All Chapters of เสน่ห์รักกับดักมาเฟีย: Chapter 41 - Chapter 50

“คุณไอไม่ต้องห่วงนะครับ ตอนนี้หมอจะดูแลเคสนี้สุดความสามารถ ยังไงเราต้องช่วยคนไข้ให้ได้ครับ”แค่เห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลมันก็ยิ่งทำให้คุณหมอหนุ่มรู้สึกเจ็บแปลบ ภัทรพลไม่ชอบเลยเวลาที่ใบหน้าหวานมีแต่ร่องรอยของความเศร้า เขาชอบเวลาที่ไอลดามีรอยยิ้มมากกว่า แม้จะยังไม่เคยเห็นรอยยิ้มจริงๆ ของหญิงสาวเพราะเธอมาที่นี่เพราะอาการของแม่ครูจึงมีแต่ความเศร้าทุกครั้ง แต่คนอย่างภัทรพลถ้าสนใจผู้หญิงคนไหนเขาจะตามสืบเพื่อให้แน่ใจหัวใจของตัวเอง จนกระทั่งไปเจอไอจีของหญิงสาว ในนั้นมีแต่ภาพรอยยิ้มของหญิงสาวเต็มไปหมดจนชายหนุ่มอดตกหลุมรักไม่ได้จริงๆ “ขอบคุณนะคะ” “ถ้ายังไงตอนนี้คุณไอคลายกังวลก่อนนะครับ การผ่าตัดเป็นไปได้ด้วยดี แต่ร่างกายคนไข้ยังไม่ฟื้นขึ้นมา อาการภายนอกไม่มีอะไรน่าห่วงครับ แต่ช่วงนี้อาจจะต้องเฝ้าดูอาการเป็นระยะๆ” หมอภัทรพลบอกกับไอลดาด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม ดวงตากลมโตที่ดูตื่นกลัวมันคือเสน่ห์ของหญิงสาว มันยิ่งทำให้เขาตกหลุมรัก “แล้วเมื่อไหร่แม่ครูจะฟื้นขึ้นมาคะ แม่ครูจะไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม” ไอลดาถามด้วยเสียงร้อนรนพร้อมกับจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาขอ

“ค่ะ ไอต้องหารายได้เสริมช่วยที่บ้านแม่ครูค่ะ ยังไงขอบคุณนะคะที่มาส่ง” ไอลดาพยายามรีบตัดบทไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดเพราะเดี๋ยวจะหลุดพูดออกมาซะเอง “ครับ ไว้วันหลังถ้าว่างๆ ผมโทร.หาไปกินข้าวกันนะครับ เดี๋ยวชวนคุณยี่หวาด้วย” ภัทรพลยกชื่อของยี่หวาขึ้นมาเพราะถ้าไปกันสองต่อสองไม่มีทางที่ไอลดาจะยอมอย่างแน่นอน แต่ถึงกระนั้นชายหนุ่มจะไม่รีบร้อนเพราะการทำความรู้จักกับใครสักคนต้องใช้เวลา และยิ่งอยากให้เขาใจตรงกับเราด้วยนั้นไม่ควรเร่งรัดมากเกินไป “ค่ะ” ไอลดาลงจากรถหรูของหมอหนุ่มโดยที่เธอยืนโบกมือลาชายหนุ่มที่หน้าคอนโตฯ แล้วส่งยิ้มจางๆ ให้กับเขาเป็นการขอบคุณ “ฝันดีนะครับ” ภัทรพลเปิดกระจกลงมาแล้วบอกฝันดีกับหญิงสาว วันนี้เขาอบอุ่นหัวใจเหลือเกินที่ได้ใกล้ชิดกับนางในฝันมากขนาดนี้ “ฝันดีเหมือนกันนะคะคุณหมอภัทร” รอยยิ้มที่แสนน่ารักมันยิ่งทำให้หัวใจหนุ่มเต้นแรง ยามที่ใบหน้าหวานเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มมันช่างสดใส “ครับ...” คุณหมอภัทรพลเคลื่อนรถออกไปจนหายลับไปตามท้องถนน จากนั้นหญิงสาวก็หมุนตัวกลับเพื่อจะขึ้นข้างบน แต่สิ่งที่ทำใ

“ปล่อยไอนะ แขนไอแดงแล้ว ขึ้นไปคุยข้างบนเถอะค่ะ ไออายคนอื่นเขา” แม้ตอนนี้เวลาจะล่วงเลยมาเกือบตีหนึ่งแล้ว แต่บางคนเพิ่งกลับจากเที่ยวก็ยังพอมีให้เห็นบางตา แต่พวกเขากลับมองมายังพวกเธออย่างสนใจ ใครไม่แปลกใจก็บ้าแล้ว ในเมื่อวิคเตอร์มีบอดี้การ์ดรายล้อมขนาดนี้ การแต่งตัวเหมือนพวกมาเฟียที่มีให้เห็นบ่อยๆ ถ้าไม่ติดว่าใบหน้าคมเข้มหล่อเหลากระชากใจสาวนะเขาคงเป็นผู้ชายที่น่ากลัวมากกว่านี้“เออคุยแน่ เดี๋ยวจะซักคำตอบทั้งคืน!!” ว่าจบมือหนาก็ปล่อยมือออกจากต้นแขนเล็ก จากนั้นชายหนุ่มก็เดินไปรวบร่างบางขึ้นพาดบ่าเพราะไม่ชอบเวลาที่เธออ้อยอิ่งเดินเชื่องช้าไม่ทันใจเขา“อุ๊ย!! ปล่อยไอนะ จะมาอุ้มกันแบบนี้ได้ยังไง!! ไอ้คนบ้า” ร่างเล็กถูกยกพาดบ่ากว้างทำให้ศีรษะสวยคว่ำลง มือน้อยๆ จึงจัดการทุบที่แผ่นหลังแกร่งอย่างแรงตลอดการเดินทาง“หุบปากสวยๆ ของเธอซะ สิ่งเดียวที่ฉันอยากได้ยินคือเสียงครางของเธอเท่านั้น” แค่เขาพูดเท่านั้นร่างบอบบางก็เย็นยะเยือกขึ้นมาทันที ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าชายหนุ่มจะทำอะไรกับเธอบ้างหลังจากนี้ แค่คิดก็เสียวไปทั่วสรรพางค์แล้ว“มึงว่าเด็กนายจะรอดปะวะ”“ยากว่ะขนาดนี้แล้ว” เหล่าบอดี้การ์ดมองผู้เป็นเจ้านา

บทที่ 7ไม่หมดแรงไม่ต้องนอน “ปะ...เปล่าสักหน่อย” ไอลดาหลบตาเพราะเธอเผลอจ้องมองเป้ากางเกงของเขานานเกินไป ใบหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นมาเมื่อโดนคนตัวโตจับได้ ความโกรธที่มีเมื่อครู่นี้มันลดน้อยลงเมื่อเจอร่างยั่วยวนที่นอนอยู่บนเตียง เรื่องที่โกรธเธอเมื่อครู่เอาไว้ทีหลังแต่ตอนนี้เขาต้องจัดการร่างบอบบางนี้ก่อนที่อารมณ์หนุ่มจะพลุ่งพล่านไปมากกว่านี้ ร่างบอบบางพลิกตัวคว่ำหน้าเพื่อที่จะลงจากที่นอนนุ่ม แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวลงจากเตียงมือหนาของมาเฟียหนุ่มก็คว้าหมับที่ข้อเท้าสวยก่อน แล้วลากรั้งเธอมาที่ปลายเตียงอีกครั้ง ก่อนจะไปยืนแทรกกายหนาที่ระหว่างเรียวขาทั้งสองข้างของไอลดา “กรี๊ด!!” “ฉันกำลังอยาก...เธอต้องชดใช้ที่ทำให้ฉันหะ...โกรธ” วิคเตอร์เกือบพลั้งปากบอกว่าหึง โดยไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันแน่ “อื้อ...อย่านะ” เสียงหวานขาดห้วงเมื่อมือหนานาบลงบนต้นขาอ่อน ด้วยความที่ชุดที่มีอยู่เป็นแบบเดรสตัวสั้นมันจึงง่ายต่อการบีบล้วงมากกว่าเดิม “อย่านะ...แต่เสียงสั่นแบบนี้หมายความว่ายังไงเหรอไอ...” ร่างหนาโน้มเข้ามาใกล้จากนั

“ไม่ตกหรอก เธอก็กอดคอฉันไว้ดีๆ สิ กอดแน่นๆ เลยนะอ๊า” ยามที่มือเล็กคล้องคอแกร่งหน้าอกสวยก็บดบี้ไปกับหน้าอกแข็งกำยำของเขาจนยอดถันทั้งคู่สีกันไปมาแล้วเกิดความเสียวซ่านขึ้นมาทันที “อ๊า...” กำแพงสีขาวรองรับน้ำหนักจากกายสาวได้เป็นอย่างดี เขาจึงสามารถที่จะกระแทกเอ็นหนาเข้าไปได้อย่างสบายๆ แต่เพราะความแน่นขนัดเขาจึงอดขาสั่นไม่ได้จริงๆ แต่แรงเสน่หามันมีมากเกินกว่าจะหยุดทุกอย่างเอาไว้เพียงแค่นี้ “อ๊ะ...โอ้ว...อู้...อร๊าง...” เสียงหวานกรี๊ดร้องออกมาพร้อมกับร่างกายสาวเบื้องล่างที่บีบรัดตัวตนของเขาแน่น ร่างบางเกร็งกระตุกแต่ชายหนุ่มยังคงสอดใส่เข้าไปในกายสาวมิดด้าม วิคเตอร์มองริมฝีปากอวบอิ่มที่อยากจะจูบแต่ก็ห้ามใจตัวเองเอาไว้ แม้ใบหน้าหวานของไอลดาจะเข้ามาอยู่ใกล้เขามากเท่าไหร่ก็ตามแต่ก็ต้องหยุดความคิดนั้น “คุณไม่จูบไอหน่อยเหรอคะ” ไอลดาถามด้วยเสียงกระเส่า สิ่งที่เธออยากจะทำมากที่สุดตอนนี้คืออยากได้จูบที่ร้อนแรงจากเขา แต่เหมือนมันจะเป็นแค่ความฝันเพราะวิคเตอร์ไม่มีทางทำแบบนั้นกับผู้หญิงขายตัวอย่างเธอ เพลงรักถูกบรรเลงอย่างหนักหน่วง ท