รักโคตรร้าย ผู้ชายฮาร์ดคอร์의 모든 챕터: 챕터 121 - 챕터 130

ขอเป็นฝ่ายไปโรงพยาบาลรักษ์ สาขากรุงเทพ พงษ์สวัสดิ์นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยในสภาพมีสายน้ำเกลือติดอยู่ตรงหลังมือ ตามเนื้อตัวมีแผลและรอยฟกช้ำเต็มไปหมด แต่ที่แย่สุดเห็นจะเป็นใบหน้าที่เคยหล่อเหลาออร่าพุ่ง ซึ่งมาบัดนี้กลับช้ำ ตาบวม หัวโน และปากแตกยับ แทบไม่เหลือเค้าความหล่อ พิษบาดแผลทำให้เขาไข้ขึ้นสูงในกลางดึก และหมดสติจนต้องหามตัวส่งโรงพยาบาล “ครีม…ผมขอโทษ ขอโทษ ได้โปรดให้อภัยผม” เสียงละเมอปลุกให้คนที่นั่งกอดอกเอนหลังอยู่ตรงเก้าอี้ข้างเตียงได้สติ ธีรเดชลืมตา สลัดศีรษะขับไล่ความง่วงงุน แล้วลุกขึ้นเขย่าไหล่เรียกสติคนที่กำลังตกอยู่ในภวังค์เบาๆ “ไอ้ป๋า ไอ้ป๋า ลืมตาสิวะ” คุณชายหมอเขย่าตัวเรียกหลายครั้งคนที่ตกอยู่ในห้วงความฝันอันแสนเลวร้ายถึงได้สะดุ้งเฮือกหลุดจากภวังค์ ค่อยๆ ลืมตาขึ้น แล้วมองไปรอบๆ ด้วยความแปลกใจ “กูมาอยู่ที่นี่ได้ไงวะไอ้คุณชาย”“พ่อมึงบอกว่ามึงถูกพ่อของพี่ครีมเอาตัวไปสอบสวน จากนั้นคนของเขาก็เอามึงมาส่งที่บ้าน ตกกลางดึกมึงก็ไข้ขึ้นสูง แล้วก็หมดสติไป พ่อมึงก็เลยโทรหากู” คุณหมอหนุ่มที่เพิ่งย้ายกลับมาประจำที่สาขากรุงเทพเอ่ยบอก แล้วเอี้ยวตัวไปรินน้ำ ก่อนจะยื่นแก้

หัวเล็กๆ เหมือนจะพุ่งไปด้านหน้าหลายต่อหลายครั้ง เห็นดังนั้นพงษ์สวัสดิ์ก็รีบลุกขึ้นไปนั่งยองๆ ตรงหน้าเธอ แล้วยื่นมือกระด้างไปรองคางให้คนหลับ พอได้ท่าที่สบายขึ้นคิริมาก็พึมพำในลำคอด้วยความถูกใจ ทว่าไม่นานคนที่นั่งกอดอกหลับแบบไม่รู้ตัวก็ทำให้เขาอ้าปากค้างด้วยการผงกหัวขึ้นมา แล้วเอนซ้ายทีขวาที ทำเอาพงษ์สวัสดิ์ต้องกลับมานั่งลงแนบข้าง ถอดเสื้อแจ็กเกตคลุมร่างบาง แล้วจับศีรษะนุ่มสลวยมาซบลงตรงไหล่กว้าง ก่อนจะเหลือบไปเห็นรอยแผลจางๆ ตรงหลังมือของอีกฝ่าย เขาฉวยมือเรียวขึ้นมาเป่าเบาๆ กุมเอาไว้ขณะพึมพำขอโทษด้วยน้ำเสียงสะท้าน จากนั้นก็นั่งให้เธอพักพิง พลางจ้องสายฝนที่ยังคงตกลงมาไม่หยุดหย่อนด้วยความเศร้าใจ กระทั่งฝนหยุดตกเขาถึงได้อุ้มแม่คนขี้เซามาขึ้นรถ แล้วขับรถของเธอมาส่ง ครั้นมาถึงหน้าบ้านจิรกุลเขาก็ปลุกให้เธอตื่น จากนั้นก็อุ้มร่างน้อยมานั่งประจำที่คนขับ ฉวยโอกาสจูบหน้าผากมนเร็วๆ หนึ่งที แล้วกล่าวราตรีสวัสดิ์ จากนั้นก็วิ่งไปขึ้นแท็กซี่ ที่จริงพงษ์สวัสดิ์อยากจะเข้าไปส่งในบ้านของเธอใจแทบขาด แต่คงไม่แคล้วโดนพ่อของเธอสั่งลูกน้องรุม หรือไม่ก็ไอ้น้องชายตัวดีของเธอนั่นแหละที่จะเล่นงานเ

ซีแอตเทิล สหรัฐอเมริกา สองอาทิตย์สำหรับการมาลองใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกาของคิริมามันไม่ได้น่าอภิรมย์เลยสักนิด ที่ต้องลองใช้ชีวิตเพราะแม่ของเธอขอร้องไว้ว่าอย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจว่าจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ถาวร หากยังไม่ได้ลองใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพัง เพราะถึงแม้คิริมาจะเคยเรียนที่อเมริกาก็ใช่ว่าเธอจะเคยใช้ชีวิตคนเดียวอย่างจริงๆ จังๆ เพราะตอนเรียนนั้นน้องชายก็อยู่ด้วยและเรียนที่เดียวกัน ส่วนพ่อกับแม่นั้นก็บินมาหาเดือนละไม่ต่ำกว่าสองครั้ง และเวลานี้เธอก็ประจักษ์แล้วว่าการมาใช้ชีวิตอยู่ต่างแดนเพียงลำพังมันไม่ง่ายเลย เธอทั้งเหงา อ้างว้าง โดดเดี่ยวเดียวดาย และรู้สึกคิดถึงอาหารฝีมือแม่จนแทบบ้า ภาวะตั้งครรภ์ทำให้เธอกลายเป็นคนอ่อนแอ จนในใจร่ำๆ ว่าจะกลับบ้านตั้งแต่สามวันแรก แต่ก็ต้องทำใจแข็ง ในเมื่อตัดสินใจมาแล้วก็ต้องลองเดินหน้าให้ถึงที่สุด แต่ถ้าทนไม่ไหวจริงๆ ก็ถือว่าเป็นการพาลูกมาพักผ่อนก็แล้วกัน เช้านี้คิริมาลุกขึ้นมาอาเจียน แล้วก็พานให้ทานอะไรไม่ลง ว่าที่คุณแม่นั่งหน้าซีดเซียวอยู่ตรงโซฟา ขณะที่มือกำลังถือแก้วนมอุ่นๆ หากแต่ยกขึ้นจิบไปสองสามทีก็ต้องทำหน้าเหยเก ยอมแพ้วางมันลง แ

“ฉันไม่ใช่เมียคุณ!”“มีลูกด้วยกันจนท้องโตแล้วยังจะปากแข็งอีก มันน่าจับปล้ำทำลูกหัวปีท้ายปีนัก” นอกจากจะไม่ถือสากับอารมณ์เกรี้ยวกราดของคนท้องแล้วเขายังเอ่ยเย้าอย่างยิ้มๆ และท่าทางยียวนกวนประสาทก็ทำให้คิริมาสติแตก กำลังจะปรี่เข้าไปทุบจอมวายร้ายผู้ช่างก่อกวนอยู่แล้ว หากลิฟต์ไม่หยุดลง และประตูลิฟต์ไม่เปิดออกเสียก่อน“อ้าว…พี่ครีม”คนที่เพิ่งมาจากเกาะวาฬน้อยเมื่อเช้านี้เอ่ยทักพี่สาวด้วยความแปลกใจ คิดว่าอีกฝ่ายจะกลับบ้านตั้งแต่เมื่อช่วงบ่ายแล้ว เพราะเห็นบ่นๆ ว่าเวียนหัวจะอ้วก ทว่าพอมองเลยไปเห็นพงษ์สวัสดิ์เขาก็ชักสีหน้าใส่ ไม่ทักไม่พอคนเข้ามาใหม่ยังจงใจเดินไปเบียดแทรกกลางระหว่างพี่สาวและคู่อริของตนอย่างหน้าตาเฉย “เมศจะกลับบ้านหรือว่าจะไปไหนต่อ”“จะไปกินเหล้ากับพวกไอ้แทนหน่อยน่ะ” ปรเมศบอกด้วยท่าทางเครียดๆ จนผู้ที่รับรู้ถึงปัญหาของน้องชายต้องยื่นมือไปกุมมืออีกฝ่ายเอาไว้ แต่แค่พี่น้องกุมมือกันพงษ์สวัสดิ์ก็กำหมัดกัดฟันกรอดๆ บ้าเอ๊ย! ก็แค่พี่น้องกุมมือกันโว้ย! เขาเป็นพี่น้องกัน จิตใต้สำนึกบอกตัวเองอย่างนั้น ทว่าในใจกลับร่ำๆ ว่าจะไปดึงมือปรเมศออกจากมือของเมียตัวเอง ถึงจะเป็นพี่น้องกันเข

“เดี๋ยว”คนห่ามดิบเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูละมุนจนเธอก้าวขาไม่ออก“เช็ดคราบลิปสติกออกก่อนค่อยไป”จากนั้นคนท้องก็ถูกพ่อของลูกจับหมุนไปหา แล้วยืนเป็นหุ่นให้เขาใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดตรงมุมปากให้ ถึงแม้จะทำท่าเย็นชาหน้าตาย แต่ทุกการกระทำกลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและทะนุถนอมแบบขั้นสุดเกินกว่าที่แล้วมา และนั่นก็ทำให้คิริมาหน้าแดงก่ำ หัวใจเต้นกระหน่ำรุนแรง และมองอีกฝ่ายอย่างเพ้อๆ พอเขาถอยห่างเธอก็หมุนตัวเดินจากมาด้วยสภาพหัวใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ ทว่ายังไปไม่ถึงไหน เขาก็ตามมาสอดแขนล็อกเอวอวบรั้งเข้าหาตัว โดยไม่สนอาการดิ้นรนขัดขืนเพราะกลัวใครจะมาเห็น แล้วก้มลงกระซิบข้างใบหูน้อย “อย่ามองผู้ชายคนอื่นด้วยสายตาแบบนี้นะ ไม่งั้นโดนดีแน่” น้ำคำข่มขู่บวกกับลมหายใจผ่าวระอุทำให้คิริมาตัวแข็งทื่อ แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่ออีกฝ่ายกดจูบตรงโหนกแก้มแดงระเรื่อหนักๆ“คำนี้คุณควรจะไปบอกหมอน้ำมากกว่านะ”ครั้นตั้งสติได้คิริมาก็เชิดหน้าเอ่ยเสียงแข็งๆ ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าธารธารารักกับปรเมศ แต่มันก็อดที่จะประชดประชันไม่ได้ ภาพที่เธอเห็นเขากุมมือธารธาราในลิฟต์วันนั้นมันยังติดตาไม่หาย และท่าทางเหมือนหึงหวงก็ทำให้พงษ์