All Chapters of เสน่ห์รักกับดักมาเฟีย: Chapter 11 - Chapter 20

“อย่าเล่นตัว...ฉันอยากตอนนี้ ฉันจะเอาเธอตอนนี้ ตรงนี้ด้วย” น้ำเสียงเข้มบอกอย่างดุดันและจะไม่รอให้ผู้หญิงตรงหน้าพร้อมด้วย ในเมื่อเขาจ่ายเงินเพื่อซื้อเธอมาแล้วเรื่องอะไรจะปล่อยให้คนตัวเล็กอยู่เฉยๆ โดยที่ไม่ต้องทำอะไรแลก “ในเมื่อถอดเองไม่ได้ฉันก็จะถอดให้” มือหนาจัดการรูดแพนตี้สีดำของไอลดาออกอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้เบื้องล่างสาวเปล่าเปลือยไม่มีอะไรปกปิดอีกต่อไปจากนั้นมือใหญ่ก็ล่วงล้ำเข้ามาในร่างกายของเธอได้ง่ายมากขึ้น “ไม่นะ...” เสียงหวานร้องครางออกมาเมื่อมือร้อนๆ นาบไปที่สะโพกสวยเปล่าเปลือย “ตัวเล็กแต่สะโพกใหญ่ดีจัง...” วิคเตอร์ลูบที่สะโพกเนียนพร้อมกับใช้ปลายนิ้วคลึงเบาๆ จนร่างบอบบางสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจ มือที่อุ่นร้อนไม่ปล่อยให้หญิงสาวกระเถิบร่างกายไปไหน “ไม่นะ ไอกลัว” เสียงหวานร้องอย่างตื่นตระหนกเมื่อมาเฟียหนุ่มกำลังรุกรานเธอด้วยมือของเขา “ต่อไปฉันจะทำให้เธอหายกลัว เธอจะชินและชอบมันอย่างที่ฉันชอบ” ชายหนุ่มกระซิบบอกด้วยเสียงแหบพร่าเมื่อร่างบอบบางกระตุ้นให้เขาเกิดความต้องการอย่างไม่เคยเกิดขึ้นขนาดนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน

ร่างบอบบางนอนเย้ายวนอยู่บนเตียงกว้างมันทำให้มาเฟียหนุ่มอดใจที่จะกระแทกกระทั้นเข้าสู่กายสาวรุนแรงมากขึ้น ใบหน้าคมสันนิ่วหน้าอย่างเจ็บปวด เมื่อเอ็นร้อนครูดไปตามโพรงสาวอย่างถี่รัว“อ๊ะ...อย่ากระแทกแบบนั้นมันลึก” มือเล็กดันแผงอกกว้างเพื่อยั้งอารมณ์ของชายหนุ่มไม่ให้เขาทำรุนแรงกับเธอ จนร่างกายสาวรู้สึกเจ็บขึ้นมา อารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นทำให้เขาไม่สามารถยับยั้งความต้องการของตัวเองได้“ลึกสิ...ฉันชอบ...อย่าต่อต้านฉันไอลดา เพราะตอนนี้ร่างกายของเธอมีฉันเป็นเจ้าของ ฉันจะทำยังไงกับร่างกายนี้ก็ได้ อ๊า...” เสียงเข้มบอกอย่างออกคำสั่งเพราะว่าเขาไม่ชอบให้ใครมาขัดใจรวมทั้งไอลดาด้วยดวงตากลมโตมีน้ำตารื้นขึ้นมาเมื่อกำลังเจ็บจากความรุนแรงของชายหนุ่ม แม้มันจะมีความเสียวซ่านแต่ยิ่งชายหนุ่มกระทำรุนแรงเธอก็เจ็บที่ช่องทางรักทุกครั้งที่กายหนาขยับเข้าออก“เจ็บ...อ๊า” แม้ไอลดาจะร้องขอความเห็นใจจากมาเฟียหนุ่ม แต่เขาหาได้สนใจไม่ เมื่อมือหนาจับร่างกายสาวพลิกไปมาราวกับตุ๊กตา จนกลับมาคิดว่าเธอเองก็มีชีวิตทำไมทำราวกับเธอไม่มีหัวใจไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด คิดถูกแล้วหรือไม่ที่ทำงานแบบนี้“อย่าพูดมากไอลดา ถึงยังไงคืนนี้ฉันก็จะ

“คุณ” ใบหน้าหวานแดงก่ำลามไปถึงใบหูเล็ก ก็ชายหนุ่มเล่นพูดออกมาหน้าไม่อาย แต่เธอเขินอายไปหมดแล้ว“ทำไม...รับไม่ได้เหรอ ฉันว่าร่างกายของเธอชอบร่างกายฉันจะตาย อย่าขัดใจให้ฉันหงุดหงิดเลยไอลดาอะไรที่ฉันสั่งเธอก็ต้องทำตามอย่าขัด” เสียงเข้มบอกอย่างดุกร้าว ในน้ำเสียงเจือปนไปด้วยความไม่พอใจ ไอลดาเหมือนจะเป็นคนที่เรียบร้อยแต่แท้จริงแล้วหญิงสาวกล้าที่จะพูดบางอย่างออกมาถ้ามันไม่เป็นผลดีต่อตัวของเธอเอง“ค่ะ...ไอรู้ดีว่าตอนนี้ไอก็แค่นางบำเรอของคุณ ถ้าอย่างนั้นคุณอยากจะทำอะไรกับร่างกายของไอก็เชิญเถอะค่ะ แต่ไอจะนับวันรอที่จะไปจากที่นี่” ไอลดาบอกด้วยเสียงเศร้าและพยายามปลงกับการกระทำของชายหนุ่ม เธอรู้ว่าเขาเซ็กซ์จัดแต่มันไม่ควรจะขนาดนี้ แบบนี้กว่าจะหลุดพ้นจากเขาร่างกายเธอคงช้ำก่อนแน่นอน“อย่ามาประชดฉันแบบนี้ไอลดา” มือหนากระชากเรียวแขนของไอลดาขึ้นมาพร้อมกับกัดฟันกรอดอย่างไม่พอใจ ไอลดาเป็นผู้หญิงดื้อเงียบจนอดทำรุนแรงกับเธอไม่ได้จริงๆ“ไอเปล่าค่ะ ก็ไอจะทำตามที่คุณบอกทุกอย่างไงคะ จะเอาอะไรอีก” ใบหน้าหวานนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดเมื่อแรงกดที่ต้นแขนเพิ่มความรุนแรงมากขึ้น และก็รับรู้ว่าต้นแขนเล็กมันแดงและเป็นรอย

ใบหน้าหวานแนบที่หน้าอกแกร่งโดยชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อจนเห็นแผงอกกำยำ รอยสักที่อกแกร่งโผล่ออกมาบางส่วนซึ่งส่งเสริมความดิบเถื่อนในตัวเขามากขึ้นจนใจสาวเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น“สรุปไม่อยากกินข้าวแล้วหรือยังไง”“คะ...”“ก็สายตาของเธอมันบอกว่าเธออยากกินฉันไม่ใช่เหรอ หรือจะเปลี่ยนให้ฉันพาไปโรงแรมก่อน”ไอลดาถึงกับหน้าเหวอเพราะไม่คิดว่าวิคเตอร์จะคิดเข้าข้างตัวเองได้มากขนาดนี้ เธอไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้นเลยสักนิดเดียว แม้ร่างกายของเขาจะล่ำกระชากใจมากมายแค่ไหนก็ตามแต่เธอก็ไม่อุตริคิดลามกกับชายหนุ่มในที่สาธารณะแบบนี้หรอกนะ“เปล่าค่ะ...งั้นไปทางฟู้ดคอร์ทก็ได้ค่ะ ที่นั่นของกินเยอะดี” ไอลดาบอกตามความจริงแล้วชวนเขาไปกินข้าวที่ศูนย์อาหาร ทำเอามาเฟียหนุ่มถึงกับขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ เพราะเท่าที่เจอผู้หญิงมาพวกหล่อนก็ชอบให้เขาพาไปกินร้านอาหารหรูๆ แพงๆ ไม่ก็พวกรูฟท็อปที่ดาดฟ้าของโรงแรม แต่ยัยตัวเล็กชวนเขาไปกินฟู้ดคอร์ทเนี่ยนะ“อะไรนะ”“คือไอว่าเราไปกินฟู้ดคอร์ทดีกว่าค่ะ ที่นั่นของกินเยอะเลย คุณจะได้ไม่มาว่าว่าไอคิดอะไรไม่ออก” ว่าจบไอลดาก็เดินนำหน้าชายหนุ่มไป เพราะรู้ว่าฟู้ดคอร์ทที่ห้างฯ แห่งนี้อยู่ตรงไหนร่างส

“อืม...ไปสิ ร้านไหนล่ะ”“ร้านข้างหน้านี่เองค่ะ ไปกันค่ะ” มือน้อยเกาะที่ต้นแขนกำยำราวกับเด็กน้อยที่กำลังมีความสุข ท่าทีร่าเริงของเธอมันอดทำให้วิคเตอร์ใจเต้นแรงไม่ได้จริงๆ“เดินไปสั่งสิ เอามาเยอะๆ เลยนะจะได้ซื้อไว้กินวันอื่นด้วย” พูดจบมือหนาก็หยิบบัตรเครดิตให้กับสาวร่างเล็กทันที แม้หล่อนจะกินจุกจิกแต่วันนี้เขาเสียเงินกับไอลดาไปไม่ถึงสามพันด้วยซ้ำ มันน้อยนิดมากเมื่อเทียบกับผู้หญิงคนอื่นที่อยากได้พวกกระเป๋าเสื้อผ้ารองเท้า“ขอบคุณนะคะ” ใบหน้าหวานเงยหน้ามองคนตัวโตจนคนที่ผ่านไปผ่านมาอดอิจฉาในความน่ารักของทั้งคู่ไม่ได้ รูปร่างที่แตกต่างมันกลับลงตัวอย่างน่าประหลาด “ว่าแต่คุณชอบกินรสอะไรเป็นพิเศษไหมคะ”วิคเตอร์อดใจสั่นไม่ได้ยามที่ปากเล็กขยับพูด เขาอยากกินไอติมที่มันอยู่บนตัวเธอมากกว่า มันน่าจะหวานล้ำกว่าสิ่งใด“เอามาทุกรสเลย”“เอ่อ...มันจะเยอะเกินไปหรือเปล่าคะ” ใบหน้าหวานบอกอย่างเป็นกังวลเพราะกลัวกินไม่หมดอีกทั้งเสียดายเงินด้วย“เอามาทั้งหมด เธอจะได้ไม่ต้องมาที่นี่อีก” วิคเตอร์บอกอย่างหงุดหงิดเมื่อต้องนึกถึงว่าหล่อนเคยมานั่งกินไอติมกับชายอื่น แม้จะไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไรแต่ไม่ชอบก็คือไม่ช