Semua Bab UNEXPECTED CONTRACT WITH MY NINONG: Bab 1 - Bab 10

Present DayTen Years LaterWALANG tigil ang paghagulhol ni Leina habang nakatingin sa kanyang mga magulang na nasa loob ng kulangan."Pa, ipinapangako ko po sa inyo na ilalabas ko kayo ni Mama rito... hindi ko po kayo kayang makita na nasa ganyang kalagayan..." pangakong sabi ni Leina habang nakahawak sa rehas.Yakap ni Castor ang asawang si Lea na panay din ang iyak. Hindi nila inaasahan na mangyayari ito. Nagulat na lamang sila na biglang may pumuntang mga pulis sa bahay nila at ipinakita ang arrest warrant. Nagulat din siyang kasama niya ang asawa. Mahina na ang katawan ni Lea para maranasan ang makulong."Anak... Leina, puntahan mo ang Ninong mo sa Maynila. Sabihin mo na nakakulong kami ng Mama mo. Ang Ninong mo na lang tanging pag-asa para makalaya kami ni Lea.""H-Ho?" sabi ni Leina. "Saan ko po siya makikita. Pa?""May booklet ako sa drawer ko. Kunin mo 'yon... andoon ang address ni Emil," sagot ni Castor.Napayuko si Leina. "P-Pa, wala na po tayong bahay... kinuha na po ng b

NAGLAKAD-LAKAD si Leina. Hindi niya alam kung saan siya dadalhin ng kanyang mga paa. Wala rin siyang tutuluyan ngayong gabi. Ubos na ang pera niya, na kahit pangkain ay wala siya. Pumasok siya sa isang eskinita, umaasang makakakita ng kahit anong puwedeng pagtaguan o maupuan man lang. Madilim na ang paligid at malamig na rin ang simoy ng hangin. Napahigpit siya ng yakap sa sarili habang pinagmamasdan ang mga dumadaang sasakyan sa kalsada. "Anong gagawin ko ngayon?" mahina niyang tanong sa sarili, halos pabulong. Wala na siyang ibang kakilala sa Maynila. Hindi naman siya palakaibigan noong nagtatrabaho pa siya. Ni hindi rin niya alam kung saan magsisimula. Sa bawat hakbang niya ay parang lalong bumibigat ang dibdib niya. Gutom, pagod, takot at lahat na ay sabay-sabay na bumabalot sa kanya. Hanggang sa napansin niyang may maliit na karinderya sa dulo ng kanto. Sarado na ito, pero may bubong sa labas na may upuang kahoy. Doon siya dahan-dahang naupo, pinikit ang mga mata, at huminga

HINAWAKAN ni Emil si Leina sa braso at inalalayan na tumayo. "Ang maigi pa ay dalhin kita sa mansyon. Nang makapaligo ka at makapagbihis ng maayos. Tignan mo nga ang sarili mo," sabi ni Emil at utos sa dalaga. Napatingin nga si Leina sa kanyang damit habang tumatayo. "Pasensiya na po. Kahit mga damit ko po ay hindi ko naisalba." "Ang baho mo nga, hija..." sabi ni Emil na natatawa at tinakpan ang ilong. Hindi rin napigilan ni Leina ang matawa. Pero nahiya rin para sa sarili. “Sobrang gutom ka na siguro…” dagdag ni Emil, pero kahit nakangiti, ramdam ni Leina ang pagsusuri sa bawat galaw niya. Tumikhim si Emil, saka siya marahang itinulak palabas ng opisina. Hinawakan pa nito ang likod niya. Ramdam ni Leina ang lambot ng kamay ng kanyang Ninong Emil sa kanyang likod, para ba siyang isang mamahaling hiyas na dapat ingatan. “Halika na. Ayoko nang may makita akong nambabastos sa'yo,” aniya habang binubuksan ang pinto. Paglabas nila sa hallway, agad na tumahimik ang mga tauhan, halata

TAPOS na maligo si Leina at dahan-dahan niyang isinara ang pinto ng banyo. Nagulat siya na maraming paper bags ang nasa tabi ng kama. "Para kanino po ang lahat ng mga 'yan?" untag niya, na tinuturo ng tingin ang mga paper bags. "For you... I ask my secretary to buy for you," sagot ni Emil. "Nakakahiya naman po sa inyo. Naabala pa po kayo. Okay lang naman po na paunti-unti. Kapag nakakuha na po ako ng bagong trabaho ko ay bibili na rin po ako." "Don't mention it. At hindi mo kailangan na maghanap ng trabaho. Kaya kong ibigay lahat ng pangangailangan mo, Leina. Basta rito ka lang sa mansyon...." Kipkip ni Leina ang kanyang roba sa dibdib. At napasinghap. "Ano po ang gagawin ko rito sa mansyon n'yo? Gusto ko rin pong magtrabaho. Paano ko po maibibigay ang lahat ng kailangaan nina Mama at Papa sa loob ng kulungan?" Mariing napabuntonghininga si Emil. "Nabanggit ko na kanina na ako na ang bahala sa'yo. Hindi mo na po-problemahin ang lahat. Basta magtiwala ka lang sa akin..." Humi

NAPAHIMAS si Vic sa sentido. “Sige, pero kailangan kong malaman ang eksaktong terms na gusto mo. Hindi ako puwedeng gumawa nang wala man lang akong alam sa plano mo.” Dito bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Emil. Hindi pa rin malambot ang kanyang awra pero mas nakatuon ang atensyon sa sinabi ni Vic. “Number one,” aniya, “I want full guardianship of Leina… until further notice.” Napasinghap si Vic, halatang hindi niya in-expect ‘yon. “Guardianship? Emil, pwede namang voluntary custody. Bakit kontrata?” Paano ito naisip ni Emil? Wala siyang masyadong alam tungkol kay Leina pero alam niya ang kaso ng mga magulang nito dahil kalat na rin sa news. “Because, ayokong magkaroon ng kahit sinong pwedeng umaligid o manghimasok sa kanya. Pamilya niya man, kaibigan o kahit na sino. I want everything in writing," sagot ni Emil habang nag-iinit ang tingin. Nagulat si Vic at napaatras sa upuan niya. “Holy! Emil, this is sounding more like… possession than protection.” Nanigas ang panga ni Emi