กู้เวินเหยียนกับเสิ่นเจียรุ่ยไม่กินเส้นกันมาตั้งแต่เด็กบังเอิญในปีนั้น คนที่เหมาะสมจะจับคู่แต่งงานกันในวงการก็เหลือแค่พวกเขาสองคนเท่านั้นกู้เวินเหยียนประกาศหนักแน่นว่าต่อให้ตายก็จะไม่มีวันแต่งงานกับเสิ่นเจียรุ่ยเสิ่นเจียรุ่ยเกิดสนใจขึ้นมาทันที “งั้นฉันก็ตัดสินใจแต่งกับนายแล้วล่ะ นายรีบไปตายซะเถอะ”ในวันแต่งงาน กู้เวินเหยียนปล่อยไก่นับสิบตัวออกมาเพื่อทำให้เสิ่นเจียรุ่ยอับอายเธอทำหน้าไร้อารมณ์ คว้าไก่ตัวหนึ่งขึ้นมาแล้วเรียกมันว่า “สามี”กู้เวินเหยียนหมดอารมณ์ล้อเล่นลงไปทันทีมองดูเสิ่นเจียรุ่ยที่ดื้อดึงจะมาแต่งกับเขา เขาก็พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงเสียดแทงเยาะเย้ย“เธอจะต้องเสียใจทีหลังแน่”แต่งงานกันมาได้สามปี เสิ่นเจียรุ่ยจับกู้เวินเหยียนคาหนังคาเขาอยู่บนเตียงเป็นครั้งที่เก้าสิบเก้าจนถึงตอนนี้เอง เธอถึงได้เข้าใจอย่างแท้จริงที่ว่าความเสียใจตามที่กู้เวินเหยียนพูดไว้มันคืออะไรกันแน่นั่งเครื่องบินมาทั้งคืน เสิ่นเจียรุ่ยใบหน้าซีดเหลือง มองไปที่เสื้อผ้าที่ถูกทิ้งเกลื่อนเต็มพื้นกลิ่นคาวและกลิ่นสาบที่ลอยฟุ้งอยู่ในอากาศทำให้กระเพาะของเธอปั่นป่วนขึ้นมาเป็นระลอกกู้เวินเหยียนท่อน
อ่านเพิ่มเติม
เข้าสู่ระบบ
