บททั้งหมดของ ร้ายพ่ายรัก: บทที่ 21 - บทที่ 30

หนึ่งเดือนต่อมา มะลิกำลังทำกายภาพบำบัดให้ภาคินด้วยท่านอนราบลงบนเตียง กำลังยกบริหารกล้ามเนื้อขาขึ้นลงไปมา ภาคินก็เอาแต่จ้องมองหน้ามะลิ จนเธอประหม่าเขินอายหน้าแดงก่ำ อมยิ้มน้อยๆ "ทำไมเขินฉันเหรอ" "พี่คินถามมาได้ เขินสิคะ" "อย่าไปเขินอายอย่างนี้กับใครอีกล่ะ" "พี่คินพูดแบบนี้ หมายความว่ายังไงคะ"

"ผมก็จะตามตื้อตามจีบ จนคุณใจอ่อนนั้นแหละ" "งั้นก็ตามใจค่ะ" ก้มหน้าทานข้าวต่อ "คุณพูดอย่างนี้ แสดงว่าได้ใช่ไหม" มินไม่ตอบแต่กลับส่งยิ้มให้หมอต้นแทนคำตอบ หมอต้นจึงยิ้มรับ ทั้งคู่นั่งทานข้าวไปก็ชวนกันพูดคุยไปเรื่อยเปื่อยและทำความรู้จักกันมากขึ้น ด้านมะลิหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวให้ภาคินเสร็จก็กลับเข

"ไปกันเถอะ" มะลิเอ่ยขึ้น "จ้ะ" มินรับคำแล้วเข็นภาคินไปข้างหน้า "แล้วเธอไปชื้ออะไรมา" ภาคินถามมะลิระหว่างทางที่เดินไปที่รถ "สมุดวาดรูปกับดินสอค่ะ" "แล้วนั้นอะไรสีส้มๆ" "อ๋อ ที่เสียบปากกาวางโต๊ะเป็นผลส้มค่ะ มะลิชื้อมาให้พี่คินค่ะ" มะลิหยิบออกมาให้ภาคินดู "อืม" พยักหน้าแล้วหันไปทางอื่น มะลิหน้า

วันต่อมา มะลิตื่นนอนแต่เช้าลุกจากโซฟาเก็บหมอนกับผ้าห่มเอาเข้าไปเก็บข้างในห้องนอนพร้อมกับจัดการทำธุระส่วนตัวจนเสร็จเรียบร้อย จากนั้นก็ตรงไปยังห้องนอนของภาคิน เห็นภาคินหลับอยู่จึงไปเตรียมผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าเพื่อที่จะอาบน้ำให้ภาคินเมื่อตื่นขึ้นมา มะลิจัดโน้นทำนี้อยู่สักพัก เห็นภาคินไม่ยอมตื่นนอนสักทีเ

"ทานเยอะๆ นะ หนูมะลิจะได้มีแรงดูแลพี่คินเขา" อัมพรพูดด้วยความเอ็นดู "ค่ะ" "ว่าแต่ขาของพี่คินเขาอาการเป็นยังไงบ้างจ้ะ" อัมพรถามขึ้น "ก็ดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ ขยับนิ้วเท้าได้เยอะกว่าเดิมแล้วค่ะ" มะลิส่งยิ้มให้อัมพร "ถ้าเกิดว่าลูกชายป้ากลับมาเดินได้อีก สงสัยคงต้องมีรางวัลพิเศษให้หนูมะลิแล้วล่ะ" อัมพรส่