All Chapters of โซ่แค้นจองจำใจ: Chapter 81 - Chapter 90

หลังจากเคลียร์ออร์เดอร์เทียนหอมลูกค้าเจ้าประจำที่สั่งเกือบทุกอาทิตย์เสร็จ ก็ใกล้จะถึงเวลาเลิกเรียนของหนูพาย หญิงสาวเตรียมผลไม้ไว้รอลูกเป็นอาหารว่างรองท้องก่อนถึงเวลารับประทานอาหารเย็น เด็กหญิงเริ่มติดขนมหวานเพราะชวนกันกินกับเพื่อน ๆ ที่โรงเรียน เมลานีสังเกตว่าลูกเริ่มมีฟันผุมากขึ้น อีกอย่างเธอไม่อยากบ่มเพาะนิสัยให้ลูกเป็นคนติดของหวาน เพราะน้ำตาลที่มากเกินไปย่อมไม่มีผลดีต่อสุขภาพหลังปอกแอปเปิลเขียวและแก้วมังกรใส่จานแช่ตู้เย็นเรียบร้อย เมลานีก็นำเนื้อสัตว์ออกมาเพื่อเตรียมทำอาหารไว้เผื่อพ่อของหนูพายที่ขอฝากท้องกับเธอเสียอย่างนั้นหญิงสาวจัดการแกะกุ้ง หั่นบรอกโคลีล้างพักเอาไว้เพื่อเตรียมผัดให้เข้ากันเป็นของโปรดง่าย ๆ สำหรับลูกสาว อีกหนึ่งเมนูคือซุปไก่มันฝรั่งที่หนูน้อยร้องขอไว้วันก่อน พอจัดเตรียมสองเมนูนี้เสร็จเมลานีก็แอบถอนใจ กริชเป็นคนที่ขาดอาหารรสเผ็ดไม่ได้ ถึงแม้เขาจะปรับตัวเพื่อให้สามารถกินข้าวร่วมโต๊ะกับลูกสาวได้ แต่เมลานีก็สังเกตอยู่บ่อยครั้งว่าเขาจะกินข้าวได้น้อยกว่าปกติเมลานีตัดสินใจหยิบปลากระป๋องที่มีอยู่ติดบ้าน เปิดฝาออกแล้วเทใส่จาน ซอยพริก บีบมะนาว โรยผักชี ทำยำปลากระป๋องง่

ทุกวันจันทร์ พุธ และศุกร์ เมลานีมีรอบส่งเทียนหอมให้กับลูกค้ารายย่อยที่ขนส่งเอกชนบริเวณต้นซอย เมื่อจัดการส่งสินค้าได้เร็วกว่าปกติหญิงสาวจึงตั้งใจโทรหากริช เมื่อวานเธอโมโหจนตะเพิดเขาออกจากบ้าน หลังจากนั้นเธอก็ไม่สบายใจเช่นเดียวกัน ยิ่งเห็นสายตาตัดพ้อ น้อยอกน้อยใจจากคนตัวโต เมลานีก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าเธอทำกับเขาเกินเหตุไปกริชใจอ่อนกับหนูพายก็ไม่แปลก เพราะขนาดเธอเป็นแม่ที่ตั้งมั่นว่าจะไม่ตามใจ สุดท้ายเจอลูกอ้อนก็ยังยอมแพ้อยู่เรื่อย ยิ่งเขาที่ลูกจับจุดอ่อนไว้อยู่หมัด แค่ทำตาแป๋วแหวว กะพริบตาปริบ ๆ เบะปากหน่อย ๆ คนเป็นพ่อก็แทบจะแบกไม้ไปสอยเดือนสอยดาวมากองไว้ให้ลูกเล่น“เมลอยู่หน้าโรงเรียน เดี๋ยวจะรอรับลูกให้เองนะคะ พี่กริชจะได้ไม่ต้องรีบ”“เอ่อ พี่ก็ออกมาแล้วครับ”“วันนี้เมลจะทำต้มยำกุ้ง พี่กริชจะเข้ามาทานข้าวกับลูกไหมคะ”เสียงอ่อนหวานกึ่งง้องอนด้วยซ้ำ ทำให้คนขับรถเกือบถึงโรงเรียนลูกสาวใจเต้นขึ้น ขยับตัวจากเบาะที่เอนอยู่มานั่งยืดหลังตรง แค่ความอาทรเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ทำให้เขามีกำลังใจขึ้นอีกเป็นกอง ลูกสาวยังกินเผ็ดไม่ได้ ถ้าเมลานีจะทำต้มยำกุ้ง เขาขอเข้าข้างตัวเองได้ไหม ว่าเธอเตรียมไว้เพื่อเขาต่า

กริชประคองร่างของเมลานีให้เอนตัวลงนอนราบ แล้วค่อยปรับหัวเตียงไฟฟ้าให้กระดกขึ้นเล็กน้อย เขาวางแขนข้างหนึ่งไว้ข้างศีรษะ ก้มหน้าชิดจนปลายจมูกคมสันแทบจะสัมผัสกับจมูกรั้นของหญิงสาว เมลานีพยายามถลึงตาใส่แต่ครั้งนี้กริชไม่ยอมถอยห่าง ดวงตาคมกล้าของเขาทั้งท้าทายและยั่วเย้าจนเธอไม่อยากสานสบด้วย“ออกไปห่าง ๆ นะคะพี่กริช”“มาคุยกันก่อนค่ะ”“เรื่องอะไรคะ ทำไมต้องใกล้ขนาดนี้ด้วย”“อยากใกล้มากกว่านี้ แต่เมลใจร้ายกับพี่นัก”“ใครกันแน่”“กับคนอื่นทำไมใจดี กับพี่ทำไมไม่ใจอ่อนบ้างฮึ หนูเมล” กริชกดดันหญิงสาวด้วยลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารดริมฝีปากจนเมลานีต้องเบี่ยงหลบ กลายเป็นปล่อยให้แก้มนุ่มถูกปัดป่ายด้วยริมฝีปากของเขา“ไหนว่ามีเรื่องจะคุยกับเมลคะ” หญิงสาวหลับตาปี๋ วันนี้เธอคงผ่านความตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ เธอจึงไม่สามารถต้านทานแววตาอ่อนหวานแต่ร้อนแรงของเขาได้อีก“จ๋าไม่เคยขอให้พี่พาเมลออกมาจากสถานีตำรวจ แต่เป็นตัวพี่เองที่ทนเห็นเมลติดคุกไม่ได้ ถ้ามีอะไรที่เมลได้ฟังมาจากจ๋าแล้วข้องใจ ขอให้ถามกับพี่ตรง ๆ ได้ไหมคะ”“แต่พี่เคยบอกว่าไม่อยากทำให้คนที่รักพี่ผิดหวัง” เมลานีหันกลับมาค้อนแถมทำปากยื่นเมื่อเธอไม่พอใจ“พี่

คนเจ็บเคลิ้มหลับไปเสียตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็ตอนได้กลิ่นหอมจากกระเทียมที่ผ่านการผัดในกระทะและเสียงเจื้อยแจ้วที่ฟังไม่ได้ศัพท์ของบุตรสาว กริชคงไปรับหนูพายจากโรงเรียนแล้วจึงมาสาละวนอยู่ในครัวต่อ เมลานีได้แต่ชะเง้อชะแง้มองไปทางครัวครู่เดียวลูกสาวตัวน้อยก็ยิ้มร่าวิ่งออกมา“พ่อกิดให้มาหาคุณแม่ค่ะ”“พ่อกริชทำอะไรอยู่คะ”“พ่อกิดทำผัก”“แล้วหนูพายไม่ไปช่วยพ่อกริชเหรอคะลูก”“ไม่ค่ะ”เด็กน้อยเกือบทิ้งตัวนั่งลงบนตักของมารดาตามความเคยชิน แต่นึกถึงคำบอกของคุณพ่อก่อนออกจากครัวก็ชะงักหยุดได้ทัน“โอ๊ะ ห้ามนั่ง”“ทำไมคะ”“คุณแม่เจ็บค่ะ” เมลานีอมยิ้ม คงเป็นพ่อหนูพายนั่นแหละที่จะจัดแจงสอนลูกสาวไว้ก่อนกริชในชุดผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวานแหววถือจานกับข้าวออกมาวางที่โต๊ะอาหาร จัดการมาอุ้มเมลานีไปหย่อนไว้ที่เก้าอี้เหมือนตุ๊กตาตัวหนึ่งบนโต๊ะที่มีทั้งผัดผักรวมมิตรกุ้ง หมูทอดกระเทียม และต้มจืดเต้าหู้หมูสับ เมลานีหันไปมองกริชตาโต ส่วนอีกฝ่ายก็ขยิบตาข้างหนึ่งส่งมาให้ ทำราวกับว่าตนเองเป็นสุดยอดเชฟจากร้านมิชลินสตาร์“ก็ถือว่าเก่งค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะกินได้ไหม” หญิงสาวคว้าช้อนลองตักผัดผักเข้าปาก แล้วหันมองกริชอีกครั

บ้านใหม่ 1กลิ่นดอกโมกหอมอ่อน ๆ โชยกรุ่นทำให้อากาศยามเช้ายิ่งสดชื่น สนามหญ้าเขียวสบายตาที่ถูกดูแลอย่างดีมีละอองน้ำจากหยาดฝนที่เพิ่งทิ้งช่วงไปตอนเช้ามืดพร่างพรมไปทั่วครั้งหนึ่งกริชไม่ชอบบ้านเพราะพื้นที่กว้างขวางทำให้คนตัวคนเดียวอย่างเขายิ่งโดดเดี่ยว แต่พอรู้ว่ามีความรักและมีลูกสาว เขาก็ซื้อบ้าน ซื้อไว้รอตั้งแต่เมลานีบอกให้เขาตัดใจใต้ต้นสนริมทะเลเขาซื้อบ้านที่มีสนามหญ้ากว้างไว้ให้ลูกวิ่งเล่น และปลูกต้นโมกที่ลูกสาวเคยมอบให้ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันไว้รอบรั้ว ตกแต่งบ้านตามความชอบที่เมลานีเคยเพ้อฝันให้ฟังในสมัยเธอยังเป็นนักศึกษา ถ้าหลังกลับมาจากมาเก๊า เขาทุ่มเททุกอย่างเพื่อสร้างไพน์กรุ๊ป หลังกลับมาจากทะเลอย่างเจ็บปวดแสนสาหัสวันนั้น เขาก็อุทิศความหวังทั้งหมดลงมาที่บ้านหลังนี้ สร้างมันทีละส่วนอย่างตั้งใจ เหมือนกับที่เขารอคอยเมลานีอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คล้ายหวังอยู่ลึก ๆ ว่าเขาจะได้มีโอกาสเปลี่ยนบ้านที่เป็นแค่โครงสร้างให้กลายเป็นบ้านที่หมายถึงครอบครัวอย่างแท้จริงและเมื่อวันนั้นมาถึง หญ้าก็เขียวขจี ดอกโมกก็ส่งกลิ่นหอมขจรขจาย…กริชจรดศีรษะลงหอมแก้มนุ่มของลูกสาวตัวน้อยที่ขอแยกห้องนอนไปแล้ว เมื่อ