All Chapters of รักโคตรร้าย ผู้ชายฮาร์ดคอร์: Chapter 91 - Chapter 100

หลังจากเด็กในร้านนำอาหารมาเสิร์ฟทุกคนก็เริ่มลงมือจัดการกับของกินตรงหน้า ดูเหมือนว่าคนที่เจริญอาหารจะมีเพียงธารธารา เพราะเธอไม่ได้เป็นประเด็นกับใคร แถมยังถูกพงษ์สวัสดิ์เอาอกเอาใจด้วยการตักอาหารใส่จานให้ไม่ขาด แต่ตาคมกลับเหลือบมองมาทางคิริมาเป็นระยะ จนเธอต้องหลุบตาลงต่ำ ขยับกายด้วยความอึดอัด อากาศเหมือนเบาบางลง ส่วนคนที่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินเช่นปิยฉัตรก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตากลืนข้าวลงคออย่างฝืนๆ “น้ำกินกุ้งไหม เดี๋ยวพงษ์แบ่งให้” คราวนี้คนที่หมั่นตักอาหารให้สาวเอ่ยขึ้นทำลายบรรยากาศชวนอึดอัด ย้ายสายตาคมกริบมาที่เธอทั้งที่ถามธารธารา “ไม่เป็นไรหรอก พงษ์กินเถอะ น้ำไม่ค่อยชอบกุ้งน่ะ”ธารธาราปฏิเสธพร้อมคลี่ยิ้มบางๆ ให้ชายหนุ่ม ตอนนี้เธอไม่มีกะจิตกะใจจะกินอะไรทั้งนั้น เพราะข้อความที่ปรเมศเพิ่งส่งมาข่มขู่ว่าถ้าไม่กลับเดี๋ยวนี้เจอดีแน่ “ไม่เหมือนคนนี้ คนนี้น่ะชอบกุ้งเป็นชีวิตจิตใจ”เหมือนคิริมาจะได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนเกินคาด เธอเอาแต่ก้มหน้าจัดการกับอาหารในจานตัวเอง กว่าจะรู้ว่าคนที่เขาเอ่ยถึงคือเธอก็ต้องตัวแข็งทื่อเมื่ออยู่ๆ กุ้งตัวโตก็ลอยมาวางลงบนจานข้าวของเธอ การกระทำที่แสดงออ

คิริมากำลังหาทางเลี่ยงหมอกฤษซึ่งบังเอิญมาทานข้าวกับเพื่อนที่ร้านเดียวกัน เธอยกเหตุผลว่าเดี๋ยวคนขับรถจะมารับก็แล้ว จะกลับเองก็แล้ว เขาก็ยังไม่ยอมล่าถอยไปง่ายๆ แถมยังมีหน้ามาบอกว่าเธอก็แค่บ่ายเบี่ยงไม่อยากกลับกับเขา พอเธอจะเดินไปโบกแท็กซี่หนีไปเสียดื้อๆ อีกฝ่ายก็ตามมารั้งแขนเอาไว้ “ให้พี่ไปส่งเถอะนะครีม” “ถ้ามึงไม่อยากโดนกระทืบก็ปล่อยมือผู้หญิงซะ เขาไม่อยากไปกับมึงยังจะตามตื๊ออยู่ได้” น้ำเสียงกร้าวกระด้างเจือดุดันที่โพล่งขึ้นทำให้หมอกฤษหันขวับไปมองผู้มาใหม่ “มึง!”“เออ! กูเอง!”“แหม…เห็นหงิ๋มๆ ติ๋มๆ ที่แท้ก็แอบคบกับลูกน้องนี่เอง” คราวนี้นายแพทย์หุ่นหมีขี้หม้อถึงกับเหยียดปากยิ้มหยัน ท่าทางดูถูกทำให้พงษ์สวัสดิ์ถึงกับของขึ้น ใครหน้าไหนก็ดูถูกยัยป้าแว่นของเขาไม่ได้! “ถ้าจะพูดหมาๆ กูขอเอาเลือดปาก ‘หมา’ อย่างมึงออกหน่อยเถอะว่ะ” ขาดคำพ่อคนเลือดร้อนก็ตั้งท่าจะกระโจนเข้าไปซัดปากหมาๆ ของไอ้หมอขี้หลี ทว่าอีกฝ่ายกลับรีบละล่ำละลักออกมาเสียก่อน “อย่านะโว้ย!”“งั้นก็ไสหัวไปซะ! ก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจซัดปากมึง!”เสียงเข้มๆ ตะคอกใส่หน้าคนที่ทำท่าหงอไม่เหลือมาดหนุ่มเจ้าสำอางผู้มากด้ว

ช่วงรถจอดติดไฟแดงจอมวายร้ายก็ยกมือเธอขึ้นมาจูบหนักๆ ด้วยความมันเขี้ยว คิริมาหน้าแดงก่ำ ทั้งกระดากอายและโมโห เห็นอย่างนั้นเขาก็ยิ่งยิ้มร่าด้วยความคึกคะนองจนน่าหมั่นไส้ พอเธอง้างฝ่ามือขึ้นหมายจะตบสักฉาดเพื่อระบายอารมณ์เขาก็เอียงแก้มให้เฉยเลย แถมยังวนสายตาอยู่ที่ปากอิ่มอย่างมีเลศนัยชวนให้ใจสั่น ครั้นเห็นเธอลดมือลงด้วยท่าทางฮึดฮัดจอมก่อกวนก็หัวเราะร่วนอย่างผู้กำชัย คนหน้ามึนขับรถขณะกุมมือเธอไปด้วย สะบัดยังไงก็ไม่ยอมปล่อย แถมพอเธอเอ่ยปากเตือนเรื่องความปลอดภัยพ่อคุณก็ทำประชดด้วยการลดความเร็วลงประหนึ่งเต่าคลาน กว่าจะมาถึงโรง’บาลได้เธอก็แทบจะกรี๊ดใส่หน้าเขาหลายครั้ง แต่ก็ต้องอดกลั้นเอาไว้ เพราะสำเหนียกดีว่าคนที่กุมมือเธอในระหว่างอีกมือบังคับพวงมาลัยรถอยู่นั้นมีอารมณ์โคตรจะแปรปรวน ถ้าเผลอไปทำอะไรให้ไม่พอใจเข้าคนที่ซวยก็คือเธอ “เดี๋ยว” ก่อนที่ร่างบางจะก้าวลงจากรถเขาก็รั้งแขนเรียวเอาไว้ คิริมาหันไปชักสีหน้าใส่คนที่เอาแต่กวนประสาทเธอไม่จบไม่สิ้นด้วยความระอา “ไม่คิดจะขอบคุณกันสักคำเลยหรือไง คนเขาอุตส่าห์มาส่ง”“คุณบังคับฉันมาด้วยต่างหากล่ะ” เธอถลึงตาใส่คนหน้ามึน“ถ้าไม่อยากข

“ตายจริง! งั้นให้คนมาส่งที่บ้านดีกว่าไหมลูก แม่กับพ่อเป็นห่วง อีกอย่างตาเมศก็ไม่อยู่ด้วยสิ เพิ่งโทรมาบอกเมื่อกี้ว่าจะต้องเดินทางไปภูเก็ตด่วนเพราะโรงพยาบาลสาขาภูเก็ตมีปัญหา” “หนูนอนที่โรง’บาลน่าจะสะดวกกว่า เพราะถ้าปวดมากจนทนไม่ไหวก็จะได้เข้าหาหมอกระดูกในตอนเช้าวันพรุ่งนี้ แม่กับพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ หนูสัญญาว่าจะดูแลตัวเองดีๆ ค่ะ” “งั้นก็ระวังตัวด้วยนะลูก พิมพ์ชนกเปิดเกมรุกหนักกว่าเดิมแล้ว ฉะนั้นเราจะประมาทไม่ได้ ต่อไปนี้พ่อจะให้คนของเราเข้มงวดในการตรวจคนเข้าออกโรงพยาบาลมากขึ้น” คราวนี้นายปราบเอ่ยแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น คำเตือนของพ่อทำให้เธอเผลอเม้มปาก ผู้หญิงคนนั้นช่างร้ายกาจนัก นี่กะจะเล่นงานกันให้ตายไปข้างเลยหรือไงถึงจะพอใจ“แต่ครีมไม่ต้องห่วงนะลูก พ่อกำลังให้คนของเราสืบหาหลักฐานที่จะมัดตัวพิมพ์ชนกให้ดิ้นไม่หลุด ไม่ว่าจะเป็นในคดีที่เขาเคยจ้างวานให้คนไปหมายเอาชีวิตหนูเมื่อครั้งที่หนูประสบอุบัติเหตุร้ายแรงในหลายปีก่อน หรือในคดียักยอกทรัพย์สมบัติที่ควรจะเป็นของหนูตามพินัยกรรม” “ขอบคุณมากค่ะพ่อ”คิริมาเอ่ยเสียงนุ่มละมุน ก่อนจะกล่าวราตรีสวัสดิ์กับพ่อและแม่

หลังจากนอนคิดไตร่ตรองมาหลายคืน บวกกับไปดูอาการของนางกรองแก้วที่เริ่มจะดีวันดีคืน แต่ยังไม่ถึงกำหนดออกจากโรงพยาบาล แล้วเห็นอีกฝ่ายเอาแต่พร่ำพูดว่าจะกลับบ้าน จะไปหาลูกชาย อีกทั้งสีหน้าทุกข์ใจของพงษ์สวัสดิ์ในคืนนั้นยังคงติดตา ทำให้คิริมาต้องแจ้นมาหาพ่อกับแม่ที่ห้องทำงานของพ่อ ทั้งที่หลังจากลงเวรในเวลาแปดโมง ต่อด้วยการพิจารณาเอกสารสำคัญจนเสร็จในช่วงสายๆ เธอควรจะได้กลับไปพักผ่อน เพราะแสนจะเมื่อยล้า แถมข้อเท้าซ้ายที่แพลงยังไม่หายดี แต่สิ่งที่ค้างคาใจก็กระตุ้นให้ทำอย่างนั้นไม่ได้ “ตัวใหญ่มาพอดีเลยลูก พ่อกับแม่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย” หลังจากทรุดกายลงนั่งข้างๆ มารดา นางปรางทิพย์ก็เอ่ยขึ้น สีหน้าเครียดๆ ของพ่อกับแม่ทำให้คุณหมอสาวทำหน้าฉงน “หนูก็มีเรื่องจะปรึกษาพ่อกับแม่เหมือนกันค่ะ”“งั้นตัวใหญ่ว่ามาได้เลยลูก” นายปราบเปิดทางให้ลูกก่อน ไม่ว่าจะร้อนใจด้วยเรื่องใด หรือแม้กระทั่งมีเรื่องด่วนมากๆ สองสามีภรรยาก็จะเห็นเรื่องของลูกเป็นที่หนึ่งเสมอ“เอ่อ…เราคืนป้ากรองแก้วให้สามีกับลูกเขาดีไหมคะ เมื่อกี้หนูไปดูมาท่านเอาแต่พร่ำพูดว่าจะไปหาพงษ์ ไปหาพงษ์ ท่านคงคิดถึงลูกชายมาก ถึงแม้จะจำ