All Chapters of เสน่ห์รักกับดักมาเฟีย: Chapter 31 - Chapter 40

ทั้งสองไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่เข้ามานั่งในรถ บรรยากาศภายในอึมครึมจนคนในรถสัมผัสได้ คนขับรถเองก็เกร็งไปหมดเพราะกลัวเจ้านายของตัวเองจะอาละวาดพาลมาลงกับเขาด้วย “ขับเร็วๆ สิวะ ขับช้าแบบนี้เดี๋ยวก็ไล่ออกแม่งให้หมดเลย” เสียงเข้มร้องโวยวายอย่างไม่พอใจ เพราะกำลังหงุดหงิดยัยตัวเล็กที่ไม่ชอบให้เขาแตะต้องตัว ทีเมื่อคืนยังชอบให้กระแทกใส่ไม่ยั้ง แต่พออยู่ต่อหน้าคนอื่นกลับทำเป็นเหนียมอาย ทั้งๆ ที่เขาเป็นถึงหนุ่มฮอตประจำปีใครๆ ก็อยากควง ผิดกับยัยตัวเล็กนี่ที่ไม่ชอบให้เขาแสดงออกต่อหน้าสาธารณชน “ครับๆ” “ทำไมคุณต้องพูดอย่างนั้นกับเขาด้วยคะ คนอื่นทำอะไรให้ไม่พอใจก็จะไล่ออกอย่างเดียวเลย” ด้วยความที่เธอรักความยุติธรรม อะไรที่เห็นว่าไม่เหมาะสมก็จะพูดออกมา “ทำไม ฉันเป็นคนจ่ายเงินเดือนพวกมัน ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะพูดหรือจะด่ายังไงก็ได้” วิคเตอร์บอกอย่างคนเอาแต่ใจ “คุณจ่ายเงินเดือนก็จริง แต่คุณไม่มีสิทธิ์ทำตัวเป็นเจ้าชีวิตของคนอื่น เขามีเลือดเนื้อมีหัวใจ หัดเมตตาคนอื่นบ้างเถอะค่ะ” “นี่เธอกล้าสอนฉันอย่างนั้นเหรอ” “เปล่าค่ะ ใครจะไปกล

ปากหยักจัดการประทับตราลงบนต้นคอของสาวร่างเล็กสองสามจุด แม้เธอจะพยายามใช้เครื่องสำอางในการปกปิดรอยเก่าได้ แต่รอยใหม่ไม่มีทางที่หญิงสาวจะปิดได้ทันที “ทำรอยทำไมคะ” “เธอไม่ต้องแย้งอะไรทั้งนั้น ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน ตอนนี้ร่างกายของเธอเป็นของฉัน ถ้าฉันเบื่อเมื่อไหร่เธอจะเอาร่างกายของเธอไปให้ใครเอาฉันก็ไม่ว่า” วาจาเจ็บแสบที่คนฟังรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก มันเป็นการตอกย้ำให้รู้ว่าสำหรับเขาเธอเป็นเพียงของเล่นที่รอวันโดนทิ้ง และให้ตัวเองจำเอาไว้ว่าอย่าคาดหวังอะไรเกินตัว เธอกับเขาอยู่คนละโลก โลกที่หญิงสาวไม่มีทางก้าวเข้าไปในชีวิตของวิคเตอร์ได้ “ค่ะ ไอเข้าใจแล้ว” “โอ้ว...อู้ว...” วิคเตอร์ร้องคำรามออกมาเมื่อได้ปลดปล่อยเชื้อพันธุ์เข้าสู่กายสาวอีกครั้ง แม้จะเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวันแต่น้ำเชื้อก็ยังคงมีมากมายไม่หวาดไม่ไหว ไอลดาทำให้เขากลายเป็นผู้ชายกระหายรักอย่างไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน โดยปกติเขาจะมีเซ็กซ์แค่ตอนที่อยากเท่านั้น หรือเพื่อผ่อนคลาย แต่เธอเป็นคนแรกที่เขาอยากเลี้ยงดูเพื่อให้สนองความต้องการตลอดเวลา

“ไอ วันนี้มาเรียนด้วยเหรอ” เสียงของยี่หวาร้องถามเมื่อเห็นว่าเมื่อวานเพื่อนไม่มาก็เลยคิดว่าวันนี้ก็คงไม่มาตามเดิม“นั่นสิ แต่เมื่อวานเราเลกเชอร์ให้ไอด้วยนะ เดี๋ยวส่งไฟล์ให้” เสียงของภีมภัทรบอกเพื่อนสาวที่เขาคิดไม่ซื่อมาตลอดซึ่งยี่หวาก็รู้เรื่องนี้ แต่คนที่ไม่รู้คนเดียวคือไอลดา“ขอบใจมากนะ นั่งเรียนกันเถอะ” เพราะผมที่ยาวของไอลดา เธอจึงพยายามรวบเส้นผมให้ปกปิดต้นคอซึ่งมีรอยแดงที่เกิดจากการกระทำของวิคเตอร์เต็มไปหมด แต่ลืมดูว่าที่ต้นคอด้านหลังมีจ้ำแดงๆ ที่เห็นชัดเพราะผิวสาวขาวอะไรที่เป็นรอยแดงจึงเห็นได้ง่ายขึ้น และในจังหวะนั้นกลุ่มของพวกผู้หญิงที่ไม่ชอบไอลดาเป็นทุนเดิมก็มองหน้ากันแล้วเบะปากราวกับสะใจและรังเกียจไอลดา“แกเห็นปะว่าหลังคอยัยไอมีรอยอะไรอะ”“แหม...แกทำเป็นไม่รู้นะเรย์ คิคิ” เสียงหัวเราะของสามสาวด้านหลังทำให้ยี่หวาหันไปมองตาขวางด้วยความไม่พอใจเพราะรู้ว่าพวกนี้ชอบแกล้งและนินทาไอลดาอยู่เสมอ“หัวเราะอะไรไม่ทราบ” ยี่หวาถามพร้อมกับมองด้วยสายตาโกรธเคือง จากนั้นก็หันไปมองยังจุดที่พวกนั้นนินทาไอลดา ก็พบว่าต้นคอสวยมีรอยแดงจริงๆ และไม่ต้องเดาว่ามันคือรอยอะไรกันแน่“ไอ” ยี่หวาหันไปกระซิบบอกเ

“ไม่กลับเข้าไปเรียนเหรอ” เสียงเข้มเอ่ยถาม เมื่อก่อนเขาไม่ใช่คนที่จะมาแสดงความห่วงใยแบบนี้กับใครทั้งนั้น แต่ไม่รู้ทำไมเวลาที่เห็นไอลดาร้องไห้หัวใจแกร่งกลับอ่อนยวบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อยากจะเข้าไปโอบกอดปลอบประโลมแต่ก็ไม่กล้าทำอย่างนั้น เนื่องจากศักดิ์ศรีมันค้ำคออยู่“เดี๋ยวไอเข้าค่ะ ว่าแต่ทำไมคุณขึ้นตึกเรียนของไอมาคะ” เสียงหวานถามอย่างแปลกใจ เพราะคราแรกเธอบอกให้เขาไปรอที่ Learning Space แต่ไหงเขาถึงขึ้นมาบนนี้ได้และยังรู้ด้วยว่าเธออยู่ที่นี่“ฉันก็อยากมาดูว่าเด็กสมัยนี้เขาเรียนกันยังไงแค่นั้นเอง แล้วบังเอิญเห็นเธอกำลังโดนรังแกพอดี” วิคเตอร์บอกอย่างแก้ตัว แท้ที่จริงวิคเตอร์อยากมาดูว่าไอลดาเรียนเป็นยังไงต่างหาก และที่รู้ว่าไอลดาอยู่ห้องนี้เพราะเขาเปิดเครื่องติดตามจากโทรศัพท์ของหญิงสาวเพื่อดูความเคลื่อนไหวของเธอ และเหมือนว่าไอลดาจะไม่รู้ด้วยว่าเขาทำอย่างนั้น “เหรอคะ” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างไม่อยากจะเชื่อ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น “อย่าถามเยอะเลย รีบไปเรียนเถอะ เดี๋ยวตอนเย็นจะพาไปหาหมอ แก้มแดงหมดแล้ว” นิ้วเรียวชี้ไปที่แก้มนุ่มๆ ของไอลดาอย่างสงสาร ใบหน้าหวานไม่ควรมี

บทที่ 6ไม่อยากเป็นเมียก็ไม่ต้องเป็น! “เอากันขนาดนี้ไม่ใช่เมียแล้วเรียกอะไรวะ” “ตอนนี้ถ้าคุณจะเรียกอย่างนั้นก็เรื่องของคุณเถอะค่ะ ไอไม่อยากเถียงแล้ว เพราะไอรู้ดีว่าสักวันไอก็จะกลายเป็นของเก่าที่คุณเขี่ยทิ้ง” ไอลดาตอบกลับมาแต่ก็เตือนสติของตัวเองด้วยว่าอย่าคิดอะไรไปไกลมากกว่านี้ไม่อย่างนั้นคนที่จะเจ็บก็จะเป็นเธอเอง “เออ ไม่อยากเป็นเมียก็ไม่ต้องเป็น คิดว่าฉันอยากมีเมียอย่างเธอหรือยังไงวะ เธอดีแค่เอามันเท่านั้นแหละ!!” เสียงเข้มตะโกนออกมาดังลั่นจนคนขับรถสะดุ้งไปตามๆ กันเมื่อไม่สามารถเดาอารมณ์ของผู้เป็นเจ้านายได้ เมื่อจบคำพูดของคนตัวโตน้ำตาของหญิงสาวก็ไหลออกมาอาบแก้ม เธอรู้สึกเสียใจเหลือเกินที่วิคเตอร์มองตัวเองว่าเป็นเพียงที่รองรับอารมณ์ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนบอกเขาเอง แต่ถึงกระนั้นก็ไม่อยากให้ชายหนุ่มประชดประชันกลับมาแบบนี้ “รีบๆ ขับสิวะ อึดอัดจะแย่แล้วว่ะ” ร่างบอบบางสั่นไหวพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน ร่างบอบบางร้องไห้ตัวโยนเมื่อทะเลาะกับวิคเตอร์อีกแล้ว เธอแทบจะทะเลาะกับเขาทุกชั่วโมงที่อยู่ด้วยกันเลย รถหร