บททั้งหมดของ ปมร้าวรอยรัก: บทที่ 1 - บทที่ 4

INTROเสียงฝีเท้าย่ำเบาที่เดินเข้ามาใกล้ ในบรรดาคนสิบคนที่ยศชัยรู้จัก ไม่มีใครเดินได้เงียบเชียบเท่าคนจากบ้านเขาอีกแล้วเมื่อยศชัยเงยหน้าขึ้นก็เป็นอย่างที่คิดไว้ ร่างบางระหงคุ้นตากำลังมาทางนี้ และเมื่อเห็นเธอแววตาคมเข้มของเขาก็ฉายแววประหลาดใจม่านตะวันในวันนี้สวมเดรสแขนยาวสีดำสั้นเหนือหัวเข่าไปเป็นคืบ หญิงสาวเลือกที่จะเพิ่มความงามของปลีน่องด้วยรองเท้าส้นสูงทั้งที่ยามปกติแล้วส้นสูงไม่ใช่รองเท้าที่เธอจะเลือกมาใส่ใบหน้าสวยหวานตกแต่งเพียงบางเบา แต่ก็ทำให้สะดุดตามากพอสมควร “คุณยศพอจะมีเวลาว่างคุยธุระสำคัญกับม่านสักครู่ไหมคะ” ไม่ต้องรอให้ยศชัยเอ่ยปากถาม เมื่อมาถึงม่านตะวันก็เปิดการสนทนาราวกับเร่งรีบทันที“ถ้าธุระที่เธอว่าสำคัญมันทำให้ฉันเสียเวลา รู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น” ม่านตะวันมารบกวนเวลาทำงานอันแสนมีค่าของเขาไม่ใช่คำขู่ ม่านตะวันรู้ว่าสิ่งที่ผู้ชายตรงหน้าคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีพูดออกมานั้น เขาทำได้ยิ่งกว่าที่พูดอีก“มีอะไรก็รีบพูด จะมายืนอ้ำอึ้งเอาอะไร!” ชายหนุ่มเอ่ยถามเธอเสียงไม่พอใจนักและยื่นมือไปดับบุหรี่ที่กำลังจุดสูบม่านตะวันแพ้ควันบุหรี่...เธอเป็นภูมิแพ้ หรือเรียกภาษาชาวบ้าน

บทที่ 2 ไม่ไหวแล้ว 🔞🔥บทรักเร่าร้อนบรรเลงไปอย่างต่อเนื่องจนม่านตะวันไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เพราะนอกจากเส้นผมตัวเอง ผ้าปูที่นอน และใบหน้าของเขาแล้ว เธอก็เหมือนว่าจะไม่เห็นสิ่งอื่นใดภายในห้องนอนนี้อีก“ม่าน…อึอ ทนไม่ไหวแล้ว” “ทนไม่ไหวก็แตกสิ…”ตอนแรกม่านตะวันยังไม่เข้าใจนักว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเธอ เพียงแค่รู้สึกวาบหวิวเมื่อเขาแตะต้องตรงจุดนั้น จนเมื่อความรู้สึกอุ่นชื้นเอ่อออกมาทีละน้อย ขณะที่เขาแนบความใหญ่โตเข้ามาใกล้มากยิ่งขึ้นและใช้ตรงส่วนหัวถูไถซอกซอนร่องหลืบเร้นลับของเธอ เขาไถมันไปมาอย่างเชื่องช้า ราวกับจะให้เธอจดจำทุกความรู้สึกในตอนนี้…“ม่าน อึกกก ม่านทรมาน”“อยากให้ฉันทำอะไรตรงนี้…” เขาพึมพำถามเสียงต่ำข้างหูเธอ หัวใจของม่านตะวันกระตุกวูบ เธอหายใจไม่เป็นจังหวะ หัวใจก็เต้นแรงจนแทบหลุดจากอก ใบหน้าสวยหวานเธอชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อที่ผสมปนกับไอร้อนที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกาย ริมฝีปากเผยอหอบหายใจถี่ ๆ ดวงตากลมโตปรือปรอยสะท้อนแรงปรารถนาที่ไม่สามารถอธิบายถึงความเสียดเสียวทีมากระจุกรวมกันอยู่ตรงท้องน้อยนั้นได้ยิ่งเมื่อใบหน้าคมคายของเขาโน้มลงมาใกล้ ม่านตะวันถึงกับสะดุ้งเ