บททั้งหมดของ ความลับของมาเฟีย [มาร์ติน×วีนัส]: บทที่ 1 - บทที่ 10

เด็กสาวกรีดร้องจนแทบสิ้นสติ วิ่งไปตบประตูหน้าห้องให้เปิดออก หวังว่าใครสักคนจะเดินผ่านมาแล้วได้ยิน ปึงๆๆ "ชะ ช่วยด้วย!! ช่วยหนูด้วย!!" ฝ่ามือเล็กตบทุบประตูใหญ่จนแดงเถือก ออกแรงใช้เล็บตะกุยร้องขอความช่วยเหลืออย่างเสียสติ ปึงๆๆๆ "ช่วยหนูด้วย! เปิดประตูที!! ฮือออ"

ดานิกากลับเข้ามาในห้องนอนตนเอง ก็พบว่ารอยเลือดที่หยดบนพื้นถูกทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว พร้อมเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเสร็จสรรพ บนเตียงมีเสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัววางอยู่ข้างกัน เด็กสาวใช้เวลาอาบน้ำสระผมก่อนจะออกมาพร้อมกับชุดเดรสผ้านิ่มใส่สบาย เสื้อผ้าคุณภาพดีที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน ให้ความรู้สึ

ร่างสูงใหญ่นั่งพิงหัวเตียงตรวจงานของกาสิโนผ่านแลปท็อปในระหว่างที่ร่างกายยังไม่รู้สึกง่วงไปด้วย วันนี้เขาตั้งใจจะไม่เข้าไปดูวีนัส เพราะต้องการให้เธอเรียนรู้การอยู่โดยไม่มีเขา มาเฟียหนุ่มนั่งคิดย้อนไปถึงเหตุการณ์ในคืนวันเกิดเหตุ สายตาหวาดระแวงที่เขาสบตาในครั้งแรก มองดูราวกับลูกกวางที่หลงทางม

"ละ ลุงสัก อึก...ปะ ป้า" สีหน้าของคนตัวเล็กซีดเผือด เธอหนีไปอยู่ด้านหลังของคนตัวโตกว่า และใช้ร่างเขาเป็นเกราะกำบัง "คะ คุณ หนูกลัว" ความวิตกกังวลปะทุขึ้นในจิตใจ ภาพเหตุการณ์ในวันนั้นฉายซ้ำวนลูปไปมา จนเริ่มปวดที่บริเวณศีรษะ น้ำตาใสๆ ไหลเอ่อมานอกขอบตาจนกลั่นเป็นเสียงสะอื้นดังขึ้น มาร์ตินเตรียมใจไว

ประตูห้องนอนถูกเปิดออกโดยฝีมือของเจ้าของห้อง ห้องนอน สีขาวฟ้าเต็มไปด้วยตุ๊กตาหมีวางเรียงรายบนเตียง ให้ความรู้สึกห้องนอนของเด็กผู้หญิงจนมาเฟียอย่างเขาเห็นแล้วขนลุก "ทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ" หันมาถามเมื่อเห็นเขายังยืนมองเตียงด้วยใบหน้าเหยเก "ฉันเป็นพวกไม่ถูกกับความน่ารัก" คำตอบของเขาเรียกเสียงหัวเ