All Chapters of เสน่ห์รักกับดักมาเฟีย: Chapter 51 - Chapter 60

“ได้สิ แต่วันนี้เธอต้องไปทำงานกับฉันนะ” “ทำงาน” “อ่าฮะ...ที่กาสิโน วันนี้ฉันมีงานต้องเคลียร์เยอะ อาจจะกลับดึก งั้นเธอก็ไปกับฉันเลยละกัน” “ไอขออยู่ห้องไม่ได้เหรอคะ” เธอบอกอย่างอ่อนแรง “ไม่ได้ ต่อไปฉันจะไม่ปล่อยให้เธอคลาดสายตาไปอีกแล้วไอลดา เธอจะต้องอยู่ในสายตาของฉันตลอด” วิคเตอร์บอกอย่างออกคำสั่งเพราะเหตุการณ์เมื่อครั้งนั้นมันทำให้ตนรู้สึกว่าไม่ควรปล่อยไอลดาไว้ตามลำพังอีกต่อไป “แต่ถ้าไอไปไออาจจะไปเกะกะคุณก็ได้นะคะ ไออยากพักผ่อนที่ห้องมากกว่า” ใบหน้าหวานเจื่อนลงเมื่อถูกบังคับให้ไปทำงานกับเขาทั้งๆ ที่ใจอยากไปเรียนจะแย่ แต่ถ้าไปในสภาพนี้อาจจะโดนนินทาอีก ถึงตอนนี้พวกนั้นจะไม่ได้วุ่นวายกับเธอ แต่ข่าวลือที่เธอขายตัวมันก็แพร่ไปทั่วมหาวิทยาลัย แต่เธอก็ต้องทนแบกหน้าไปเรียนทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ที่กาสิโนมีห้องนอนเธอลืมไปแล้วเหรอ” คิ้วหนาเลิกขึ้นพร้อมมองใบหน้าหวานที่กำลังแดงเปล่งปลั่ง เมื่อนึกถึงครั้งแรกที่เสียพรหมจรรย์ให้กับชายหนุ่มที่นั่น “เอ่อ...งั้นไอไปอาบน้ำก่อนนะคะ” ไอลดาพรวดพราดลงจากเตีย

“มึงก็มากับเขาด้วยเหรอวะเคย์เดน” วิคเตอร์หันไปมองเพื่อนอีกคนที่ชอบหายหัวไม่ค่อยพูดเสียเท่าไหร่ มันเป็นถึงเจ้าของบริษัทผลิตยาที่ใหญ่ที่สุดในโลก แต่เพราะมันชอบเมืองไทยเลยมาตั้งโรงงานกับย้ายฐานสำนักงานใหญ่มาที่นี่แทน มันรักเมืองไทยแต่ไม่ยักจะชอบผู้หญิงไทยเสียเท่าไหร่ ครอบครัวของคาร์เตอร์และเคย์เดนมีธุรกิจมากมายจนต้องแบ่งให้ลูกชายฝาแฝดช่วยกันบริหาร “เขาก็มากันหมดนั่นแหละวิคเตอร์ วันนี้พวกกูนัดกันมาหามึงที่เล่นหายหน้าหายตา มาหาที่กาสิโนก็ไม่ค่อยเจอ” ไอลดาจ้องมองไปยังผู้มาใหม่อีกคน รูปร่างเขาสูงใหญ่พอๆ กับคนอื่นทั้งๆ ที่ชายหนุ่มเป็นหนุ่มไทยแท้ ไอลดาจ้องมองชายตรงหน้าอย่างไม่วางตา ทำไมนะเธอถึงได้รู้สึกคุ้นเคยกับผู้ชายคนนี้อย่างประหลาด แต่ถ้าถามว่าเคยเจอไหมคงไม่ แต่ดวงตาที่มองมามันช่างเป็นอะไรที่คุ้นเคยจนหยุดมองไม่ได้ มันเลยกลายเป็นว่าตัวเองกำลังจ้องผู้มาใหม่อย่างไม่วางตา โดยไม่ทันได้เห็นว่าวิคเตอร์ก็มองมาที่เธอสลับกับกองทัพด้วยความไม่พอใจเช่นเดียวกัน “จริงอย่างที่ไอ้ทัพบอกนะ มึงเล่นหายหน้าหายตาไปเลย แต่วันนี้พวกกูเข้าใจแล้วว่ามึงกำลังติดสาว สาวสวยซะด้วย” คาร์เตอร์จ้องม

บทที่ 8แค่คนไร้ค่าคนหนึ่ง ดวงตากลมโตจ้องมองวิคเตอร์กับกองทัพสลับกัน เพราะกำลังสับสนและรู้สึกเสียใจโดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความเสียใจนี้คืออะไรกันแน่ รู้เพียงแค่ว่ามันกำลังเจ็บ เจ็บจนพูดไม่ออกเลยทีเดียวแต่ก็ต้องทำใจแข็งเอาไว้เพื่อไม่ให้น้ำตาหลั่งไหลออกมาตอนนี้ “แล้วยังไง...นั่นมันเรื่องของอนาคตหรือเปล่า ตอนนี้กูโสดกูจะทำอะไรก็ได้” วิคเตอร์บอกอย่างไม่ยี่หระเมื่อนึกถึงคู่หมั้นของตัวเองที่เป็นน้องสาวของกองทัพ ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อบังคับเขาไม่มีทางหาห่วงมาผูกคอตัวเองหรอก “แต่นั่นน้องกู และมึงก็เป็นคนตอบตกลงเอง ถ้ามึงไม่ได้คิดอะไรกับน้องกูแล้วตอนนั้นมึงยืนยันที่จะหมั้นทำไมวะ” กองทัพบอกด้วยอาการเลือดขึ้นหน้าเมื่อวิคเตอร์ทำเหมือนไม่ใส่ใจและไม่สนใจกับเรื่องการหมั้นหมายที่มีผู้ใหญ่เป็นพยาน “เหอะ...มึงจะกลัวอะไรวะ เพราะถึงยังไงสุดท้ายกูก็แต่งงานกับน้องสาวมึงอยู่ดี” วิคเตอร์พ่นเสียงในลำคอออกมา ขณะที่หัวใจคนฟังกำลังร้าวรานเมื่อรู้ว่าสักวันเธอกับเขาก็จะกลายเป็นคนอื่น สุดท้ายวิคเตอร์ก็ต้องกลับไปหาผู้หญิงที่เหมาะสมกับเขาซึ่งไม่ใช่เธอ “แต่มึงกำลัง

ร่างเล็กเดินแทรกตัวเองเข้าไปในเพนต์เฮาส์หรูอย่างรวดเร็ว เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองผิดอะไร ทั้งๆ ที่เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้มีแค่สองหนุ่มเท่านั้นที่ทะเลาะกันเอง “รู้หรือยังว่าความผิดของตัวเองคืออะไร” ดวงตาคมราวกับเหยี่ยวจ้องเขม็งพร้อมถามไอลดาจนเธอหนาวสั่นไปหมด “เอ่อ...ไอยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ” ไอลดาบอกตามความจริงเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เธอแทบจะอยู่เฉยๆ เพราะแค่จะพูดชื่อชายหนุ่มยังดักเอาไว้แล้วเธอไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจ “อย่างนั้นเหรอ เธอไปส่งสายตาอะไรให้ไอ้กองทัพมันถึงอยากได้ซื้อเธอไปจากฉัน” ว่าจบมือหนาก็ทำการกระชากเรียวแขนของไอลดาอย่างแรงจนเธอเซถลาเข้ามาใกล้คนตัวโตอย่างห้ามไม่ได้ “ไอไม่ได้ส่งสายตาอะไรเลยนะคะ” “แล้วที่เธอจ้องมันคืออะไร คิดว่าฉันตาบอดหรือไง ฉันไม่ได้โง่นะ!!” ดวงตาคมเข้มบอกพร้อมกับบีบต้นแขนของไอลดาจนแทบแหลก ใบหน้าหวานนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดเมื่อแรงกดของนิ้วที่มีมากขึ้นบดบี้ไปตามแนวกระดูกต้นแขนอย่างช่วยไม่ได้ “ไอแค่คุ้นหน้าเขาเฉยๆ ไอไม่ได้คิดอะไรเลยนะคะ” ไอลดาพยายามคิ

“งั้นคุณจะมาเอาไอทำไม ก็ปล่อยไอไปสิ” เสียงหวานบอกอย่างสั่นเครือด้วยความน้อยใจว่าถ้าไม่ดีขนาดนั้นทำไมเขาต้องทำเหมือนหวงเธอด้วย ความรู้สึกมันบอกแบบนั้นว่าชายหนุ่มกำลังแสดงอาการหึงเธอกับเพื่อนของเขา “ฉันแค่เสียดายเงินเท่านั้นแหละ เงินตั้งสี่ล้านฉันยังเอาไม่คุ้มทุนเลยด้วยซ้ำ!” มือหนาตรึงข้อมือเล็กแนบกับที่นอนเอาไว้พร้อมกับคร่อมร่างบอบบางแล้วจ้องหน้าเธอด้วยดวงตาถมึงทึง “งั้นไอไปขายให้คุณกองทัพอะไรก็ได้ค่ะ เขาบอกจะซื้อไอเท่าราคาที่คุณซื้อไอมา...” ไอลดาบอกด้วยเสียงปนน้อยใจ เธอเจ็บทุกครั้งที่ชายหนุ่มหมิ่นศักดิ์ศรีของเธอทั้งๆ ที่ยามที่นอนด้วยกันวิคเตอร์ก็ดูมีความสุขทุกครั้ง “ไอลดา!!” วิคเตอร์ตะโกนออกมาเมื่อไม่ชอบใจที่หญิงสาวพูดแบบนี้ ทั้งๆ ที่เขาควรที่จะไม่แคร์กับคำพูดแบบนี้เพราะที่ผ่านมาผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตของเขาก็สามารถแบ่งปันเพื่อนได้ บางทีเบื่อคนนี้ก็ไปเอากับอีกคนที่ถึงจะเคยได้กับเพื่อนของเขามาแล้วก็ตาม วิถีลูกผู้ชายไม่หวงแม้กระทั่งผู้หญิง แต่กับไอลดาเขากลับรุ่มร้อนเมื่อหล่อนทำเหมือนอยากโผไปหากองทัพใจจะขาด “ทำไมคะ ถ้าคุณเปลี่ยน