All Chapters of รักโคตรร้าย ผู้ชายฮาร์ดคอร์: Chapter 71 - Chapter 80

“แกแน่ใจนะว่าใช่ผู้หญิงคนนั้นจริงๆ แต่มันจะเป็นไปได้เหรอ ก็ตอนแรกที่แกบอกว่าเห็นเขาในโรงพยาบาลพ่อก็ให้คนไปสืบแล้ว แต่ก็ไม่พบอะไรนี่หว่า” นายบัญชาเอ่ยถามเป็นเชิงย้ำอย่างไม่ค่อยแน่ใจ โดยเลี่ยงที่จะเอ่ยไปถึงชื่อของอดีตภรรยาที่แยกทางกันไปเมื่อหลายปีก่อน แต่กระนั้นก็ยังไม่วายให้คนตามสืบในตอนที่ลูกชายบอกว่าเจอแม่เมื่อครั้งที่เขามานอนรักษาตัวในโรงพยาบาลเพราะอาการเบาหวานกำเริบ “ใช่แน่นอนพ่อ ต่อให้แม่จะเปลี่ยนไปมากกว่านี้อีกหลายเท่าผมก็จำได้ไม่มีวันลืม” คราวนี้คนปากแข็งที่เอาแต่ประกาศว่าเกลียดแม่เอ่ยออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ “แล้วจะให้พ่อทำยังไงวะ ในเมื่อเขาเลือกที่จะเดินออกไปจากชีวิตเรา” คนที่ถูกเมียทิ้งโดยไม่ทราบสาเหตุเอ่ยเสียงแข็งๆ สีหน้ามีแววเจ็บปวดอย่างปิดไม่มิด “แม่อาจจะมีเหตุผลที่ต้องไปจากเราก็ได้ พ่อให้คนช่วยสืบให้หน่อยได้ไหมว่าแม่ไปอยู่ไหน ตอนนี้ชีวิตแม่เป็นยังไงบ้าง” ท้ายประโยคเขาถึงขั้นเอ่ยวิงวอน “โอเค เดี๋ยวพ่อจะให้คนไปจัดการให้”“เอ่อ…พ่อช่วยเล่าให้ผมฟังได้ไหมครับ ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่แม่จะทิ้งเราสองคนไป แล้วก่อนหน้านั้นพ่อกับแม่ได้ทะเลาะกันไหม หรือว่ามีใครมาพบแ

พงษ์สวัสดิ์นั่งรอธีรเดชอยู่แถวห้องโถงของโรงพยาบาล วันนี้อีกฝ่ายจะไปนอนบ้านที่พ่อเขาสร้างไว้ในอำเภอแม่ริมด้วย ท่านสร้างไว้เพื่อยามอยากมาพักผ่อน และจะใช้เป็นที่พักเวลามาหาหมอ นายบัญชามาหาหมอที่นี่ เพราะอาจารย์หมอกมลซึ่งเป็นแพทย์ประจำตัวมาตั้งแต่เป็นเบาหวานใหม่ๆ และรู้ใจกันดีเพราะรู้จักกันเป็นการส่วนตัวมาหลายปีย้ายมาประจำอยู่ที่นี่เป็นการถาวรกว่าห้าปีแล้ว เพราะเป็นคนพื้นเพแถบนี้หมอกมลจึงย้ายกลับถิ่นฐานเดิมในวัยที่ใกล้จะเข้าสู่หลักหก และนั่นก็เป็นสาเหตุให้พ่อของเขาแทบจะย้ายบ้านตาม แทนที่จะเปลี่ยนหมอใหม่ก็สิ้นเรื่อง โดยท่านให้เหตุผลว่าหมอไหนก็ไม่ใจดีและรู้ใจเท่าหมอกมล ฉะนั้นทุกๆ สองเดือนนายบัญชาจะบินมาที่เชียงใหม่เพื่อพบแพทย์ตามนัด และถือโอกาสพักผ่อนอยู่ที่บ้านพักซึ่งสร้างไว้ไม่ต่ำกว่าอาทิตย์ แต่วันนี้พ่อเขาบินมาด้วยเรื่องธุระสำคัญ ใช่หาหมอแต่อย่างใด ฉะนั้นวันนี้เขาจึงต้องกลับไปนอนที่บ้านกับพ่อ และพ่วงด้วยธีรเดชที่ไม่มีขึ้นเวรเช่นกัน แต่ดูเหมือนว่าบ่ายนี้หมอนั่นจะติดคนไข้หลายรายเพราะนัดกันไว้ตั้งแต่บ่ายสามจนตอนนี้จะสี่โมงเย็นแล้วอีกฝ่ายก็ยังไม่โผล่หัวมา คนที่กำลังนั่งเช็กเฟสบุ๊คไปพ

แม่ง! ไอ้เวรนั่นพูดเหมือนเขาเป็นพลเมืองชั้นสองแบบเดียวกับพี่สาวมันไม่มีผิด อันที่จริงปรเมศไม่ได้ตั้งใจจะเหยียดหรือเจ้ายศเจ้าอย่างแต่อย่างใด เขาก็แค่คิดว่าพูดแบบนี้ไปแล้วคนที่รักศักดิ์ศรีเยี่ยงชีพอย่างพงษ์สวัสดิ์จะถอยห่างและไม่มายุ่งกับพี่สาวเขาอีก อย่าคิดนะว่าเขาจะเชื่อว่าในคืนที่พี่สาวเขาขึ้นคอนโดผิดแล้วไปอยู่ในห้องกับมันสองต่อสอง มันจะไม่ได้ทำอะไรพี่สาวเขา รอยที่คอเธอเขายังจำได้ติดตา เพราะนั่นมันคือรอยดูดชัดๆ แต่ครั้นจะห้ามปรามคิริมาก็ใช่ที่ พี่สาวเขาไม่เคยทำตัวนอกกรอบอยู่แล้ว ฉะนั้นคนที่เขาจะต้องปรามก็เห็นจะเป็นมันนั่นแหละ ก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปไกลเขาควรจะตัดไฟตั้งแต่ต้นลม สองอริจ้องตากันอย่างไม่ลดละ ก่อนที่คิริมาจะดึงแขนน้องชายไปยังมุมลับตาที่ลูกน้องของพ่อลากตัวคนร้ายไปรอคำสั่งจากเจ้านายว่าจะเอายังไงต่อ “เอาตัวมันไปเค้นคอว่าใครส่งมันมา แล้วค่อยส่งไปให้ตำรวจ”ปรเมศกดเสียงต่ำออกคำสั่งอย่างเฉียบขาด แล้วดึงมือพี่สาวเดินกลับเข้าไปในโรงพยาบาล ดีหน่อยที่เวลานี้แทบจะไม่มีคนอยู่บริเวณนั้น เห็นจะมีก็แต่พนักงานทำความสะอาด และรปภ.ที่เพิ่งวิ่งมาจากประตูหน้า ซึ่งเชื่อว่าเลขาของเขา

‘ผมอยากได้เสื้อกีฬาคืน คุณเอาไปไว้ที่ห้องผมให้หน่อยได้ป่ะ เย็นนี้ต้องใช้ ผมฝากกุญแจสำรองไว้กับนิติบุคคลนะ พอดีว่าช่วงบ่ายวันนี้ผมไม่ว่างมี ‘นัดเดต’ กับสาว อ้อ…อย่าฝากเสื้อไว้กับนิติบุคคลนะคุณของมันชอบหาย’ เพราะข้อความที่เจ้าของเสื้อกีฬาส่งมาเสียยืดยาวทำให้คิริมาจำต้องมายืนเม้มปากอยู่หน้าห้องของเขาในช่วงบ่ายของวันเสาร์ ด้วยไม่ต้องการให้เขามาทวงเสื้อกับเธออีก ก่อนจะขึ้นมานี่เธอเอ่ยถามนิติบุคคลหลายต่อหลายครั้งว่าเจ้าของห้องไม่อยู่จริงๆ ใช่ไหม พอได้คำตอบว่าไม่อยู่ถึงได้กล้าขึ้นมา หลังจากหยิบกุญแจสำรองที่รับมาจากนิติบุคคลออกจากกระเป๋า เธอก็ยืนชั่งใจอยู่สักพัก จากนั้นก็ตัดสินใจไขประตู ทันทีที่ประตูเปิดอ้าออกนัยน์ตากลมโตก็สอดส่ายไปทั่วรัศมีอย่างระแวดระวัง ครั้นแน่ใจว่าเจ้าของห้องไม่อยู่จริงๆ เธอถึงก้าวเข้าสู่ภายใน เดินเร็วๆ ไปยังโซนรับแขก ก่อนจะวางถุงเสื้อไว้ตรงโซฟา จากนั้นก็หมุนตัวตั้งท่าจะรีบออกไปจากที่นี่ ทว่าพอหันหลังกลับเธอก็ชนเข้ากับอกแกร่งเต็มๆ ร่างบางสะดุ้งเฮือก ตัวเกร็งและลอบกลืนน้ำลายลงคอเมื่อรับรู้ว่าตัวเองชนเข้ากับเจ้าของห้อง พอได้สติเธอก็รีบเด้งตัวถอยห่าง

เธอเบี่ยงหน้าหลบเลี่ยงพัลวัน แล้วซัดหมัดออกไป ทว่าครั้งนี้อีกฝ่ายไม่ยอมพลาดอีกหน เขาโยกตัวหลบ ยื่นปากมาดูดปากอิ่มเสียงดังจ๊วบ แล้วยักคิ้วให้ด้วยท่าทางกวนๆ แกมท้าทาย ครั้นเห็นเธอถลึงตาใส่ก็ยื่นหน้าหล่อลากไส้หมายจะจูบปากที่กำลังเม้มเข้าหากันอีกหน แต่เธอสะบัดหน้าและผลักเขาออกห่าง จากนั้นก็ปล่อยหมัดอีกข้างออกไป ทว่าผลกลับไม่ต่างจากเดิม เขาเอนตัวหลบอย่างง่ายดาย แล้วดูดปากเธอแรงๆ ก่อนจะอุ้มร่างบางมาเหวี่ยงลงบนเตียงอีกครา จากนั้นก็ตามมาทาบทับ กักเธอไว้ด้วยร่างทรงพลังจนคิริมาแทบกระดิกตัวไม่ได้ การพลาดท่านอกจากจะทำอะไรเขาไม่ได้แล้วยังมาตกอยู่ใต้อาณัติให้เขาแค่นยิ้มหยันเป็นอะไรที่โคตรเจ็บใจ พงษ์สวัสดิ์เลิกคิ้วท้าทายคนที่เขาขึ้นคร่อมร่างอยู่ ครั้นแม่ตัวดีดิ้นรนพร้อมทำท่าฮึดฮัดเขาก็ลอยหน้ายิ้มยั่วด้วยความสะใจ ก่อนจะก้มลงบดเคล้าปากสีระเรื่อ ยิ่งเธอพยศด้วยการฟาดฝ่ามือใส่หน้าหล่อๆ บ้างหยิกข่วนไม่ยั้งเขาก็ยิ่งนึกสนุกที่ได้ยั่วแหย่ให้เธอสติแตก ก่อนจะรวบมือเรียวไปกดไว้ข้างเตียง แล้วโฉบปากลงมาจูบปากอิ่มอย่างดูดดื่มกระชากวิญญาณ ก่อนจะเอ่ยเป็นเชิงบีบบังคับเสียงแหบพร่า “ถ้า