บทที่ 81

หลังจากเคลียร์ออร์เดอร์เทียนหอมลูกค้าเจ้าประจำที่สั่งเกือบทุกอาทิตย์เสร็จ ก็ใกล้จะถึงเวลาเลิกเรียนของหนูพาย หญิงสาวเตรียมผลไม้ไว้รอลูกเป็นอาหารว่างรองท้องก่อนถึงเวลารับประทานอาหารเย็น เด็กหญิงเริ่มติดขนมหวานเพราะชวนกันกินกับเพื่อน ๆ ที่โรงเรียน เมลานีสังเกตว่าลูกเริ่มมีฟันผุมากขึ้น อีกอย่างเธอไม่อยากบ่มเพาะนิสัยให้ลูกเป็นคนติด

ของหวาน เพราะน้ำตาลที่มากเกินไปย่อมไม่มีผลดีต่อสุขภาพ

หลังปอกแอปเปิลเขียวและแก้วมังกรใส่จานแช่ตู้เย็นเรียบร้อย เมลานีก็นำเนื้อสัตว์ออกมาเพื่อเตรียมทำอาหารไว้เผื่อพ่อของหนูพายที่ขอฝากท้องกับเธอเสียอย่างนั้น

หญิงสาวจัดการแกะกุ้ง หั่นบรอกโคลีล้างพักเอาไว้เพื่อเตรียมผัดให้เข้ากันเป็นของโปรดง่าย ๆ สำหรับลูกสาว อีกหนึ่งเมนูคือซุปไก่มันฝรั่งที่หนูน้อยร้องขอไว้วันก่อน พอจัดเตรียมสองเมนูนี้เสร็จเมลานีก็แอบถอนใจ กริชเป็นคนที่ขาดอาหารรสเผ็ดไม่ได้ ถึงแม้เขาจะปรับตัวเพื่อให้สามารถกินข้าวร่วมโต๊ะกับลูกสาวได้ แต่เมลานีก็สังเกตอยู่บ่อยครั้งว่าเขาจะกินข้าวได้น้อยกว่าปกติ

เมลานีตัดสินใจหยิบปลากระป๋องที่มีอยู่ติดบ้าน เปิดฝาออกแล้วเทใส่จาน ซอยพริก บีบมะนาว โรยผักชี ทำยำปลากระป๋องง่าย ๆ ถือซะว่าทำให้ด้วยความสงสาร เดี๋ยวจะพานไม่มีเรี่ยวไม่มีแรงรับส่งลูก

อีกครู่ใหญ่ก็มีเสียงรถที่คุ้นเคยมาจอดบริเวณหน้าบ้าน เมลานีเปิดประตูรับลูกสาวที่วิ่งเข้ามากอดขาเช่นทุกวัน ด้านหลังเป็นร่างสูงของกริชที่ถือของพะรุงพะรัง

เมลานีกลอกตาอีกครั้ง เขาซื้อขนมและผลไม้เข้ามาฝากไว้ที่บ้านหลังนี้อีกแล้วสินะ หลังจากนั้นก็จะใช้มันเป็นข้ออ้างในการมาขอฝากท้อง ตีหน้ามึนไปเรื่อย ทำตัวแบบนี้หมุนเวียนมาตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา

“คุณแม่ขา หนูพายมาแล้ว”

เมลานียิ้มให้กับความช่างออเซาะของลูกสาว อีกใจก็ปลอดโปร่งที่ลูกตัวน้อยของเธอมีพัฒนาการตามวัยไม่มีอาการป่วยหรือผลข้างเคียงจากการรักษาลิ้นหัวใจตีบอีก นี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เธอยอมอ่อนข้อให้กับพ่อของลูก เพราะกริชไม่เคยละเลยในเรื่องของการพาหนูพายไปพบหมอเฉพาะทางไม่ว่าจะเป็นการนัดครั้งไหน ๆ ก็ตาม

ลำพังแค่เธอคนเดียวคงจะไม่มีปัญญาจัดการให้ลูกสาวได้รับการรักษาได้รวดเร็วและครบครันในโรงพยาบาลเอกชนชั้นนำเช่นนี้ อะไรที่เป็นค่าใช้จ่ายของลูกสาวกริชทุ่มไม่อั้น เธอต้องเป็นฝ่ายห้ามปรามจนถึงขั้นดุกันนั่นแหละเขาถึงจะยอมหยุด ยอมฟัง

“คุณแม่ครับ กริชก็มาแล้ว” ชายหนุ่มเห็นลูกสาวทำตัวน่ารักแล้วได้รับรอยยิ้มจากผู้เป็นแม่ เขาก็รายงานตัวตามบ้าง แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมาคือค้อนวงใหญ่จากแม่ยายหนูน้อย พร้อมกับเสียงหัวเราะของลูกสาวที่หันมาทำหน้าลิงหน้าค่างใส่ผู้เป็นพ่อ เยาะเย้ยที่เขาไม่ได้รับการโอ๋จากมารดาเหมือนอย่างเธอ

“ไปล้างมือทั้งคู่เลยค่ะ มากินผลไม้รองท้องก่อน เดี๋ยวจะได้กินข้าวต่อ”

หนูน้อยวิ่งถลาเข้าไปที่อ่างล้างมือก่อนเป็นคนแรก ส่วนชายหนุ่มก็เลือกวางถุงที่หิ้วอยู่ในมือลงบนโต๊ะกลาง ความรีบร้อนทำให้เขาบังเอิญปัดถุงกระดาษที่พับปากไว้ร่วงลงพื้น ช็อกโกแลตจำนวนมากหล่นเกลื่อน แสดงหลักฐานให้เมลานีรู้ว่าผู้สมรู้ร่วมคิดที่ทำให้ลูกสาวฟันผุกำลังยืนหน้าตาแตกตื่นอยู่ตรงนี้

“พี่กริช เมลบอกแล้วใช่ไหมว่าช่วงนี้งดของหวานให้ลูก”

“ดาร์กช็อกโกแลต” กริชอุบอิบเถียงเสียงเบา ทำให้เมลานียิ่งโมโหไปกันใหญ่ หญิงสาวก้มลงหยิบช็อกโกแลตชิ้นหนึ่งขึ้นมาชูต่อหน้าเขา ใช้มันตีไปที่ต้นแขนของชายหนุ่มด้วยความหมั่นไส้

“ดาร์กไม่ดาร์กแล้วมันยังไงคะ นี่มันช็อกโกแลต หรือพี่อยากจะฟันหลอเป็นเพื่อนลูกดูล่ะ” พอถูกเมลานีขู่แบบนั้น กริชที่ฉีกยิ้มตลอดแบบเห็นฟันครบทุกซี่ก็รีบหุบฉับ เพราะกลัวหญิงสาวจะไปคว้าไขควงมาเลาะฟันเขาเอาเสียดื้อ ๆ

“พี่สงสารลูก หนูเมลอย่าเข้มงวดกับลูกนักเลย ลูกอยากกินก็ให้กินเถอะ จะหวงอะไรกับของกินนักหนา” กริชพยายามปลุกความกล้าของตนเองขึ้นมาสู้กับหญิงสาวทั้งที่น้ำเสียงของเขาอุบอิบสั่นเครือ แต่เพื่อลูกเขาอาจจะต้องสู้กับแม่ และนั่นก็มากพอที่จะทำให้เมลานีระเบิดลง

เขาตามใจลูกในเรื่องผิด ๆ แล้วยังมาโทษเธออีก...

“อ๋อ ที่บ้านนี้มันหวงของกินใช่ไหมคะ ใช่ค่ะ เมลมันคนขี้หวงขี้งก ก็ขอให้รู้ไว้เลยนะคะว่ากับข้าวของบ้านนี้เมลก็จะเก็บไว้กินคนเดียว พี่มาทางไหนไปทางนั้น ไปหากินเอาที่อื่นเลยค่ะ”

“โธ่ เมล ทำเป็นเรื่องใหญ่”

“ยังหรอกค่ะ ถ้าเรื่องใหญ่พี่ได้เจ็บตัวแน่”

“งั้นพี่ตามลูกไปล้างมือก่อนนะคะ” ชายหนุ่มเห็นสถานการณ์ไม่ดี ก็หาทางเลี่ยงอารมณ์โกรธของหญิงสาวไว้ก่อน แต่เมลานีไม่ยอมผ่อนปรนให้สำหรับครั้งนี้

“ไม่ต้องล้างค่ะ ที่นี่แม้แต่น้ำล้างมือก็หวง”

“เมล ไปกันใหญ่แล้ว”

“เชิญค่ะพี่กริช” เพราะเห็นร่างสูงขยับปากเตรียมจะต่อรองเมลานีก็ชี้ให้หยุด

“งั้นวันนี้พี่กลับก่อนก็ได้” กริชมองหญิงสาวตาละห้อยแต่ก็ไม่ได้รับความเมตตาปรานีใด ๆ กลับมา พยายามชะโงกหาตัวช่วยอย่างลูกสาวก็ใช้เวลาล้างมือนานเหลือเกินลูกเอ๊ย สุดท้ายก็ทำได้แค่หมุนตัวออกไปจากบ้านหลังเล็ก ๆ ที่เขาอยากเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งใจจะขาด

กลับไปตั้งหลักก่อนก็ได้ วันแพ้ไม่ได้มีแค่ครั้งเดียวอยู่แล้ว…