All Chapters of รักเมียหลงเมีย(เด็ก): Chapter 11 - Chapter 16

EP 8เจ้าข้าวเจ้าของหลังจากที่เดินเที่ยวจนสำราญใจแล้วก็พากันแยกย้ายกลับบ้าน พอดีพี่ต้ามารับกัสเอง ฉันเลยไม่ต้องไปส่งในจังหวะที่เปิดประตูจะขึ้นรถนั้นก็มีมือคนมาดันมันปิดลง“คุยกันก่อน”“คุยเรื่องอะไรคะ ถ้าไม่สำคัญมากก็ไว้วันหลังแล้วกัน”เปิดประตูรถอีกครั้ง และมันก็ถูกปิดลงอีกครั้งเช่นกัน“คือ...” พี่เวย์กระอักกระอ่วนแล้วลุกลี้ลุกลน “คือพี่...”“อธิบายอะไรก็ฟังไม่ขึ้นหรอกค่ะ เห็นอยู่เต็มสองตาขนาดนั้น นี่ยังไม่ทันข้ามวันเลยนะคะพี่ก็ควงผู้หญิงอื่นแล้ว พายคิดว่าควรที่จะยุติเรื่องของเราดีกว่า อย่ามาสานต่อให้เสียเวลาอีกเลย” “ไม่เอา” พี่เวย์เอามือทั้งสองไปกุมไว้ “ขอโทษได้ไหม ผิดไปแล้ว” ทำตาปริบๆ ใส่“ไม่ค่ะ ไม่ยกโทษให้ เพราะไม่ได้โกรธอะไร อีกอย่างพายก็เฉยๆ นะ พี่ไม่ได้มีบทบาทอะไรในชีวิตมากมายขนาดนั้น” พูดถากถางอย่างไม่ไยดี ก่อนจะชักมือกลับ “โห...พาย...” “คือ...พายขอตัวก่อนได้ไหม มีนัดที่จะต้องไปต่ออะค่ะ”“กับใคร ผู้หญิงหรือผู้ชาย!?”“อยากรู้เรื่องส่วนตัวของคนอื่นไปทำไมคะ”ทีแบบนี้มาทำเป็นสนใจนะไอ้พี่เวย์“คนอื่นที่ไหน พายเป็นแฟนพี่นะ!” พูดจาขึงขังแล้วดึงตัวฉันเข้าไปโอบอย่างไม่อายสายตาคนที

EP 10ก็แล้วแต่เวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบสองเดือนตั้งแต่วันนั้นจวบจนถึงวันนี้ฉันก็ไม่เจอหน้าพี่เวย์อีกเลย เขาไม่ได้มาตามตื๊อหรือว่ามาหาแต่อย่างใด หายหน้าหายตาไปแบบเงียบเชียบคิดไว้ไม่มีผิดว่าผู้ชายแบบเขาเคยจริงจังและจริงใจกับใครที่ไหน โกหกหลอกลวงกระล่อนปลิ้นปล้อนไปเรื่อย ดีนะที่ฉันไม่ได้เทใจหรือว่ารู้สึกอะไรกับเขาเยอะเกินไป ไม่อย่างนั้นคงจะมานั่งร้องไห้ฟูมฟายวิ่งตามเขาเหมือนหมาหาเจ้าของแต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันพลาดมาก แบบมากที่สุดคือ...ท้อง!พลาดท้องกับผู้ชายพรรค์นั้น ไม่ได้ตั้งใจจะปล่อย แต่ผิดที่เผลอเรอไม่กินยาคุม และก็ไม่คาดคิดว่ามีอะไรกับเขาแค่ไม่กี่ครั้งแล้วจะตั้งท้องฉันท้องได้แปดสัปดาห์หรือประมาณสองเดือน และตอนที่มีอะไรกับพี่เวย์ครั้งสุดท้ายก็คือเมื่อสองเดือนที่แล้วคนที่รู้ว่าท้องมีแค่ฉัน ย่า ลุงนิด และกัสที่เป็นเพื่อนสนิท“กินเยอะๆ ตัวน้อยในท้องจะได้แข็งแรง” ย่าตักอาหารมาใส่จานฉันเต็มไปหมดจนกินไม่ทัน “โห...กินไม่ทันแล้วค่ะ อีกอย่างพายรู้สึกเบื่ออาหารจังเลย” นั่งมองอาหารในจานแล้วสะอิดสะเอียน มันเบื่อไปหมด อาจจะเป็นอาการแพ้ท้องอย่างหนึ่งก็ได้มั้งไม่อ้วก ไม่เหม็น ไม่เวียนหัว แต่เบื่

EP 12ก็เลือกมาเลยวันถัดมาร้านขายของสำหรับเด็กแรกเกิดก็ไม่ได้อะไร แค่พ่อดันไปบอกแม่เรื่องที่ผมทำผู้หญิงท้องอะดิ โดนแม่บ่นจนหูชาแถมยังลากมาดูของใช้เด็กอ่อนเพื่อที่จะซื้อเตรียมไว้ขี้เห่อจริงๆ คุณนายวราอีกอย่างเด็กเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ยังไม่รู้เลย แถมฝ่ายผู้หญิงเขาปฏิเสธจะเป็นจะตายว่าไม่ให้รับผิดชอบ แล้วผมจะดันทุรังเพื่ออะไรมีก็แต่แม่ที่คะยั้นคะยอให้กลับไปง้อ บอกเลยว่าคนอย่างไอ้เวย์ไม่ง้อใครหรอก ไม่แน่นอน! “เอาทุกอย่างที่เด็กอ่อนจำเป็นต้องใช้เลยนะ ขอแบบสีกลางๆ ที่ใช้ได้ทั้งเด็กผู้ชายและผู้หญิง” แม่บอกกับพนักงานในร้านแล้วเดินดูต่อ “แม่จะซื้อไปเพื่ออะไรทั้งๆ ที่ฝั่งนั้นเขาไล่ลูกชายแม่นะ” ผมบอกกับแม่แล้วเดินขนาบข้าง“เขาไล่แกไม่ได้ไล่ฉัน และอีกอย่างฉันจะเข้าไปในฐานะย่าของเด็กในท้อง” แม่ตอบแล้วมองตาดุใส่ “ถ้าไม่ไปก็แค่บอกที่อยู่บ้านของเด็กผู้หญิงคนนั้นมา เดี๋ยวแม่จะไปเอง” “แม่...”“ทำตัวโง่เง่าไม่ต่างจากพ่อแกเลยนะ สันดาน!”เอ้า ลามไปพ่อเฉย ป่านนี้นั่งสะดุ้งแล้วมั้งนั่นเวลาต่อมา ณ บ้านเพลินฤดียอมพาแม่มาที่บ้านของพาย ขืนไม่พามามีหูดับ บ่นไม่หยุด บ่นไม่เหนื่อยเลยแม่เนี่ยแม่นั่ง