะทุกทีเวลาเหล้าเข้าปากฉันจะกลายเป็นอีกคนทันที คนที่ว่านอนสอนง่ายอารมณ์ดี๊ดีน่ะ
เวลาผ่านไปเหล้าก็หมดไปเกือบกลมแล้ว ฉันที่รู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองกำลังเลื้อยไปซบที่ไหล่ของพุธตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ แถมยังกอดแขนเกี่ยวคอเค้าเอาไว้อีกตังหาก บ้าบอ !
"อีดี๋ ! กูว่ามึงเริ่มเมาแล้วป่ะ"
เสียงใครเรียกฉันวะ !
"ครายเมา...ไม่เม๊า"
"ดี๋ !"
เสียงใครอีกวะ ? มาพร้อมกับสัมผัสที่ต้นแขนแล้วฉุดรั้งร่างฉันที่ค่อนข้างโงนเงนไปชิดกับอะไรแข็งๆนุ่มๆบางอย่าง
"เห้ย ! ใครวะ ?" เสียงนับดาวร้องตะโกนอย่างตกใจ
"อื้อครายอ่าาอ๋อ...อธิงื้ออตัวมารับเค้าหรอ ?" ฉันที่แม้จะรู้ตัวว่าไม่ค่อยจะเหมือนเดิม แต่ก็ยังจำได้ว่าผู้ชายตรงหน้าคือคนที่หวังดีกับฉันมาตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา
"เมาแล้วนะก็พอได้แล้วกลับบ้าน !" เสียงเข้มขรึมปนดุกระโกนใส่หูเสียงดัง
"อื้อไม่เมา ! ครายเมาไม่ใช่เค้าสักหน่อย"
"มึงอธิมารับแล้วกลับเลยก็ได้ฝากยัยดี๋ด้วยนะคะ" เสียงยัยนับดาวหงุ๊งหงิ๊งๆ
"ถ้างั้นผมขอตัวพาดี๋กลับก่อนนะครับทุกคน" อธิก้มหัวลงเล็กน้อยแล้วกอดเอวฉันลากกลับออกไปจากที่นั่น
ราวครึ่งชั่วโมงต่อมาฉันก็ถูกหิ้วปีกมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าห้อง สีหน้าของอธิที่ตึงเรียบทำให้ฉันไม่ค่อยกล้าปริปากพูดอะไรมากนอกจากเดินโซซัดตามเขาเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องรับแขก
"อธิ...โกรธดี๋หรอ ?"
เห็นเขานั่งนิ่งไม่พูดไม่จาราวห้านาทีได้ฉันก็ชักอึดอัด ยอมรับว่าอาจจะเมาแต่ไม่ได้ไร้สติฉันยังรู้และจำอะไรได้ทุกอย่าง
"...." ไม่มีคำตอบจากปากหยักได้รูปที่ชอบบ่นเวลาฉันทำอะไรไม่ถูกต้อง
'แล้วฉันต้องทำยังไงดีอ่าา...'
ขณะครุ่นคิดวิธีง้อคนตัวโตอยู่ๆก็เกิดอาการผะอืดผะอมที่ตีขึ้นมาที่คอ ฉันถลาพรวดไปที่ห้องน้ำโดยไม่ทันได้มองสายตาที่มองตามมาด้วยความเป็นห่วง
"อะ..อ้วก..แหวะ" ไม่ไหว ! ตอนกินทำไมอร่อยแต่เวลานี้โคตรทรมาน...
ฉันนั่งลงกอดโถห้องน้ำอย่างเป็นมิตรกันโก่งคออาเจียนลงในนั้นจนแทบหมดไส้หมดพุง จนเวลาผ่านไปถึงได้รู้ว่ามีมือคู่นึงคอยเวียนวนลูบไล้แผ่นหลังและซับริมฝีปากให้อย่างไม่นึกรังเกียจ
"ขะ..ขอบคุณน๊า" ช้อนตามองเขาอย่างออดอ้อน
"อาบน้ำไหวไหม ?" ถามเสียงแข็งช่างแตกต่างกับกิริยาที่แสดงออกมาเหลือเกินพ่อคุณเอ้ย เอ๊ะหรือจะเรียกว่าแม่คุณดี...
"ไหวค่ะ" ฉันพยักหน้าหงึกหงักให้
"งั้นก็อาบน้ำอาบท่าซะจะได้สร่าง"
พูดจบร่างสูงก็เดินออกไปข้างนอกทันที ส่วนฉันต้องต้องอาบน้ำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด หลังจากอาบน้ำสระผมจนรู้สึกสดชื่นและคลายจากอาการวิงเวียนดีแล้วฉันก็...
ออกจากห้องน้ำไม่ได้ !
เพราะไม่ได้เอาชุดเข้ามาเปลี่ยนเนื่องจากอาบห้องน้ำด้านนอกที่ไม่ใช่ในห้องนอนไงล่ะ แล้วทำไงดีล่ะทีนี้
แอ๊ดดด...
ค่อยๆเปิดประตูแล้วเอียงตัวหลบยื่นหน้าโผล่ออกไปดูลาดเลาช้าๆ หางตาเหลือบเห็นใบหน้าคมคายนั่งพิงโซฟาหลับตาอยู่
"อธิ...อธิจ๋าา"
"ว่าไง"
ทำไมไม่จ๋าตอบบ้างนะ !
"ดี๋ไม่มีชุดเปลี่ยนอ่าา"
"อื้ม..งั้นรอแป๊บ"
อธิเดินหายเข้าไปในห้องนอนของฉันสักพักก็หอบผ้าเช็ดตัวและชุดนอนตัวเก่งของฉัน มันคงจะไม่เป็นอะไรมากถ้าหากว่าชุดนอนที่เขาเลือกมันจะหนาสักนิดไม่ใช่ชุดนอนบางเบาแบบนี้ หรือถ้าเขาจะติดเอาชุดชั้นในของฉันมาให้ด้วยก็ดีไป
แต่ไม่ใช่ทั้งสองอย่างนี่แหละ !
"ฮื่อออ" เอาดีล่ะ
ผ้าเช็ดตัวที่เขาเอามาให้ก็ผืนเล็กเสียด้วยถ้าฉันคลุมปิดส่วนบนแน่นอนว่าส่วนล่างของฉันก็ต้องปรากฎสู่สายตาเขาแน่ๆ แล้วถ้าฉันปิดข้างล่างหน้าอกฉันก็โชว์อล่างฉ่างไปอีก
งั้นเอาแบบนี้แล้วกัน...
ฉันตั้งใจว่าจะปิดแค่ตรงด้านหน้าแล้วรีบวิ่งเข้าห้องไปก่อน แต่...
มันคงจะไม่มีแต่ถ้าเขาจะไม่ยืนดักอยู่ตรงประตูหน้าห้องน้ำ !
"อะ..เอ่อคะ..คือว่า"
"ไปคุยกันก่อนสิ" บอกแล้วพยักหน้าไปทางโซฟาตัวยาวที่เขากางเอาไว้เป็นที่นอนตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้
'เห็นชะตาตัวเองลางๆแล้วสิยัยดี๋'
"ฮ้าววว ! ง่วงจังค่อยคุยกันพรุ่งนี้ได้ไหมคะ ?"
"ต้องคุยวันนี้ !"
"อื้อออ"
วันนี้ก็วันนี้ !
"งั้นคุยตรงนี้ได้ไหมอ่าา ?"
"ได้สิ !"
พูดจบอธิก็ผลักตัวฉันชิดเข้ากับผนังเย็นเฉียบทันที งื้อหนาวอ่าา !
แถมผ้าผืนเดียวที่กันอายได้ก็ถูกจับโยนทิ้งไปคนละทิศคนละทางแล้ว...
"รู้ตัวไหมว่าตัวเองทำผิด ?"
. .ติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







