All Chapters of พี่ชายเพื่อน: Chapter 21 - Chapter 30

เชอเอมระบายยิ้มไปถึงดวงตา ยืนมองคลื่นทะเลที่ซัดเข้าที่โขดหินสีดำใหญ่ด้านล่างของที่พักที่ติดริมทะเลอย่าง Patong Sunset Villa ที่พักน้องใหม่ที่กำลังโด่งดังในเวลานี้กับห้องท็อปวิวอย่างห้องเอสามศูนย์หนึ่งที่ใครมาก็ต้องเข้าพักห้องนี้ให้ได้ แม้เธอจะรู้มาว่าเซนนิก้ากำลังมีโครงการสร้างโรงแรมที่ภูเก็ต แต่ก็ยังอยู่ในขั้นตอนกำลังดำเนินการก่อสร้าง จึงไม่ได้เข้าไปพักโรงแรมของเขา ครั้นจะพักเข้าพักที่โรงแรมคนรู้จักก็เกรงว่าจะทำให้ชายหนุ่มเกิดความไม่พอใจเอาเปล่า ๆหากไม่ใช่เพราะเคยเจอเขาอารมณ์บูดที่เธอมีเพื่อนผู้ชายมากกว่าเพื่อนผู้หญิงคราวก่อน ก็เหนื่อยแทบแย่กว่าจะง้อสำเร็จ คราวนี้ขอมาเที่ยวพักผ่อนให้เต็มที่ไร้ปัญหาก็พอ เธอจึงเลือกที่จะเข้าพักตามโรงแรมรีสอร์ตที่ไม่มีคนรู้จัก“หิวหรือยัง”เซนนิก้าเดินมาสวมกอดจากด้านหลังเชอเอมพลางเกยคางลงบนไหลของสาวเจ้าอย่างออดอ้อนจนเธอสัมผัสได้ทันทีว่าเขาต้องการอะไร หากไม่ใช่ต้องการเรื่องบนเตียง ก็เพราะเธอกลับไปนอนบ้านจนมีเวลาอยู่กับเขาน้อยขึ้นทุกวัน อีกทั้งเมื่อคืนก็เดินทางมาถึงเกือบเที่ยงคืน ด้วยความเหนื่อย ทั้งเธอและเขาก็พากันอาบน้ำเข้านอนจนเช้า จึงทำให้คนที่เอาแต่

มือเล็กไม่วายช่วยเร่งรูดขึ้นลงไปตามโพรงปากที่ทั้งดูดดุน ทั้งรูดรั้งจนเสียงครางต่ำเปล่งออกมาเป็นระยะ พร้อมกับมือหนาที่ออกแรงกดศีรษะยามที่เธอดูดดุนลึกจนลำคอ“อื้อส์...ดี ดีมากน้องเอม”เซนนิก้าครางต่ำ หลุบสายตามองเชอเอมด้วยสายตาลุ่มลึกอย่างพึงใจกับการกระทำของเธอ เพียงไม่นานแรงดูดดุนและรูดรั้งทั้งโพรงปากเล็กร้อนและมือเรียวบางก็ทำให้เขาถึงฝั่งฝัน ปลดปล่อยธารน้ำขาวขุ่นเต็มโพรงปาก ทว่าไม่ทำให้หญิงสาวรู้สึกขยะแขยงแต่อย่างใด เมื่อความรู้สึกของเธอยินยอมที่จะทำให้ท่อนเอ็นร้อนปลดปล่อยในโพรงปากเธอผละโพรงปากออก เงยหน้าขึ้นไปมองคนที่ปลดปล่อยเข้ามา พลางยกปลายนิ้วหัวแม่มือมาปาดที่มุมปากของตัวเองแล้วกลืนธารน้ำอุ่นลงคอต่อหน้าเขาอย่างยั่วยวน“ชอบไหมคะที่เอมทำ”“ชอบ ชอบมาก พี่หลงเอมหัวปักหัวปำแล้วสิ”ชายหนุ่มยันตัวขึ้น โน้มใบหน้าไปหาหญิงสาว พลางยื่นมือไปลากไล้ที่ริมฝีปากอิ่ม มองสบสายตาเฉี่ยวหวานที่มองมา“พี่เซนสะอาด” เธอพูดพลางเคลื่อนมือไปรูดรั้งที่ท่อนเอ็นที่ยังคงแข็งขึงอยู่อีกครั้ง สายตาสบคลายจะท้าทาย ทว่ากำลังเชิญชวนให้เขาพาเธอไปถึงฝั่งฝัน“นี่หรือ การชดเชยให้กับพี่...สาวน้อย เธอจะยั่วเกินไปแล้วนะ” เข

บทที่ 7 อะไรที่มันชัดเจนยากจะพูด  “ไปเปลี่ยนชุด” เสียงเข้มพร้อมสายตาคมดุจับจ้องไปที่หญิงสาวในชุดเกาะอกซิปหน้าผ่าปลาย สวมใส่กางเกงสั้นสีขาวตัดกับสีเสื้อน้ำเงินเข้ม เกล้าผมเป็นมวยอย่างลวก ๆ ปอยผมถูกปล่อยเสริมความสวยเซ็กซี่ให้กับสาวเจ้าได้เป็นอย่างดี เชอเอมยืนมองเซนนิก้าที่นั่งกอดอกไขว่ห้างบนเก้าอี้หวายสีขาว มองมาด้วยสายตาดุจนเธอแอบขัดใจเล็กน้อย“ไม่เปลี่ยนค่ะ ถ้าจะเปลี่ยน เอมจะเปลี่ยนเป็นชุดบิกินีแทน เลือกเอาค่ะ” เธอเถียงคนที่กำลังจะองค์มารลง“พี่ไม่ชอบ”“แต่เอมชอบ”“พี่หวง พี่ไม่ชอบให้ใครมอง”“เขาก็ได้แค่มอง จับก็ไม่ได้ มีเสือดุอย่างพี่”“จะออกไปทั้งชุดแบบนี้ให้ได้ใช่มั้ย”ชายหนุ่มกดเสียงต่ำถามกลับไป สายตายังคงดุดันจนหญิงสาวก็แอบหวั่น ๆ อยู่ไม่น้อย แต่เธอตั้งใจแล้วว่าจะสวมชุดนี้ไปเดินเล่นกับเขาในยามเย็นของวันนี้ เมื่อคืนไม่รู้ว่าใครเป็นคนคุมเกมกันแน่ถึงได้ลากยาวจนฟ้าสาง ยามได้หลับพักผ่อนก็กินเวล

แต่ทว่าความสัมพันธ์ที่ผ่านมาในอดีตใช่ว่าเธอจะไม่เข้าใจ เพราะท้ายที่สุด คนที่ถูกทำร้ายความรู้สึกก็คือเธอจากผู้ชายเหล่านั้นที่ลุ่มหลงความจอมปลอมทำไมกัน...ทำไมคนที่คิดจะจริงจังกับความรักและอยากทุ่มเทให้กับมันถึงได้ถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้ กับคนที่มองไม่เห็นค่าความรักนอกจากเงิน ถึงได้มีแต่คนมอบความรักให้กันนะ เธอไม่เข้าใจ ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น แม้ก่อนหน้าจะคบกับใครเพราะสถานะก็ตาม แต่สาวเจ้าไม่เคยเลยที่จะมองเป็นเรื่องไม่สำคัญ ต่อให้คบกันเพราะความเหมาะสม แต่เธอก็ให้ความสำคัญ ให้เกียรติอีกฝ่ายเสมอสาวเจ้ายังคงบ่นกับตัวเองภายในใจ พลางก้าวเดินต่อเพื่อหาจุดนั่งลงดูพระอาทิตย์ตรงลับขอบฟ้า แม้จะไม่ใช่มุมที่สวยเท่าแหลมพรหมเทพ แต่คนก็ไม่เยอะวุ่นวายจนหมดอารมณ์โรแมนติกยามได้มองพระอาทิตย์ตกที่ริมขอบฟ้าซึ่งบรรจบเป็นเส้นตรงกับผืนทะเลกว้างพลันคำพูดและการกระทำของเขาเมื่อช่วงบ่ายก็หวนกลับมาอีกครั้งเมื่อในหัวมีพื้นที่ว่างจนมันแทรกเข้ามาให้คิดอย่างหักห้ามใจไม่ได้ ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาฉับพลัน แค่เพียงคิดกับเรื่องเมื่อช่วงบ่าย คำพูดหยอกเย้าและรอยยิ้มของเขาที่ไม่คิดเลยว่าจะปรากฏกับคนอย

บทที่ 8ไม่รู้จะหึงหรือจะเอ็นดูดี  เท้าของเชอเอมชะงักเมื่อดินเข้ามาบริเวณเคานเตอร์ที่พัก จึงทำให้เท้าของเซนนิก้าชะงักตาม มือที่กุมกันอยู่ถูกหญิงสาวปล่อยออกแล้วก้าวเดินไปหาชายหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งอยู่บริเวณที่นั่งพักด้วยรอยยิ้มที่ทำให้เซนนิก้าแอบไม่พอใจเมื่อเธอกำลังยิ้มให้กับผู้ชายอื่น ทั้งยังมีท่าทีสนิทสนมเกินกว่าเพื่อนกันอย่างเห็นได้ชัด“พี่คราม! มาที่นี่ทำไมคะ” เชอเอมเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มดีใจ เพราะนาน ๆ ทีหญิงสาวจะได้เห็นหน้าค่าตาผู้ชายที่เปรียบเสมือนพี่ชายแท้ ๆ คนนี้ ที่เอาแต่อุดอู้อยู่แต่ภูเก็ต ไม่ยอมไปที่อื่นง่าย ๆ มีแต่จะส่งแฟนหนุ่มอย่างซิกก้าไปรับหน้าตลอด“พ่อเอมให้พี่มาดูแล” ฟ้าครามพูดออกไปตามตรงอย่างไม่ปิดบัง ด้วยเพราะสำหรับชายหนุ่มแล้ว เรื่องของเชอเอมเขาไม่ได้อยากเข้าไปยุ่งเพื่อตอบแทนกับการที่ช่วยเขากับซิกก้าให้พ้นหูพ้นตาคนของครอบครัวซิกก้าจนได้อยู่ด้วยกัน ทั้งเขาและเธอก็ไม่เคยมีเรื่องต้องปิดบังกันแม้แต่เรื่องเดียว“คุณพ่อนะคุณพ่อ สุดท้ายก็ไม่ปล่อยกันจริง ๆ ขอกลับไปตอนยั