All Chapters of Loving You in the Dark: Chapter 31 - Chapter 40

DALAWANG ORAS na siyang pabiling biling sa higaan at ang katawan niya ay hindi mapakali. Pinagmasdan niya ang mukha ng anak na noon ay mahimbing na natutulog. Hinawi niya ang ilang buhok na sumaboy sa mukha ng anak at marahang hinalikan sa noo. "I'm sorry, sweetie, for the biggest mistake I've made and for what I'm about to do." bulong niya sa anak habang hinihimas ang buhok nito. Napapikit siya habang inaalala niya ang huling sinabi ni Adrian sa kanya bago siya iwanan nito sa sanitary room. Sa mga oras na iyon ay alam niyang nasa tapat lamang ng silid nila ang silid ni Adrian. At alam ng puso niya na maging ito ay hindi mapakali at hindi makatulog. Maaaring sa mga sandaling iyon ay naghihintay na ito sa kanya. Umalis ito na hindi man lang hinintay ang sagot niya. Iniwan siyang nahihirapan sa pag-iisip at natatakot sa pangambang may makahuli sa kanila lalo na kung ang byenan pa niya mismo ang makahuli sa kanila. Napaigtad siya nang maramdamang nagvibrate ang cellphone niya

I TRUST IN YOU. Sa mga oras na iyon ay walang laman ang isip ni Ceryna kundi ang mga bawat sandaling kapiling niya si Adrian. Hindi niya kayang pigilan ang sarili niya sa pagkahumaling sa binata. At sa mga oras na iyon ay alipin siya ni Adrian. "Hold your hands tightly there. You are free to scream, sweetheart, don't hold back your scream. I really loved to hear it from you," hindi maunawaan ni Ceryna kung bakit sinasabi iyon ni Adrian pero tumango siya. "Don't worry, they won't hear you, understand?" nakangiting tanong ni Adrian at hinawakan ang baba ni Ceryna. "Why do you have to say all those things, sweetheart?" naguguluhang tanong niya habang nakatingin sa masayang mukha ni Adrian. Ngayon lamang niya nakitang maaliwalas ang mukha nito, lagi na ay nakakunot ang noo ni Adrian sa tuwing magtatagpo sila. "It's so sweet to hear those "sweetheart" from you," may kakaibang pakiramdam na humaplos sa puso ni Adrian. "Just do what I told." Bahagya idinausdos ni Adrian ang

PAGBABA NIYA SA DINNING AREA AY NAABUTAN NIYANG PINAPAKAIN NI OLGA SI KAEL. Nakabihis na rin siya at maya maya lamang ay papasok na din siya. "Good morning, sweetie," nakangiting bati ni Ceryna sa anak at hinalikan ito sa noo. "Ako na," sabi niya kay Olga at ibinaba ang bag sa ibabaw ng mahabang lamesa. "Ipahanda ko na po ba ang pagkain ninyo, Ma'am?" tanong nito at tumayo. Kinuha ni Ceryna mula kay Olga si Kael at inupo sa bakanteng upuan. "Black coffee lang, Olga," tugon niya at sinimulang subuan ang anak. Agad namang tumalima si Olga. "You're a big boy na, bakit kumakandong ka pa kay Ate Olga? Pinahihirapan mo siya ang bigat mo kaya," nakangiting tudyo niya sa anak at pinunasan ang pisnging nabahiran ng ketchup. Umiling iling lang ang bata habang nginunguya ang pagkain sa bibig. "Stay, Mommy," naglalambing na sabi ni Kael at hinawakan ang kamay ni Ceryna. Parang kinurot ang puso ni Ceryna nang titigan sa mga mata ang anak niya. "But I have a duty today," hinapl

HINDI NA NAGAWANG PIGILAN NI ADRIAN SI CERYNA. Sinubukan pa niyang hawakan ang kamay nito, ngunit mabilis na iniiwas ni Ceryna ang kamay sa kanya at mabilis na nakababa. Nagagalit na ito pero napanatili pa rin nitong huminahon. Pero sa bawat kilos naman ni Ceryna ay palatandaan na naghihimagsik ang kalooban nito. Hindi kaagad siya umaalis at ipinark muna ang sasakyan malapit sa entrance ng hospital. Naghintay siya ng ilang minuto doon. Kinuha niya ang cellphone at tinawagan ito. Nakadalawang attempt siya bago nito sinagot. "Why?" malamig nitong tanong sa kabilang linya. "There's something you forgot here inside the car," tugon niya at sumilip sa entrance ng building ng hospital. Hindi ito sumagot at bumuntong hininga. "Iwanan mo na lang sa guard." walang ganang sabi ni Ceryna. "Mamaya ko na kukunin sa guard. "I can’t leave this with the guard, and I’m sure the guard also won’t agree to accept what you left behind." tumingin siya sa suot niyang relo. "And be quick, I h

PAGLABAS NI CERYNA NANG BUILDING NG HOSPITAL ay hinanap kaagad niya ang sasakyan ni Adrian kung saan nakaparada. Sinikap niyang matapos ang trabaho niya upang hindi na makagpag-overtime. Nahihiya siyang paghintayin si Adrian nang magmessage ito sa kanya na papunta na ito para sunduin siya. Nang makita niya ang sasakyan nito ay hindi niya napigilan na ngumiti. She's thirty years old but her heart feels like a teenager. Nananabik siya kay Adrian na makita at makasama ito. Nang tumatawag ito kanina ay nasa meeting siya kaya hindi niya masagot ang tawag nito. At ayaw niyang maghinala ang mga kasamahan niya sa kakaibang sigla ng mukha niya dahil siguradong hindi niya mapipigilan ang sariling ngumiti. Nahihiya siya sa sarili niya na parang ngayon pa lamang siya nagdadalaga. "Hi," bati ni Adrian nang buksan ni Ceryna ang pinto ng passenger's seat. "Hello," nakangiting bati rin niya at kinabig ang pinto ng sasakyan. "Kanina ka pa ba?" tanong niya at humarap kay Adrian. "Thirty