บททั้งหมดของ บ่วงสวาทซีอีโอคลั่งรัก: บทที่ 1 - บทที่ 10

ตอนที่ 1 วันแรกที่พลาดพลั้งสนามบินสุวรรณภูมิ เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นตามไรผม แม้ว่าเครื่องปรับอากาศในอาคารของผู้โดยสารจะเย็นเฉียบ ชายวัยกลางคนยกมือซ้ายขึ้นมองนาฬิกาบนข้อมือของตัวเองก่อนที่เครื่องบินจะลงจอดตามเวลา แต่ทำไมลูกชายคนเดียวของเจ้านายเขาถึงยังไม่ออกมาสักที หรือว่าคุณภพจะเปลี่ยนใจไม่กลับมาวันนี้? เขาพลางนึกทบทวนวันเวลาตามที่เจ้านายบอก“ก็วันนี้นี่น่า” คนขับรถวัยกลางคนพึมพำทันใดนั้น! สายตาของประสบโชคคนขับรถของตะกูลอดิศวรก็สะดุดตากับชายร่างสูงผมยาวประบ่าคนหนึ่ง เขาสวมแว่นตาดำทรงเท่ เดินออกมาจากประตูด้วยท่าทางมาดมั่น ราวกับนายแบบที่กำลังเดินเฉิดฉายอยู่บนเวที คนขับรถวัยกลางคนขมวดคิ้วมุ่น เขาไม่คุ้นหน้าชายหนุ่มคนนี้เลย หรือว่าจะเป็นพวกดาราที่มาถ่ายละครแถวที่สนามบินกันแน่!“ไปกันครับพี่โชค?” ชายวัยกลางคนที่กำลังครุ่นคิดเงยหน้ามองก่อนจะตกตะลึงเมื่อชายคนเมื่อสักครู่มาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาก่อนจะถอดแว่นตาดำออก เผยให้เห็นใบหน้าหล่อคมเข้มที่ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าเมื่อก่อน ประสบโชคถึงกับตาโตด้วยความตะลึงงัน“พี่โชค!!! จำผมไม่ได้เหรอครับ?” ปุณณภพเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม“คุณภพ!!!” ประสบโชคอุทานด้ว

ตอนที่ 3 หลอกแต๊ะอั๋ง“เมื่อกี้นี้..ผมรู้สึกดีขึ้นมากเลย อ้อมกอดของคุณอุ่นจัง” คราวนี้หญิงสาวรู้แล้วว่าตัวเองถูกหลอกจึงต่อว่ากลับทันที“ฮื้อ!!!..ไอ้คนฉวยโอกาส! นี่นายกล้าดียังไงถึงมาหลอกแต๊ะอั๋งฉัน..ห๊า!!!”“ไม่ได้หลอกสักหน่อย ก็เมื่อตะกี้ผมเจ็บจริง ๆ แล้วคุณก็เป็นคนทำให้ผมเจ็บนะครับ” หญิงสาวที่เหลือบไปเห็นรถตัวเองเสียหายก็โวยลั่นขึ้นอีกครั้ง“โห่!!!..รถฉ้าน!!!! ตาย ๆ หมดกัน”“นี่เป็นอะไรมากมั้ยคุณ ก็แค่สีถลอกนิดเดียวเอง จะร้องโวยวายทำไมนักหนา เหมือนผมไปฆ่าพ่อคุณตายงั้นแหละ” ปุณณภพตามมากวนอารมณ์เธออยู่ที่รถ มธุสรขมวดคิ้วมุ่น เธอจ้องมองปุณณภพด้วยสายตาจับผิด เธอสังเกตเห็นว่าเขาไม่ได้มีท่าทีเจ็บปวดอะไรเลยสักนิด “นี่นายรู้อะไรมั้ย?..รถฉันน่ะ เป็นรถนำเข้า มีเพียงไม่กี่คันในโลก!” มธุสรตวาดเสียงดัง ราวกับเสียงไซเรนเตือนภัยก่อนจะยืนไว้อาลัยให้กับรถของตัวเอง “นี่คุณ!!..อย่าบ่นนักเลยน่า ค่าเสียหายเท่าไหร่ ก็ว่ามา เดี๋ยวผมจัดการให้” ปุณณภพยักไหล่ขึ้นอย่างยียวน เขาอยากจะชดใช้ให้เธอ เพราะต้องการเบอร์มือถือของหญิงสาว ปุณณภพไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกอยากเข้าใกล้ผู้หญิงคนนี้ ทั้งๆ ที่เธอปากร้ายและเอาแ

ตอนที่ 5 เรื่องบังเอิญหรือพรหมลิขิตระหว่างทางที่รถแท็กซี่แล่นผ่านถนนสายหลัก ปุณณภพได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขาล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วกดรับสาย“ฮัลโหล..พ่อ”ทันทีที่เสียงปลายสายดังขึ้น ปุณณภพแทบจะยกมือขึ้นปิดหู เมื่อได้ยินเสียงบ่นของผู้เป็นบิดา“เฮ่ย!! นี่แกมัวทำอะไรอยู่เจ้าภพ” คุณรังสิมันต์ถามเสียงเข้ม และไม่ปล่อยเวลาให้ปุณณภพได้มีเวลาอธิบาย“ใจเย็นๆ ครับพ่อ” ปุณณภพตอบเสียงอ่อน“นี่แกมัวทำอะไรอยู่”“พอดีรถที่ผมขับมาเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยครับพ่อ...” ปุณณภพตอบตะกุกตะกัก“เกิดอะไรขึ้น แล้วแกเป็นอะไรมากรึเปล่า” คุณรังสิมันต์ถามด้วยความตกใจ“ผมไม่เป็นอะไรมากครับ แต่รถมอเตอร์ไซค์ของพี่แย้มเนี่ยสิ...เละ!” ปุณณภพตอบเสียงแผ่ว“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพ่อจะให้ประสบโชคไปรับแก”“ไม่เป็นไรครับพ่อ ตอนนี้ผมกำลังนั่งแท็กซี่ไปที่บริษัทแล้ว” ปุณณภพรีบปฏิเสธความช่วยเหลือ“แกไม่ต้องมาแล้วล่ะ พ่อเลื่อนนัดประชุมเป็นวันพรุ่งนี้แล้วเกรงใจคุณชลธีร์เค้า แล้วแกก็รีบไปตรวจที่โรงพยาบาลซะ” ผู้เป็นบิดารีบบอก ห่วงก็ห่วงโกรธก็โกรธแต่ไม่รู้จะทำอย่างไรปุณณภพกดวางสายและบอกให้แท็กซี่วนกลับไปส่งเขายังร้านซ่อมมอ

ตอนที่ 7 สงครามเย็นมธุสรทำทีเป็นไม่สนใจปุณณภพ และตั้งใจฟังการประชุมต่อไป แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะแอบมองเขาอยู่เป็นระยะ ในขณะที่สายตาของปุณณภพก็จ้องมาที่ร่างบางระหงของเธออย่างไม่ลดละ มธุสรจ้องมองกลับเขาด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา ราวกับกำลังประเมินเขาอยู่ ปุณณภพรู้ดีว่าเธอกำลังเล่นสงครามประสาทกับเขา และเขาก็พร้อมที่จะเล่นเกมนี้กับเธอ ในใจของซีอีโอหนุ่มจึงเต็มไปด้วยความรู้สึกท้าทาย “ท่านผู้บริหารทุกท่านครับ วันนี้ผมมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องที่จะแจ้งให้ทุกท่านทราบ เรากำลังจะมีโครงการพิเศษ ซึ่งจะเป็นการพลิกโฉมธุรกิจของเรา เพื่อกระจายความเสี่ยงและสร้างรายได้ที่มั่นคง เราจะเปิดตัวโครงการคอนโดมิเนียมที่อยู่อาศัยระดับหรู ซึ่งจะเป็นโครงการเรือธงของบริษัทในอนาคตโครงการนี้ไม่ใช่แค่เป็นการสร้างคอนโดมิเนียมธรรมดา แต่เป็นการสร้างไลฟ์สไตล์ที่เหนือระดับ เราจะเน้นการออกแบบที่ทันสมัย วัสดุคุณภาพเยี่ยม และสิ่งอำนวยความสะดวกที่ครบครัน เพื่อตอบสนองความต้องการของกลุ่มลูกค้าที่มีกำลังซื้อสูงของเราและเพื่อให้โครงการนี้ประสบความสำเร็จตรงตามเป้าหมาย เราจึงต้องการหัวหน้าโครงการที่มีความสามารถ ผมจึงขอประ

ตอนที่ 9 ฝันสวาท NC“ฉันไม่มีอะไรที่จะต้องกลัวคุณ” มธุสรตอบเสียงแข็ง แต่แววตากลับสั่นระริก ปุณณภพยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินเสียงหวานเอ่ยเช่นนั้น“งั้นก็ดีเลยครับ เพราะผมอยากรู้จักคุณให้มากกว่านี้..” ปุณณภพกล่าวเสียงกระซิบแล้วพลางก้าวเท้าเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น“แต่ฉันไม่อยาก!” มธุสรตอบเสียงแข็งจนแทบจะกลายเป็นสั่น “และถ้านอกเหนือจากเรื่องงาน ฉันไม่จำเป็นต้องคุยกับคนอย่างคุณ!!” เธอกลั้นใจพูดมันออกมา“คุณไม่อยากแต่ผมอยาก” ปุณณภพก้าวเข้ามาใกล้เธอเรื่อย ๆ “หยุดนะ!!..นี่คุณจะทำอะไร” มธุสรเน้นเสียง“ก็จะทำให้คนสวย ๆ อย่างคุณ...รู้จักผมมากกว่านี้น่ะสิ!” ปุณณภพตอบเสียงแหบพร่า มือหนาเอื้อมมาลูบไล้แก้มเนียนของเธอเบาๆ สัมผัสอุ่นร้อนนั้นทำให้มธุสรขนลุกซู่“นี่คุณ!!!..มันจะมากไปแล้วนะ” มธุสรพยายามบอกชายหนุ่มตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่ปกติ แต่หัวใจกลับเต้นแรงไม่เป็นกระบวน“ผมอยากให้เราเข้าใจกันทุกเรื่อง” ปุณณภพกระซิบข้างหูเธอ ก่อนจะดึงปอยผมของเธอมาสูดดมเข้าปอด“เราเข้าใจกันในแบบที่ไม่มีใครรู้..คุณโอเคมั้ย”ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาไล่เลียติ่งหูเล็กๆ ของเธอ มธุสรหลับตาลง สองมือยกขึ้นมาผลักอกแกร่งของเขาอย่างแผ่วเบา